محبوبترینها
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1825953440
شاعران بصیر و شعرهایی که باعث رسوایی خواص شد
واضح آرشیو وب فارسی:فارس:
شاعران بصیر و شعرهایی که باعث رسوایی خواص شد
هنوز ادیبانی هستند که به وظایف اجتماعی شعر و شاعر و قلم، واقفند و می‌دانند که افلاطون‌ها نویسندگان بی‌طرفی را که حدیث مردان نیک نکنند از مدینه فاضله می‌رانند.
به گزارش خبرنگار کتاب و ادبیات فارس، محمد تقی عزیزیان از نویسندگان کشورمان و رئیس انجمن قلم استان لرستان به مناسبت فرا رسیدن سالروز حماسه نه دی یادداشتی نوشته است. این یادداشت که هم مروری است بر واقعه 9 دی و هم گذری بر کتاب «مساله 22 خرداد نبود مساله 22 بهمن بود» برای انتشار در اختیار خبرگزاری فارس قرار گرفته و به شرح زیر است: بسمه تعالی دلا معاش چنان کن که گر بلغزد پای فرشته‌ات به دو دست دعا نگه دارد «کام و مراد پادشاهان، حلال آنگاه باشد که دفع بَدان از رعیت بکنند چنان که شبان دفع گرگ از گوسفندان، اگر نتواند که بکند و نکند مزد شبانی حرام می‌ستاند، فَکَیفَ چون می‌تواند و نکند!؟» با این مقدمه از سعدی شیرازی بحثمان را می‌گشاییم: این یک اصل ادبی- اجتماعی پذیرفته است که تغییر و تحولات سیاسی و اجتماعی، همواره موتور تغییر و تحولات ادبی بوده است. این تغییرات، تأثیرات و تأثرات، گاه در شکل و فرم انواع ادبی، نمود پیدا می‌کند و گاه در محتوا و زبان که هر کدام در جایگاه خود، قابل بحث و بررسی هستند. یا به عبارتی دیگر بهترست بگوییم ادبیات هر عصری آینه‌ای است که همه اتفاقات یا اکثر حوادث آن عصر را به مخاطبان خود می‌نمایاند و اینجاست که ادبیات و آثار ادبی، مرجعی قابل صدق و گاهی صادقتر از تاریخ‌های درباری میشود که بر اساس سلیقه فاتحان و ملازمان سلاطین نگاشته می‌شوند. ادبیاتی که در جریان اتفاقات اجتماعی و از دل شاعران و نویسندگان مردمی در می‌آید مرجعی قابل اعتماد میشود برای پژوهشگرانی که تشنه حقیقتند و به دنبال واقعیت به کندوکاو می‌پردازند. همین قابل تصدیق بودن آثار ادبی، خود حاصل تفکرات ادبای آزاداندیشی است که چشم طمع به دست و دستک و دفتر و دیوان و دربار هیچ اربابی ندارند و غیر از برای گفتن حقیقت، هرگز دست به قلم نمی‌شوند. **دستاوردهای 9 دی در نظم و نثر برای مطالعه و غور کردن در این گونه اتفاقات و تلفیق آن با متون نثر و نظم، می‌توان به بی شمار متون تاریخی و ادبی اعصار گوناگون ادبیات کلاسیک و کهن و معاصر و مدرن فارسی مراجعه کنیم. یکی از اتفاقاتی که در سال‌های اخیر و در کشور ما به وقوع پیوست، حادثه‌ی 9 دی 1388 بود که علاوه بر مباحث و پیامدها و عبرت‌های سیاسی-اجتماعی- اقتصادی و...، دستاوردهای ادبی هم به دنبال داشت. یکی از این دستاوردها پدید آمدن کتب گوناگون نظم و نثر بود که طی مدت کوتاهی با شکل گرفتن جریان‌های ادبی، به دست آمد. البته این آثار به اعتبار انقلابی بودن، از خصیصه‌هایی مشابه به آثار دوران انقلاب اسلامی ایران برخوردارند که برخی از این خصیصه‌ها شعار زدگی و شتاب زدگی است که به سبب فرصت اندک تألیف و تحت تأثیر احساسات و به منظور کارکرد فی المجلسی و مقتضای حال سروده و نگاشته شده‌اند؛ البته نه به آن ضعف‌ها و نواقصی که در آثار روزهای نخستین انقلاب و دفاع مقدس قابل مشاهده است؛ بلکه با قوام بیشتر و استخوان بندی محکم‌تر و مستحکم‌تر. این خصایص شامل آثاری میشود که در همان بحبوحه حوادث 9 دی ماه، خلق شده‌اند که این معضل در ادامه و در آثاری که در سال‌های بعد و به