تبلیغات
تبلیغات متنی
پرچم تشریفات با کیفیت بالا و قیمت ارزان
پرواز از نگاه دکتر ماکان آریا پارسا
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
تجهیزات و دستگاه های کلینیک زیبایی
محبوبترینها
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1850921023
بخش دوم/ چرا آسیای مرکزی کانون آینده بحران خواهد بود؟
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: بخش دوم/
چرا آسیای مرکزی کانون آینده بحران خواهد بود؟
در کنار تعارضی که میان بخشی از هواداران مذهب و دولت در کشورهای آسیایی رخ نموده، مسئله تحرک افراطگرایان برای حضور در میدان‌های نبرد علیه دولت‌ها به همراه افزایش تعداد گروه‌های تندرو، آسیای مرکزی را به سمت آشوب نزدیک‌تر کرده است.
به گزارش خبرنگار دفتر منطقه‌ای فارس، در چند ماه اخیر در کشورهای مختلف آسیای مرکزی وقایعی در حال رخ دادن است که نشان می‌دهد، این منطقه را اگر نگوییم کانون تازه بحران، اما می‌توانیم از آن بعنوان منطقه‌ای که دارای پتانسیل بالایی برای خیزش‌های افراطی در آینده است، نام ببریم. در بخش دوم پاسخ به فرضیه مستعد بودن آسیای مرکزی برای محوریت کانون بحران نسبت به دیگر مناطق جهانی؛ شاخصه حضور تعداد بالای افراطگرایان آسیای مرکزی در میدان‌های جنگ سوریه در کنار عضوگیری، توسعه دامنه فعالیت و سربرآوردن گروه‌های تازه با منش افراطی مانند، «جماعت صابری» و «جماعت انصارالله» در تاجیکستان، «جنبش اسلامی اکرمیه»، «جماعت تبلیغ» و «گروه تنگری» در قرقیزستان و قزاقستان و «جنبش جهادی» و «تیپ امام البخاری» در ازبکستان و تاثیر آن بر روند رو به رشد خطر قدرت‌یابی تکفیری‌ها، مورد ارزیابی قرار خواهد گرفت. شاید در نگاه اول، وقوع تعداد انگشت شمار حوادث تروریستی و کشته شدن نفرات محدودی طی 3 سال اخیر در کنار حضور تنها 5 هزار تبعه جنگجوی آسیای مرکزی در سوریه و عراق که به نسبت تعداد حضور جنگجویان سایر مناطق، مانند کشورهای عربی و اروپایی آمار کمتری را نشان می‌دهد، فی نفسه حساسیتی در خصوص امکان فراگیر شدن خطر جریان افراط ایجاد نکند، اما زمانی که در کنار سایر فرضیات از قبیل، شیوه‌های اقتدارگرایانه حکمرانی، سرمایه‌گذاری گسترده برخی کشورهای عربی برای ترویج وهابی‌گری، موقعیت ژئوپلتیکی آسیای مرکزی، دارا بودن منابع غنی انرژی، ساختار قومی-قبیله‌ای، حکومت اقلیت حاکم بر اکثریت، عدم آگاهی لازم مردم از اسلام واقعی و محدود کردن اسلام به علمای دولتی مورد بررسی قرار گیرد، قطعا به نتایج نگران کننده‌ای دست خواهیم یافت. در کنار این مسئله، هفتاد سال سلطه شوروی و انقطاع تاریخی منطقه از جهان اسلام که خسارات شدیدی بر میراث نظام منسجم دینی وارد کرد، باعث شد که عرصه جذب افراد به اسلام از جامعیت و پویایی لازم محروم گشته و در نهایت وضعیتی بروز نماید که در قالب «اسلام وارداتی» اکنون مذهب و مردم را تحت تاثیر خود قرار دهد. تحلیل وقایعی که به آن اشاراتی خواهیم کرد، نشان می‌دهد، از حدود 3 سال پیش، دامنه اثرگذاری تبلیغات حامیان افراط، همزمان با تحرک داعش در منطقه افزایش داشته است. درک این شرایط تنها در میان مقامات حاکمه در این کشورها نیست. یعنی علاوه بر احساس خطر آنان و اعلام این موضوع از سوی آنها، توده مردم و همچنین جامعه نخبگان آسیای مرکزی نیز نسبت به قدرت‌گیری افراطگرایان با توجه به تجمیع عوامل و مهیا بودن شرایط، واکنش نشان داده‌اند. بعبارت دیگر، فرضیه احتمال بزرگ نمایی تحرکات افراطگرایان