واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: هنری به نام روابط عمومی
بخش ارتباطات- جی ای گرونیک نظریه پرداز معاصر، روابط عمومی را مدیریت ارتباط بین یک سازمان در این رشته و افرادی می داند که با آن سر و کار دارند، رکس هارلو که از پیشقدمان روابط عمومی در جهان است و تالیفات گوناگونی در این رشته دارد این تعریف را پیشنهاد می کند: روابط عمومی عبارت است از دانشی که به وسیله آن سازمان ها آگاهانه می کوشند به مسئولیت اجتماعی خویش عمل نمایند تا بتوانند تفاهم و پشتیبانی کسانی را که برای موسسه اهمیت دارند به دست آورند.در واقع روابط عمومی هنری است که به کمک آن می توان موسسه، سازمان و فرد مورد علاقه و احترام کارمندان، مشتری ها و مردمی که با آن سروکار دارند قرار داد. روابط عمومی بخشی از وظایف مدیریت سازمان است. عملی است ممتد، مداوم و طرح ریزی شده که از طریق آن افراد و سازمان ها می کوشند تا تفاهم و پشتیبانی کسانی را که با آنها سر و کار دارند به دست آورند. نقش و کارکرد روابط عمومی تاکنون در هزاران مقاله کتاب و سخنرانی در سراسر جهان به تبیین، اهمیت، نقش، هدف و کارکرد های روابط عمومی در جامعه پرداخته شده است و ابعاد گوناگون آن تشریح و تبیین شده است با این وجود باز هم شاهدیم که نویسندگان و اندیشمندان بسیاری علاقه مندند به تفحص در این عرصه بپردازند و در این تلاش امیدوار هستند که شاید اطلاع دیگری به اطلاعات موجود بیفزایند و گامی دیگر در راستای شفاف سازی موضوع بردارند.تقریبا 102سال از تاسیس روابط عمومی (به مفهوم نوین) در ایالات متحده آمریکا و 49سال در ایران گذشته است. روابط عمومی در غرب محصول نیاز ذاتی جامعه و در ایران مهمانی ناخوانده بوده و هست. چرا این مهمان هنوز مورد پذیرش قرار نگرفته؟ شاید یکی از عمده ترین علت هایش نامناسب بودن شرایط اجتماعی، ناآمادگی جامعه برای پذیرایی از یک پدیده نوین و نبود الزام ها و شروطی است که استقرار و حیات این پدیده را غیر ممکن می سازد. داشتن روابط عمومی، نگرش، گرایش، حیات، منش و رفتار و سرانجام فرهنگ، هنجارها و ارزش های خود را طلب می کند.هدف روابط عمومی میانجی گری منصفانه میان موسسه و مخاطبان است. وساطت میان کسانی که می خواهند کالا و خدماتی را بفروشند و آنانی که مایلند آنها را خریداری کنند.روابط عمومی آن دسته از اعمال مدیریت است که مدیر به وسیله آنها برخورد و رفتار عامه را می سنجد و در نتیجه خط مشی ها و طرز عمل فرد یا موسسه را به صورتی که متضمن منافع همگان و فرد یا موسسه مزبور باشد تعیین و برنامه عمل و فعالیت خود را به منظور حصول حسن تفاهم و قبول جامعه طرح می کند. اندیشمندان و کارشناسان وظایف عمده روابط عمومی را به سه بخش تقسیم می کنند: 1) اطلاع رسانی 2) تبلیغ و تهییج 3) افکار سنجی
اطلاع یا خبر و آگاهی یکی از اشکال ارتباط میان افراد و گروه هاست و بیان ارتباط و اطلاع نسبت به کل و جزء برقرار است. از آنچه گفته شد چنین بر می آید که بازشناسی نقش، اهمیت و کارکرد اطلاع رسانی روابط عمومی و سایر نهادها و سازمان هایی که با اطلاعات و داده ها سروکار دارند به علت تحولات تکنولوژیکی روزافزون و به دلیل تغییر در شکل و ماهیت روابط اجتماعی در سطح ملی - منطقه ای و جهانی براساس ضرورت بازتولید آگاهی ها نسبت به این تحولات و شناخت وضعیت جدید همواره ضرورت دارد. روابط عمومی و