مناسبت سالگردهای این حماسه خلق شدند کمتر مشهود است، هرچند آثار سال‌های بعدی کارکرد و تأثیر آثار روز اصلی حماسه را ندارند. یکی از کتبی که با گردآوری اشعار سروده شده در روز 9 دی ماه 1388، منتشر شد. کتاب ارزشمند مسئله است که ضمن معرفی جریانی ادبی و پویا در کشور، نشان داد که ادیبانی هستند که هنوز به وظایف اجتماعی شعر و شاعر و قلم، واقفند و می‌دانند که افلاطون‌ها نویسندگان بی‌طرفی را که حدیث مردان نیک نکنند از مدینه فاضله می‌رانند. **ویژگی شعرهایی که در فتنه سروده شدند این کتاب در بردارنده آثار 45 شاعر از شعرای جوان معاصرست که در 336 صفحه و به همت علی محمد مودب و کاظم رستمی از سوی انتشارات دفتر مطالعات جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی در سال 88 آماده و در سال 89 وارد بازار نشر شده است. از خصوصیات اشعار این مجموعه می‌توان به موارد ذیل اشاره کرد: نکوهش عافیت طلبی: آن کس که به دست وام دارد در بورس دو صد سهام دارد اوقات فراغتش زیادست ده دیش به پشت بام دارد (احمدی، عباس - صفحه 13) نکوهش سکوت خواص: اینان دل سنگ و دست نرمی دارند دم سردند و زبان گرمی دارند آن سکه که بر مرده ای انداخته‌اند روزی خودشان دوباره بر می‌دارند-(اردستانی مبین-صفحه 15) * در سرم نمی‌رود که موسوی ... کروبی... تل ...ابیب می‌خوانند. ...و خواص فرار می‌کنند از حقیقتی که می‌گویند تلخ است؛ مثل مکر نابغه‌ای که از صفین عمر و عاص-اشعری و تازه باید دلمان هم برای کودکان اسراییل بسوزد که موشک‌های غنی شده از اورانیوم ضعیف شده را نقاشی می‌کشند و روباه پیر با اخبار صحرایی‌اش زخم کهنه مان را درمان شود. شاید آرزویش را کمی سبز کنیم. (آسیابانی ناصر-صص 16-17) نکوهش عدم بصیرت: میزان چراغ بیت المال است که دلش به حال طلحه نمی‌سوزد حال فعلی ما را کسی نمی‌فهمد که روزگارش را باتو میزان کرده باشد (استیری مجید-ص 18) نکوهش عدم ولایتمداری و کج دهنی به پیروی از ولی فقیه و امیدواری به یاران ولی: آیینه تمام قد عشق پیش تو یاران چگونه سر ز خجالت بر آورند این شاخه‌های سر به در ریشه در خزان در محضر بهار چه برگ و بر آورند (امیری اسفندقه –مرتضی-ص 30) * امروز به غیر دل در این صحرا نیست دل ریخته آنقدر که جای پا نیست گویید که عمروعاصیان حیله بس است آیید و ببینید که علی تنها نیست (انسانی-علی ص 34) اعتبار بخشیدن به حضور در صحنه و انزجار از بی طرفی تأکید بر ضرورت آگاهی به حوادث و فتنه‌های زمان خود و... از دیگر مضامین آثار خلق شده در حواشی این اتفاق عظیم است که در این مقال نمی‌گنجد. در پایان نیز به تضمین حکایاتی از شیخ اجل سعدی شیرازی، یادداشت را به فرجام می‌رسانیم: ذوالنّون مصری پادشاهی را گفت شنیده‌ام فلان عامل را که فرستاد ای به فلان ولایت بر رعیت دراز دستی می‌کند و ظلم روا می‌دارد. گفت روزی سزای وی بدهم. گفت بلی روزی سزای وی بدهی که مال از رعیت تمام شده باشد، پس به زجر و مصادره از وی بازستانی و در خزینه نهی، درویش و رعیت را چه سود دارد؟ پادشاه خجل گشت و دفع مضرّت عامل بفرمود در حال! اینجاست که به شاعر شیرازی به توجیهات و اعتمادهای بیجا نیز توجه داشته و معتقد است که نباید تنها به نصیحت اکتفا کرد؛ زیرا «بدان را گوشمال دادن و گذاشتن همان مَثَل است که گرگ گرفتن و سوگند دادن». یادداشت از: محمدتقی عزیزیان انتهای پیام/و
93/10/09 - 11:08
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 110]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها