محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1832208881
گزارشي از نقش حضرت آيت‌الله خامنه‌اي در تحصن بيمارستان امام رضا(ع) مشهد در آذر و دي ۵۷
واضح آرشیو وب فارسی:خبرگزاری موج:
۱ دي ۱۳۹۳ (۱۰:۳۲ق.ظ)
آغازي بر يک پايان گزارشي از نقش حضرت آيت‌الله خامنه‌اي در تحصن بيمارستان امام رضا(ع) مشهد در آذر و دي ۵۷ گروه سياسي
به گزارش خبرگزاري موج، روزهاي تابستان داغ ايرانشهر رو به پايان بود و آيت‌الله خامنه‌اي پس از اتمام دوران تبعيد باروبنه را جمع کردند تا دوباره به شهر مادري مشهد برگردند. ماه محرم هرسال براي نهضت اسلامي فرصت مناسبي براي نشر تبيين و ترويج ابعاد ظلم‌ستيزانه‌ي قيام امام حسين عليه‌السلام بود. دوماه تا شروع ماه محرم باقي مانده بود و اين فرصت مغتنمي بود تا ايشان دوباره به جمع دوستان و يارانش در مشهد بپيوندد و با هم براي استفاده از فرصت ماه محرم و پرشورتر شدن مبارزه با رژيم برنامه‌ريزي کنند. اين در حالي بود که با شهادت حاج آقا مصطفي خميني در ۱ آبان ۵۶ سرعت و شدت مبارزات مردم و نهضت مبارزه با رژيم شاه تندتر شده بود و خبر از محرمي متفاوت و پرشورتر مي‌داد.
اولين روز مهرماه، آخرين روز تبعيد آيت‌الله خامنه‌اي در ايرانشهر بود و ايشان پس از توقفي کوتاه در يزد و تهران راهي مشهد شدند. با استقرار آقاي خامنه‌اي در مشهد، مسجد کرامت هم که پايگاه چندين ساله او و يارانش از جمله حجج اسلام سيدعبدالکريم هاشمي‌نژاد و عباس واعظ طبسي بود مجدداً رونق گرفت و به کانون هماهنگي مردم و علما در جريان مبارزه تبديل شد.
* پيام امام خميني و فراگيرشدن مبارزه
محرم در پيش بود و مردم و علما در تدارک برنامه‌ريزي براي پيش بردن مبارزات در اين ماه بودند که امام خميني رحمه‌الله پيام معروف «پيروزي خون بر شمشير» را صادر و بر فراگيرشدن مبارزه‌ي مردم تأکيد مي‌کنند: «اکنون که ماه محرم چون شمشير الهي در دست سربازان اسلام و روحانيون معظم و خطباي محترم و شيعيان عالي‌مقام سيدالشهداء - عليه الصلوة والسلام - است، بايد حد اعلاي استفاده از آن را بنمايند، و با اتکا به قدرت الهي، ريشه‌هاي باقيمانده اين درخت ستمکاري و خيانت را قطع نمايند؛ که ماه محرم، ماه شکست قدرتهاي يزيدي و حيله‌هاي شيطاني است. مجالس بزرگداشت سيد مظلومان و سرور آزادگان که مجالس غلبه سپاه عقل بر جهل و عدل بر ظلم و امانت بر خيانت و حکومت اسلامي بر حکومت طاغوت است، هر چه باشکوهتر و فشرده‌تر برپا شود، و بيرقهاي خونين عاشورا به علامت حلول روز انتقام مظلوم از ظالم، هر چه بيشتر افراشته شود. خطباي محترم و گويندگان عزيز، بيش از پيش به تکليف الهي خود که افشاگري جرايم رژيم است عمل فرمايند، و خود را در پيشگاه خداوند تعالي و ولي عصر -عجل‌الله‌تعالي‌فرجه‌الشريف - سرافراز و رو سفيد نمايند.»[۱]
پس از صدور پيام امام خميني رحمه‌الله، آيت‌الله خامنه‌اي به همراه شهيد هاشمي‌نژاد به بجنورد، شيروان و قوچان سفرکرده و هماهنگي‌هاي لازم با مبارزين و روحانيون مبارز اين شهرها را انجام مي‌دهند. با آغاز ماه محرم، آقايان خامنه‌اي، هاشمي‌نژاد و طبسي هرشب درمدرسه نواب منبر مي‌رفتند. «راهپيمايي‌ها هر روز از اطراف مدرسه نواب و مسجد کرامت شروع مي‌شد. در اين مسجد هم مراسمي منعقد مي‌شد. [در تظاهرات] هر پارچه‌نوشته‌اي را دو نفر در دست مي‌گرفتند و پشت آن انبوهي از مردم... [حرکت مي‌کرد.] در پايان راهپيمايي‌ها من، آقاي طبسي و آقاي هاشمي‌نژاد سخنراني مي‌کرديم؛ و گاهي يکي يا دو نفر از ما سه نفر. سخن‌هايي که بر زبانم جاري مي‌شد، خودم را مبهوت مي‌کرد. [انگار] هر چيزي از اراده ما خارج است.»[۲]
* کشتار در بيمارستان
دهه‌ي اول محرم در سراسر کشور و مشهد با مراسم‌ها و تظاهرات پرشور مردم همراه بود که باعث خشم رژيم شاه شده بود. دانشجويان دانشگاه پزشکي مشهد نيز که کادر بيمارستان‌هاي شهر بودند با انقلابيون هماهنگ شده بودند و اين هماهنگي باعث پيشرفت مبارزات مردم شده بود.
