محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1830126709
بايد كاري كنيم مميزي با تعويض دولت‌ها دستخوش تغيير نشود
واضح آرشیو وب فارسی:جوان آنلاین: بايد كاري كنيم مميزي با تعويض دولت‌ها دستخوش تغيير نشود
نویسنده : محمد‌صادق عابديني
با وجود تلاش‌هاي مستمر سينما، هنوز كتاب عنوان مهمترين محصول فرهنگي را حفظ كرده است. كتاب كه شعرا آن را «يار مهربان» مي‌خوانند و از دوستي مفيد آن با آدمي سخن مي‌گويند، يكي از دغدغه‌هاي اصلي دولت‌ها در زمينه فرهنگ را به خود اختصاص داده است. نظارت بر آنچه منتشر مي‌شود و آنچه نبايد منتشر شود، اينكه چگونه يك جامعه بايد به سمت كتابخواني پيش برود يا اينكه چه كنيم كه علاقه به كتاب در ميان كودكان و نوجوانان در ميان هجوم سرگرمي‌هاي الكترونيكي گم نشود، همه سؤال‌هايي است كه دولتمردان در حوزه فرهنگ به دنبال پاسخگويي به آن هستند. علي شجاعي صائين از دي ماه سال گذشته و به پيشنهاد سيد‌عباس صالحي معاون فرهنگي وزارت ارشاد از سوي علي جنتي به عنوان «مديركل دفتر توسعه كتاب و كتابخواني» برگزيده شد. شجاعي صائين در گفت‌وگو با «جوان» به برخي از سؤالات درباره عملكرد اين دفتر و طرح‌هاي آتي آن پاسخ داده است. براي شروع كمي درباره وظايف اداره كتاب توضيح دهيد، مخاطبان روزنامه علاقه‌مند هستند درباره فعاليت‌هاي اين بخش از وزارت ارشاد بيشتر آگاه شوند. از قديم دو كار ثابت بر عهده اداره كتاب بوده است. يكي صدور مجوز پيش از چاپ كتاب، كه مميزي و بررسي كتاب قبل از انتشار آن را بر عهده داشته است. از سال 67 نيز اين كار برمبناي مصوبه شوراي عالي انقلاب فرهنگي درباره ضوابط نشر مطابق با آن قانون انجام مي‌پذيرد. البته در سال 89 نيز يك اصلاحيه به آن خورده است. كار دوم اداره كتاب صدور پروانه نشر است. كسي كه داوطلب تأسيس مؤسسه انتشاراتي باشد درخواستش در اينجا بررسي و پروانه صادر مي‌شود و در زمان پايان اعتبار پروانه اقدام به تمديد آن مي‌كند. اين دو كار از قبل در اداره كتاب بوده و جزء اصلي‌ترين وظايف دفتر ما بوده است. با تغييراتي كه در شرح وظايف اداره كتاب كه جديداً ابلاغ شده و هنوز هم كار‌هاي آن انجام نشده است، نام اداره كتاب به «دفتر توسعه كتاب و كتابخواني» تغيير يافته و تغيير شرح وظايف داده است. قاعدتاً بايد از اين به بعد در حوزه كتابخواني نيز ورود پيدا كنيم كه هنوز شروع نشده است. اين تغييرات با مصوبه شوراي عالي انقلاب فرهنگي اتفاق افتاده است؟ خير، اين كار بر اساس تغييرات دروني وزارتخانه رخ داده است و به نوعي وظايف دفتر افزوده شده و علاوه بر دو وظيفه قبلي وظايفي چون كتابخواني و برخي جوايز كتاب را در اينجا لحاظ كرده‌اند. تا پيش از اين وظيفه توسعه كتابخواني بر عهده كدام نهاد بوده است؟ در معاونت فرهنگي وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي دفتر مجزايي به نام «مطالعات فرهنگي و كتابخواني» وجود دارد و آنها اين كار را بر عهده داشتند. اداره شما را با نام اداره مميزي مي‌شناسند و اصولاً كارهايتان تا امروز جنبه سلبي داشته است، گويا قرار است از اين به بعد كار ايجابي هم بكنيد، با اين تغييرات چطور كنار آمده‌ايد؟ بله، هنوز اين هويت جديد را خود ما هم عملاً نپذيرفته‌ايم و ديگران هم هنوز ما را با نام مميزي مي‌شناسند. اتفاقاً نگاه كساني كه شرح وظايف جديد را تدوين كرده‌اند اين بوده كه اين مجموعه نبايد صرفاً كار‌هاي سلبي انجام دهد و مثلاً صفحات كتابي را حذف كند. مصوبه شوراي عالي انقلاب فرهنگي هم داراي بخش‌هاي سلبي و هم اثباتي است و عملاً به همان بخش سلبي محدود شده بوديم زيرا ساختار اينجا اجازه چنين كاري را نمي‌داده است. ساختار جديد ما با مصوبه شوراي عالي انقلاب فرهنگي سازگاري بيشتري دارد. جناب وزير پيشنهادي را درباره واگذاري مميزي پيش از نشر به مؤسسات انتشاراتي ارائه داده بودند، اين پيشنهاد هم‌اكنون دنبال مي‌شود يا فقط در همان صحبت اوليه باقي مانده است؟! آقاي وزير در ابتداي دوره وزارتشان اين پيشنهاد را ارائه دادند و بعد از آن هم چند بار در سخنانشان به آن اشاره كردند. نگاه وزارتخانه در دولت يازدهم اين بوده است كه مانند مطبوعات نظارت بعد از انتشار باشد نه قبل از انتشار، اين نگاه منتخب و اصلي وزارتخانه بوده، اما جناب وزير همان موقع تأكيد داشتند كه اين پيشنهاد قانون فعلي اجرا نشود و قرار بود در كنار قانون بالا‌دستي اين پيشنهاد هم اجرايي شود كه ناشران از آن استقبال نكردند. آنها در جمع نظارت پيش از انتشار را مناسب‌تر مي‌دانستند. خب مثلاً در صورت اجرا شدن اين پيشنهاد كتابي با تيراژ پنج هزار نسخه منتشر مي‌شد و بعد ارشاد مي‌گفت اين كتاب قابل انتشار نيست، آن وقت تمام هزينه‌هاي ناشر از بين مي‌رفت و كتاب‌ها هم بايد خمير مي‌شدند! اين هم بخشي از آن مخالفت‌ها است و بيشتر به جنبه‌هاي عملگرايانه آن است. هم‌اكنون در كشور ما روزنامه‌ها معمولاً وابسته به احزاب رسمي، غير‌رسمي يا نهاد و مؤسسه‌اي وابسته هستند و سرمايه‌شان وابسته به همان نهاد است و مدير مسئول يا سردبير خيلي درگير مسائل مالي و تعطيلي نيستند. اما بدنه اصلي نشر كشور خصوصي است و اين مباحث برايشان بسيار مهم است. البته تمامي مسائل نيز اينها نيست. ما هم تا تدوين قانون جديد يا اصلاح قانون فعلي ملزم به اجراي قانون فعلي هستيم و تأكيد جناب وزير هم بر همين بوده است. پيشنهاد آقاي جنتي درباره مميزي بعد از اعتراضاتي صورت گرفت كه نسبت به مميزي كتاب‌ها انجام شده بود. مگر ما در طول سال چند مورد مميزي داريم كه تا اين حد نياز به اصلاح يا تغيير قانون داشته باشيم؟! به اين موضوع مي‌توان هم از جنبه‌هاي كمي و آماري و هم از جنبه‌هاي كيفي، نگاه كرد. حوزه فرهنگ به گونه‌اي است كه حتي اگر در مورد يك كتاب اشتباهي صورت بگيرد، فرقي هم ندارد كه آن كتاب نبايد مجوز مي‌گرفته و به آن مجوز داده شده يا اينكه بايد مجوز نشر مي‌گرفته و ما به آن مجوز نداده‌ايم، چون اينجا حوزه انديشه و فكر است و همه قبول داريم كه اگر فكري درست باشد مي‌تواند به جامعه هدف بدهد و اگر درست نباشد مي‌تواند جامعه‌اي را به تباهي بكشاند. فارغ از اعتراضات رسانه‌اي، مسئله جنبه حياتي دارد و ما تلاش مي‌كنيم اشتباه را به حداقل برسانيم. آمار اشتباهات زياد نيست اما دعواهاي آن بيشتر است، يعني نمودشان از بودشان بيشتر است. در مقابل بيش از 65 هزار عنوان كتابي كه در سال 92 منتشر شده است، تعداد اعتراضات بسيار پايين است. در اعتراضات بيشتر روي اين موارد اشاره مي‌كنند كه مميزان شما از نظر فني و حرفه‌اي توانايي لازم براي كتاب‌هاي تخصصي را ندارند يا اينكه