واضح آرشیو وب فارسی:جوان آنلاین: صادق خرازي و اعتراف ديرهنگام به يك حقيقت
سخنان صادق خرازي ديپلمات پيشين در گفتوگو با يكي از نشريات اصلاحطلب را بيش از آنكه كه بتوان يك اعتراف عنوان كرد، شايد نتيجه بيان حرفهايي است كه مدتها پيش بايد گفته ميشد و حالا در مصاحبهاي جدال برانگيز آن را بيان كرده است.
نویسنده : مهدي پورصفا
سخنان صادق خرازي ديپلمات پيشين در گفتوگو با يكي از نشريات اصلاحطلب را بيش از آنكه كه بتوان يك اعتراف عنوان كرد، شايد نتيجه بيان حرفهايي است كه مدتها پيش بايد گفته ميشد و حالا در مصاحبهاي جدال برانگيز آن را بيان كرده است.
اين سخنان گرچه دير هنگام از زبان آقاي خرازي جاري شده است، اما حقايق فراواني را از زبان يك اصلاحطلب بيان ميكند كه بسياري از آنها به طور مستقيم به برخي اشتباهات همفكران وي مرتبط است. هدف اين نوشته از سخنان آقاي خرازي براي سوء استفاده جناحي يا سياسي نيست، بلكه هدف اصلي نگاه به تكههايي از اين نوشتار است كه بايد در ياد فعالان سياسي باقي بماند.
قضاوتي كه آن گونه شد
شايد مهمترين بخش از سخنان خرازي ناظر به بياعتبار دانستن ادعاي تقلب درباره انتخابات سال 88 و ضربهاي است كه از اين رهگذر به اعتبار نظام جمهوري اسلامي ايران وارد شده است.
وي ديپلمات است و به خوبي ميداند كه اعتبار بينالمللي هر كشوري به راحتي ميتواند با كوچكترين مشكلي در داخل با معضلي جبرانناپذير روبهرو شود. شايد اين قسمت از مصاحبه نشاندهنده همين نكته باشد كه درباره نتايج انتخابات سال 88 به صراحت با ذكر يكي از موارد ادعاي تقلب در يكي از نواحي از سوي شخصي كه هم اكنون معاون اول رئيسجمهور نظام است، ميگويد «نميشود اين طور قضاوت كرد». اما خب همين گونه قضاوت شد و رهبر معظم انقلاب در همان و در ديدار سالانه خود با دانشجويان در پاسخ به دانشجويي كه به حادثه كهريزك اشاره ميكند، ميگويد كه فتنه سال 88 سبب شد تا نظام نتواند سر خود را در بين كشورهاي منطقه بالا بياورد. البته خرازي در بخش پاياني مصاحبه خود با اين جمله كه «اگر حاكميت ميخواست آقاي روحاني را بيندازد با يكي، دو صندوق رأي ميتوانست ايشان را به دور دوم ببرد» عملا ميخ آخر را به ادعاي تقلب در انتخابات ميزند، گرچه تبصرهاي نيز در اين ميان به حرفهاي خود ميزند كه تخلف امكانپذير است، اما تقلب نه كه بايد به آنها رسيدگي شود.
خارج يا داخل
يكي ديگر از انتقادهاي صورت گرفته نسبت به اصلاحطلبان طي چند سال اخير اين نكته بود كه آنها بايد مرز خود را با جنبش سبز و به خصوص روابط آن با بعضي سرشاخههاي كشور روشن كنند.
البته اين درخواست همواره به دليل برخي ملاحظات از سوي زعماي اصلاحطلبان رد شده است كه مهمترين آن حفظ بدنه ادعايي اين جنبش در بين مردم است. اظهار نظرهاي صريح برخي مقامات غربي كه بعضا در خاطرات آنها نيز آمده است بر اين ادعا صحه گذاشته كه غرب به خصوص از طريق برخي واسطهها ارتباط خود را جنبش سبز حفظ ميكرد.
اسنادي كه ازسايت ويكي ليكس در اين باره انتشار يافته است به اين نكته اشاره ميكند كه برخي از اعضاي جنبش سبز با دفتر وزارت امورخارجه امريكا در دبي به رياست رامين عسگرد ارتباط برقرار كرده و به انتقال اسناد و اطلاعات ميپرداختند.
