واضح آرشیو وب فارسی:جوان آنلاین: فكري به حال معيشت ورزشكاران كنيد
ورزش ايران سالهاست با واقعيت تلخي روبهروست، واقعيتي كه برخي قهرمانان رشتههاي مختلف ورزشي را خانهنشين كرده يا آنها را دلسرد كرده است
نویسنده : سعيد احمديان
ورزش ايران سالهاست با واقعيت تلخي روبهروست، واقعيتي كه برخي قهرمانان رشتههاي مختلف ورزشي را خانهنشين كرده يا آنها را دلسرد كرده است. واقعيت آن است كه در ورزش ايران به آينده و معيشت مدالآوران و مليپوشان ورزش توجه زيادي نميشود و برنامهاي براي تحت پوشش قرار گرفتن اين قهرمانان كه سرمايههاي كشور هستند صورت نميگيرد. همين ميشود كه خيلي از مليپوشان با اين وضعيت ديگر انگيزهاي براي رقابت در مسابقات مختلف آسيايي و جهاني ندارند و استعدادهايشان هدر ميرود. همين ميشود كه هر چند وقت يك بار خبرهاي قابل تأملي درباره مليپوشان تيمهاي ورزشي كشورمان در رسانهها مطرح ميشود كه ناراحتكننده و باعث تأسف است، مانند خبري كه همين چند روز پيش در رسانهها پيچيد و يكي از كشتيگيران كرمانشاهي كه به تيم ملي نوجوانان هم دعوت شده بود، به خاطر نداشتن تنها 150 هزارتومان براي گرفتن پاسپورت پشت درهاي تيم ملي ماند و براي تأمين معاش به جاي سر و كله زدن روي تشك و بارانداز كردن حريفان، به صحرا ميرود و با چوپاني روزگار ميگذراند.
اين تنها نمونهاي از وضعيت بعضي از قهرمانان ورزش كشورمان است كه در سايه بيتوجهي مسئولان ورزش كه وظيفه حمايت از اين ورزشكاران مستعد را بر عهده دارند، اينگونه روزگار ميگذرانند و حتي بعضي از آنها براي تأمين مالي تغيير مليت ميدهند و براي اينكه چرخ زندگيشان بچرخد حاضرند براي كشورهاي ديگر مسابقه بدهند، آن هم چهرههايي كه در صورتي كه غفلت مديران نبود ميتوانستند بارها پرچم كشورمان را بالا ببرند. هر چند نميتوان تغيير مليت آن هم به خاطر تأمين مالي را توجيه كرد اما بايد شرايط ورزشكاري كه چنين تصميمي ميگيرد را در نظر گرفت و آن وقت براي اينكه يك ورزشكار ايراني دارد براي كشور ديگري مبارزه ميكند، مديحهسرايي كرد.
همه اينها معلول رفتار متوليان ورزش ايران است، از وزارت ورزش گرفته تا فدراسيونها و كميته ملي المپيك كه متأسفانه نتوانستهاند آن طور كه شايسته است قهرمانان ورزش كشورمان را كه در ميادين بينالمللي افتخار كسب كردهاند را تأمين كنند تا آنها در وضعيتي قرار بگيرند كه اكنون حتي براي چرخيدن چرخ زندگيشان هم مشكلات زيادي دارند. البته بيتوجهي مديران ورزش به وضعيت معيشتي ورزشكاران و مدالآوران كشورمان در رقابتهاي مختلف ماجراي تازهاي نيست و سالهاست كه مليپوشان رشتههاي مختلف از اين وضعيت گلايه دارند و همواره از اينكه تصميمگيرندگان ورزش توجهي به شرايط زندگيشان ندارند انتقاد كردهاند. واقعيت تلخي است كه به رغم حمايتهايي كه از مليپوشان در سالهاي گذشته مانند پرداخت سكه و حقوقهاي ناچيز شده است، اين اقدامات تنها ميتواند مانند يك مسكن عمل كند و آينده ورزشكاري كه براي بالا بردن پرچم كشورمان در مسابقات مختلف تلاش ميكند را تأمين نميكند.
متأسفانه در ايران تنها چند ماه به مسابقات و هنگام مسابقات مهمي مانند جهاني و المپيك است كه مسئولان به فكر ورزشكاران ميافتند و با سر زدن به اردوها، حداقل امكانات را برايشان فراهم ميكنند و البته پاي سكوهاي قهرماني مليپوشان براي گرفتن عكس يادگاري با هم مسابقه ميدهند. مسابقات كه تمام ميشود ورزشكار هم فراموش ميشود و تنها به پاداش چند سكه بسنده ميشود و پس از آن است كه مشكلات ورزشكاري كه براي افتخارآفريني سختيهاي زيادي را كشيده آغاز ميشود و اين ورزشكار كه تمام توانش را براي گرفتن مدال گذاشته است با مشكل اشتغال و پيدا كردن شغل مناسبي روبهرو ميشود و همين باعث ميشود كه براي گذران زندگي قيد ورزش را بزند و براي اينكه غم نان نداشته باشد، رو به سطحيترين شغلها هم بياورد. اين در حالي است كه كمترين انتظار از مسئولان اين است كه براي ورزشكاري كه تمام زندگياش را براي گرفتن مدال گرفته است، آنها هم قدمي بردارند و با دست و پا كردن يك شغل آبرومند، آينده اين ورزشكار را تأمين كنند، كاري كه در بسياري از كشورها براي قهرمانانشان انجام ميدهند و شرايطي را فراهم ميآورند كه ورزشكارشان دغدغه مالي و شغلي نداشته باشد و تنها به ورزش و گرفتن مدال فكر كند. در ايران اما متأسفانه خبري از تأمين آينده ورزشكار نيست و همين ميشود كه مليپوشان دلسرد ميشوند و خانهنشين و كسي هم احوالشان را نميپرسد. اين واقعيت تلخ ورزش ايران است.
منبع : روزنامه جوان
تاریخ انتشار: ۲۳ دی ۱۳۹۳ - ۱۶:۴۱
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جوان آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 21]