محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1831563837
تاسيس موسسه فرهنگی مرتضی پاشایی
واضح آرشیو وب فارسی:سافتستان:
گروه فرهنگی-رسانه‌ها: مرتضی پاشایی با وجود آنکه هیچگاه تریبون خاصی برای معرفی نداشت اما در سال‌های گذشته به سرعت پله‌های ترقی را یکی پس از دیگری پشت سرگذاشت و مورد توجه مخاطبان موسیقی پاپ قرار گرفت. دکتر منصور پاشایی، مرتضی را متعلق به همه مردم و موسیقی‌‌اش را اصیل و ناب می‌داند و معتقد است که تجمیع این موارد، آثار او را دلنشین کرده است. عموی این خواننده فقید در گفتگو با روزنامه آرمان می‌گوید که «مرتضی به هیچ طیف و گروه خاصی وابسته نبود به همین خاطر مردم دوستش داشته و دارند». در ادامه این گفت‌وگو را می‌خوانید: با توجه به این‌که مرتضی پاشایی برادرزاده شماست، درباره چگونگی پیشرفت، علائق و در مجموع شناختتان از ایشان را توضیح دهید.
مرتضی از کودکی استعدادهایی را در زمینه موسیقی بروز می‌داد، برای مثال وقتی ایشان یکی‌دوساله بودند با شنیدن صدای موسیقی حتی از خواب بیدار می‌شد و به موسیقی توجه می‌کرد. قدیم‌ترهاتیتراژ برنامه کودک آهنگ خاصی داشت، بارها و بارها دیده بودیم که ایشان با پخش این آهنگ حتی از خواب هم بیدار شده و به تلویزیون نگاه می‌کرد. در همان سنین کودکی زمانی که خودش را پیدا کرد، می‌توانست تشخیص بدهد که تلویزیون در حال پخش چه نوع موسیقی است. به این ترتیب خانواده متوجه استعداد درونی و ذاتی‌اش شد، این در حالی است که موسیقی در خانواده ما به صورت موروثی است. این مساله نیز در مرتضی تجلی یافت و آرام آرام در سنین نوجوانی به سازهای گیتار و کیبورد علاقه‌مند شد.او بدون شرکت در کلاس‌های موسیقی، این دو ساز را به صورت حرفه‌ای می‌نواخت. در این میان نه تنها هیچ یک از اعضای خانواده مانع فعالیت‌هایش نبود، بلکه مشفقش بودند وتنها نگرانی خانواده جا ماندن ایشان از تحصیل بود. خانواده ایشان، خانواده‌ای متعادل و معتدلی است و ضمن آنکه خانواده مذهبی هستند با مسائل مدرن نیز مشکلی ندارند،بنابراین کاملا راه برای پیشرفت مرتضی باز بود. وقتی مرتضی به صورت حرفه‌ای وارد جرگه موسیقی شد، ابتدا در دوران سربازی به گروه سرود مکانی که خدمت سربازی‌اش را در آن می‌گذراند ملحق شد و در مراسم مختلف ساز می‌نواخت و آواز می‌خواند که مورد استقبال قرار می‌گرفت. مرتضی تصمیم گرفت که پس از دوران سربازی آلبومی را منتشر کند. علاوه بر موسیقی ایشان در بازیگری تبحر داشت زیرا دوره‌ای سه ساله در کلاس‌های بازیگری استاد سمندریان شرکت کرد. با توجه به آنچه از مرتضی دیدیم، معتقد بودیم که در آینده بازیگر قهاری می‌شود.ایشان مانند یک بازیگر حرفه‌ای بازی می‌کرد و همچنین در عین حال که انسان مودب و مبادی ادب بود، در هر جمعی باعث نشاط و شادی جمع می‌شد.