بر روي برخي از كلمات خاص در برخي از متون كه چندين و چند بار هم پيش از اين منتشر شده بوده، ايراد مي‌گيرند و مي‌گويند آن كلمه بايد حذف شود، مثلاً در شعري گفته بودند هر جا «آغوش» است حذف شود. با اين نوع اعتراضات چه كار مي‌كنيد، آيا حق را به مميز مي‌دهيد يا اصلاحيه‌اي انجام مي‌دهيد؟! ما سعي مي‌كنيم طرف قانون را بگيريم و مطالبات قانوني را لحاظ كنيم. از كتاب‌هاي منتشر شده طي سال گذشته چيزي حدود 32 هزار عنوان كتاب چاپ اول بودند، در بررسي اين تعداد كتاب ممكن است كه اشتباهي هم صورت بگيرد. شايد يك زماني بعضاً مميزي مكانيكي هم بوده كه گفته شده يك كلمه در كل كتاب حذف شود. البته اين مسائل اندك هستند و ما سعي داريم با شناسايي اين موارد و گفت و گو با مميز و ناشر اين موارد را كمتر نيز كنيم. مهم‌تر از آن اين است كه با ناشر صحبت كنيم و اگر ايرادي هست به ناشران منتقل كنيم تا با توجه به حسن نيتي كه ناشران دارند اين موارد را براي دوره‌هاي بعدي لحاظ كنند و در كار‌هاي بعدي ما كمترين ورود را داشته باشيم. بحثي در مورد مميزي ثانويه وجود دارد. اين مسئله از كي در حال اجرا است؟ در متن قانون بوده و در گذشته نيز اعتراضات ناشران را مي‌ديدند اما ما با توجه به تصريحي كه قانون دارد، كميته‌اي مجزا را براي آن در نظر گرفته‌ايم. كميته سه بخش دارد. در كميته اول مميزي انجام مي‌شود و اگر مميزي از سوي ناشر با اعتراضي روبه‌رو شد به كميته دوم ارجاع داده مي‌شود كه كارشناسان آن در سطحي بالاتر و تخصصي‌تر هستند، در آنجا اگر رأي كميته اول تأييد شد كه هيچ و اگر نقض شد، ما آن را به كميته سوم ارجاع مي‌دهيم كه با توجه به نظر دو كميته داوري نهايي را مي‌دهد. يا اينكه به هيئت نظارت ارجاع مي‌دهيم تا در مورد آن كتاب‌ها تعيين تكليف كند. كميته دوم را از اواخر سال گذشته تشكيل داديم و حجم قابل توجهي از كتاب‌هايي كه از دوره قبل روي آنها اعتراض شده بود كار بررسي آنها انجام شده و در حال رسيدگي به مواردي هستيم كه در دوره جديد ارجاع شده‌اند. يكي از كتاب‌هايي كه مميزي آن در رسانه‌ها بازتاب زيادي داشته است، رمان «زوال كلنل» نوشته محمود دولت‌آبادي است. اين نويسنده چندي پيش هم طي مصاحبه‌اي درباره رفتار ارشاد با كتابش صحبت كرده بود، هم‌اكنون «زوال كلنل» در چه وضعيتي است؟ اين كتاب در دوره قبل هم غير‌مجاز شناخته شده بود. ما سال گذشته اين كتاب را توسط دو كارشناس بررسي كرديم و نتيجه آن اين بود كه نظر دوستان دوره قبل را تأييد كرديم. هم‌اكنون نظر اداره كتاب به معاونت فرهنگي منتقل شده و منتظر ديدگاه آنها هستيم تا آن را به ناشر ابلاغ كنيم. در شرايط موجود مجوزي براي كار ايشان صادر نشده است. يكي از گلايه‌هاي دولت آبادي اين است كتاب به صورت غير‌مجاز منتشر شده اما ارشاد هيج كاري در اين زمينه براي احقاق حقوق نويسنده انجام نداده است! خارج از كشور كه ظاهراً با اجازه خودشان بوده است. نه، منظورم در كشور افغانستان است. در اروپا اين كتاب با اجازه نويسنده چاپ شده است. ممكن هم هست در داخل يا خارج از كشور كتاب به صورت غير‌مجاز چاپ شده باشد. مواردي را كه متوجه شده‌ايم، ارشاد وارد عمل شده و اقدام به جمع‌آوري آنها نموده است. در اين جمع‌آوري‌ها، آيا كتاب «زوال كلنل» هم در بين كتاب‌هاي غير‌مجاز