صبح روز پنجشنبه ۲۳ آذر- دوازدهم محرم- عده‌اي با در دست داشتن تصاوير شاه و سنگ و اسلحه وارد بيمارستان امام رضا عليه‌السلام -که کنار دانشگاه قرار داشت- شده و به بخش‌هاي مختلف آن حمله کرده و حاضرين را به رگبار مي‌بندند. پزشکان و پرستاران و دانشجويان حاضر در برابر آنها مقاومت کرده و آنها از بيمارستان خارج مي‌شوند. پس از خروج آنها، سربازها با اسلحه‌هاي کاليبر۵۰ از اطراف به بيمارستان تيراندازي مي‌کنند. روز قبل نيز حمله مشابهي به بيمارستان «شش‌بهمن» صورت گرفته بود، بيمارستاني که مدتي قبل نامش توسط مردم به «هفده شهريور» تغيير کرده بود.
«با يک وانت نيسان به طرف بيمارستان امام رضا عليه‌السلام آمده بودند؛ يک عده چماقدار که شهرباني مشهد استخدام‌شان کرده بود؛ به‌شان پول داده بود تا حدود ساعت ۸:۳۰ از شهرباني راه بيافتند و به بيمارستان امام رضا عليه‌السلام حمله کنند. بيمارستان امام رضا عليه‌السلام هم آن‌وقت‌ها خيلي فعال بود؛ هم دانشجوهايش، هم دکترهايش. اعلاميه پخش مي‌کردند و درگير مسائل مبارزه بودند... چماقدارها از خيابان «بهار» وارد بيمارستان امام رضا عليه‌السلام شدند. ريختند توي بخش کودکان بيمارستان که نزديک خيابان بهار است و جنايت‌هاي عجيبي کردند. سِرم‌ها را از دست بچه‌ها کشيدند؛ بچه‌اي را پرت کردند و کشتند و ... اين جريان‌ها مربوط به حدود ساعت ۹ تا ۱۰ بود.»[۳]
آيت‌الله خامنه‌اي که همراه با ساير روحانيون ومبارزين در جلسه روضه منزل يکي از علماء حضور داشت تلفني از ماجرا مطلع شده و ضمن مشورت با ساير علما، تصميم مي‌گيرند براي متوقف کردن حملات به بيمارستان بروند. «ما در مجلس روضه بوديم و من را پاى تلفن خواستند، من رفتم تلفن را جواب دادم و من ديدم از بيمارستان است و چند نفر از دوست و آشنا و غير آشنا از آن طرف خط دارند با کمال دستپاچگى و سراسيمگى مى‌گويند حمله کردند، زدند، کشتند و به داد برسيد ... بچه‌هاى شيرخوار را زده بودند. من آمدم آقاى طبسى را صدا زدم آمديم اين اطاق، عده‌اى از علما در آن اطاق جمع بودند، يک چند نفر از معاريف[۴] مشهد هم بودند و روضه هم در منزل يکى از معاريف علماى مشهد بود. من رو کردم به اين آقايان گفتم که وضع در بيمارستان اينجورى است و رفتن ما به اين صحنه احتمال زياد دارد که مانع از ادامه‌ى تهاجم و حمله‌ى به بيماران و اطباء و پرستارها و اينها بشود و من قطعاً خواهم رفت و آقاى طبسى هم قطعاً خواهند آمد. ما با ايشان قرار هم نگذاشته بوديم اما خب مى‌دانستم که آقاى طبسى پهلوى هم نشسته بوديم، گفتم ما قطعاً خواهيم رفت اگر آقايان هم بياييد خيلى بهتر خواهد شد و اگر هم نياييد ما به‌هرحال مى‌رويم. لحن توأم با عزم و تصميمى که ما داشتيم موجب شد که چند نفر از علماى معروف و محترم مشهد گفتند که ما هم مى‌آييم از جمله آقاى حاج ميرزاجواد آقاى تهرانى و آقاى مرواريد و بعضى ديگر، ما گفتيم پس حرکت کنيم. حرکت کرديم و راه افتاديم به طرف بيمارستان و گفتيم هم پياده مى‌رويم.»[۵]
حرکت جمعيتي که پيشاپيش آن چهره‌هاي شناخته شده و مبارز مشهد قرار داشتند ساير مردم را نيز از ماجرا باخبر کرده و بر تعداد جمعيت اضافه مي‌کند. جمعيت پس از يک‌ساعت حرکت پياده و بدون هيچ شعار و سر‌و‌صدايي به بيمارستان مي‌رسند. سربازان اسلحه بدست بيمارستان را محاصره کرده و تصميم داشتند مانع ورود جمعيت به بيمارستان شوند. روحانيون جلوي جمعيت و به دنبال آن مردم بدون سستي و تزلزل، راه را به سمت صف سربازان ادامه داده و بدون مقاومت قابل توجهي وارد بيمارستان شدند. «از دور ديديم که سربازها راه را سد کردند. يعنى يک صف کامل و تفنگها هم دستشان ايستادند و ممکن نيست از اينها عبور کنيم. من ديدم که جمعيت يک مقدارى احساس اضطراب کردند وآهسته به برادرهاى اهل علمى که بودند گفتم که ما بايد در همين صف مقدم با متانت و بدون هيچگونه تغييرى در وضعمان پيش برويم تا مردم پشت سرمان بيايند و همين کار را کرديم. سرها را انداختيم پايين، بدون اينکه به رو بياوريم که اصلاً سربازى و مسلحى کسى وجود دارد در مقابل ما، رفتيم نزديک. به مجرد اينکه به مثلاً يک مترى اين سربازها رسيديم من ناگهان ديدم که مثل اينکه بى‌اختيار اين سربازها از جلو پس‌رفتند و يک راهى به قدر عبور سه چهار نفر باز شد و ما رفتيم. فکر آنها اين بود که ما برويم بعد راه را ببندند اما نتوانستند اين کار را بکنند. به مجرد اينکه ما از اين خط عبور کرديم جمعيت ريختند و اينها نتوانستند کنترل بکنند، شايد در حدود مثلاً چند صد نفر آدم با ما تا دم در بيمارستان آمدند. بعد هم گفتيم که در را باز کنند، ديديم بله طفلکها بچه‌هاى دانشجو و پرستار و طبيب و اينها که توى بيمارستان بودند با ديدن ما جان گرفتند، گفتيم در بيمارستان را باز کردند و وارد شديم.»[۶]
* پيشنهاد تحصن
پس از ورود جمعيت به بيمارستان، جمعي از مهاجمين که در بيمارستان باقي مانده بودند شعار «جاويدشاه» سر داده و جمعيت حاضر هم با شعارهاي انقلابي جواب آنها را مي‌دادند. گلوله باران و تيراندازي به بيمارستان پس از ورود آنها ادامه يافت. جلسه‌اي با حضور چندتن از افراد بيمارستان و سران جمعيت واردشده به بيماستان برقرار شد تا درباره ادامه روند تصميم‌گيري کنند. پيشنهاد تحصن در بيمارستان که توسط آيت‌الله خامنه‌اي مطرح مي‌شود مورد قبول قرار مي‌گيرد و اولين اعلاميه تحصن توسط خود ايشان نوشته و به امضاي سايرين مي‌رسد. «من آنجا پيشنهاد کردم که ما اينجا متحصن بشويم؛ يعني اعلام کنيم که همين‌جا خواهيم ماند تا خواسته‌هايي برآورده بشود و خواسته‌ها را مشخص کنيم. توي جلسه ۸، ۹ نفر يا شايد ۱۰ نفر از اهل علم مشهد حضور داشتند. من براي اين که مطلب هيچگونه تزلزلي، خدشه‌اي پيدا نکند، بلافاصله يک کاغذ آوردم و نوشتم که ما مثلاً جمع امضاءکنندگان زير اعلان مي‌کنيم که در اينجا خواهيم بود تا اين کارها انجام بگيرد.»[۷]