از سوی دولت و رسانه‌های وابسته به آن، به منظور توجیه اقدامات سختگیرانه و انتظامی علیه مسلمانان و سرکوب فعالیت آنان، با توجه به اظهار نظر حتی اپوزیسیون در مورد جدی بودن خطر جریان افراط و واقعی بودن اخبار رسانه‌های مستقل منطقه و فرامنطقه و همچنین تایید کارشناسان مستقل آگاه به مسائل سیاسی؛ تاحدودی رنگ می‌بازد. سیر صعودی تحرکات گروه‌های تروریستی در 6 ماهه دوم 2014 پس از حضور برخی گروه‌های تندرو آسیای مرکزی در مناطقی از وزیرستان شمالی پاکستان در دهه اول قرن بیست و یکم، پیدایش شرایط جنگی جدید در میدان سوریه، دومین مرحله از جدایی افراطیون آسیای مرکزی از سرزمینشان بود. اما اکنون گزارشات متعددی درباره احتمال بازگشت تندروهای آسیای مرکزی با توجه به زمینه‌سازی برخی گروه‌های رادیکالی، برای فعالیت آنان به گوش می‌رسد. شاید مهم‌ترین نمونه برای این ادعا، اعلام حمایت 2 ماه پیش «جنبش اسلامی ازبکستان» از گروه داعش باشد. جایی که «عثمان غازی» رهبر این گروه اعلام کرد، حمایت از داعش را به منزله قدرت‌گیری «جنبش اسلامی» برای نزدیکی به هدف خود که همانا تشکیل حکومتی خلیفه‌ای در منطقه آسیای مرکزی است، می‌داند. همچنین انتخاب «عبدالرحیم مسلم دوست» بعنوان امیر داعش در منطقه‌ای که آسیای مرکزی را نیز شامل می‌شود، با توجه به پتانسیلی که این منطقه برای رشد افراطگرایی دارد، در حکم به صدا درآوردن زنگ خطر برای منطقه است. فراتر از این نوع نگاه، حضور واقعی هواداران داعش در آسیای مرکزی است. نمونه این ادعا برافراشته شدن پرچم داعش در بلندترین نقطه شهر تاشکند در مراسم جشن استقلال این کشور بود، اقدامی که جنبش اسلامی ازبکستان پیش از اعلام بیعت با «ابوبکر البغدادی» با تمام سابقه مخالفتی که با «اسلام کریم اف» داشت، هیچگاه نتوانست چنین اقدام واضحی را تا این زمان انجام دهد. همچنین کشف یک بمب مغناطیسی با پرچم داعش در تاشکند، انتصاب یک تاجیک به سمت خلیفه شهر «رقه» در شمال شرقی سوریه، اعلام بیعت گروه تندرو «گردان امام بخاری» ازبکستان با «ابوبکر البغدادی»، راه اندازی 150 وبلاگ، سایت، و صفحه شخصی در فیس بوک به زبان روسی و سیرلیک در اعلام حمایت و تبلیغ گروه داعش و چندین و چند تحرک اثرگذار دیگر در کشورهای آسیای مرکزی، بخش دیگری از نمونه‌های خطر واقعی قدرت‌یابی جریان افراط در منطقه است. گرچه پرداختن به علل موجبه این تحول بزرگ خارج از چارچوب مباحث این نوشتار است، اما در ادامه شایسته است که به مهم‌ترین شاخص‌های ادعای سیر صعودی تحرکات افراطگرایان در منطقه که در هماهنگی با تحولات داعش در سوریه نیز می‌باشد، اشاراتی گذرا داشته باشیم. از حدود 6 ماه پیش، زمزمه‌های حضور و فعالیت 4 هزار تبعه آسیای مرکزی در جنگ سوریه شنیده شد. این مسئله در اوایل چندان از سوی مقامات دولتی مورد تایید قرار نمی‌گرفت و یا اینکه آنان از اظهار نظر مستقیم در این خصوص خودداری می‌کردند. اما هر چه به پایان سال 2014 نزدیک تر شدیم، مقامات ارشد سیاسی و دولتی کشورهای منطقه نیز بطور مستقیم از وقوع تحرکات تازه اظهار نگرانی کردند. در این خصوص، اظهار نظر و نگرانی مستقیم روسای جمهور قرقیزستان، تاجیکستان و ازبکستان در خصوص واقعی بودن خطر نفوذ افراطگرایان قابل تامل است. همچنین که، حضور «قربانقلی بردی محمد‌اف» ریاست جمهوری ترکمنستان در اجلاس اخیر شانگهای و همچنین میزبانی از نشست سازمان پیمان امنیت جمعی، علیرغمی که در سیاست خارجی خود موضع «بی طرفی» را سرلوحه قرار