محبوبترینها
با چاپ روی وسایل یک کسب و کار پرسود بسازید
قیمت دیگ بخار و تولیدکننده اصلی دیگ بخار
معروف‌ترین هدیه و سوغاتی یزد مشخص شد!
آشنایی با انواع دوربین مداربسته ضد آب
پرداخت اینترنتی قبوض ساختمان (پرداخت قبض گاز، برق و آب)
بهترین دوره آموزش سئو محتوا در سال 1403 با نام طوفان ۱۴۰۳ در فروردین ماه شروع می شود
یک صرافی ارز دیجیتال چه امکاناتی باید داشته باشد؟
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
جراحی و درمان ریشه دندان عفونی با خانم دکتر صفوراامامی
چه مواردی بر قیمت کابین دوش حمام تاثیر دارند؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1798647530
تمام واژه‌ها مقتل شد و شعر از نفس افتاد/ میان بیت بیتم، آسمان سر داد -
واضح آرشیو وب فارسی:مهر: گزیده اشعار شب شعر عاشورا-۲/
تمام واژه‌ها مقتل شد و شعر از نفس افتاد/ میان بیت بیتم، آسمان سر داد
شناسهٔ خبر: 2438714 سه‌شنبه ۱۸ آذر ۱۳۹۳ - ۱۱:۱۶
فرهنگ > شعر و ادب
دومین گزیده‌ای اشعار دوازدهمین شب شعر عاشورای شیراز همزمان با ایام اربعین در خبرگزاری مهر منتشر شد. به گزارش خبرنگار مهر، دوازدهمین شب شعر عاشورایی دانشجویان و طلاب، سه‌شنبه ۱۱ آذرماه درتالار فجر کوی دانشگاه شیراز برگزار شد. در این شب شعر، ۱۴ تن از شاعران برگزیده سراسر کشور، اشغار خود را برای حاضران خواندند. گروه فرهنگی خبرگزاری مهر، در آستانه اربعین حسینی(ع) گزیده اشعار منتخبان این شب شعر را در ایام پیش رو منتشر می‌کند:غوغای توفانشاعر: فاطمه سلیمان‌پور/ دانشجوی کارشناسی ارشد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه شاهدسرودم از دهانِ آب ها، غوغایِ توفان را میانِ دشتِ خون، افتادنِ خورشیدِ عریان را...چنان ماهی که دور افتاده از دریا، کنارِ رود به هم می‌زد کسی از تشنگی لب‌هایِ لرزان راتمامِ نیزه‌ها آن روز، سر بر آسمان بودند سری بر نیزه با آوایِ خوش می خواند قرآن رااگر چه حنجری پاره، سری بر نی، لبی خونین ولی ای کاش هرگز بر تنش سُمِّ سُتوران را...تمامِ واژه ها مقتل شد و شعر از نفس افتاد میانِ بیت بیتم، آسمان سَر داد باران را رسیدم کربلا، با سینه ای مجروح و قلبی چاک برایت نوحه سر دادم؛ درختان را...، گیاهان را...من آقا بی سر و پا ...، زائری دلخسته ام، اما- شفیع آورده ام از کشورم شاهِ خراسان راشنیدم تشنه ای، با اشک قدری آب آوردم که ما ایرانیان حرمت نگه داریم مهمان را!دلم از کربلا تا شام، بر نِی رفت، با یادت به همراهِ تو پیمودم، بیابان در بیابان راتنی که قطعه قطعه رویِ دشت افتاد را دیدم به رویِ خاک جاری دیدم آیاتی خروشان را...!به پابوسِ تو آمد شعر، آقا گوشه ی چشمی... نگاهِ تو بهشتی می کند هر نا مسلمان را کنـارِ صحنِ اربابم زیارت نامه می خوانم و در ذهنم کسی لَبِّیک می گوید سواران راعزیزی می رسد مادر، گمانم یار کم دارد مهیا کن برایِ رفتنِ من آب و قرآن را.سرت سلامتشاعر: عارفه دهقانی/ دانشجوی دکتری ادبیات فارسی حماسیسلام حُسنِ زمین و زمان...سلام حسینسَرت سلامت و ماهِ رُخت تمام حسینچقدر دور سَرت آفتاب میگرددستاره ها همه محوِ تو صبح و شام... حسین!تو سروری و عجب نیست پیشِ پای سَرتبِایستند درختان به احترام حسینسَرت به نیزه بلند است در برابرِ من...چنان بلند که شد رَشکِ خاص و عام حسیناسارتِ سَر و داغِ فراق و از طرفیغمِ اهانتِ پسکوچه های شام حسین!دلم که تنگ تر از دستِ مردمانِ شب است،شکسته مثل سَرت بین ازدحام، حسینخدا اگر بپذیرد، قشنگ خواهد شدهرآنچه بر سَرم آمد در این قیام، حسین!"