مرتضی در زمینه موسیقی به سرعت پیشرفت کرد زیرا علاوه بر نبوغ، پشتکارش زمینه‌ساز این امر شد. وی ساعت‌های متمادی با کیبورد می‌نواخت و بسیار تفکر می‌کرد. مرتضی در تنهایی‌هایش و در جمع اجتماعی انسان فکوری بود. این زیباست که انسان قادر باشد ابعاد مختلف ارتباطات را خوب بشناسد و عمل کند. وی ویژگی‌های انسان کامل را داشت. وی سن کمی داشت اما بدون مبالغه گاهی ما از او درس می‌گرفتیم و برای ما عجیب بود که این رفتار بجا، کلام بجا و استعدادهای خوب را از کجا به دست آورده، البته ما معتقدیم که این لطف الهی است که به بندگان خود اهدا می‌کند. این به صرف آن نیست که تقدس‌گرایی کنیم بلکه می‌خواهیم جوان‌های دیگر هم بدانند که این مساله برای همه جوان‌ها امکان‌پذیر است. حتی من معتقدم که همه از نبوغ ذاتی در زمینه‌های مختلف بهره‌مند هستند که لزوما موسیقی نیست. انسان باید نبوغش را کشف کرده و در مرحله بعد با پشتکار آن را ابراز کند. پیام من به همه مردم این است که فکر نکنیم تنها مرتضی پاشایی ویژه بود و کسی نمی‌تواند مثل او باشد، همه ما می‌توانیم در استعدادهای خاص خود به نوعی مرتضی شویم به شرطی که در وهله نخست استعدادهایمان را کشف کرده و در وهله دوم با پشتکار، ممارست، تمرین و پیگیری اهدافمان را در سرلوحه فعالیت‌هایمان قرار دهیم. کدام ویژگی مرتضی پاشایی و آثارش زمینه‌های موفقیت او را فراهم کرد؟
در وهله نخست اوآهنگساز بود و با آهنگسازی به عرصه هنر وارد شد. در این میان تک تِرَک‌هایی می‌خواند اما در ادامه تصمیم گرفت که خواننده کارهایش باشد. البته در کنار آن آهنگ‌هایش به برخی از خواننده‌های شناخته شده کشور داده می‌شد. ایشان حتی برخی از بهترین آثارش را به خوانندگان دیگر می‌داد. اما سوال اینجاست که چرا آهنگ‌ها و ترانه‌های مرتضی به این شکل در دل مردم می‌نشست؟ او شناخت عمیقی از مردم داشت. مرتضی حتی در اجرای کنسرت‌هایش، به جرات می‌گویم که با تک‌تک افراد حاضر ارتباط حسی برقرار می‌کرد. در عالم هنر کسی که در صحنه قرار می‌گیرد، در وهله نخست با جمعیتی که در مقابل به عنوان مخاطب قرار دارند، مانند یک شخصیت کل ارتباط برقرار می‌کند، یعنی این‌طور نیست که هنرمند با تک‌تک افراد این جمعیت ارتباط حسی برقرار کند بلکه حس‌ها تبدیل به حسی کلان می‌شود و هنرمند می‌تواند با حس کلان با مخاطبانش ارتباط برقرار کند. ما من از مرتضی شنیده بودم که می‌گفت « تک‌تک مخاطبانم حس می‌کنند که طرف صحبت‌های من هستند». در واقع هر فردی حس می‌کرد که مرتضی فقط با او صحبت می‌کند و این حس در مخاطب به وجود می‌آمد.حتی زمانی هم که اعضای خانواده، هنرمندان دیگر و دوستانشان در کنسرت‌های مرتضی شرکت می‌کردند، ایشان از بالای سِن با تک‌تک این افراد، نگاه به نگاه و با ایما و اشاره سلام و علیک می‌کرد و این کار هیچ اثر منفی بر اجرایش نداشت.اشعار او تماما با ملودی و احساسش هارمونی داشت. مرتضی ترانه‌هایی که با حس و حالش همخوان بود برای ملودی‌هایش انتخاب می‌کرد. او درباره ترانه‌ای که در برنامه ماه عسل از تلویزیون پخش شده بود، می‌گفت که «من در حس و حال بدی بودم که توانستم این ترانه را بخوانم و البته با تمام حس و وجودم آن را اجرا کردم». آیا جمعیتی که برای مراسم‌های مرتضی پاشایی شرکت داشتند، برای خانواده وی قابل پیش‌بینی بود؟