اطلاع رسانی دارای نسبت کل به جزء بوده و محیط اجتماعی تاریخ ژئوپلیتیک روندهای سیاسی، اقتصادی و فرهنگی و نوع کیفیت ساختارهای سیاسی-اجتماعی در چگونگی و سرشت این نقش بسیار تاثیر دارد. روابط عمومی را دری منصفانه و غیر جانبدارانه میان موسسه و مخاطبان است که براساس اطلاعات دقیق حاصله از سنجش محیط نیاز، مخاطب، امکانات و نیز هدفگذاری، سیاستگذاری، برنامه ریزی و اجرای برنامه های موثر تحقق می یابد. روابط عمومی ها امروزه باید در چهارچوب سازمان های نوین و براساس مدیریت استراتژیک یا راهبردی با چشم اندازهای جهانی به فعالیت بپردازند. درباره مهارت بیان و امتناع امروزه متصدیان روابط عمومی باید مهارت استفاده از رسانه ها را کسب کنند، تا بتوانند با اطلاعات جامع و انعطاف پذیری مناسب مخاطبان را از طریق برنامه های موثر اقناع کنند. چیستی انجمن های روابط عمومی انجمن های روابط عمومی یکی از اشکال انجمن های حرفه ای است که با مشارکت داوطلبانه و آزادانه علاقه مندان، کارشناسان، کارگزاران و پژوهشگران رشته روابط عمومی به منظور پاسداری از علایق و منافع مشترک و توسعه و گسترش رشته روابط عمومی به وجود آمده اند. اهداف انجمن های روابط عمومی افکار عمومی همگان را از فلسفه وجودی، ضرورت، نقش، اهمیت و فعالیت روابط عمومی آگاه کرده و برای آن مقبولیت و شناخت عامه جستجو می نماید، زمینه ها و شرایط مناسب توسعه و پیشرفت آن را جستجو کرده و راه های ارتقا و تکامل آن را بیابند.با رسانه ها و افکار عمومی مشکلات و مسائل روابط عمومی را مورد تجزیه و تحلیل قرار دهند و در پی دریافت راه حل آنان برآیند.در مقابل انتقادات و ایرادهای مطرح شده از سوی محافل مجامع اشخاص و سازمان ها از رشته حرفه روابط عمومی به طور منطقی و مستند به دفاع برخیزند.با تولید اطلاعات محافل، مجامع و همگان را در زمینه همه جنبه های روابط عمومی تغذیه اطلاعاتی نمایند. معیارها و استاندارد های حرفه ای را ارائه داده و به طور مستمر سعی در ارتقای آنها نمایند.زمینه های اجرای دوره های آموزشی و توسعه ادبیات روابط عمومی را فراهم نمایند و معیار حداقل های ورود به شغل و حرفه روابط عمومی را تعیین نمایند.اطلاعات و اخبار جدید را بین حرفه و تخصص روابط عمومی به چرخش در آورند و خانواده روابط عمومی را با دیدگاه و دانش های نوین آشنا سازند و منشور اخلاقی روابط عمومی را تهیه و تدوین نمایند و همکاران را ترغیب به اجرای آن نمایند.اندیشه حرفه ای گرایی و تخصص گرایی را با هدف تعمیق دانش و مهارت های اعضا ترویج و تبلیغ کنند، امکان رقابت سالم را در عرصه کارها با هدف شناخت کاستی ها و نقص ها و پیشبرد توانمندی ها فراهم سازند.از جانب رشته و حرفه روابط عمومی صحبت کرده و سخنگویی آن را به عهده گیرند و به پرسش ها پاسخ گویند.رویدادهای اجتماعی فرهنگی سیاسی و اقتصادی مرتبط با روابط عمومی را بررسی کرده و پیش از آنکه هنجارهای محدود کننده روابط عمومی به وجود آیند نظریات خود را بیان داشته و سعی در اعمال آن نمایند.در پیشبرد و تعمیم فرهنگ تعامل، گفتگو، تفهیم و تفاهم و ارتباطات در جامعه که بستر فعالیت های روابط عمومی هستند اهتمام ورزند. روابط عمومی عبارت است از دانشی که به وسیله آن سازمان ها آگاهانه می کوشند به مسئولیت اجتماعی خویش عمل نمایند تا بتوانند تفاهم و پشتیبانی کسانی را که برای موسسه اهمیت دارند به دست آورند.