بوده است؟! حداقل يك مورد را به خاطر دارم كه كتاب «زوال كلنل» منتشر شده بود و ما كليه نسخه‌هاي آن را جمع‌آوري كرديم. ما اگر مطلع شويم قطعاً اقدام به جمع‌آوري كتاب‌ها خواهيم كرد. اين بحث دقيقاً همان حق كپي رايت است، موضوع لزوم پيوستن كشورمان به كنوانسيون برن و قبول حق كپي رايت، مدتي است به صورت جدي مطرح شده، موضع شما به عنوان مدير اداره كتاب در خصوص اين معاهده و فوايد يا مضرات آن چيست؟! اين مسئله جنبه‌هاي متفاوتي دارد، مانند همه كنوانسيون‌هاي بين‌المللي حضور ما جنبه‌هاي مثبت و منفي دارد. بايد كارشناسان درباره اينكه پيوستن به آن بيشتر جنبه‌هاي مثبت دارد يا منفي نظر بدهند. اما احساس شخصي من اين است كه ما بايد به اين كنوانسيون بپيونديم، مانند بيشتر كنوانسيون‌هايي كه به آنها ملحق شده‌ايم. ما در يك جامعه جهاني زندگي مي‌كنيم. پيوستن به برن مي‌تواند به ترجمه كتاب در داخل سر و سامان دهد و به عرصه كتاب‌هاي ايراني در سطح جهاني كمك كند. البته اين نكته را هم قبول دارم كه كنوانسيون‌هاي مسلط جهاني عموماً با خواست و هدايت قدرت‌هاي جهاني تهيه شده و سعي دارند از اين طريق جهان را كنترل و مديريت كنند. ما مي‌توانيم با مذاكرات و ملاحظات و داشتن برخي از حق تحفظ‌ها به اين كنوانسيون‌ها بپيونديم و بدون چشم‌پوشي از مضرات آن فكر مي‌كنم پيوستن به برن در مجموع به نفع وضعيت نشر كشور باشد. سالانه مهمترين نمايشگاه بين‌المللي كتاب جهان در شهر فرانكفورت آلمان برگزار مي‌شود و ما هم در آن حضور داريم. سؤالي كه معمولاً از سوي علاقه‌مندان به كتاب پرسيده مي‌شود اين است كه حضور ما در اين نمايشگاه چه نفعي به همراه دارد؟! امسال هم تعدادي از كساني كه به فرانكفورت رفته بودند در بازگشت به كشور از اينكه مؤسسات انتشاراتي ما بيشتر توريست هستند و تأثير‌گذاري خاصي در جشنواره ندارند، انتقاد كرده‌اند، نظر شما درباره اين نمايشگاه و حضور ايران در اين رخداد چيست؟! من امسال در فرانكفورت نبودم چون بلاواسطه آن نمايشگاه را نديده‌ام نمي‌توانم قضاوت كنم. اما از چند نفر از دوستاني كه در نمايشگاه بودند پرسيدم، نظرشان اين بود كه عملكرد ما نسبت به سال‌هاي گذشته بهتر بوده است و با دست پرتري شركت كرده‌ايم. اما فارغ از عملكرد امسال، ما براي حضور مؤثر در نمايشگاه فرانكفورت بايد مسئله حق كپي رايت را يكسره كنيم. نمايشگاه فرانكفورت محل تبادل رايت كتاب است. نمي‌شود ما با ناشري صحبت كنيم و بگوييم كتاب ما را ترجمه كن و حق آن را بده، اما ما كتاب تو را ترجمه و چاپ مي‌كنيم اما حق رايت را ندهيم. مگر اينكه بگوييم ما رايت مجاني كتاب بدهيم و آنها هم رايت كتابشان را رايگان در اختيار ما قرار دهند. ما به دليل نداشتن حق كپي رايت ميدان بازي‌مان محدود است. ديگران هم حاضر نيستند با كسي كه قاعده بازي آنجا را نپذيرفته است، بازي كنند. به قول امروزي‌ها ما در آنجا مشكل ساختاري داريم. با اين وضعيت همان ايرادي كه درباره توريست بودن ناشران ايراني مطرح است، تأييد مي‌شود! من عرض كردم در مقايسه با ساليان گذشته اقدامات خيلي زيادي انجام شده است. مي‌توانيد چند مورد را از اين اقدامات را بيان كنيد؟! بله، امسال اتحاديه ناشران كتاب‌هايي از ايران برد كه بنا به شناختي كه از بازار جهاني دارند امكان عرضه براي ترجمه