محبوبترینها
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1825953441
آیا وقت آن نرسیده مسئولان «کتاب انتقاد از خود» را بنویسند؟ |اخبار ایران و جهان
واضح آرشیو وب فارسی:تابناک: آیا وقت آن نرسیده مسئولان «کتاب انتقاد از خود» را بنویسند؟
از کارهایی که نباید انجام می دادند و انجام دادند.از کارهایی که انجام ندادند و باید انجام می دادند. از تصمیم های سرنوشت سازی که گاهی به خطا گرفته شد و بر سرنوشت یک نسل و یک کشور تاثیر گذاشت و از کارهایی که به خوبی انجام دادند و دیگران آن را ادامه ندادند و باز هم مردم،تحت تاثیر قرار گرفتند.
کد خبر: ۴۶۰۶۵۱
تاریخ انتشار: ۰۳ دی ۱۳۹۳ - ۱۱:۴۲ - 24 December 2014
انقلاب اسلامی و جمهوری اسلامی در دهه چهارم حیات خود به سر می برد و در این سالهای بیش از سی سال مسئولان مختلفی اداره قوای سه گانه و نهادی مختلف تاثیر گذار را بر عهده داشته اند و هر کدام در زمان خود خدمات فراوانی را ارائه کرده اند. خدماتی که گاه بر اساس اهداف آنان، در منظومه کلان جمهوری اسلامی و منافع مردم به ثمر نشسته و گاه هم اگر چه زحمت هایی برای خدمات کشیده شده اما،به دلایلی به ثمر ننشسته است.
به گزارش «تابناک»، در خلال این سالها،کشور روسای قوای مختلفی را به خود دیده است،روسای مجلس مختلف، روسای قوه قضائیه و نیز روسای جمهور و به تبع آنان در پست های پایین تر از سران،مسئولان سازمان ها و نهاد های مختلف که هر کدام در چارچوب سیاست های خاص دولت ها یا مجالس و... به ایفای نقش پرداخته اند و کارهایی را انجام داده اند که بنا بر ماهیت فعالیت های انسانی ترکیبی از کارهای صحیح و خطا بوده است.کارهایی صحیحی که در پیشبرد منافع مردم و نظام، موثر واقع شده اند و عملکرد های خطایی هم که در توقف و یا آسیب زدن به منافع مردم و نظام، تاثیر داشته اند.
اکنون پس از سالها و در دورانی که ثبیت نظام را پشت سر گذاشته ایم،همه این مقامات و مسئولان، خود به راحتی می توانند دوران مسئولیت خود را به قضاوت بنشینند و از کارآمدی ها و ناکارآمدی ها خود بگویند. از کارهایی که نباید انجام می دادند و انجام دادند.از کارهایی که انجام ندادند و باید انجام می دادند. از تصمیم های سرنوشت سازی که گاهی به خطا گرفته شد و بر سرنوشت یک نسل و یک کشور تاثیر گذاشت و از کارهایی که به خوبی انجام دادند و دیگران آن را ادامه ندادند و باز هم مردم،تحت تاثیر قرار گرفتند.
فایده خود انتقادی در اولین مرحله آن این است که مردم متوجه خواهند شد که با مسئولان و سیاستمدارانی با شهامت طرف هستند که در حالی که در قید حیات هستند،خود به اشتباهات احتمالی خویش معترف هستند و این اشتباهات و خطاهای دوران مسئولیت خود را برای مسئولین فعلی و آینده، باز گو می کنند تا هم چون چراغی، مسیر را برای عمل آنان در سالهای آینده روشن کند.
آنچه تا کنون در ایران مشاهده شده است نه خود انتقادی،بلکه انتقادی یک نفر بر دیگری و یا یک جناح بر جناح دیگری بوده است.انتقاداتی که با انگیزه های سیاسی مشخص صورت می گیرد و شخص یا گروه مورد انتقاد هم با گارد بسته و در جهت مقابله به مثل و انتقام رفتار می کند ودر این میان هم درست و خطای عملکرد ها هم نه تنها مشخص نمی شود،بلکه عملکردها مبهم تر و غیر شفاف تر خواهد شد.
مزیت خود انتقادی این است که مسئولانی که این کار را انجام می دهند،خود آزادانه و از سر آزادگی از دوران خود سخن می گویند و با شهامت نه تنها مسئولیت پذیری خود را در قبال عملکرد احیانا اشتباه گذشته خود را نشان می دهند، بلکه علاوه بر این،مسئولیت خود را در قبال نسل های آینده را هم می پذیرند تا در آینده مسئولان از عملکرد ها و تصمیمات اشتباهی که در طول بیش از سی سال گذشته انجام شده،حذر کنند و با کمترین اشتباه ممکن،مسیر آینده کشور را بسازند.
انتقاد از خود، علاوه بر شهامت، ایثار هم لازم دارد.بالاخره اشتباه و اعتراف هر مسئولی بر اشتباهات و ناکارآمدی های دوران مسئولیت،مورد سوء استفاده رقبا قرار خواهد گرفت.به ویژه اینکه هر مسئولی در گذشته ممکن است در رقابت های آینده قدرت نیز، قصد مشارکت داشته باشد.لذا منطق سیاست حکم می کند که از دادن بهانه به دست رقبا و مخالفان خودداری کند. اینجاست که افرادی که دل در گرو کشور دارند،می تواند با از خود گذشتگی و چشم پوشی از منافع کوتاه مدت،حیات بلند مدت یک ملت را تا حد امکان از خطا و اشتباه در امان نگه دارند.
تردیدی نیست که فضای سیاسی و به ویژه رسانه ای هم باید با رویکردی منطقی و با سلامت به استقبال چنین رویکردی بروند. خود انتقادی مسئولان از دوران مسئولیت شان اگر با واکنش منطقی و حسن نیت دیگر مسئولان و رسانه ها مواجه شود،دریچه ای نو، برای ارتقاء وضعیت کشور و پیشبرد منافع مردم خواهد بود.
خود انتقادی مسئولان اگر های زیادی دارد. اگر آن مسئولان بخواهند و اگر رقبا و رسانه های بگذارند!
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تابناک]
[مشاهده در: www.tabnak.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 53]
-
سیاسی
پربازدیدترینها