واضح آرشیو وب فارسی:جوان آنلاین: پاياننامههايي كه خاك ميخورند
صنعتي كه به دانشگاه اعتماد ندارد و دانشگاهي كه صنعت را تحقير ميكند، دو لبه يك قيچي هستند كه رونق و شكوفايي دانش و صنعت در كشور را تهديد ميكند.
نویسنده : مرتضي جمشيدي
اين رقابت مخرب ميان صنعت و دانشگاه، از يك سو كيفيت توليد در داخل را دستخوش نواقص گوناگون ميكند و از سوي ديگر به دليل محدود بودن منابع مالي دانشگاهها، موجب افت كيفيت آموزش و امكانات تحصيلي ميشود، زيرا دانشگاه توان تأمين اقتصادي خود را از طريق فروش دانش به صنعت ندارد. محمدجواد فدايي، رئيس دانشگاه شهيد باهنر كرمان در ابتداي سال ۹۳ از يك آمار تأسفآور در حوزه تعامل صنايع اين استان با دانشگاه خبر داد كه بر اساس آن، در طول سال ۹۲ تنها ۳۱ عنوان پروژه تحقيقاتي از سوي صنايع براي اين دانشگاه تعريف شده است و اين تعداد تنها از جانب ۳ واحد صنعتي از ميان ۱۲۰۰ واحد صنعتي فعال در اين استان بوده است. از سوي ديگر، گروههاي علمي دانشگاههاي مختلف نيز بر اساس فرهنگ مسمومي كه ISI در ايران رواج داده است، بيش از آنكه به فكر رفع معضلات صنعتي در صنايع كشور خود باشند، به طمع افزايش رتبه علمي خويش، عناوين مقالات و پايان نامههاي خود را بر اساس نيازهاي علمي غيربومي تعريف ميكنند؛ عناويني كه در نهايت با انتشار آنها به زبان انگليسي، موجب رفع نيازهاي صنعتي و تكنولوژيكي كشورهاي توسعه يافته ميشود. از اين رو چنين پاياننامهها و طرحهاي پژوهشي هيچ شاخص ترغيبكنندهاي براي صنايع داخلي نخواهند داشت. واحدهاي صنعتي در كشور به شدت از فقر نوآوري در تكنولوژيهاي خود رنج ميبرند و خطوط توليد آنها بيشتر بر مبناي دانش تجربي سر و سامان ميگيرد. اصالت سودآوري و عدم دغدغهمند بودن نسبت به صرفهجويي در منابع، موجب ميشود تا يك مدير صنعتي به روشهاي تجربي در توليد بسنده كند؛ زيرا از يك سو سودآوري او تضمين شده و از سوي ديگر منابع اوليه كه شامل نيروي انساني و انرژي ميشود به لطف ذخاير بالاي نفت و گاز كشور فراهم است. بنابراين بخش غالب بدنه صنعتي كشور هيچ انگيزهاي جهت صرف هزينه بيشتر براي خريد دانش دانشگاهي ندارند و به طور كلي رابطه با دانشگاه، هزينه كردن كافي و ترغيبكننده براي دانشجوياني كه تجربه كار عملي ندارند و درگير شدن با استاداني كه هيچ نشانهاي از تواضع و انتقادپذيري ندارند را به هيچ عنوان مقرون به صرفه نميبينند. هزينههاي تشويقي نيز كه به طور پراكنده در بخشهاي مختلف صنعتي براي پاياننامههاي دانشجويي صورت ميگيرد به حدي نازل و غير واقعي است كه گويي تنظيم يك پاياننامه تخصصي همانند نوشتن يك گزارش معمولي است! مبالغي كه معمولاً برخي از واحدهاي صنعتي براي انجام اين پاياننامهها در نظر ميگيرند در سطحي نيست كه بتواند هزينههاي ميداني انجام يك پاياننامه را براي به دست آوردن يافتههاي كاربردي تأمين كند. در حالي كه بر اساس برخي ادعاهاي شفاهي، بسياري از عناويني كه از طرف صنايع مختلف براي سفارش پاياننامههاي كاربردي به دانشجويان داده ميشود، سودهاي اصلي خود را به سمت استادان سوق ميدهد. استادان نيز همانگونه كه در ميان دانشجويان به صورت يك فرهنگ شناخته شده درآمده است، بخش عمدهاي از مسئوليت انجام كار را بر عهده دانشجو ميگذارند. هزينههايي كه يكي از واحدهاي صنعتي كرمانشاه تحت نام شركت شهركهاي صنعتي استان كرمانشاه در طول چند سال گذشته براي انجام پاياننامههاي سفارشي به دانشگاه سپرده است، يكي از نمونههاي موجود در اثبات نكته مذكور است. مبالغي از ۱ ميليون تا ۶ ميليون تومان براي دانشجوياني از مقاطع كارشناسيارشد تا دكتري براي انجام پاياننامه در نظر گرفته شده تا بتواند بخشي از مشكلات اين واحد صنعتي را حل كند. در طول چهار سال از سال ۸۸ تا ۹۱ در مجموع ۱۴ پاياننامه از مقاطع مختلف براي اين واحد صنعتي جمعآوري شده است كه نشان از عدم استقبال دانشجويان دارد. اين مبالغ به طور مرسوم ميان ساير شركتهاي صنعتي نيز جريان دارد. شهرك فناوري صنايع غذايي و بيوتكنولوژي شمال شرق كشور نيز همين روند را در پيش گرفته است؛ كه البته اين شهرك صنعتي در وبسايت خود همان تعداد پاياننامه محدودي كه در شهرك صنعتي كرمانشاه مورد استفاده قرار گرفته را نيز ثبت ننموده است. راهحل اين مسئله و آشتي دادن پاياننامههاي دانشجويي با مشكلات جاري صنعت آن چنان كه در دنيا تجربه شده است، به حلقههاي واسط مربوط ميشود. حلقههايي كه تحت عنوان شركتها دانشبنيان ميتوانند به نزاع ميان صنعت و دانشگاه پايان دهند و يك فرايند دو سر برد را براي دو بال اصلي پيشرفت و توسعه علم و فناوري، يعني صنعت و دانشگاه فراهم كنند. در حال حاضر در سراسر دنيا بيش از ۲۵۰۰ واحد از اين شركتهاي دانش بنيان به اجراي وظايف خود ميپردازند كه در ايران نيز تعداد بسيار معدودي در حوزههاي مانند پزشكي، هوافضا و نانوتكنولوژي مشغول به كار هستند. اين واحدها ميتوانند با شناسايي معضلات اصلي صنايع داخلي از يك سو و برقراري ارتباط حرفهاي با مراكز دانشگاهي از سويي ديگر همانند يك پل ارتباطي زمينه را براي كاربردي شدن طرحهاي پژوهشي و پاياننامههاي دانشگاهي فراهم كنند.
منبع : روزنامه جوان
تاریخ انتشار: ۲۹ دی ۱۳۹۳ - ۱۴:۲۷
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جوان آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 27]