در جلسه‌ای که با دوستان مرتضی و مدیر برنامه‌هایش داشتیم در حال برنامه‌ریزی برای مراسم تشییع و تدفین وی داشتیم، پیش‌بینی کردیم که جمعیت انبوهی در این مراسم شرکت خواهند داشت اما نه به این میزان. واقعیت است که برای ما موجب حیرت بود که چنین جمعیتی به این شکل در این مراسم حاضر شدند و از آن حیرت‌آورتر این‌که مردم نه تنها همدردی که با ما همدلی کردند.تفاوتی میان همدردی و همدلی وجود دارد. همدلی یعنی با احساس دیگری احساس کردن اما همدردی لزوما این نیست، برای مثال می‌دیدیم که مردم شریفمان با همان سوز و گدازی که خانواده پاشایی در این اتفاق داشت، اشک می‌ریختند که این یعنی همدلی اما در همدردی فرد مقابل ممکن است آن سوز و گداز را نداشته نباشد اما تسلیت بگوید. بنابراین مردم با ما همدلی کردند اما سوال اینجاست که چرا؟ زیرا مرتضی با مردم همدل بود. او از ته دل برای مردم می‌خواند. در عالم هنر علاوه بر این‌که هنرمند قصد بروز هنرش را دارد، مسائل مالی نیز مهم و دخیل است اما من به جرات می‌گویم که مسائل مالی برای مرتضی در ذیل کارها قرار داشت. بارها می‌شد که مرتضی در برخی از کنسرت‌هایش، به ویژه در ابتدای فعالیت‌هایش و پیش از شهرتش، وقتی می‌فهمید که سرمایه‌گذار با ضرر و زیان مواجه شده است، پولش را برمی‌گرداند و تنها پول بلیت هواپیما را دریافت می‌کرد و راضی به ضرر سرمایه‌گذار نبود. هیچ کس این مسائل را نفهمید اما زمانی که فردی چنین حس و حالی نسبت به مردم داشته باشد، چه بخواهیم و چه نخواهیم این انرژی باز‌می‌گردد. پیش‌تر نقدهایی از سوی یوسفعلی اباذری در خصوص مرتضی پاشایی و جمعیتی که برای تشییع وی حضور داشتند، ارائه شد. ارزیابی شما از این مساله چیست؟
یوسفعلی اباذری به عنوان استاد جامعه‌شناسی در دانشگاه تهران مشغول فعالیت هستند و فارغ از مقالات، کتب و شخصیت ایشان، من تنها و صرفا درباره این دیدگاهشان نظر می‌دهم و ضمن احترامی که برای وی قائلم، باید بگویم که در وهله نخست اظهارات وی را آنچنان علمی نمی‌دانم. انتظار می‌رود که هر نقدی علاوه بر رعایت حرمت افراد و بدون توهین به افراد و گروه‌های فکری، در شرایط دوستانه انجام شود. آموزه‌های دینی، فرهنگی و اجتماعی‌مان به ما حکم می‌کند که با مهربانی با یکدیگر سخن بگوییم. در آیه‌ای از قرآن کریم خداوند متعال به پیامبرش می‌فرماید که «اگر نبود خلق و خوی مهربان تو، مردم از دور تو پراکنده می‌شدند». عقل و منطق انسان نیز این‌گونه حکم می‌کند. علاوه بر آن ما جامعه‌ای شرقی هستیم. جامعه شرقی، جامعه‌ای جمع‌گراست به این سبب ما همواره هوای یکدیگر را داریم اما در جامعه غربی که فردگراست، ممکن است افراد آنچنان رعایت حال یکدیگر را نکنند. اگرچه من معتقدم که در یک جامعه غربی هم این‌چنین با کسی برخورد نمی‌شود. علاوه بر آن رو به ایشان می‌گویم که اگر بحث شما مسائل کلان اجتماعی است، باید کلان برخورد کرد و نباید درباره یک فرد که تازه درگذشته این‌طور صحبت شود و در ادامه نیز احساسات میلیون‌ها طرفدار را با استفاده از کلمات بسیار بد، جریحه‌دار کرد. متاسفانه این کلمات در شأن یک استاد دانشگاه نیست.به نظر من، نقد یوسفعلی اباذری می‌بایست به کلیت جامعه ارائه شود و در واقع انتقادتشان بر اساس بعدهای سیاسی، اجتماعی و غیره باشد که سیاسیون و علمای علم جامعه‌شناسی نیز بتوانند بر همین اساس به وی پاسخ دهند. آقای اباذری فرضیه‌ای مطرح کردند که علمی نبود زیرا اساس فرضیه تعریف دارد؛ فرضیه علمی یعنی حدس هوشمندانه یک محقق یا تحلیلگر. به نظر من این ظن و گمان شک‌گرایانه‌ای بیش نبود یعنی حتی نمی‌توان اسم آن را فرضیه گذاشت. فرض کنید کسی را که به همه چیز مشکوک است، واضح است که نمی‌توان نظرات او در این خصوص را به عنوان نقد علمی بیان کرد. اگر کسی فرضیه‌ای بیان می‌کند، مسلما باید راجع به آن تحقیق کند و شواهد و قرائن آن را به دست آورده و بر این اساس بگوید که یافته‌های من این است اما با حدس و گمان نمی‌شود مردم را متهم کرد.