تبلیغات
تبلیغات متنی
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
محبوبترینها
راهنمای انتخاب شرکت‌های معتبر باربری برای حمل مایعات در ایران
چگونه اینورتر های صنعتی را عیب یابی و تعمیر کنیم؟
جاهای دیدنی قشم در شب که نباید از دست بدهید
سیگنال سهام چیست؟ مزایا و معایب استفاده از سیگنال خرید و فروش سهم
کاغذ دیواری از کجا بخرم؟ راهنمای جامع خرید کاغذ دیواری با کیفیت و قیمت مناسب
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1867512481
اولين و آخرين تجربه بشر در ماه
واضح آرشیو وب فارسی:خبرگزاری موج:
۱۰ دي ۱۳۹۳ (۱۱:۱۹ق.ظ)
اولين و آخرين تجربه بشر در ماه گروه بين الملل خبرگزاري موج
به گزارش خبرنگار بين الملل خبرگزاري موج، تلاش‌هاي علمي آپولو 17 نقطه‌ي اوج برنامه‌ي گسترده اي است که از سال 1963 ميلادي و پس از موفقيت برنامه‌ي عطارد شروع شد. پس از جنگ جهاني دوم ايالات متحده‌ي آمريکا و اتحاد جماهير شوروي در گير مسابقه‌اي تسليحاتي شديدي براي دستيابي به فناوري‌هاي برتر نظامي شده بودند که نتيجه‌ي آن توسعه‌ي تکنولوژي موشک‌هاي دوربُرد براي هدف قرار دادن خاک يکديگر بود، پس از موفقيت در اين زمينه گام بعدي ترک زمين و رفتن به فضا بود، قرار دادن اسلحه‌اي پيشرفته در آخرين مدار زمين يعني در نزديکي ماه بزرگترين آرزوي هر دو ابر قدرت بود. فضا به جولانگاهي براي به رخ کشيدن تکنولوژي‌هاي موشکي برتر هر دو کشور تبديل شده بود و آن‌ها سرمايه‌ي زيادي را براي مورد آزمايش قرار دادن انسان در فضا صرف مي‌کردند. در واقع تکنولوژي موشک‌هاي شيميايي در آن زمان به حداکثر پيشرفت خود رسيد و پس از آن تاکنون تغيير زيادي را در خود نديده است.
اتحاد جماهير شوروي در سال 1961 ميلادي و تنها چند سال پس از قرار دادن اولين ماهواره در مدار موفق شد «يوري گاگارين» را به فضا بفرستد، و به اين ترتيب افتخار اولين انساني که به فضا رفت را به نام خود ثبت کردند. اما ايالات متحده به شدت در تعقيب رقيب بود و آن‌ها نمي‌خواستند افتخار ديگري را به روس‌ها بدهند. توسعه سفرهاي فضايي بدون خواست سياستمداران مقدور نخواهد بود، تنش ميان ايالات متحده و شوروي، آمريکايي‌ها را به فکر ساخت موشک و سفينه‌هايي انداخت که از همتايان روسي خود سريع‌تر حرکت کرده و فضاي دورتري را به تصرف در بياورند. بحران‌هاي جغرافيايي آن زمان از جمله بحران موشکي کوبا و استقرار سيستم موشکي آمريکا در خاک ترکيه نشان دهنده‌ي شدت تنش بين ابرقدرت‌هاي آن زمان و آمادگي آن‌ها براي نابودي يکديگر بوده است. همانطور که برنامه‌هاي فضايي قديمي کنار گذاشته مي شد آخرين دستاوردهاي پيچيده علمي و نيروي صنعتي گسترده‌ي نظامي به سمت مسابقه‌ي فضايي کشيده مي شد؛ رقابت فضايي، چيزي که چند سال پيش دولت «آيزنهاور» در مورد آن هشدار داده بود. آيزنهاور برخلاف دکترين پيچيده‌ي خود که به افزايش قدرت نظامي اصرار داشت جزو حمايت کنندگان برنامه‌هاي فضايي به شمار نمي‌آيد و سعي داشت موفقيت شوروي در قرار دادن ماهواره‌ي اسپاتيک «همسفر» در مدار زمين را کم اهميت جلوه دهد.
فضاي ملتهب جنگ سرد سياستمداران را مجبور کرد تا هزينه‌هاي گزافي را صرف حمايت از زير ساخت‌هاي تکنولوژيکي خود بکنند، بخش عمده‌اي از اين سرمايه‌ها براي جلوگيري از افزايش تنش به سفرهاي فضايي اختصاص داده شد که علاوه بر نشان دادن قدرت و تکنولوژي برتر پيامي صلح آميز نيز براي جهانيان به همراه داشت. در سال 1966 مسابقه‌ي فضايي به اوج خود رسيد و ناسا بزرگترين بودجه‌ي تاريخ خود را دريافت کرد؛ 5.933 ميليارد دلار يعني 4.5 درصد از کل بودجه‌ي فدرال ايالات متحده که امروزه چيزي در حدود 43 ميليارد دلار مي‌شود. اين سرمايه‌گذاري‌هاي عظيم باعث شد ايالات متحده به دستاوردهاي خيره کننده‌اي در صنعت هوا-فضا دست پيدا کند. پروژه‌ي «جميني» آخرين ماموريت خود را با موفقيت به پايان برده بود و «آپولو» آمده بود تا با استفاده از تجربيات گذشته مرزهاي فضا را پشت سر بگذارد، اما به مرور پشتيباني‌هاي سياسي و اجتماعي از پروژه‌هاي فضايي کمرنگ مي‌شد. با اين حال ناسا طبق برنامه‌ريزي پيش رفت و پس از فرود موفقيت آميز آپولو 11 در سال 1969 پنج آپولوي ديگر را به سمت ماه پرتاب کرد.
