محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1847247256
آلمان تا کجا پای تحریم روسیه خواهد ایستاد؟!
واضح آرشیو وب فارسی:فارس:
آلمان تا کجا پای تحریم روسیه خواهد ایستاد؟!
در آستانه جنگ دوم آمریکا با عراق بود که ریچارد چینی معاون رئیس جمهور وقت آمریکا جرج بوش، با مقاومت و عدم همراهی «گرهارد شرودر» صدراعظم وقت آلمان و «ژاک شیراک» نخست وزیر وقت فرانسه روبرو شده بود، اینجا بود که وی مقوله «اروپای نو» را به میان آورد.
در آستانه جنگ دوم آمریکا با عراق بود که ریچارد چینی معاون رئیس جمهور وقت آمریکا جرج بوش، با مقاومت و عدم همراهی «گرهارد شرودر» صدراعظم وقت آلمان و «ژاک شیراک» نخست وزیر وقت فرانسه روبرو شده بود، اینجا بود که وی مقوله «اروپای نو» را به میان آورد. در واقع واژه اروپای نو و کهنه پس از مخالفت فرانسه و آلمان با آمریکا برای حمله نظامی به عراق به ادبیات روابط سیاسی بین الملل وارد شد. دونالد رامسفلد، پیش از حمله نظامی آمریکا به عراق، در کنفرانس امنیتی مونیخ، فرانسه و آلمان را اروپای کهنه خواند و پس از جنگ، از لهستان برای کمک به اوضاع عراق دعوت کرد. منظور رامسفلد از اروپای جدید و نو همین اروپای شرقی بود که در مقابل اروپای غربی قرار داشت و حمله تحت رهبری امریکا به عراق را پشتیبانی کرد. جرج بوش در جمهوری چک ـ به اصطلاح «قلب اروپای نو» ـ و همین طور در لهستان و آلبانی و بلغارستان با استقبال بسیار خوبی روبرو شد. می توان این طور گفت که آمریکا اتحادیه اروپا را تهدید کرد که اگر با امریکا هماهنگ نباشد در آن شکاف خواهد انداخت. در آن زمان میشد این تهدید را کوچک جلوه داد و آن را سخنی غیر دوستانه در عرصه دیپلماتیک عنوان کرد، چون در آن زمان «اروپای نو» هنوز به عضویت اتحادیه اروپا در نیامده بود. امروز که بیش از ده سال از آن تاریخ گذشته، وضع تغییر کرده است. کشورهای اروپای شرقی از استونی گرفته تا رومانی که منافع ملی شان اندکی بیشتر از خصومت صرف با روسیه است، عضو اتحادیه اروپا هستند، و تا آنجا پیش رفته اند که دونالد توسک لهستانی رئیس شورای اروپا شده است. مشاوران سیاسی لهستان تقریبا با صراحت خواستار ارتقاء مرتبه لهستان و تبدیل آن به مرکز جنگ سرد جدید هستند، از جمله برای کاستن از سنگینی وزنه آلمان در اتحادیه اروپا و خنثی کردن آن. در چنین حالتی، گسترش اتحادیه اروپا، از نظر آلمان، تبدیل می شود به شمشیر دو لبه . این گسترش، از سوئی سبب شد که آلمان تبدیل به قدرت مسلط و راهبر در اروپا گردد، از سوی دیگر اگر بخواهد از این قدرت در عرصه سیاسی استفاده کند و با دستورهای صادره از واشنگتن به رقابت برخیزد پایه های قدرتش سست می شود. در اتاق های فکر واشنگتن، در پس پرده، هیولائی که حضوری دائمی دارد تصور نزدیکی «آلمان – روسیه» است که یکی از سوانح بزرگ ژئوپلیتیکی است که می توان تصور کرد. با ایجاد کمر بندی مرکب از کشورهای گوش بفرمان آمریکا در اروپای شرقی، ارتباط مستقیم میان آلمان و روسیه، از لحاظ جغرافیائی، تقریبا عملی نیست. آنچه قابل توجه است خط لوله گاز شمال است که از دریای بالتیک می گذرد و مستقیما به آلمان متصل می گردد. این همان خط لوله ای است که زمانی لهستان و کشورهای بالتیک بشدت با ایجاد آن مخالفت می کردند. این تنها راه مطمئن یا نیمه مطمئن برای رساندن گاز روسیه به آلمان است و تلاش های مستقیم یا غیر مستقیم اردوگاه آمریکائی را برای ممانعت از رسیدن گاز روسیه به آلمان خنثی می کند. اصل اجتناب ناپذیر در سیاست خارجی آمریکا این است که به هیچ کشوری حتی اگر همپیمان آن هم باشند اجازه ندهد که تبدیل به یک رقیب بالقوه برای آمریکا گردد. به همین دلیل آمریکا در سال 1954 اجازه داد فرانسه در ویتنام