سَرم خوش‌است و به بانگِ بلند می‌گویم":همیشه درد، حسین است و التیام، حسینکوفه تردیدشاعر: محمد فرخ طلب فومنی/ دانشجوی کارشناسی ارشد(زبان و ادبیات فارسی) موسسه آموزش عالی گلستاناز راه رسیده است، در آغوش بگیریداما تن او نیست که بر دوش بگیریدتن قسمت گودال و سرش قسمت نیزهگلبانگ اذان بر سر نی، گوش بگیریدای در سرتان کوفه ی تردید بیاییدتا پاسخ خود از لب خاموش بگیریدخورشید حقیقی رخ او بود و بر این نورهرگز نتوانید که سرپوش بگیریدعالم همه خمخانه ای از خون حسین استاز جوشش دریای غمش جوش بگیریدهرچند عطش داشت ولی ناز نگاهشساغر به کف آرید و دمی نوش بگیریدصراط المستقیمشاعر: میثم داوودی/ دانشجوی کارشناسی رشته سینما، دانشگاه هنر تهرانبه چشمان برادر دوخت اندوه نگاهش راو پشت ابری از تیر سه سر گم کرد ماهش راعلم روی زمین یعنی سپاهت بی علمدار استعلم روی زمین یعنی که او پشت و پناهش را ...گرفت او آخرین سردار خود را روی دستانشبه تیر دشمنان داد آخرین مرد سپاهش راو می دانست آهش آسمان را تیره خواهد کردکه غم می دید از هر سو، فرو می خورد آهش را«صراط المستقیم» چشمهایش را نفهمیدندفقط تیر سه شعبه رو به او کج کرد راهش رابه چشمان خودش سنگ تمام دشمنان را دیدکه پر کردند با شمشیر و نیزه قتلگاهش راوبعد از اینکه خنجر بوسه زد بر حنجر خورشیدبه روی نیزه بر پا کرد دشمن بارگاهش رازنی بعد از هزاران زخم شمشیر و زبان در شامبه چشمان برادر دوخت اندوه نگاهش رانقاششاعر: محمد کامراني اقدام/ دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اراکنقاش می رسد به سر صحنه ی غروبفریاد سرخ حنجره را پخش می کندبا اشک می زند قلمش را درآفتابدرابر و باد پنجره را پخش می کندنقاش سبک تازه تری خلق کرده استاز پیروان مکتب زیبای کربلاستباز این چه نوحه ای ست که سر می دهد قلمباز این چه شورش است که در رنگ ها به پاستبا اشک می رود به سر اغ ستاره هاپیوند خورده واقعه با دست های اوبال کبوتران حرم تیر خورده اندپر می کشد به کرب و بلا دست های اوبومی که خالی است پر شیهه می شودکم کم صدای سوختن از یال می وزدخون پرنده ها به قلم مو که می رسدآتش به خیمه های سبک بال می وزدتکبیر ها به نیزه گری ختم می شوندفریادها به ناله ی خاموش کودکانکم کم از این مصیبت جانکاه ذوالجناحمی آورد پناه به آغوش کودکانگرد و غبار و آینه در هم نشسته اندچشمان خیس و دیده ی مشتاق درهم استیک لحظه التهاب فرو کش نمی کنددام بلا و حلقه ی عشاق درهم استنقاش پرده پرده می افتد به روی اشکملانند شمع سوخته خاموش می چکدکم کم به صحنه ای که نبایست می رسداز زین وازگون شده آغوش می چکدوقتی که دید شعله سر از خیمه می کشداز رنگهای سرد کمی استفاده کرداز اسب تیرخورده واز فوج نیزه هااوج هنر نمایی خود را پیاده کردآورده است او چه بلایی سر خودشبا خود چه کرده مرد توجه نمی کنداز مادرش شنیده که شوریده ی حسینمی سوزد و به درد توجه نمی کندپس می زند به آب و به آتش ستاره وار با حلقه های اشک مداری به دور عشقتا در امان بماند از آشوب می کشدترکیب بند دایره ای واری به دور عشقاز پشت بوم حرمله آماده می شوداما به او اجازه رفتن نمی دهدنقاش در می آورد آغوش خویش راپیراهنش به کهنه شدن تن نمی دهدشمر از مسیر پشتی خورشید می رسدباید میان تابلو خود را نشان دهدنقاش خسته با قلمش پرده می کشدشاید به این طریق به زینب زمان دهدنقاش از زمین و زمان زخم می خوردتنها نمی گذارد مظلوم را ولیاز پشت پرده سنگ به آیینه می زنندمحکم گرفته در بغلش بوم را ولینقاش بین خیمه و گودال می دودجانش به لب می آید و بر لب نمی رسدنقاش زنده مانده که آخر نشان دهددست کسی به خیمه ی زینب نمی رسدعشق این است ...