روابط عمومی توجیه گر- تبیین گر- تحلیل گر روابط عمومی را می توان از نظر معیار اثرگذاری و سودمندی و میزان کارایی و مفید بودن و یاری رساندن به مدیریت سازمان و تسریع تسهیل و در جهت اهداف آن و اجرای برنامه ها به روابط عمومی توجیه گر، روابط عمومی تبیین گر و روابط عمومی تحلیلگر طبقه بندی کرد.در فضای اجتماعی و فرهنگی مناسب، فرهنگ مدیریتی مطلوب و مبتنی بر شایسته سالاری و به شرط متخصص بودن و کارشناس بودن مدیر بخش روابط عمومی امکان تولید روابط عمومی تحلیلگر فراهم می شود. روابط عمومی تحلیلگر یک روابط عمومی کارآمد مطمئن است این روابط عمومی با توجه به فلسفه وجودی سازمان اهداف اصلی و فرعی آن و امور حرکت می کند. روابط عمومی تحلیل گر دارای برنامه ادواری منظم، روزانه- هفتگی، ماهیانه، فصلی و سالانه است. برای روبرویی با بحران ها و چالش ها که ناگهان و خارج از اراده حادث می شود دارای طرح های معینی است.این روابط عمومی برای بهره گیری از فرصت های مناسب که پیش می آید نیز دارای طرح های بهره گیری و بهره برداری است و در یک جمع بندی می توان گفت که روابط عمومی تحلیلگر یک روابط عمومی علمی، سیستماتیک، فعال، نوآور، قابل انعطاف و اثر گذار است که به مقام مشاور مدیریت ارتقا می یابد و سازمان را در دستیابی به اهدافش یاری می نماید و در تهیه و تدوین سیاست ها خط مشی های سازمان سهیم و شریک است. در مقابل روابط عمومی تحلیلگر روابط عمومی توجیه گر قرار دارد. چنانچه پیشتر بیان شد در فضای نامناسب سیاسی، اجتماعی و فرهنگی و با وجود مدیران و فرهنگ مدیریتی نامساعد و پایین بودن دانش تخصصی مدیر واحد روابط عمومی، توجیه گر می گویند.این نوع روابط عمومی یک توجیه گر است که بیشتر شایسته تبلیغاتچی بامعنی منفی کلمه است. این روابط عمومی فاقد برنامه ریزی ادواری و مدون است که به صورت منفصل به دنبال حوادث و رویدادهایی می دود و با منطقی سطحی و استدلال هایی غیرقابل باور و با غوغا سالاری و فعالیت های ارتباطی پرخرج و عمدتا پرهزینه و پرزرق و برق سعی در توجیه رویدادها، اقدامات و تصمیمات مدیران سازمان دارد. در فاصله بین این دو نوع روابط عمومی، روابط عمومی تبیین گر وجود دارد که در خوشبینانه ترین شکل آن تنها به اعلام و بیان رویدادها و گزارش و تشریح اقدامات سازمان می پردازد. این نوع روابط عمومی اگر دارای برنامه مدون ادواری روابط عمومی هم باشد. این برنامه ها فاقد انعطاف، نوآوری، جذابیت و اثر بخشی است. روابط عمومی تبیین گر یک روابط عمومی سطحی محافظه کار با لحن کلیشه ای، تکراری و قالبی است. یکی از عوامل موثر برای گذر از روابط عمومی توجیه گر به روابط عمومی تحلیلگر، وجود انجمن های حرفه ای و تخصصی فعال پرتحرک است.منابع:سایت آفتاب/روزنامه رسالت ( www.resalat-news.com ) تنظیم: ندا پاک نهادگروه جامعه و ارتباطات
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 470]