شکست بخورد و در سال 1956 موجب تحقیر انگلیس در کانال سوئز شد. هنگام آغاز بحران اوکرائین آلمان فدرال در برابر یک انتخاب ناخوشایند قرار گرفت. به این معنی که مناسبات ویژه با روسیه را که نیمه رونقی داشت حفظ کند و در عوض هژمونی (سرکردگی) خود را در اتحادیه اروپا به خطر بیاندازد، یا این هژمونی را – که البته پایه و اساس وزنه آلمان در برابر مسکو نیز هست – قربانی آن روابط ویژه کند. با توجه به این وضعیت ، یعنی قرار داشتن بر سر این دوراهی است که می توانیم بی میلی آلمان را به شرکت در تحریم ها علیه روسیه درک کنیم. «سیگمار گابریل» معاون صدر اعظم آلمان که در عین حال وزیر اقتصاد این کشور نیز هست، با تشدید تحریم اقتصادی روسیه مخالفت کرد. به گفته او روسیه نباید به ورطه هرج و مرج اقتصادی رانده شود. گابریل به رسانه «تاگس اشپیگل» گفت: «در نهایت نه آلمان و نه اروپا نمی توانند خواستار سقوط روسیه به ورطه هرج و مرج اقتصادی باشند. از این رو تشدید تحریم ها کاری است نادرست. هدف تحریم ها این نبود که روسیه را به زانو در آورد، هدف آماده ساختن روسیه برای حل چالش اوکراین از طریق مسالمت آمیز بود. گابریل خواستار در پیش گرفتن دوباره سیاست تنش زدائی در اروپا شد. پیش از او، «فرانک – والتر اشتاین مایر»، وزیر خارجه آلمان، «ورنر فایمان»، رئیس جمهور اتریش، «ماتئو رنزی» نخست وزیر ایتالیا و سیاستمداران و کارشناسانی دیگر نیز با تشدید تحریم ها مخالفت کرده بودند. اما بنظر «انگلا مرکل» صدر اعظم آلمان، تحریم های اقتصادی علیه روسیه «کماکان اجتناب ناپذیرند» مناسبات روسیه با غرب، پس از کودتای ماه فوریه در اوکراین، بشدت تیره شد. کشورهای غربی ساقط کردن یانوکوویچ رئیس جمهور اوکراین و نیز دولت جدید را که معارضان در اوکراین به کرسی نشانده بودند، برسمیت شناختند، اما حاضر به پذیرفتن رفراندمی که پس از آن در کریمه انجام شد نشدند. مردم کریمه که عمدتا روس هستند در رفراندمی خواستار پیوستن مجدد کریمه به روسیه شدند. پس از پیوستن مجدد کریمه به روسیه ، آمریکا – وتحت فشار آمریکا – اتحادیه اروپا تصمیم به تحریم سیاسی و اقتصادی روسیه، در چهار مرحله گرفتند. پاسخ روسیه به این اقدام ممنوع ساختن واردات مواد خوراکی از غرب به روسیه بود. بنا بگفته «روبرت هالور» تحلیل گر اقتصادی «بادر بانک» هیچ کشوری در جهان بقدر آلمان از بحران اقتصادی روسیه صدمه نخواهد دید. در سالهای گذشته روسیه بسیاری از زیان های وارده به اقتصاد آلمان را که ناشی از بحران اقتصادی اروپا بودند، جبران کرد اقتصاد آلمان بشدت خواستار پایان دادن به تحریم ها علیه روسیه است. «هالور» روز شنبه در گفتگوئی با «دویچه ویرشافتس ناخریشتن» گفت هزینه ای که آلمان باید برای سقوط اقتصاد روسیه بپردازد، سنگین ترین هزینه در سطح جهان خواهد بود. روس ها همیشه خواستار راه یافتن دانش فنی آلمان به روسیه بوده اند. صنایع صادراتی ما در سالهای گذشته از این روند به سود های فوق العاده دست یافته است. افزون بر این بازار روسیه یک بازار ذخیره برای مواقعی است که وضع بازار در منطقه اروپا چندان رضایت بخش نباشد. هاولر تاکید کرد که خریدهای روسیه از آلمان روز بروز کمتر می شود. بنا به گزارش رسانه های آلمان مشکلات اقتصادی روسیه نه تنها برای برخی از کارخانه ها بلکه بعضا بر مجموع برخی از رشته های صنعتی در آلمان تاثیر منفی داشته است بنابراین باید منتظر ماند و دید آلمان تا کجا حاضر است هزینه های تحریم روسیه را متحمل شود و موقعیت اقتصادی برتر خود در اتحادیه اروپا را به خطر اندازد. ترجمه رضا نافعی منبع: تبیین انتهای متن/
93/10/10 - 06:00
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 20]
-
گوناگون
پربازدیدترینها