واضح آرشیو وب فارسی:خبرگزاری پانا: در سوگ شهادت امام حسن مجتبی(ع) خبرگزاری پانا:حضرت امام حسن مجتبی(ع) ، کریم اهل بیت بود، که با صبر و شکیبایی به دفاع از حقانیت دین اسلام و هدایت مردم پرداخت .
۱۳۹۳ يکشنبه ۳۰ آذر ساعت 14:29
به گزارش خبرنگار خبرگزاری پانا ، حضرت امام حسن مجتبی(ع) در پانزدهم رمضان سال سوم هجرت در مدینه دیده به جهان گشود ورسول خدا(ص) پس از شنیدن کلام وحی از طرف جبرییل، نام(حسن) را برای ایشان انتخاب نمودند وابومحمد کنیه این امام برگوار، سبط، سید، زکی و مجتبی از لقب ها ی این امام همام به شمار می روند. دومین امام شیعیان هفت سال از دوره ی کودکی خویش را در کنار جد بزرگوارش حضرت محمد(ص) سپری کرد و از دانش رسول خدا(ص) کسب فیض نمود، و ایشان در دوره یی زندگی می کرد، که خاندان بنی امیه با ظلم و ستم بر مردم حکمرانی می کردند و معاویه خلیفه امویان دشمن سرسخت امام علی(ع) و خاندان ایشان بود و سال ها به طمع خلافت اهل بیت(ع) را آزار و اذیت می کرد، در چنین شرایطی امام حسن مجتبی(ع) با آموخته های امام علی(ع) برای پذیرفتن مسوولیت سنگین امامت آماده می شد و پس از شهادت پدر بزرگوارش به امر خدا و طبق وصیت آن حضرت، رسالت بزرگ امامت را بر عهده گرفت. امام حسن مجتبی(ع) در 6 ماه دوره امامت خویش، کارها را نظم داد و والیان شهرها را تعیین کرد، اما پس از مدتی مردم کوفه و مخالفان وی نیز ایشان را مانند پدر بزرگوارشان در اجرای عدالت و احکام و حدود اسلامی بسیار قاطع دیدند.
معاویه که خود مخالف سرسخت امام حسن(ع) بود، با مشاهده ی این شرایط راهی کوفه شد و امام(ع) پس از آنکه نافرمانی معاویه را در برابر خود دید به نوشتن نامه هایی مبنی بر اطاعت کردن، دست برداشتن از توطئه ها و خونریزی فراخواند، اما معاویه که شرایط را برای آغاز دشمنی خویش فراهم دانست، با نقشه های نادرست خود، برای ایجاد روح اخلالگری و نفاق تلاش کرد. او با خریداری وجدان ها، پراکندن دروغ و انتشار روحیه نا امیدی در میان مردم، سعی کرد همه چیز را به نفع خود فراهم کند و از طرف دیگر، تمام سپاهیان خود را به بسیج عمومی فراخواندوامام حسن(ع ) تصمیم خود را برای پاسخ به ستیزه جویی معاویه گرفت و به صورت رسمی اعلام جهاد کرد، اما نافرمانی و وجود یارانی که فریفته ی مال دنیا شدند سبب شد تا امام در این نبرد نابرابر تنها بماند و در شرایطی قرار بگیرد که جز صلح با معاویه راه حل دیگری برای ایشان باقی نماند. نخستین فرزند امام علی(ع) با پذیرش صلح، از جنگ و خونریزی که هدف اصلی معاویه بود، جلوگیری کرد، ایشان به هنگام صلح اکبر به مخالفت با پیشنهاد معاویه مبنی بر تسلط یافتن بر حکومت پرداخت و در قرارداد صلح چنین نوشت: «معاویه موظف است در میان مردم به خدا، کتاب، سنت رسول خدا (ص) ) و سیرت خلفای شایسته عمل کند و بعد از خود کسی را به عنوان خلیفه تعیین ننماید و مکری علیه امام حسن (ع ) و اولاد علی (ع ) و شیعیان آنها درهیچ جای کشور اسلامی نیندیشد و ضرر و زیانی به هیج فرد مسلمانی نرساند.» معاویه برای اجرای قرارداد صلح، در کنار مسلمانان قرار گرفت اما با سخنرانی علیه امام حسن(ع) عهد نامه ای را که خود نوشته و پیشنهاد داده بود و پای آن را مهر کرده بود، زیر پا گذاشت و چهره ی واقعی خود را به همگان نشان دادوپس از چند روزی آماده حرکت به مدینه شد، معاویه با این توطئه خلافت اسلامی را زیر تسلط خود درآورد و با زیرپا گذاشتن شرایط صلح، از هر راه ممکن برای فشار و شکنجه بر اهل بیت و شیعیان استفاده کرد. امام حسن مجتبی(ع) در دوره ی امامت خویش در اختناق زندگی کرد و هیچگونه امنیتی نداشت و با توجه به محدودیت های بسیاری که معاویه برای ایشان ایجاد کرده بود، به هدایت و راهنمایی مردم می پرداخت و سال ها با صبر و بردباری برای دفاع از حقانیت دین اسلام، به مبارزه ی پنهان خود با خلافت بنی امیه ادامه داد و این گونه با صبر و شکیبایی محبوب دلها و مایه ی امید کسانی شده بود که وی را «کریم اهل بیت» می خواندند. وسرانجام در بیست و هشتم صفر سال 50 هجری قمری امام حسن مجتبی(ع) به تحریک معاویه و به وسیله ی همسر خود جعده، مسموم و به مقام والای شهادت نایل آمد و قبرستان بقیع میزبان پیکر مطهر این امام بزرگوار شد. / خبر : ساسان حق شناس /
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبرگزاری پانا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 89]