اطلاعاتي كه به طور مستقيم به شخص رئيسجمهور امريكا انتقال پيدا ميكرد. خرازي در بخشي از مصاحبه خود به صراحت به اين نكته اشاره ميكند و ميگويد: «از 88 ادبياتي وارد هنجارها و رفتارهاي اصلاحطلبي شد كه خودش به معناي واقعي داراي حاشيه بود. حواشي اين ادبيات و برخي ديدگاهها باعث شد كه درون اصلاحطلبي پديدههايي ايجاد شود كه فراتر از اصلاحطلبي تعريف ميشود.»
در ادامه اين مصاحبه آمده است: «وقتي ميگوييم جنبش سبز، يعني وابسته به عناصري بيرون يا درون حاكميت و كشور» و بعد آن را جزو اختلافات جدي و ماهوي ميداند كه در درون اصلاحطلبان قرار دارد.
فشار از پايين مردود است
مقام معظم رهبري در خطبههاي خود در 29 خرداد ماه سال 88 به صراحت به اين نكته اشاره ميكنند كه نتيجه انتخابات بايد در صندوقهاي رأي تعيين شود و نه در كف خيابانها و بر اين نظر خود تا پايان فتنه كه توسط مردم در حماسه نهم دي ماه برچيده شد ايستادگي كردند. به نظر ميرسد حالا با گذشت سالها از آن جريان هنوز انديشه بازگشت به كف خيابانها با نام كنش اجتماعي در ذهن برخي اصلاحطلبان جريان دارد. در اين ميان بنيانگذار تشكيلات ندا به صراحت مخالفت خود را با حضور در كف خيابانها يا آنچه كه مصاحبهگر كنش اجتماعي مينامد، عنوان ميكند. صادق خرازي سپس به تئوري قبلي سعيد حجاريان مغز متفكر جريان اصلاحات درباره فشار از پايين و چانه زني از بالا اشاره ميكند و ميگويد «نگاه حجاريان اين نيست كه فشار از پايين به يك جنبش اجتماعي ويرانگر تبديل شود و ايشان نيز بعدا صحبت خود را اصلاح كردند.» البته آقاي خرازي نميتواند منكر اين نكته شود كه همين تئوري سبب شد كه به مدت هشت ماه خيابانهاي كشور عرصه ايجاد شورش اجتماعي شود و البته بعدها بانيان همين شورشها به صراحت از حق براي حضور در انتخابات سخن گفتند.
جالب آن كه چند سطر بعد وي ميگويد «كسي سخن از ادبيات بود و نبود ميگويد نميتواند يك دفعه سخن از اعتمادسازي بگويد.»
ريزشها و رويشها در اصلاحطلبان
ريزشها و رويشها نيز واژگاني است كه از زمان فتنه سال 88 به وفور در فضاي سياسي كشور شنيده است و براي اولين بار از سوي صادق خرازي نيز در اين مصاحبه مطرح شده است.
تشكيلات ندا را عملا ميتوان ادامه دهنده همان راهبرد ريزش و رويش دانست. تشكيلات ندا به گفته آقاي خرازي محلي است كه برخي از اعضايي كه با تفكرات قبلي حزب مشاركت دچار زاويه هستند، به فعاليت بپردازند. خرازي در اين مطلب به اين نكته اشاره ميكند كه ما در واقعيتهاي اجتماعي با يكسري ريزشها و رويشها رو به رو هستيم. مجمع روحانيون دچار دگرديسيهايي شد. مشاركت هم دچار فراز و فرود شده است.
اين فراز و فرودها را ميتوان همان ريزش و رويشهايي دانست كه بالاخره از سوي اصلاحطلبان پذيرفته شده است؛ رويشهايي كه گاه با سركوب همان اصلاحطلبان قديمي روبه رو شده است.
توجهي دير هنگام
اگر بخواهيم مصاحبه آقاي خرازي را جزء به جزء موشكافي كنيم باز هم ميتوان به موارد بيشماري رسيد كه بارها از زبان دلسوزان نظام بيان شده است. اينكه اصلاحطلبان بالاخره به حقانيت اين گزارهها بعد از گذشت چند سال صحه گذاشته و آن را بيان كردهاند، جاي خوشحالي است.
اما سؤالي در اين باره مطرح است. آيا امكان اين وجود نداشت كه در سال 88 نيز به برخي راهنماييها از سوي اصلاحطلبان نگاهي انداخته ميشد. پس تكليف آينده چيست؟ آيا امكان تكرار همين اشتباهات وجود ندارد. تكليف آينده چيست.
منبع : روزنامه جوان
تاریخ انتشار: ۲۱ دی ۱۳۹۳ - ۲۰:۵۷
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جوان آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 13]