برکناري فرماندار نظامي مشهد- ميرهادي- و محاکمه عوامل حمله به بيمارستان از اصلي‌ترين خواسته‌هاي متحصنين بود. در بخشي از اين اعلاميه آمده بود «مزدوران درب ورودي بيمارستان را شکستند و به اتومبيل‌هاي داخل بيمارستان خسارت وارد آوردند و در آن هنگام ابتدا با پرتاب سنگ، سپس با شليک گلوله‌ها و رگبار به داخل بيمارستان و حتي داخل بخش‌هاي اطفال و داخلي حمله کردند. يک کودک از بيمارستان، چهار نفر از پزشکان و عابران مجروح گرديدند که هم‌اکنون در بخش جراحي بستري مي‌باشند.»[۸]
ابتداي شب بود که يکي از روحانيون هوادار رژيم در مشهد وارد بيمارستان شد و مردم دوره‌اش کردند. با وساطت و اصرار آيت‌الله خامنه‌اي او را بدون اينکه آسيبي ببيند از بيمارستان بيرون مي‌برند. « آقا گفتند: «فلاني! بدو که اگر اين سيد يک طوري‌اش بشود، بعد ديگر نمي‌شود جمعش کرد.» دست همديگر را گرفتيم و به‌سرعت به طرف در بيمارستان دويديم. من يک بلندگو دستم بود. آقا گفتند: «فلاني! بلندگو را بده.» من بلندگو را به دست ايشان دادم و دست آقا را با فشار گرفتم. آقا روي کاپوت ماشين رفتند و روي سقف نشستند. ماشين پيکان بود. جمعيت فراواني هم پشت اين ماشين و دور و برش بودند. آقا با اين تعبير گفتند: «من مي‌دانم که شما مرا دوست داريد و مي‌دانيد که من هم شما را خيلي دوست دارم. من مي‌خواهم خواهش کنم که بگذاريد اين آقابرود! بالأخره ما ايشان را از توي بيمارستان رد کرديم و از درِ خيابان بهار بيرون برديم؛ جمعيت هم پشت ما مي‌آمدند اما وقتي ديدند که ما با ماشين هستيم، ديگر نيامدند. سيد را از در بيرون برديم و ماجرا تمام شد.»[۹]
* حمايت امام رحمه‌الله از تحصن
خبر تحصن در بيمارستان به سرعت در مشهد و کل کشور پخش مي‌شود و افراد و گروه‌هاي مختلف با متحصنين اعلام همبستگي و حمايت مي‌کنند. سخنراني‌ها و تجمعات مستمر، ملاقات و مصاحبه با خبرنگاران داخلي و خارجي و برگزاري نمازجماعت از برنامه‌هاي ثابت و روزانه متحصنين بيمارستان است. تيراندازي به مردم با اسلحه‌هاي کاليبر۵۰ يکي از سوژه‌هاي خبري بود. «خبرنگارهاي خارجي که آمده بودند، من اين پوکه‌ها را نشان مي‌دادم؛ مي‌گفتم که اين يادگاري‌هاي ماست؛ ببريد به دنيا نشان بدهيد که با ما چگونه رفتار مي‌کنند.»[۱۰]
دو روز بعد امام خميني رحمه‌الله که در نوفل‌لوشاتو ساکن بودند، در سخنان خود با تأکيد بر حمايت از اعتصابات و تحصن‌هاي شکل گرفته در سراسر کشور طي چندماه اخير، به تحصن بيمارستان مشهد نيز اشاره و از آن حمايت مي‌کنند. «اگر الآن که در مشهد و در ساير جاها اعتصاب کردند و در مريضخانه رفتند و آنها هم آنقدر شرارت کردند، و علما هم رفتند در مريضخانه، در يکى از بيمارستانها تحصن کردند و از قرارى که گفتند حدود صدهزار نفر مردم هم رفتند اطراف آنجا تحصن کردند براى اين شرارتهايى که اينها کردند، اگر اينها فرياد مى‌زنند که چرا مى‌زنى ما را، چرا مى‌کشى اولاد ما را، چرا در خانه‌هاى ما حمله مى‌کنيد، چرا بازارها را غارت مى‌کنيد- قواى «انتظاميه» بازار غارت مى‌کند؟! قواى «امنيه» مردم مى‌کشد؟! خوب اين قواى شماست که اسمش را «انتظامى» گذاشتيد و اسمش را «امنى» گذاشتيد! همين «امنيه» و همين «انتظامى» دارد مردم را مى‌کشد، دارد مردم را همه جهاتش را به باد مى‌دهد، بازارها را دارد... اگر آقايان مشهد يا ساير جاها اعتصاب کردند و رفتند آنجا نشستند و گفتند تا اين بساط از بين نرود ما از اينجا پا نمى‌شويم، اين حرف غيرمنطقى است؟! شما مى‌گوييد که نخير، شما برويد همه سر جاى خودتان بنشينيد و تماشا کنيد و چماق به دستان بيايند و بزنند و بکشند و چه، و شما هيچ حرف نزنيد!»[۱۱]
يک روز پس از اين سخنراني و حمايت امام از تحصن، محاصره بيمارستان شديدتر شده و در نتيجه ارتباط متحصنين با بيرون تقريبا قطع مي‌شود.
* دوم دي، باز هم کشتار مردم توسط رژيم شاه
همزمان با ادامه‌يافتن تحصن بيمارستان، راهپيمايي‌هاي مردم در سطح شهر ادامه پيدا مي‌کند. آيت‌الله خامنه‌اي در طول ۱۳ روز تحصن به جز يک بار از بيمارستان خارج نشد ولي شهيد هاشمي‌نژاد به دليل لزوم ساماندهي تجمعات و حرکتهاي انقلابي به خارج از بيمارستان رفت و آمد داشت. ۲۷ آذر همزمان با تشييع ۱۴۰هزارنفري يکي از شهداي بيمارستان، هيات رسيدگي به ماجراي بيمارستان که از طرف مجلس شوراي ملي وارد مشهد مشده بود توسط علماي شهر به حضور پذيرفته نمي‌شود.
دوم دي‌ماه جمعيت تظاهرکنندگان در صحن حرم مطهر تجمع کرده و شهيد هاشمي‌نژاد براي آنها سخنراني مي‌کند و جمعيت پس از سخنراني به سمت منزل آيت‌الله عبدالله شيرازي حرکت مي‌کنند. عصر همان روز مجددا تجمعي جلوي بيت ايشان شکل مي‌گيرد. همزمان تعدادي از تانک‌هاي ارتش به سمت منزل آيت‌الله شيرازي حرکت مي‌کنند. مردم با تجمع در مسير تانک‌ها مانع رسيدن تانک‌ها به بيت ايشان مي‌شوند و اين مسأله منجر به درگيري بين تانک‌ها و مردم مي‌شود.
پس از اين کشتار آيت‌الله شيرازي طي تلگرافي به نخست‌وزير وقت -ارتشبد ازهاري- براي خروج فرماندار نظامي مشهد ضرب‌الاجل تعيين مي‌کند. «اگر ميرهادي را زنده مي‌خواهيد بايد ظرف ۴۸ ساعت مشهد را ترک کند وگرنه جنازه او را به تهران حمل خواهند کرد.»[۱۲] دو روز پس از اين تلگراف، ميرهادي مشهد را به مقصد تهران ترک مي‌کند.
مردم نيز هر روز به خيابان‌ها آمده و راهپيمايي‌ها و تجمعات اعتراضي را ادامه مي‌دهند.
* تجربه موفق تحصن
با محقق شدن خواسته‌‌ي متحصنين مبني بر برکناري فرماندار نظامي مشهد، سه‌شنبه ۵ دي به‌عنوان روز پايان تحصن اعلام مي‌شود. دلايل ديگري مثل «اختلال در خدمات مذهبي سطح شهر به دليل اجتماع علماء در يک نقطه»، «اختلال در درمان بيماران به علت تداوم تحصن پزشکان» و «توصيه علماء براي پايان تحصن» نيز از ديگر دلايل اتمام تحصن بود. سه‌شنبه جمعيتي که خبرگزاري فرانسه تعداد آنها را ۶۰۰ هزارنفر اعلام کرد، پس از طي کردن خيابان‌هاي «تهران» و «ضد» جلوي شهرباني تجمع کردند. سپس از چهارراه لشکر وارد خيابان بهار شده و به سمت بيمارستان حرکت کردند. آيت‌الله خامنه‌اي و شهيد هاشمي‌نژاد براي مردم سخنراني کردند. شهيد هاشمي‌نژاد با قرائت قطعنامه پايان تحصن را اعلام کرد ولي يادآور شد تا سرنگوني رژيم شاه اين همبستگي ادامه داشته باشد.
امام خميني رحمه‌الله يک روز بعد در پيامي به مناسبت کشتار بيرحمانه‌ي قم و چهلمين روز کشتار مردم در صحن مطهر امام رضا عليه‌السلام و هفتمين روز کشتار در مشهد و ديگر شهرستان‌هاي ايران، روز «نهم‌دي» را عزاي عمومي اعلام مي‌کنند.[۱۳]
تحصن بيمارستان امام رضا عليه‌السلام يکي از چندين تحصن بزرگ و موفق مبارزين و انقلابيون در سراسر کشور بود. اين تحصن هم به عنوان نقطه‌ي عطف و گام بزرگي در مبارزات انقلابي مشهد ثبت شد و هم تجربه موفقي بود که چندي بعد در تحصن روحانيون در مسجد دانشگاه تهران -در اعتراض به بسته شدن فرودگاه براي جلوگيري از ورود امام- به کمک هسته مرکزي انقلابيون در تهران مي‌آيد. «اين تحصن آثار بزرگي داشت و مانند شمعي که مي‌درخشد و به پايان مي‌رسد تمام شد...اما از اين تجربه در تحصني که به پيشنهاد من در مسجد دانشگاه تهران به مناسبت بسته شدن فرودگاه و جلوگيري از ورود امام به کشور رخ داد استفاده شد.»[۱۴]
منابع:
[۱]. صحيفه‌ي امام خميني رحمه‌الله، جلد ۵، صفحات ۷۵ تا ۷۸
[۲]. بهبودي، هدايت‌الله. ۱۳۹۰. شرح اسم: زندگي‌نامه‌ي آيت‌الله سيدعلي حسيني خامنه‌اي، تهران، مؤسسه‌ي مطالعات و پژوهش‌هاي سياسي. ص ۶۲۶
[۳]. «ماجراي بيمارستان امام رضاي مشهد»، گفت‌و‌گوي KHAMENEI.IR با آقاي محمد خجسته
[۴]. سرشناسان
[۵]. مصاحبه‌ي تلويزيوني آيت‌الله خامنه‌اي، ۱۳۶۳/۱۱/۱۱
[۶]. همان
[۷]. مصاحبه‌ي تلويزيوني آيت‌الله خامنه‌اي، ۱۳۶۳/۱۱/۱۱
[۸]. روزشمار انقلاب اسلامي، ج۸، ص۳۹۹
[۹]. «ماجراي بيمارستان امام رضاي مشهد»، گفت‌و‌گوي KHAMENEI.IR با آقاي محمد خجسته
[۱۰]. مصاحبه‌ي تلويزيوني آيت‌الله خامنه‌اي، ۱۳۶۳/۱۱/۱۱
[۱۱]. صحيفه‌ي امام خميني رحمه‌الله، ج۵، ص: ۳-۲۵۲
[۱۲]. روزنامه‌ي محلي «آفتاب شرق»، ۱۳۵۷/۱۱/۱۵
[۱۳]. صحيفه‌ي امام خميني رحمه‌الله، ج۵، ص ۲۸۴
[۱۴]. بهبودي، هدايت‌الله. ۱۳۹۰. شرح اسم: زندگي‌نامه‌ي آيت‌الله سيدعلي حسيني خامنه‌اي، تهران، مؤسسه‌ي مطالعات و پژوهش‌هاي سياسي. ص ۶۳۹
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبرگزاری موج]
[مشاهده در: www.mojnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 25]
-
سیاسی
پربازدیدترینها