داده است؛ به همراه افزایش گفت‌وگوهای امنیتی میان چین و کشورهای منطقه، همه و همه به اثبات این فرضیه صحه می‌گذارد که منطقه آسیای مرکزی در آینده آبستن تحولاتی جدی خواهد بود. همچنین ماه گذشته نیز «نیکلای باردیوژا» دبیرکل سازمان پیمان امنیت جمعی از حضور نزدیک به 6 هزار جنگجوی تبعه کشورهای همسود در درگیری‌های عراق و سوریه خبر داد. این تعداد بالای حضور جنگجویان در مناطق جنگی سوریه وقتی توجه بیشتری را به خود جلب می‌کند که بدانیم، مبدا اعزام جنگجویان که پیش از این تنها از شهرهای «مسکو» و «اوش» بود، اینک به دیگر مناطق از جمله «قزل کیا» و «قدم جا» در منطقه «باتکند» در مرز ازبکستان و قرقیزستان و «قوچ غرقان»، «ناواکاتسک» در استان اوش قرقیزستان نیز کشانده شده است. همچنین باید اذعان داشت، بر مبنای مفروض یاد شده، این نتیجه نیز بدست می‌آید که علیرغم واقعی بودن نفوذ جریان افراطگرایی در میان افکار و عقاید برخی مردمان منطقه آسیای مرکزی، اما این موضوع به ابزاری برای سرکوب شدید مخالفان از سوی دولت نیز تبدیل یافته است. برای مثال، در تاجیکستان طی 3 ماه گذشته، 76 نفر به همین بهانه دستگیر شدند، فعالیت 60 مسجد به حالت تعلیق درآمد و از سوی دیگر بر دامنه ممنوعیت فعالیت هرگونه سازمان غیردولتی افزوده شد. حتی حزب نهضت اسلامی تاجیکستان از احزاب میانه رو منطقه نیز از سوی آکادمی دولتی علوم تاجیکستان یک گروه نزدیک به داعش خوانده شد. اینها همگی نشانی از سو استفاده جریان حاکم از روند تحولاتی است که بطور واقعی در منطقه درحال حادث شدن می‌باشد و این موضوع بطور قطع بر دامنه بحران خواهد افزود. نتیجه‌گیری: صحبت از مستعد بودن آسیای مرکزی برای پذیرایی از کانون بحران جهان، نیاز به یکسری شاخصه‌های تئوریک و عملی برای اثبات دارد. در بعد تئوریک آن، تعارض میان دین و دولت حاصل از انقطاع تاریخی منطقه از اسلام در دوران تسلط کمونیست‌ها و ادامه سیاست ضدیت با اصول اسلامی و قوانین دینی در زمان حاضر، شرایطی را فراهم آورد تا برخی تندروهای مسلمان، تاب تحمل سلطه نظام‌های لائیک را نداشته باشند و با تحریک عوامل درونی و بیرونی، برای کسب قدرت از راه زور به تحرکاتی دست زنند. در بخش عینی و عملی نیز، روند گرایش به اسلام افراطی با شاخص‌هایی از قبیل حضور تاثیرگذار اتباع آسیای مرکزی در درگیرهای سوریه، افزایش شمار تحرکات تندروها در قالب طرح‌های مقابله با سیاست‌های دولتی، رشد معنادار شبکه‌های اجتماعی و گروه‌های تندرو و القا تفکرات تکفیری از طریق فضای مجازی، بی توجهی به اصول اسلام سنتی و گرایش توده‌های مردمی به سمت تفکرات سلفی در سایه نبود الگوی جایگزین اسلام دولتی و همچنین اعلام حمایت بخش مهمی از افراطگرایان از خلیفه خودخوانده داعش در سوریه، همگی نشانی از پتانسیل بالای منطقه برای پذیرایی از جریان افراط در آینده دارد. البته در این میان، نباید از سوءاستفاده دولت در سرکوب مخالفان در این فضا غفلت کرد. به عبارت دیگر، هرچند تحولات منطقه به سمت افزایش تحرک افراطگرایان به پیش می‌رود، اما این دگرگونی در فضای بی تفاوتی دولت نبوده و جریان حاکم سعی می‌کند با بهانه مقابله با رشد جریانات تندرو، با استفاده از قوه قهریه، هرگونه تحرک اسلام گرایان را نیز با سرکوب همراه سازد. سید محمد علوی زاده دبیر آسیای مرکزی دفتر منطقه‌ای خبرگزاری فارس انتهای پیام/.
93/09/19 - 09:17
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 25]
-
گوناگون
پربازدیدترینها