معكوس وجود داشته باشد. پيش از رفتن نيز با برخي از ناشران مذاكره و مكاتبه داشته‌اند. هم اكنون ناشران خصوصي ما هم دارند به اين سمت مي‌روند كه در مذاكره با ناشر خارجي اعلام كنند به رغم اينكه در كشورما حق كپي رايت وجود ندارد، شخصاً حق نشر كتاب شما را پرداخت مي‌كنيم. ناشران ما دارند به اين سمت مي‌روند، اتحاديه ناشران هم در چادري كه در نمايشگاه فرانكفورت برپا كرده بود، اين كار را دنبال مي‌كرد. سؤالي هم درباره تك نسخه فروشي كتاب در فضاي مجازي مطرح شده و گفته مي‌شود كه ما بايد سايت «آمازون ايراني» را راه اندازي كنيم. اين كار تا چه حد شدني است؟! اين راه ناگزير پيش روي ماست و راه ديگري غير از آن نداريم. به دلايل عديده‌اي چون هزينه‌هاي بالاي فرستادن نسخه كتاب و اينكه چقدر بايد درخت قطع شود تا با كاغذ آن كتاب توليد شود؟! در داخل كشور هم چنين مشكلي وجود دارد. همين امروز اگر بخواهيم در خانه‌مان كتابخانه داشته باشيم با مشكل جا روبه‌رو هستيم. مثلاً در تهران اگر به طور ميانگين آپارتمان متري 5 ميليون باشد، اختصاص يك اتاق 12 متري به كتابخانه 60 ميليون تومان هزينه خواهد داشت. به غير از آن نظافت و جابه‌جايي حدود 500 تا هزار نسخه كتاب بسيار سخت است؛ در صورتي كه نشر الكترونيك بسياري از اين مشكلات را حل كرده است. ما گريزي به سمت نشر ديجيتال و الكترونيك نداريم. اين به معناي از بين رفتن نشر كاغذي نيست ولي نشر الكترونيك در حال گسترش سهم خود است. من واژه آمازون ايراني را زياد نمي‌پسندم و آن را بيشتر تقليد مي‌بينم. ما بايد بنا به مقتضيات خودمان به سمت تأسيس چنين ساز و كاري برويم. وزارت ارشاد به دنبال اين كار است و در معاونت فرهنگي اقداماتي در اين خصوص حال انجام است. هم‌اكنون چندين سايت در فضاي اينترنت وجود دارد كه با عناويني چون «كتاب‌هاي ممنوعه» يا «كتاب‌هاي ناياب»، نسخه‌هاي ديجيتالي كتاب‌هايي را براي دانلود قرار داده‌اند كه بسياري از آنها به معناي واقعي ممنوعه و غير قابل انتشار هستند، كتاب‌هايي كه به دلايل اخلاقي، سياسي و اجتماعي چاپ آنها با مميزي با توقيف روبه‌رو شده است به راحتي در دسترس قرار مي‌گيرند، ارشاد برنامه‌اي براي مقابله با آنها ندارد؟! اين وظيفه ارشاد است و ما به اين نقيصه اشراف داريم اما بايد بستر‌هاي قانوني آن مهيا شود تا زمينه ورود به اين عرصه فراهم شود. بايد معاونت حقوقي وزارت ارشاد پيشنهاد‌هاي قانوني خود را آماده كند تا با هماهنگي كه با قوه قضائيه و پليس فتا انجام مي‌شود، با اين سايت‌ها مقابله كنيم. كار‌هاي اوليه اين اقدام نيز در حال انجام است. يكي از پيشنهاد‌هاي جناب وزير ايجاد شوراي نظارت بر انتشار كتاب بود، اين پيشنهاد هنوز در حد همان صحبت باقي مانده يا قصدي براي ايجاد چنين شورايي در ارشاد وجود دارد؟ اين همان بحث هيئت نظارت بود و فكر مي‌كنم در انتقال خبر اشكالي ايجاد شده بود. ما بنا به مصوبه شوراي عالي انقلاب فرهنگي چيزي به نام شوراي نظارت بر كتاب نداريم و دو هيئت نظارت به وجود آمده‌اند كه يكي هيئت نظارت بر كتاب بزرگسال و ديگري هيئت نظارت بر كتاب كودك و نوجوان كه از سال 89 ايجاد شده‌اند. در آن زمان با وجود اعلام اسامي اعضاي دو هيئت، تنها احكام هيئت نظارت بر كتاب كودك و نوجوان صادر شد. عملا نيز در زمان دولت دهم هيئت نظارت بر كتاب كودك و نوجوان چند جلسه بيشتر نداشت. در واقع اين دو هيئت وجود نداشتند، خوشبختانه اواخر سال گذشته در شوراي انقلاب فرهنگي اعضا به تصويب رسيدند و اوايل سال جاري نيز رئيس‌جمهور احكام اعضا را صادر كردند و از ارديبهشت ماه ما هر دو هيئت را داريم. به هيئت‌هاي نظارت اشاره داشتيد، هم‌اكنون در ايالات متحده كه بزرگ‌ترين جامعه كتابخانه‌هاي عمومي را دارد، اقدام به رده‌بندي سني كتاب‌ها مي‌كنند و محدوديت سني براي برخي از كتاب‌ها قائل مي‌شوند، به طوري كه برخي از كتاب‌ها براي گروه‌هاي سني ممنوع مي‌شوند. در صورتي كه در كشور ما يا يك كتاب مجاز است يا غير‌مجاز، به نظر شما ما هم نبايد به سمت رده‌بندي سني برويم؟ حتي اين را مي‌توان به شكل فراتري نيز داشت و صرفاً محدود به سن نباشد، براي اصناف مختلف مي‌توان رده‌بندي كرد. مثلاً كتابي الحادي است، اين كتاب بايد به دست كارشناسان برسد تا به آن پاسخ دهند. يا كتابي تنها براي زوجين مناسب باشد اما به درد مجرد‌ها نمي‌خورد. اتفاقاً اين بحث در يكي از جلسات هيئت مطرح شد، اما بايد براي اجراي آن بستر‌هاي قانوني آن ايجاد شود و مطمئن شويم كه فلان كتاب تنها به دست متخصصش مي‌رسد يا اينكه تنها زوجين مي‌توانند از آن استفاده كنند. طبق تغييراتي كه قرار است در اداره شما پياده شود، مسئوليت كتابخواني نيز برعهده شما قرار گرفته است، براي شرايط جديد چه فكري كرده‌ايد؟ آنچه براي من اولويت دارد برون‌رفت از بحران‌هاي صنعت نشر است. به دنبال اين هستيم با كارشناسي راهكارهايي را براي برون‌رفت از اين شرايط ارائه دهيم. اولويت نخست ما فعلاً صنعت نشر است. پس طرح به خصوصي براي كتابخواني نداريد؟ وظايف جديد به تازگي محول شده است و هنوز ساختار ما بر اساس وظايف قبلي است، انشاءالله با تغيير ساختار براي آنها هم طرح‌هايي را اجرا خواهيم كرد. آينده مميزي را به عنوان مهمترين وظيفه قانوني‌تان، چطور ارزيابي مي‌كنيد؟ فكر مي‌كنم بايد به سمتي برويم كه با آمد و رفت دولت‌ها سياست‌هاي مميزي و حتي اجرائيات مميزي تغيير نكند. نشر با آنكه سبقه اصلي‌اش فرهنگي است، بالاخره گردش مالي دارد و ناشر انتظار دارد سرمايه‌اي كه آورده با كمترين تهديد روبه‌رو شود. حالا اگر كتابي در بازار فروش نرفت بر عهده خود ناشر است اما بخشي كه به مميزي باز‌مي‌گردد بر دوش ما است. اگر كتابي را مجوز داديم اين مجوز در آمد و رفت دولت‌ها دچار خدشه نشود. ما بايد در حوزه مميزي به سمتي برويم كه مثلاً دولت دهم مجوز بدهد و دولت يازدهم مجوز ندهد يا برعكس در دولت دهم مجوز بدهند و در دولت يازدهم آن مجوز لغو شود. ما بايد به يك اجماع در خصوص مميزي برسيم كه آمد و رفت دولت‌ها تأثيري بر روي مميزي نداشته باشد. ما اصولي در نظام داريم كه براي ما مهم است و باقي مسائل براي ما حاشيه است. اگر اين مسائل حل شود ديگر براي ناشر فرقي نمي‌كند كه دولت يازدهم سر كار باشد يا انشاءالله دولت صد و يازدهم، رسانه در اين زمينه مي‌تواند كمك بسزايي داشته باشد.
منبع : روزنامه جوان
تاریخ انتشار: ۱۸ آذر ۱۳۹۳ - ۱۵:۴۱
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جوان آنلاین]
[مشاهده در: www.javanonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 20]
-
گوناگون
پربازدیدترینها