محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1842283865
خطرناک تر از کشتار دانش آموزان
واضح آرشیو وب فارسی:خبرگزاری موج:
۳ دي ۱۳۹۳ (۱۰:۳ق.ظ)
اعتماد: خطرناک تر از کشتار دانش آموزان
به گزارش خبرگزاري موج، «خطرناک تر از کشتار دانش آموزان»عنوان يادداشت روز روزنامه اعتماد که در آن مي خوانيد؛
اتفاقي که هفته گذشته در يک مدرسه در پيشاور پاکستان رخ داد و طي آن نزديک به ٣٠٠ دانش آموز کشته و زخمي شدند را نمي توان با اطلاق يک کلمه جنايتکارانه يا تروريستي توصيف کرد و از کنار آن به سادگي گذشت. چرا؟ اين اقدام در نوع خود بي نظير بوده و حکايت از عمق فاجعه يي دارد که منطقه را دربرگرفته است، اين اتفاق با ساير موارد به کلي فرق دارد.
عمليات نظامي طالبان عليه ديگران را به چند سطح مي توان تقسيم کرد؛ سطح اول حمله نظاميان به نظاميان است که با هدف کشتن آنان و سپس فرار کردن و زنده ماندن حمله کنندگان است. سطح دوم عمليات انتحاري عليه نظاميان بيگانه يا افغاني يا پاکستاني است. به اين معنا که فرد يا افراد معيني به صورت انتحاري، به خود بمب بسته يا با نارنجک و اسلحه حمله مي کنند، با علم به اينکه ١٠٠ درصد کشته مي شوند يا در حين عمليات خود را منفجر خواهند کرد.
سطح بعدي حملات مسلحانه به افراد و نيز مراکز غيرنظامي مثل مراکز فرهنگي يا سياسي خاصي است که با آن مخالف هستند. سطح بعدي حمله انتحاري به اين مراکز است که نمونه آن انفجار يک فرد انتحاري حين اجراي يک تئاتر در کابل است که دو هفته پيش رخ داد و تعداد زيادي کشته شدند.
سطح ديگر که در اين مورد خاص ديده شده حمله انتحاري به کودکان بي گناه و کشتن و زخمي کردن صدها نفر از آنان به همراه کشته شدن قطعي مهاجمان است. فراموش نکنيم که شش نفر انتحاري در اين حمله شرکت کرده اند، پيدا کردن اين تعداد انسان براي کشته شدن خودشان و نيز کشتن افراد بي دفاع و بي گناه به ويژه کودک و نوجوان، مساله بسيار پيچيده يي است که نمي توان با حکم تروريسم يا جنايت آن را به نحو کافي توصيف کرد.
ترديدي نيست که آنان هم جان خود را دوست دارند و به صورت غريزي بايد متوجه باشند که کشتن کودکان و نوجوانان بي دفاع عمل زشت و غيرقابل قبولي است، پس چگونه و تحت چه شرايط و به نام اسلام و چه تعاليمي مي توانند به اين مرحله برسند که کودکان مسلمان را بي هيچ گناهي به رگبار بسته و خود را در ميان آنان منفجر کنند؟ چه بذر هايي از نفرت و کينه در منطقه کاشته شده است که چنين افرادي کينه توزي را پرورش مي دهد؟ و چگونه و با اتکاي به کدام اسلحه و بمباران و سرکوب مي توان ريشه اين درخت کينه را از زمين درآورد و آن را خشک کرد؟ آيا همه عوامل موثر بر اين رويدادها، ناشي از امور اعتقادي است؟ به طور قطع نمي توان علت بروز رويدادهاي مذکور را به مسائل فکري و اعتقادي تقليل داد ، چراکه اصول اعتقادي مسلمانان آن منطقه در ميان ساير مسلمانان نيز کمابيش هست، ولي اين نوع رفتارها فقط در محيط اجتماعي خاصي شکل مي گيرد و شکل گرفته است.
اکنون ٣٧ سال است که افغانستان درگير جنگ و خونريزي است، از کودتاي مارکسيست هاي روسي گرفته تا حضور ارتش شوروي در آنجا و سپس مبارزات جهادي با آنان و ميان خودشان و پس از آن حکومت مجاهدين و درگيري با طالبان و پس از آن حاکميت طالبان و مبارزه مجاهدان عليه طالبان و در نهايت نيز حمله امريکايي ها و مبارزه طالبان عليه امريکايي ها و غربي ها و بمباران پياپي و کشتارهاي طرفين، چنان قوام و زيرساخت هاي اجتماعي و حيات عادي مردم را دچار اختلال کرده که از رحم و بطن چنين جامعه يي هر نوع موجودي زاييده مي شود. موجودي که حاضر باشد، به صورت انتحاري به دانش آموزان بي گناه و بي دفاع مدرسه يي حمله کند و آنان را از دم رگبار گلوله بگذراند. اين جنايت، حکايت از شکل گيري سطح جديدي از خشونت است که بايد به ريشه هاي آن پرداخت و نمي توان به محکوم کردن آن بسنده کرد.
ايران نمي تواند از حيث اين اتفاقات جزيره آرامشي باشد که در شرق آن پاکستان و افغانستان و در غرب آن عراق و سوريه هر روز بيش از پيش در اين بحران غرق شوند. بايد فرآيندهاي بين المللي براي حل اين بحران شکل گيرد و ايران نيز نقشي محوري در آن ايفا کند. اين بحران ها خود به خود حل نمي شوند، مثل آتشي نيستند که به مرور زمان کم سو و خاموش شوند، سوخت اين آتش از دل دودهاي آن دوباره تامين مي شود. آنچه خطرناک تر از اين جنايت است، فقدان طرح و برنامه يي منطقه يي و ملي براي حل آن است.
زخم فلسطين کم بود که اکنون زخم هاي ديگري در منطقه سر باز کرده است؛ زخم هايي که هر روز عميق تر شده و عفونت آن به مناطق اطراف زخم نيز در حال سرايت کردن است و هرچه اين زخم ناسور تر شود، امکان درمان آن نيز کمتر مي شود و اين براي منطقه خطرناک تر از کشتار دانش آموزان بي گناه پيشاوري است و مسووليت آن برعهده سياستمداران و دولت هاي منطقه يي و قدرت هاي جهاني است. ساده کردن مسائل منطقه زير عنوان و برچسب «جنگ با تروريسم» که در زمان جرج بوش رواج يافت، اشتباهي بود که موجب کورتر شدن گره بحران هاي منطقه شد.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبرگزاری موج]
[مشاهده در: www.mojnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 16]
-
گوناگون
پربازدیدترینها