واضح آرشیو وب فارسی:فارس:
پایان حضور نظامی آمریکا در افغانستان؛ ادعا یا واقعیت؟
افغانستان دروازه ای است که دسترسی آمریکا را به دریای خزر نیز فراهم می کند. اهمیت استراتژیک این منطقه با وجود 270 میلیارد بشکه نفت که حدود 20 درصد از ذخایر اثبات شده ی جهان است افزایش می یابد.
در روز 28 دسامبر نیروهای کمک به امنیت بین المللی (ISAF) به رهبری ایالات متحده به طور رسمی پایان عملیات نظامی خود را در افغانستان اعلام کردند. اوباما با انتشار بیانیه ای این اقدام را فصلی مهم برای کشورش ارزیابی کرد و افزود: طولانی ترین جنگ تاریخ آمریکا به پایان خود رسیده است. اما این ادعا تا چه اندازه صحت دارد؟ در مراسمی که نظامیان ارتش آمریکا در کابل به همین مناسبت برگزار کردند یک پرچم جنگی پایین آمد و پرچم جنگی دیگری اهتزاز یافت. از کارکنان غیر مقیم خواسته شد تا به مراسم نیایند زیرا ترس از حمله ی طالبان لحظه ای فروکش نکرده است. مناطقی که سربازان خارجی آن را ترک کرده اند تحت کنترل طالبان درآمده و موج حمله ها از جانب طالبان حتی در پایتخت نیز افزایش یافته است. این که چه نتیجه ای برای اوباما حاصل شده و چه میزان امنیت به افغانستان برگشته اگر صرفا از همین دیدگاه نگریسته شود پاسخش یک «هیچ» بزرگ است. اما نکته دقیقا در آنجاست که امنیت صرفا پوششی برای تبلیغات و مدعاهای انسان دوستانه ی آمریکاست و حقیقت چیز دیگری است. اهتزاز پرچم جنگی جدید بیش از 18000 سرباز خارجی در افغانستان باقی خواهد ماند که 16000 نفر از آنان آمریکائی اند. پرچمی که پایین آمد، پرچم ISAF بود و پرچمی که اهتزاز یافت پرچم «پشتیبانی از قطعنامه ی عملیاتی» بود. قطعنامه ی عملیاتی (RS) همان قطعنامه ای است که ایالات متحده تحت لوای آن حضور نظامی اش در افغانستان را به شکلی دیگر به پیش می برد. واشنگتن 20000 مقاطعه کار نظامی را در افغانستان به کار گرفته تا 25 پایگاه نظامی در سراسر این کشور جنگ زده بسازند. به همین دلایل است که پنتاگون اعلام کرده که کاهشی ناچیز در هزینه های جنگی برای افغانستان خواهند داشت. میزان این هزینه ها از سال 2001 حدود 1 تریلیون دلار بوده است. دلایل واقعی تداوم جنگ اعلام دلایل حضور جنگی آمریکا در افغانستان از زبان اوباما نیز فریبی بیش نبوده است. وی حضور القاعده را دلیل اصلی دانسته است در حالی که با وقوع جنگ و شورش در سوریه و عراق غالب نیروهای القاعده سر از آنجا درآورده اند. جنگ نیابتی واشنگتن در سوریه با فداکاری اخلاف القاعده است که به پیش می رود. واقعیت آن است که واشنگتن اهداف دیگری از جنگ و حضور نظامی در افغانستان داشته است و آن دلایل به قوت خود باقی هستند. این جنگ صرفا برای اهداف سیاستمداران و نخبگان حاکم در واشنگتن طراحی شده است. پس از سقوط شوروی سابق یک خلاء قدرت در منطقه ی اوراسیا به وجود آمد که واشنگتن به هر نحو ممکن تلاش کرد بتواند با فاجعه آمیزترین ابزارها و اقدامات خود را به آنجا برساند. این ناحیه دارای دومین ذخایر اثبات شده نفت و گاز طبیعی در دنیاست. افغانستان دروازه ای است که دسترسی آمریکا را به دریای خزر نیز فراهم می کند. اهمیت استراتژیک این منطقه با وجود 270 میلیارد بشکه نفت که حدود 20 درصد از ذخایر اثبات شده ی جهان است افزایش می یابد. چین و روسیه در تلاش اند تا با تاثیرگذاری بر افغانستان به تامین امنیت منابع خود به ویژه منابع نفت و لوله های انتقال طلای سیاه در اوراسیا بپردازند. موفقیت آمریکا در کنترل افغانستان سد راه این دو کشور است و شکست آمریکا خدشه دار شدن نقشه های آن در سرکوب رقبا. وجود یک دولت تحت فرمان در افغانستان موجب می شود که واشنگتن هر وقت بخواهد نیروهای نظامی اش را در آنجا پیاده کند و مانع از دسترسی آسان چین و روسیه به آن منطقه ی مهم ژئواستراتژیک بشود. حفظ هژمونی ایالات متحده در جهان پشتگرم به همه ی این جنگ ها و جنایت هاست. البته خود کشور افغانستان هم علیرغم اقتصاد ویران آن بالقوه کشور فقیری نیست. تخمین زده می شود که منابع معدنی این کشور شامل نفت، گاز، مس، کبالت، طلا، لیتوم و... سر به میلیاردها دلار می زند. منابع فلزی کمیابی نیز در این کشور وجود دارد که می تواند در فن آوری های مدرن به کار گرفته شود. این مواد در تولید کاتالیزورها، لپ تاپ، موبایل، باتری های قابل شارژ، ماشین های هیبریدی و صفحات خورشیدی کارایی دارند. حلقه محاصره تنگ تر می شود آیا امروز جدال آمریکا با روسیه و چین بیش از هر زمان دیگری فزونی نگرفته دانست؟ چه دلیلی وجود دارد که آمریکا ثبات و امنیت افغان ها را به خودشان واگذارد؟ امروز عمو سام بیش از هر زمان دیگری برای محاصره ی اقتصادی و ژئوپولیتیک چین و روسیه خود را به آب و آتش می زند. چیزی عوض نشده است. تمام بوق و کرنای اوباما بر سر پایان دادن به جنگ افغانستان برای انحراف افکار عمومی از واقعیتی است که جای انکار آن نیست و آن افزایش نظامی گری در راهبردهای سیاست خارجی واشنگتن است. این را نه فقط در افغانستان بلکه در جای جای این کره ی خاکی و پشت دیوار رقبای جهانی آمریکا مشاهده می کنیم. میدان تاخت و تاز نیروی های نظامی آمریکا گستره ای است که از اوکراین، سوریه، عراق، کشورهای بالتیک تا دریای جنوبی چین و ... دامنه دارد. منبع: دیدبان آمریکا انتهای متن/
93/10/13 - 01:15
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 128]