واضح آرشیو وب فارسی:فارس: گزارش تحلیلی/
از اعلام شکست سیاست تحریمی علیه کوبا تا ادامه سیاست تحریم بر ضد ایران
روشن نیست که مقامات آمریکایی اعلام شکست تحریمهایشان بر ضد کوبا در عین ادامه تحریم برضد دیگر کشورها از جمله ایران را چگونه برای افکار عمومی توضیح میدهند؟
به گزارش گروه بینالملل خبرگزاری فارس، اعلام برقراری ارتباط دیپلماتیک بین ایالات متحده آمریکا و کوبا پس از 2 سال مذاکرات پنهان در کانادا شاید مهمترین خبری بود که در سال جاری میلادی و شاید سالهای اخیر در خصوص روابط دیپلماتیک در قاره آمریکا منتشر شد. تاریخچه حدودا 6 دهه مقاومت ملت کوبا در برابر تحریمها و تعرضات آمریکاییها پرفراز و نشیب است. انقلاب کوبا بر ضد رژیم «باتیستا» چهرههایی را در تاریخ برجا گذاشت که شاید تا قرنها نامشان بهعنوان انقلابی مطرح باشد؛ فیدل کاسترو و ارنستو چهگوارا از آن جملهاند. آنچه در این میان بیش از اصل برقراری مجدد روابط بین ایالات متحده و کوبا اهمیت دارد، اعلام این نکته از سوی باراک اوباما است که 6 دهه سیاست کشورش در قبال تحریم و تلاش برای انزوای هاوانا ناکارآمد بوده است. این اعلام نظر از سوی اوباما بهشکل مودبانه، اعلام شکست بود. به تعبیر دیگر، رائول کاسترو در حالی تن به برقراری ارتباط مجدد با ایالات متحده میدهد که واشنگتن به شکست سیاستهایش در قبال کوبا اذعان دارد. جان کری، وزیر امور خارجه ایالات متحده هم در یادداشتی نوشت: «سیاست جدید آمریکا در قبال کوبا نمایانگر این حقیقت است که سیاستهای گذشته دیگر با شرایط کنونی سازگار نیست.» کوبا در تمام شش دهه گذشته، در برابر سیاستهای ایالات متحده روحیه انقلابی خود را حفظ کرد و در بسیاری مواقع این سیاستها را با سرکشی انقلابی پاسخ میداد. در ماه مه 1960 و در شرایطی که هنوز دولت کوبا رسما اعلام نکرده بود که در بلوک شرق قرار دارد، در پی تحریم تسلیحاتی از سوی ایالات متحده، کوبا اعلام کرد اقدام به خرید سلاح از مسکو میکند. در اوت همان سال، وقتی یک شرکت نفتی آمریکایی مستقر در کوبا اعلام کرد که حاضر نیست محموله نفتی وارد شده از اتحاد جماهیر شوروی را پالایش کند، دولت کوبا تمام سه شرکت نفتی – پتروشیمی مستقر در این کشور را ملی اعلام کرد؛ در حالی که هر 3 در مالکیت شرکتهای خصوصی آمریکایی بود. وقتی دولت آیزنهاور در پی این اقدام اولین تحریم تجاری را به کوبا تحمیل کرد، آنگاه کوبا تمام شرکتهای آمریکایی موجود در خاک خود را ملی اعلام کرد. تا همین الان هم هاوانا حتی یک دلار بهعنوان جبران به صاحبان آمریکایی این شرکتها نپرداخته است. در آوریل 1961 و زمانی که کوبا احساس کرد از سوی آمریکاییها در ماجرای خلیج خوکها مورد تجاوز واقع شده است، کاسترو رسما کشورش را کشوری کمونیستی اعلام کرد که علیرغم نزدیکی به خاک آمریکا، متحد شوروی است. در آمریکا دستکم 6 قانون وجود دارد که بهطرق مختلف کوبا را تحریم میکند و این روند کم و بیش برای شش دهه ادامه یافته است. از سال 1992 تاکنون، تقریبا هر سال از سوی مجمع عمومی سازمان ملل متحد قطعنامههایی صادر و در آن تحریمهای ایالات متحده بر ضد کوبا محکوم شده است. قانون هلمز – برتون که در سال 1996 به تصویب رسید و شرکتهای خارجی سرمایهگذاریکننده در کوبا را مجازات میکند، حتی از سوی کانادا و برخی کشورهای اروپایی هم مورد انتقاد قرار گرفته است. اما از سوی دیگر، بیانات خصمانه مقامات آمریکایی علیه دولت کوبا با اعلام از سرگیری روابط دیپلماتیک هم پایان نیافت، همانطور که بیانات خصمانه آنان بر ضد ایران و برنامه هستهایش پس از حصول توافق ژنو پایان نیافت. به این جمله باراک اوباما، رئیسجمهوری ایالات متحده در آخرین سخنرانیاش در سال 2014 باید بهطور ویژه توجه کرد: «با داشتن سفارت در کوبا، بهتر میتوان بر دولت این کشور تأثیر گذاشت.» رئیسجمهور آمریکا تصریح کرد: کوبا هنوز توسط رژیمی اداره میشود که به مردمش ظلم میکند. برای ایجاد تغییر در کوبا به ما فرصت بدهید و بدانید که تغییر در حین رابطه ایجاد میشود. وی افزود: من شگفتزده نمیشوم اگر دولت کوبا، به روند جدید ایجاد در روابط دو کشور ضربه بزند و برای ما مشکل ایجاد کند ولی با عادیسازی روابط میتوانیم در آنجا سفارتخانه داشته باشیم و نفوذ بیشتری در حکومت این کشور اعمال کنیم. اوباما در خصوص تحریمها هم گفت که کسی انتظار نداشته باشد این تحریمها یکشبه لغو شود. جان کری، وزیر امور خارجه آمریکا هم تصریح کرده که برقراری روابط با کوبا باعث میشود واشنگتن بتواند تاثیر بیشتری بر تحولات داخلی کوبا داشته باشد. با این اوصاف، طرح مقدمات فوق دستکم میتواند به موارد زیر منتهی شود: اولا، اعترافات اوباما و کری در خصوص ناکارآمدی سیاستهای تحریمی، در شرایطی صورت میگیرد که آمریکاییها همین سیاست را در خصوص برخی کشورهای دیگر از جمله ایران ادامه میدهند، در شرایطی که توان مقاومت ایران بهمراتب فزونتر از توان کوبا است، هم از جهت منابع طبیعی و هم از جهت موقعیت ژئوپلتیک و هم از لحاظ الهامبخشی هویتی. مقامات آمریکایی این دوگانگی سیاست را چگونه برای افکار عمومی خود توضیح میدهند؟ ثانیا، در شکست سیاستهای ایالات متحده در قبال کوبا یقینا مقاومت دولت و ملت این کشور نقش داشته است؛ مقاومتی که علاوه بر سرکشی در برابر ایالات متحده، همراه با تکیه بر منابع و امکانات درونی بوده است؛ ثالثا، برقراری روابط دیپلماتیک ایالات متحده با کوبا به معنای پایان دشمنی با این کشور نیست، کمااینکه آخرین سخنرانی اوباما در سال جاری میلادی هم بیانگر آن است و معلوم نیست در خصوص دیگر کشورها هم چنین قاعدهای حاکم نباشد؛ رابعا، ظاهرا آمریکاییها تمایل زیادی به تاسیس سفارت در کشورهای مخالف خود دارند؛ اظهارات اوباما و کری در خصوص افزایش نفوذ در کوبا با تاسیس سفارت در این کشور، خواهناخواه یادآور نقش سفارت بریتانیا در ایران در سال 1388 است! انتهای پیام/
93/10/01 - 00:19
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 32]