واضح آرشیو وب فارسی:شبکه خبر: پشت پرده خبر انتقال اورانیوم ایران به روسیه و تغییر رویکرد مسکو در مذاکرات هسته ای
در ماههای گذشته بارها موضوع انتقال مواد هستهای ایران به روسیه مطرح شده است که هربار مقامات ایرانی به صراحت آن را رد کردهاند. به گزارش پایگاه اطلاع رسانی شبکه خبر، نقش واهمیت سیاست روسیه در پرونده هستهای ایران از ویژگی های متمایزبرخورداربوده است. دراین میان، برخی تحلیلگران با نگاه تردید آمیز به نقش آفرینی روسیه در مذاکرات هستهای ایران وغرب نگاه کرده و برخی دیگر معتقد به نقش میانجی این کشوردرموضوع هستهای کشورمان هستند. پس ازاین که کشورهای مذاکره کننده با ایران از سه کشوراروپایی (انگلیس، فرانسه، آلمان) فراتررفت و سه کشورعضو دائم شورای امنیت ( امریکا، چین و روسیه) نیز به مذاکرات پیوستند، روند مذاکرات با تغییرات مثبت و منفی فراوانی روبه رو شد. دراین میان نقش روسیه به عنوان یکی از اعضای دائم شورای امنیت که به دلیل تنش با غرب روابط به ظاهر مثبت و سازنده ای با کشورمان دارد از اهمیت بیشتری برخوردار است. روسیه در مذاکرات هستهای با ایران از سه اهرم وتو در شورای امنیت سازمان ملل، نقش آفرینی در روند مذاکرات هستهای با گروه ۱+ ۵ و روابط دوجانبه برخورداربوده است. شاید بتوان گفت که در این بین رای وتوی روسیه می توانست مهم ترین ابزار برای تاثیر در پرونده هسته ای ایران باشد که این کشور به همه قطعنامه های شورای امنیت علیه ایران رای مثبت داد و تصویب شد. بنابراین امروز ابزار وتو در دست روسیه کمترین اهمیت را در مذاکرات هسته ای دارد، زیرا پس از توافق هستهای مقدماتی ژنو (بیستم جولای) شورای امنیت تلاشی برای تصویب قطعنامهای جدید علیه ایران نکرده است. در ماههای گذشته بارها موضوع انتقال مواد هستهای ایران به روسیه مطرح شده است که هربار مقامات ایرانی به صراحت آن را رد کردهاند. اگر به سابقه پرونده هسته ای ایران نگاهی بیاندازیم مشخص می شود که خروج اورانیوم ازایران پیش تر نیز سابقه داشته است. در جدید ترین خبر سازی، دیروز خبرگزاری آسوشیتدپرس با انتشار خبری به نقل از برخی منابع، مدعی شد که ایران و آمریکا به توافقی موقت دست یافتهاند که بر اساس آن قرار است تهران بسیاری از اورانیم خود را به روسیه انتقال دهد. نگاهی به پیشینه این خبر و مزیت روس ها در این اقدام نشان می دهد که باوجود گفته این خبرگزاری منبع این اخبار به احتمال زیاد دیپلمات های روسی هستند تا بتوانند با تحت تاثیر قراردادن فضای مذاکرات، از توافق هسته ای برای خودشان سود مناسبی کسب کنند. جالب این که روسها در منطقه به عنوان صادر کننده اورانیوم شناخته میشوند. حال شرایطی را متصور شوید که کشوری به نام ایران میخواهد وارد بازار انحصاری این کشور در تولید سوخت و اورانیوم شود و رقیب آن شود. طبیعی است که روسیه خواهان این موضوع باشد که ایران از این کشور اورانیوم خود را تأمین کند. به عنوان مثال قرارداد ایران در سال ۲۰۲۱ با روسها در تأمین سوخت نیروگاه بوشهر به اتمام میرسد، در حالی که ایران با توجه به ظرفیتها و مذاکرات اخیر خواهان این است که در سال ۲۰۲۱ سوخت نیروگاه بوشهر را خود تأمین کند. البته ممکن است در آن سال تصمیم بگیرد که همچنان سوخت خود را از روسیه تأمین کند، اما ایران خواهان این است که این تصمیم را در شرایطی اتخاذ کند که خود انتخاب کننده باشد، نه اینکه مجبور باشد که حتما با روسها قراداد ببندد و مایحتاج خود را تأمین کند. بنابراین آشکارا مشخص است که روسها از توافقی که به ایران اجازه تأمین سوخت نیروگاههایش را بدون نیاز به خارج میدهد حمایت نکند. این شرایط سبب می شود که روسیه بدون استقبال از توافقی که ایران توانایی تولید سوخت لازم برای تاسیسات هسته ای بدون وابستگی به روسیه را نپسندد و سعی کند، در مسیر مذاکرات چالش ها و یا گاهی پیشنهادات غیرسازنده نیز استفاده کند. این موضوع هنگامی شدت می یابد که فضای کنونی نظام بین الملل حاکی از تقابل شدید میان روسیه و غرب بر سر بحران اوکراین است و روسیه نمیخواهد در حالت تقابلی در مقابل بلوک غرب تنها بماند و با از میان رفتن موضوع هستهای ایران فشارهای تحریمی برای این کشور تشدید شود. شاهد این موضوع نیز بیاینه صریح اخیر وزارت خارجه روسیه بود که در آن آمده است در صورتی که تحریم های آمریکا علیه این کشور تشدید شود، این موضوع می تواند سبب ضربه خوردن روند همکاری های دو کشور در مسائلی همچون سوریه و موضوع هسته ای ایران شود. در حقیقت با توجه به این که ایران بارها خروج اورانیوم از این کشور را رد کرده است؛ این اقدامات رسانه ای می تواند نخستین گام آنها برای تخریب و به بن بست کشاندن مذاکرات باشد.
شنبه ۱۳ دی ۱۳۹۳ - ۲۱:۵۳
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: شبکه خبر]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 195]