محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1830226709
کاهش تخریب آرماتورهای فولادی در سازه‌های بتنی با دستاورد محققان کشور
واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: یکشنبه ۷ دی ۱۳۹۳ - ۱۰:۴۰
محققان دانشگاه تهران با استفاده از پوشش نانوکامپوزیتی، موفق به افزایش استحکام و طول عمر سازه‌های بتنی شدند؛ استفاده از این پوشش که دارای خاصیت خودترمیمی است، سبب کاهش هزینه‌های تعمیرات و نگهداری این سازه‌ها بویژه در محیط‌های دریایی می‌شود. به گزارش سرویس فناوری ایسنا، در تمام صنایع و امور عمرانی، وجود زیرساخت بتنی امری ضروری است. خوردگی آرماتورهای فولادی موجود در بتن به مرور زمان منجر به نابودی یک مجموعه‌ی عظیم بتنی می‌شود. این پدیده معضلی اجتناب ناپذیر در سازه‌های بتنی است و در خصوص سازه‌های غوطه‌ور در آب‌های دریایی تشدید می‌شود. از این رو حفاظت از آرماتورهای موجود در این بتن‌های آرمه حائز اهمیت بسیاری است. در این پژوهش تلاش شده تا راهکاری در این زمینه ارائه شود. صادق پورعلی، دانشجوی دکترای مهندسی مواد و محقق طرح در خصوص اهمیت تحقیقات انجام شده عنوان کرد: وقوع خوردگی در سطح آرماتور منجر به ترک خوردن بتن می‌شود. این موضوع علاوه بر تخریب زیرساخت بتنی، شرایط را برای خوردگی بیشتر آرماتور نیز مهیا می‌کند. پیشگیری از این پدیده‌ی مخرب، می‌تواند صرفه‌جویی اقتصادی زیادی را به همراه داشته باشد. تلاش ما در جهت کاهش هزینه‌های تعمیرات و نگهداری، از طریق کاهش امکان خوردگی آرماتور در محیط‌های به شدت خورنده نظیر محیط‌های دریایی بوده است. وی افزود: برای دستیابی به این هدف، این محققان از پوشش نانوکامپوزیتی با ویژگی خودترمیم‌شونده استفاده کردند. بر اساس نتایج حاصل شده، این پوشش مقاومت به خوردگی منحصر به فردی را ایجاد می‌کند، به گونه‌ای که میزان کاهش استحکام بیرون‌کشی آرماتور بعد از گذشت 6 ماه غوطه‌وری در آب دریا در مقایسه با نمونههای معمولی، بسیار ناچیز است. به گفته‌ی پورعلی، در ساخت این پوشش از نانوکامپوزیت اپوکسی حاوی نانوذرات پلی‌آنیلین ناخالص شده با اسید کامفورسولفونیک استفاده شده که قابلیت حفاظت آرماتورهای فولادی در محیط‌های کلریدی را دارد. کیفیت این نانوکامپوزیت به روش‌های FTIR و TEM مورد بررسی و تأیید قرار گرفته است. همچنین ارزیابی عملکرد خوردگی آرماتورها (OCP و EIS) و استحکام بیرون‌کشی آن‌ها (Pull-Out Strength) در بازه‌ی زمانی یک ساله انجام شده است. در این بررسی‌ها آرماتورهای فولادی بدون پوشش، با پوشش اپوکسی خالص و پوشش خودترمیم شونده در بتن‌های معمولی و خود متراکم شونده تعبیه شدند. محقق طرح تصریح کرد: نتایج آزمون‌ها حاکی از آن است که پس از گذشت 6 ماه، مقاومت در برابر خوردگی در نمونه‌ی شاهد و نمونه‌ی دارای پوشش اپوکسی، رفته رفته کاهش می‌یابد. این در حالی است که در نمونههای دارای پوشش نانوکامپوزیتی خودترمیم شونده، این روند کاهشی به صورت یکنواخت نبوده و عملاً مقاومت به خوردگی بسیار بالاتری در این نمونه‌ها مشاهده می‌شود. پورعلی در توضیح این اثر گفت: استفاده از نانوذرات پلی‌آنیلین/کامفورسولفونات (عامل خودترمیمی) منجر شده که حتی در غلظت‌های کم نیز، این ذرات در تمام نقاط نانوکامپوزیت حضور داشته باشند. بدین سان، می‌توان ادعا کرد که در صورت بروز خوردگی در هر موضعی، نانوذرات پلی‌آنیلین/کمفورسولفونات برای متوقف کردن واکنش‌های خوردگی حضور دارند. واقعیتی که به هنگام استفاده از این ذرات در مقیاس میکرو محقق نمی‌شود. نتایج این تحقیقات که حاصل همکاری صادق پورعلی، دکتر چنگیز دهقانیان، عضو هیأت علمی دانشگاه تهران و علی کوثری، کارشناس ارشد مهندسی خوردگی است، در مجله‌ی Corrosion Science منتشر شده است. انتهای پیام
کد خبرنگار:
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[مشاهده در: www.isna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 21]
-
علم و فناوری
پربازدیدترینها