محبوبترینها
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
دکتر عرفان فدایی وکیل پایه یک دادگستری
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1802790872
باستان شناس متعهد دوست ندارد کاوش کند! | معرفی جاذبه های گردشگری ایران
واضح آرشیو وب فارسی:سیری در ایران: تاریخ خبر :1393/10/07-گفت و گو با مدیر کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی خراسان رضوی؛
وضعیت بازار هنر مشهد و وضعیت موزه بزرگ خراسان و موزه زائر سخن رفته بود. به دلیل طولانی شدن گفت و گو یک بخش آن به چاپ رسید که موضوع بحث درآن وضعیت موزه بزرگ خراسان و موزه زائر بود. در این بخش به کاوشها در توس و بازار هنر خراسان پرداخته ایم که می خوانید. *با سپاس از شما برای قبول این گفت و گو از آخرین وضعیت توس و کاوشها در آن منطقه بگویید. ** توس پدیده بسیار مهمی است، ما در خراسان دو نماد منحصر به فرد داریم؛ اول حرم مطهر امام رضا (ع) که شریف ترین نماد مذهبی محسوب می شود و نماد دوم ما که آرامگاه فردوسی است و به جهات مختلف باید بزرگ شمرده شود. دلایل آن را هم می دانید و لازم به بازگویی دوباره نیست. توس هم مکانی خاص است. از جمله 400 نفر اندیشمند و حکیم و دانشمند و فیلسوف در توس شناسایی شده اند که در کتاب “نام آوران توس” معرفی شده اند. حالا با توجه به اهمیتی که توس داشته و دارد و شخصیتهای خاص آن دیار، لازم بود که در این زمینه کاوشهایی در دستور کار قرار گیرد و به همین منظور از سال 1374 گمانه زنی ها و کاوشها در توس شروع شد. * اولین کاوشها در توس از کی شروع شد؟ ** پیش از انقلاب بقراط نادری در نزدیکی هارونیه دست به کاوش زد و در آنجا به بقایای مسجدی دست یافت. * یعنی اولین کاوش در توس را بقراط نادری انجام داد؟ ** بله، به گمانم در دهه 50 بوده است. * و پس از انقلاب ماجرا به چه صورتی بود ؟ ** پس از انقلاب و در سال 63 محمود موسوی گمانه هایی در توس زد و به آثاری برخورد که گزارش این کاوشها را در کتاب” توس شهر خفته در تاریخ “ به چاپ رساند. از سال 74 هم بنده گمانه زنی ها و کاوشهایی را شروع کردم که منجر به دو اتفاق بزرگ شد؛ اول کشف آرامگاه غزالی در شمال غرب توس و دیگری توانستیم با گمانه زنی محدوده قدیمی توس را مشخص کنیم. از سال 1375 ما کاوشهای باستان شناسی را شروع کردیم، در قسمت ارگ و هارونیه در هر دو جا توانستیم به آثار مهمی دست یابیم و به این نتیجه برسیم که در نزدیکی هارونیه عمق لایه های تمدنی به 6 متر می رسد. با کاوشهای باستان شناسی و مطالعات کتابخانه ای اطلاعات مفیدی از گذشته توس به دست آوردیم و حاصل آن تحقیقات را در کتاب” شناخت تابران” منتشر کردیم. کاوشهای توس را در ادامه، محمود طغرایی ادامه داد و ایشان هم موفق شد فضاهای معماری و جزئیات متعدد دیگری را معرفی کند و کوتاه سخن اینکه تا کنون بر اثر کاوشهای باستان شناسی توانسته ایم هم شاکله توس قدیم و یا همان تابران را ترسیم کنیم و هم توانسته ایم فضاهای معماری بسیار مهمی از جمله ارگ توس را مشخص کنیم. * ممنون از توضیحات شما. البته منظور من مشخصاً کاوشها در کهن دژ است و این پرسش که آیا کار به کندی پیش نمی رود، مشکل بودجه است و یا مشکلات دیگری وجود دارد؟ ** کاوش در باستان شناسی کاری نیست که مثلا با خاکبرداری یک زمین معمولی و یا بنا کردن یک ساختمان مقایسه بشود. ممکن است باستان شناس برای خاکبرداری از روی یک اسکلت دو ماه وقت صرف کند. حجم خاکبرداری ملاک نیست، ما پژوهش می کنیم و سایتی که در آن کار می کنیم، یک آزمایشگاه برای باستان شناس است، نه یک کارگاه کار فیزیکی و از این رو نوع کار در یک آزمایشگاه متفاوت است با یک کارگاه. * من در این سالها مقاطعی شنیده ام که کاوشها به خاطر نبودن بودجه تعطیل شده است؟ ** نه، مشکل بودجه نیست. موضوع در اینجا متفاوت است. یک طرح ساختمانی نیست که چون تا اینجا پیشرفت فیزیکی داشته، چرا تمام نمی شود و از سویی ما اصلاً اصراری بر کاوش باستان شناسی نداریم، وقتی اصرار داریم که بخواهیم پاسخ پرسشهای خودمان را بگیریم و از این رو، ما پاسخ پرسشهای خودمان را در توس گرفته ایم و از این نظر دلیلی ندارد که کاوش بکنیم و گذشته از این نباید فراموش کنیم که یک باستان شناس متعهد اصلاً دوست ندارد کاوش کند، دوست دارد کاوش نکند؛ چون خاک نگهدار خوبی برای ذخایر فرهنگی است. وقتی شیئی یا بقایای بنایی از زیر خاک خارج می شود، عوامل مختلف انسانی و جوی و محیطی دست به دست هم می دهند تا آنها فرسوده و خراب شوند. از این رو ترجیح می دهیم که کاوش انجام نشود، مگر اینکه به دنبال پاسخ برای پرسش مهمی باشیم. مگر اینکه در آینده خواسته باشیم یک سایت موزه و جاذبه گردشگری مهم دیگری در توس ایجاد کنیم. * در حال حاضر مردم می توانند از کهن دژ بازدید کنند؟
** بله آنجا آماده بازدید شده و در کهن دژ مسیری برای حرکت بازدید کنندگان تعریف شده است. * آماری دارید که در سال گذشته چه تعداد از کهن دژ بازدید کرده‌اند؟ * نه، چون ما برای کهن دژ بلیت نمی فروشیم و بازدید رایگان است. * خب، چرا مردم باید بدون هزینه از کهن دژ بازدید کنند؟ ** ببینید، ما از نظر علمی در آنجا کار کردیم، ولی ممکن است در آینده جهت ایجاد یک سایت موزه مجبور باشیم که در بخشی از توس یک محوطه را کاوش کنیم و آن را تبدیل به سایت موزه کنیم که می تواند ارگ توس هم جزو این برنامه باشد. در آن صورت حق را به خودمان می دهیم که آنجا بلیت فروشی هم داشته باشیم، اما در حال حاضر آنجا بیشتر یک سایت مطالعاتی است. * شما خودتان از وضعیت توس و جایی مثل کهن دژ راضی هستید؟
** از چه دیدگاهی؟ * از منظر نگهداری و رسیدگی که باید بشود؟ ** در حد امکاناتی که در اختیار داریم، کوتاهی نمی کنیم. البته توس و فردوسی شایسته سعی و تلاش بسیار بیشتری است که امیدواریم بتوانیم ادای دین کنیم. پس از تشریف فرمایی مقام معظم رهبری در سال 1375 و دستوری که در این زمینه دادند، همه به فکر ساماندهی توس افتادند. در همان زمان این ساماندهی با شناسایی آثار باستانی توس و حریم توس شروع شد و بعد هم با دستور کار قرار دادن طرح آمایش توس که تمامی عارضه های موجود از جمله زیستگاه‌ها، تپه های باستانی، بناها و … می شد. در آن زمان و براساس آن آمایش، سیمای آینده توس مشخص شد که توس چگونه ساماندهی و به یک شهر تاریخی تبدیل بشود. بر اساس طرح ساماندهی، در آن زمان باید مقدار زیادی زمین خریده می شد که نشد و اعتبار تأمین نشد و روستاهای توس هم گسترش پیدا یافت که گسترش روستاهای توس هم مانع شد که طرح ایده آل به سامان برسد. از یک سو نبود اعتبار، شاید بی توجهی و کوتاهی و از سوی دیگر گسترش روستاها شرایط را سخت تر کرد. * ماجرای گسترش روستا ها هنوز هم ادامه دارد؟ ** بله، متأسفانه ادامه دارد. در حال حاضر مانع این است که مثلاً در جایی مثل توس برای اسکان شبانه مکانی پیش بینی کنیم و تأسیسات مثل هتل ایجاد کنیم. * کشورهای پیشرفته برای حل مشکلاتی از این دست چه می کنند، اگر جایی امکان ساخت بنا نیست و در عین حال به بنایی برای گردشگران هم نیاز دارند، چه می کنند؟ ** با کمال تأسف باید گفت، نگاه آنها با نگاه ما خیلی متفاوت است. من در لندن دیدم که اتوبوس دو طبقه ای که سوار بودیم، در مسیر خود زاویه حدود 90 درجه را چرخید و باز نیم دایره ای را پیچید، نگاه که کردم، دیدم این چرخش به خاطر یک توده سنگی است. دکتر یاحقی با من بود، وقتی ماجرا را پرسیدم، گفتند این بقایای یک معبد مهری است و وقتی پیاده هم رفتم، دیدم فقط یک توده سنگ است. خب، نگاه آنها این طور است و شیفته این موضوعات هستند و البته همان مختصر آثار و بقایای معماری را تبدیل به فرصتی برای به رخ کشیدن خودشان و درآمدزایی می کنند. * البته ما هم در سخن شیفته این موارد هستیم، اما در عمل ماجرا جور دیگری است و این جای تأسف دارد؟ ** بله مسجد زوزن خواف که خیلی کم هم از آن بازدید می شود، در زمان خودش بزرگترین مسجد جهان بود. 35 متر ارتفاع دارد با 14 متر دهانه طاق و 22 متر عمق؛ یعنی یک آپارتمان 10 طبقه فقط توی ایوان این مسجد جا می شود. ما بناهایی با این عظمت را داریم، البته متأسفانه این داشتن ها خیلی هم برای بعضی ها مهم نیست؛ چون نمی دانند که همین ساختمان گویای چه افتخاراتی برای ایران است. اول باید نگاه به این موضوعات عوض شود و بگوییم و بدانیم اگر به امروز رسیدیم، همان بوعلی سیناها، خوارزمی ها، بوزجانی ها و … پله های رسیدن به امروز را درست کرده اند و متأسفانه بیشتر گرفتاری های ما معلول همین طرز تفکر اشتباه است و متوجه نیستیم چه داریم و با آنها چه باید کرد. * از ایده آلها برای توس گفتید، شما برای رسیدن به این مهم چه کرده اید؟ ** من از زمانی که آمدم، تلاش کردم تا راه‌هایی را برای رسیدن به این وضعیت ایده آل پیدا بکنیم تا ماندگاری بازدید کنندگان بیشتر شود، امکانات رفاهی بیشتر شود و یا فضای سبز و… بهتر شود. حجم فعالیتهای فرهنگی در توس زیادتر شده و با هماهنگی هایی که با نهادها و ارگانهای دیگر داشتیم، توانسته ایم امکانات بیشتری فراهم کنیم و موجبات رضایتمندی بازدیدکنندگان را فراهم آوریم. * همین بحث فضای سبز در جایی مثل حافظیه، شما را به باغی دلگشا وارد می کند، ولی در توس وقتی از مسؤولان در این باره می پرسیم، بحث آب و خاک را مطرح می کنند. در صورتی که به نظر بنده در روزگار ما، دیگر اینها را نمی توان به عنوان مشکل پذیرفت؛ چون راه های فراوانی برای حل این مشکلات وجود دارد. ** البته فراموش نکنید، اینجا ما با 360 هکتار زمین روبه‌رو هستیم و آب مصرفی روستاها از طریق چاه های متعلق به باغ آرامگاه تأمین می شود. حتی بر اساس توافق با شهرداری منطقه 12 فضای سبز بولوار شاهنامه نیز از آب چاه متعلق به میراث فرهنگی آبیاری می شود. * منظور من همین فضای باغ و پیشخوان است * * بله، پیشخوان اخیراً در حد پنج هکتار اضافه شده و فضایی است برای بناهایی که قرار است در این منطقه احداث شوند که در عمق زمین ایجاد خواهند شد و به تمامی نیازهایی که شما اشاره کردید، پاسخ می‌دهد. در عمق زمین انواع فروشگاه‌ها، تالار و… ایجاد خواهد شد. * این طرح برای چند سال آینده در نظر گرفته شده است؟ ** در حال آماده سازی مقدمات کار هستیم. امیدوارم خیلی زود شاهد عملیاتی شدن آن باشیم. * چند سال قبل بحث راه اندازی بازار هنر خراسان مطرح شد که روزنامه قدس هم گزارشی از آن بازار که در محل کاروانسرای ویرانی راه اندازی شده بود، منتشر کرد. پرسش من از وضعیت آن بازار است ** اداره کل میراث فرهنگی طی یکی دو سال گذشته، بازار مورد اشاره شما را از شخصی که قبلا با قراردادی راه اندازی کرده بود، گرفته و به فرد دیگری واگذار کرده است. اکنون رباط ویرانی به عنوان موزه مردم شناسی کاربری داده و بازدید کننده زیادی دارد. * این پرسش را از این جهت مطرح کردم که ما برای هنرمندانی که در حوزه صنایع دستی کار می کنند، چه کرده ایم؟ آیا حداقل فضایی در اختیارآنها قرار داده ایم تا مشاغل مختلف در کنار یکدیگر به تولید بپردازند که هم می تواند از نظر جذب گردشگر مؤثر باشد و هم کار آفرینی و تولید جایگزینی ارزشمند برای ساخته های چینی باشد که امروز حتی شامل ساخت نمادهای مذهبی ما هم می شود؟ * * بسیاری از بدبختی های ما از رخنه های فرهنگی است که باید با برنامه های خوب پر شود. بحث ورود صنایع دستی از چین فاجعه است و دغدغه میراث فرهنگی است که آسیبهای های مادی و معنوی وارد می آورد. از نظر مادی بحث این است که صدها و هزاران هنرمند ما را بیکار می کند و از نظر معنوی هم ما را دست می اندازند و شاید بشود گفت، اعتقادات ما را به سخره می گیرند. وقتی رکعت شمار و یا تسبیحی را که در کشور غیر مسلمان ساخته شده، به دست می گیریم، باید بدانیم آن را احتمالاً کسی ساخته که خدا را قبول ندارد خب این باید از طرف مدیرانی که در این زمینه مسؤولیت مستقیم دارند، چاره جویی شود. اما اینکه چرا چنین بازاری نداریم، از دغدغه های ماست و ایده آل ما این است که ما بازار و یا بازارچه صنایع دستی در مشهد داشته باشیم؛ زیرا بیش از100 رشته صنایع دستی داریم، اما چند مسأله وجود دارد؛ اول دست اندرکاران این حوزه با هم همراه و همدل نیستند، خود این افراد می توانند سرمایه گذاری کنند و دوم اراده ملی باید بر این باشد که این بازارچه در مشهد راه بیفتد و فعال هم باشد این اتفاق باعث می‌شود ما هم بر کارها نظارت داشته باشیم و انبوهی از کارهای بی ارزش به نام صنایع دستی فروخته نشود که دهن کجی به صنایع دستی اصیل است و بعد هم رقابت برای تولید بهتر ایجاد شود که متأسفانه هنوز این اتفاق نیفتاده است.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سیری در ایران]
[مشاهده در: www.seeiran.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 16]
-
گوناگون
پربازدیدترینها