شاعر: علی مرادی/ دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت اجرایی دانشگاه پیام نور ساوههمه انگشت کشیدند کمانها سویشبس که انگشتنما بود خم ابرویشچشم شمشیر چنان محو تماشایش بودکه به رقص آمد و نشناخت سر از بازویشآب در حسرت یک بوسه که بر لبهایش ...خاک دیوانهی یک بوسه که بر زانویش ...عرش میدیدش و میریخت سکوت از چشمشباد میآمد و میریخت غم از هوهویش :عید قربانی اگر هست همین عاشورا ستعشق ایناست که خون میچکد از چاقویشدشت را این شب بیمار به جان آورده استقرص ماه آمده، ایناست مگر دارویش؟نوبرانهشاعر: عالیه مهرابی/ دانشجوی کارشناسی ارشد ادبیات مقاومت دانشگاه یزدنوبرانه مي نوشد غم سبو سبو از منخطبه خطبه سيب ازتو! شاخه ي گلو از من!موبه مو پريشانم، ميرود كه بنويسدنيزه سربه سر از تو، شعله مو به مو از من!دجله دجله مي گريد، موج غم، نگاهم راشب رسيد و مي گيرد افتاب، رو از من!سوره سوره رگهايت روي دست پيراهنشرح آيه ها از تو، دست با وضو از من!آتشي كه در ظهر باغ چادرم گل كردشعله شعله مي گيرد عطر و رنگ وبو از منچشمه چشمه لبهايم در تلاوت مهتابماه آسمان حتي دارد آبرو از منبرگ برگ تقويمم پر شد از شكفتن ها:خطبه خطبه سيب از تو، شاخه ي گلو از من!بانو! شاعر: زینب اکبری/ دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی دانشگاه علامه طباطباییباید امشب صبورتر باشی که قرار است خواهری بکنیخواهری کرده ای و کافی نیست باید امشب برادری بکنیبی برادر شده ست یک مرد و بعد از این هم فقط تو را دارد...که قرار است دخترانش را دست خواهر دوباره بسپاردآه... بانو! صبورتر باشید این قبیله هنوز نااهلندحرفتان را کسی نمی فهمد، این قبیله لبالب از جهلندگریه کردید خوب می دانم، بغض تلخ همین حوالی راکودکانی که تشنه شان شده است باز این کاسه های خالی را...دختری گریه می کند انگار غرق خون است گوش و گیسوهاشدر کنار فرات جا مانده دست سقا و مشک و بازوهاشاین همه انتظار بی پایان کفر این دشت را درآوردهاسب می آید و یقین داری که خبر های دیگر آوردهاسب هم بی سوار می آید در هیاهوی وحشی جادهنکند باز هم زبانم لال... نکند اتفاقی افتاده؟خیمه ها هم هنوز پر شده است از هیاهوی ناله ی یک مردمرد شش ماهه ای که میگوید: تشنه ام نیست ای عمو برگرد!باید امشب صبور تر باشی بعد از این اتفاقها بانو!خبری شوم بر زبان دارند قار قار کلاغها بانو!صحنه ها دلخراش و درد آلود سانسها پشت پرده ها ماندندشاعران شعرها سرودند و نوحه خوانها برایتان خواندندشهر ما هم دوباره پر شده از پرچم و بغض و گریه ی ممتدباز بازار نوحه خوانهایت آه... بانو چه رونقی دارد!!و محرم رسید از راه و سوریه پر شد از مسافرهابه ضریحت رسید دستان دختری از تبار شاعرهاخواب دیدم که زائرت شده ام خواب دیدم که سوریه امنستسید شهر گفت می داند اسم من بین زائرانت هستمی شناسی مرا و شعر مرا خوب می دانم که آشنا هستممی شناسی مرا همان شاعر که هم اسم خود شما هستمدامنت را گرفته ام امشب دوست دارم به من نگاه کنیدست من را بگیری و آنگاه حال من را تو روبه راه کنیشعرهایم بهانه است اما دوست دارم که شاعرت باشمآه بانو! خودت دعایم کن قسمتم کن که زائرت باشمو همان دختری که دستانش به ضریح شما رسیده شوم
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: مهر]
[مشاهده در: www.mehrnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 50]
-
گوناگون
پربازدیدترینها