فقط يک سال پس از فرود آپولو 11 بر سطح ماه ناسا اولويت‌ها را تغيير داد. برنامه‌ي آن‌ها براي احداث ايستگاه فضايي احيا شد، در سال 1970 آن‌ها اعلام کردند که پروژه‌ي آپولو 20 به نفع ايجاد سرمايه‌ي جديد براي ايستگاه فضايي «اسکاي‌لب» کنسل خواهد شد (اسکاي لب نخستين ايستگاه پژوهشي ناسا در فضا بود که بين سال‌هاي 1973-1979 در مدار زمين قرار داشت). در همان سال آژانس فضايي آخرين ماموريت‌هاي آپولو را 15 ، 16 و 17 اعلام کرد. فشار زيادي براي کنسل کردن ماموريت‌هاي پرهزينه‌ي فضايي به آژانس وارد مي شد، کاخ سفيد قصد داشت ماموريت‌هاي بعد از آپولو 15 را کاملاً لغو کند اما در نهايت ناسا موفق شد دو ماموريت باقيمانده را نيز با موفقيت انجام دهد. هريسون اسميت که براي سفر با آپولو 18 آموزش داده شده بود با فشار جامعه‌ي دانشمندان براي فرستادن يکي از آن‌ها به ماه، به ماموريت آپولو 17 انتقال داده شد تا سرانجام در 14 دسامبر سال 1972 «يوجين سرنان» آخرين انساني باشد که بر سطح ماه قدم مي‌زند.
42 سال پيش در 26 شهريور سال 1351 انسان به وسيله‌ي فضاپيماي آپولو 17 براي آخرين بار سطح ماه را لمس کرد، در اين روز نه تنها آخرين سفر انسان به ماه رقم خورد بلکه آخرين خروج انسان از مدار زمين نيز به حساب مي‌آيد.
آپولو 17 اولين سفينه‌اي بود که دانشمندي را به فضا مي‌برد، نقشه‌برداري از سطح و نمونه‌گيري از مواد و ويژگي‌هاي سطحي ماه از جمله اهداف علمي اين سفر بودند. به اين منظور دکتر زمين شناس «هريسون اسميت» همراه فرمانده «يوجين سرنان» و «رونالد اوانز» خدمه‌ي آپولو 17 را تشکيل مي‌دادند. دکتر اسميت پس از فارغ التحصيلي از دانشگاه هاروارد در سال 1964 آموزش‌هاي فضانوردي خود را آغاز کرد، اما يوجين سرنان فضانورد کهنه کاري بود که اولين بار در سال 1966 با فضاپيماي Gemini IX-A حضور در فضا را تجربه کرده بود و پس از آن نيز در سال 1969 با آپولو 10 تا 150 کيلومتري سطح ماه نزديک شده بود.
باتوجه به اهميتي که اين ماموريت از نظر زمين‌شناسي داشت تصميم گرفته شد که ماه‌نشين در منطقه‌ي دهانه‌ي تائوروس ماه فرود بيايد، جايي که احتمال رسيدن به اطلاعات زمين شناسي تاريخي بيشتري وجود داشت.
اين سفينه با موفقيت بر سطح ماه فرود آمد و براي اولين بار پاي بشر به ماه رسيد. در اين سفر نمونه هاي تحقيقاتي زيادي جمع آوري شد.
اما تا به امروز 42 سال از آن زمان مي‌گذرد و هيچ‌کس پا به سطح ماه نگذاشته است. بودجه‌اي که دولت فدرال تا سال 1966 براي ناسا در نظر گرفته بود براي عموم مردم قابل دفاع نبود، آمريکا پس از تجربه بحران بزرگ نفتي در سال 1973 از لحاظ مالي محتاط شده بود، اولويت‌هاي سياستمداران تغيير کرده بود. سرمايه‌گذاري در فضا همچنان انجام مي‌گرفت اما محدوديت‌هاي مالي ناسا را مجبور مي‌کرد تحقيقات و پروژه‌هاي خود را محدود کند؛ پروژه‌هايي مانند برنامه‌ي ايستگاه فضايي اسکاي‌لب در سال 1973 و پروژه‌ي شاتل فضايي همراه با چند نمونه از برنامه‌هاي رباتيک و ماهواره‌‌اي.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبرگزاری موج]
[مشاهده در: www.mojnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 111]
-
گوناگون
پربازدیدترینها