محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1830093809
گزارش فارس از بهشتی در همین حوالی کودکانی که در تنهایی قد می‌کشند
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: گزارش فارس از بهشتی در همین حوالی
کودکانی که در تنهایی قد می‌کشند
اینجا شیرخوارگاه احسان دارد که حدود 60 فرشته در آن زندگی می‌کنند و کودکانی در آن سکنی دارند که بی‌شک گرمای کانون خانواده و داشتن توجه پدر و مادر را در خواب می‌بینند.
به گزارش خبرگزاری فارس از تبریز، از هیاهوی گوش خراش زندگی پناه می‌بریم به بهشتی کوچک که پذیرای فرشتگانی نوپا از نوع خودمان هستند، فرشتگانی که با قلب‌های پاکشان و دیدگان معصومشان چشم به راه مهربانی نشسته و در این هیاهوی غریب از یادها دور مانده‌اند... بعد از میدان منظریه تبریز و درست در جنب دانشکده علوم پزشکی دانشگاه آزاد تبریز، شیرخوارگاه احسان وجود دارد که حدود 60 فرشته نازنین در آن زندگی می‌کنند. فرشته‌هایی که برخلاف داستان‌های اساطیری نه تنها بالی برای پرواز ندارند، بلکه دست و پاهای زمینی‌شان هم مشکل دارد. اینجا شیرخوارگاه احسان است و کودکانی در آن سکنی دارند که بی‌شک گرمای کانون خانواده و داشتن توجه پدر و مادر را در خواب می‌بینند. رویایی که مجبورند هنگام مزه مزه کردن شیرینی آن حواسشان هم باشد که آرام پهلو به پهلو شوند تا خواب همتختی‌ها را مخدوش نکنند. آری شیرخوارگاه احسان یکی از سرزمین‌های بهشتی، ارزانی شده خدا به زمینیان است که امروز بیش از 60 فرشته را در خود جای داده است و خوشا به حال مددکارانی که صبورانه و مادرانه، دست نوازش بر بال این فرشته‌ها کشیده و در کمترین توقع از نیازهای مادی عاشقانه خدمت می‌کند تا بیشتر از هرکسی فاتح میدان عشق باشند. همه چیز از یک حس آغاز شد، حسی غریب ... نه زیارتی در کار بود و نه فیش حج ... گویی کسی در گوش زمزمه کرد که خدا خیلی نزدیک‌تر از آن چیزی است که ما فکرش را می‌کنیم.... در یک توفیق الهی، هم صحبت کلیددار این بهشت بودیم، خانم باقری که چندسال افتخار مدیریت شیرخوارگاه احسان را برعهده داشت، با حسی مادرانه از 60 فرزند خود سخن بر زبان آورد و این بود آغاز ماجرا... بسم‌الله گفته شد و مثل همیشه بازهم مردانی آسمانی، آستین‌ها را بالا زدند تا به میدان آیند و یک صدا بگویند که غیرت ایرانی سینه به سینه از سرداران شهید این مرز و بوم تا سرداران عرصه صنعت و اقتصاد انتقال یافته و هر جا که لازم باشد حاضرند تا دست انسانی را بگیرند. روز موعود فرا رسید، هرکسی لبیک گفته بود آمد... آری هر روز خدا روز امتحان است، امروز هم روز خدا هست... با حضور در بهشت کوچک احسان در حضور مدیران واحدهای صنعتی همیشه پیشتاز به همراه مدیرعامل شرکت شهرک‌های صنعتی استان آذربایجان‌شرقی به پای درد دل‌های مدیر این مرکز نشستیم و چه بغض‌ها که نترکید و چه بارهایی که سبک‌تر نشد... خانم باقری عقده گشایی کرد و با اشاره به اینکه از کودک 2 روزه تا 6 ساله در این مرکز نگهداری می‌شود و عمده میهمانان کوچک این مرکز را کودکان بدسرپرست تشکیل داده‌اند که این مجموعه به عنوان سرپناهی امن برای این فرشته‌ها خدمات لازم را ارائه می‌کند. وی به حمایت‌های خیران استان آذربایجان‌شرقی اشاره کرد و گفت: این بهشت کوچک همواره قدم گاه خیران همیشه در صحنه بوده و با محبت‌هایی که داشته‌اند مجموعه را همیشه مدیون خود کرده‌اند و این در حالی است که در سال جاری خانواده‌هایی که شرایط قانونی پذیرش فرزند را داشتند تاکنون 60 فرشته را به فرزندی قبول کرده و در کانون گرم خانواده جای دادند. محمدعلی عسگری مدیرعامل شرکت شهرک‌های صنعتی آذربایجان‌شرقی یکی از افرادی بود که به گفته یکی از مسئولان شیرخوارگاه جلسه‌ای را لغو کرده و برای حضور در جمع با صفای کودکان و نوباوه‌گان شیرخوارگاه احسان آمده بود. در بین جلسه و به هنگام توضیحات خانم باقری - کودکی سه روزه تحویل شیرخوارگاه شده بود- اشک در چشمانش حلقه زد ولی احساساتش را در جمع پنهان کرد. به سراغش رفتم نخستین حرفی که زد این بود "امروز به یاد ماندنی‌ترین روز عمرم خواهد بود"؛ گفتم چه حسی دارید؟ گفت: حس غریبی که تا به امروز نداشته‌ام، کاش زودتر از این‌ها امکان حضور در این بهشت زمینی را داشتم. از چرایی حضورش در "احسان" پرسیدم، پاسخش این بود: هر از گاهی در مناسبت‌های مختلف فکر آمدن به شیرخوارگاه و سرکشی به کودکان بی‌سرپرست به فکرم می‌فتاد ولی صدحیف که تاکنون غفلت کرده بودم، وقتی که از برنامه حضور فعالان صنعت با خبر شدم بی‌درنگ خودم را رساندم شاید هم توفیق الهی بود. پیش‌تر گفته بودند که فرشتگان «احسان» نیازهایی دارند، نیازهایی جزیی که با همتی کوچک رفع شدنی است. پس از این سخنان کوتاه به محل نگهداری فرشتگان معصوم "احسان" رفتیم، کودکان سه، چهار ساله‌ای که به محض ورودمان به اتاق آماده سلام کردن بودند، بعضی‌هایشان منتظر سلام دادن هم نماندند، تا وارد اتاق شدیم به سمتمان دویدند و نشان دادند تا با چسبیدن به پاهایمان دلشان بغل کردن می‌خواهد، انصافا مدیران عامل کارخانجات هم برای کودکان کم نگذاشتند و از ته دل به آغوش گرفتند. آنجا بود که فهمیدم این کودکان معصوم بیشتر ازهر چیزی به محبت نیاز دارند. میهمانان مراسم قدری با کودکان بازی کردند، هدایایی هم از محصولات تولیدی خود برای کودکان آورده بودند، آنها را هم با عشق به بچه‌ها دادند و از این محل خارج شدیم. به سراغ رضا جعفری مدیرعامل شرکت آیلین مهر رفتم، قصد مصاحبه کردن نداشت، ولی حالش را که پرسیدم با بغض در گلو گفت:"خیلی خوبم، بهتر از این نمیشه". برادران قنبری مدیران همان نخودی نمکی بچگی‌هایمان از جمله میهمانان این برنامه بودند، این دو هم با شور و شوق پیگیر حل مشکلات "احسان" بودند، از نحوه احوال‌پرسی کارکنان با آنها معلوم بود که از کمک رسانان احسان هستند، سئوال تکراریم را از آنها هم پرسیدم، جوابشان این بود: "آمدن به اینجا حال آدم را عوض می‌کند، حس سبک شدن پیدا می‌کنیم". این صحنه‌ها را که می‌دیدم، یاد حرف‌های بزرگی افتادم که می‌گفت: «قدیم‌‌الایام دست به خیر کارخانه‌داران نمود بیشتری داشت» حرفش بی‌راه نبود، ولی وقتی حس این مدیران صنعتی را می‌دیدم آن حرف در ذهنم رنگ می‌باخت و می‌فهمیدم که هنوز هم صنعتگران در پی کارهای خیر هستند. به ساختمان دیگری که کودکان رده سنی بالاتر را نگهداری می‌کردند هم سر زدیم. "سالار" و رفقایش هم آماده سلام و خوش آمدگویی بودند، شیطنت کودکانه بچه‌های این کلاس قدری از کلاس قبلی بیشتر بود، سالار بچه شیطون کلاس بود، دروغ چرا یاد بچگی‌های خودم افتادم با ورجه وورجه‌های همزمان با لبخندهای کودکانه، به هنگام تقدیم هدایا، دو بسته گرفت و گریزپا به گوشه‌ای از اتاق و پشت پرده رفت تا از چشم‌ها پنهان بماند. شیطنت توام با شیرینی کودکانه‌اش باعث شد تا در دل همه جا باز کند و چه شیرین بود لحظاتی که با این فرشتگان سر کردیم. دل کندن از این کودکان دوست داشتنی سخت بود ولی زمان رفتن بود، بچه ها یک صدا از میهمانان تشکر کردند و خداحافظی. شاید خیلی از افراد شهر خبری از حال و احوال این بچه ها نداشته باشند، شاید خیلی از متمکنین جامعه مرفه بی‌درد باشند و جز عکس گرفتن با اشیای بی‌جان مارکدار و انتشار آن در اینستاگرام و ... کاری بلد نباشند، ولی امروز دیدم که خیلی از این مرفهین هستند که بی‌درد نیستند و درد جامعه را می‌بینند و دوست دارند تا دوایی برای این درد باشند. امروز دیدم که «امید و علی‌ها»، «مریم و فاطمه‌های» «احسان و احسان‌ها» بیشتر از اینکه درد امکانات داشته باشند تشنه احساسات هستند، احساساتی که همه ما می‌توانیم اندر امور زندگی روزمره خود برای این کودکان خرج کنیم تا بلکه آنها که بی‌هیچ تقصیری بی‌پدر و مادر شده‌اند قدری محبت پدرانه و مادرانه ببینند و دلشان شاد شود. قول می‌دهم حالتان بهتر خواهد شد.
***************** عکس از: خلیل غلامی ***************** انتهای پیام/60002/ع40
93/09/19 - 11:10
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 18]
-
گوناگون
پربازدیدترینها