تصور ایشان این است که حاکمیت عده‌ای از هنرمندان و ورزشکاران را برای آنکه از جامعه سیاست‌زدایی کند، مطرح کرده است. این دیدگاه ایشان است و من در موقعیتی نیستم که بخواهم پاسخ سیاسی به ایشان بدهم، به این سبب دولتمردان اگر صلاح بدانند پاسخ می‌دهند. ایشان در این راستا مرتضی پاشایی را در این فرضیه دخالت دادند. من به عنوان کسی که مرتضی را از دوران تولد تا پایان عمرش می‌شناختم و با او مانوس بودم، می‌گویم که مرتضی هیچگاه وارد عرصه سیاست نشد و به هیچ عنوان ابزار دست کسی قرار نگرفت. بنابراین وی نه در سیاست و نه در طیف‌های فکری ورود نکرد، البته کسی هم ازوی درخواست نکرد که ابزار دست قرارش دهد. او با مردم بود، به همین خاطر در دل مردم جای داشت. انتظار من از کسی که نقد می‌کند و نظری می‌دهد این است که حداقل وی یکی‌دو باری می‌آمد و مرتضی و خانواده‌اش را می‌دید و سپس تحلیل می‌کرد که در این صورت یا چنین حرف‌هایی عنوان نمی‌کرد یا محکم‌تر و مطمئن‌تر نظر می‌داد. از سوی دیگر آیا درست است به کسی که تازه فوت کرده و در واقع دستش از دنیا کوتاه است، این‌گونه و با این خشم و رفتار کنترل نشده، توهین کنیم؟! البته ایشان به ملت بزرگ، فرهیخته و شریفمان نیز توهین کردو جمعیت فرهیخته و باسوادی را که برای تشییع پیکر پاک مرتضی شرکت کردند با جمعیتی که چند ده سال پیش در مراسم تشییع خواننده خاص حضور داشتند، مقایسه کرد. به نظر من این دو قابل قیاس با یکدیگر نیستند و ایشان به هیچ عنوان نباید چنین قیاسی می‌کردند. در هر صورت راه‌های گفت‌وگو باز است. پیام من نه تنها به ایشان بلکه به همه کسانی که می‌خواهند در حوزه‌های سیاست، دینی، اجتماعی و غیره نقدی داشته باشند این است که چه اشکالی دارد که با مهربانی با یکدیگر صحبت کنیم؟ چه اشکالی دارد که مشفقانه از یکدیگر انتقاد کنیم؟ این خشونت راه به جایی نمی‌برد. به نظر من می‌بایست علما، بزرگان و دانشمندان کاری کنند تا این خشونت از جامعه ما رخت بربندد زیرا جامعه ما، جامعه مانوس با خشونت نیست. باید اعتماد رادر جامعه پررنگ‌تر کنیم زیرا با از بین رفتن اعتماد، خشونت به وجود می‌آید. پیش‌تر وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی با تاسیس موسسه فرهنگی مرتضی پاشایی موافقت کرد. در پایان درباره دامنه فعالیت‌های این موسسه توضیح دهید.
این موسسه با هدف کمک به فرهنگ، هنر و موسیقی کشور، به صورت علمی و حرفه‌ای و همگام با هنر اصیل کشور فعالیت‌هایش را آغازخواهد کرد. با توجه به این‌که مرتضی پاشایی مسیری را شروع و دنبال می‌کرد، هدف ما ادامه مسیر و اهداف ایشان در حوزه هنر است. در گام نخست این موسسه آثار مرتضی را ترویج می‌دهد. امیدواریم که مسئولان فرهنگی کشور نیز با ما همراهی داشته باشند، البته تاکنون چنین بوده است.
۵ دی, ۱۳۹۳
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سافتستان]
[مشاهده در: www.softestan.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 69]
-
گوناگون
پربازدیدترینها