واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: زندگی شهری تهران- ایرنا- روزنامه «اطلاعات» امروز -دوشنبه- در یادداشتی با عنوان «زندگی شهری»نوشت: ممکن است این طور تصور شود که هیاهوی روزمرّة رفت و آمدها، راه بندان ها، سروصداها و ساخت وسازها حکایت از نوعی زندگی سالم و رو به رشد شهری می کند؛ اما در تهران مسائل پیچیده تر از آن چیزی است که ظواهر القاء می کند. مثلاً ساخت و سازهای بی رویه مشکلاتی را برای امروز آفریده است که فاجعة آن در آینده رخ خواهد کرد...
«سیدمصطفی میرسلیم» نویسنده این یادداشت افزوده است: در سال 1386 پس از بازدیدی که از وضع ناهنجار کوهپایة تهران انجام گرفت، تدبیر ساماندهی کوهپایه صادر شد.پیرو آن تدبیر، شورای اسلامی شهر تهران و شهرداری، حریم 1800 متر را تعیین و به همة کسانی که در ارتفاع بیش از 1800 متر منزل مسکونی داشتند ابلاغ کردند که کاربری زمین هایشان به «فضای سبز» تغییر یافته است تا برنامة ساماندهی کوهپایه که بدان ترتیب جایگاه جغرافیایی اش تعیین شده بود، آغاز شود. تنها برنامه ای که از آن سال تا 1390 انجام گرفت، کند شدن و در بعضی موارد متوقف شدن صدور پروانة ساخت در ارتفاع بیش از 1800 متر بود؛ اما از 1390 شاهد صدور مجدد پروانة ساخت در کوهپایة تهران، یعنی ارتفاع بیش از 1800 متر شدیم؛ حتی پروانة ساخت برای ابنیة بلند مرتبه!
اکنون به اتکای مجوزهای صادر شده از شهرداری منطقة یک، کوهپایه بعضاً تا عمق 15 متری از سطح زمین تراشیده و احداث مجتمع های مسکونی و ساختمان ها به گونه ای پیشرفت کرده که نه تنها ساماندهی کوهپایه به فراموشی سپرده شده، اساساً دسترسی آزاد به کوه را ناممکن کرده است، زیرا زنجیرة ساختمانها به صورت سدی از آهن و سیمان در پای کوه برافراشته شده اند! آیا این است مفهوم ساماندهی کوهپایه و آیا این است اقتضای کاربری فضای سبز ابلاغی 1386؟
به غیر از موضوع حیاتی ساماندهی کوهپایه، متأسفانه مسائل بدیهی شهرسازی هم فدای مطامع کسب درآمد شده است: در محله ای مانند ولنجک شمالی که منتهی به مجموعة وسیع تفریحی ـ ورزشی توچال می شود، گویا شهرداری اشرافی بر ساخت و سازها ندارد و دست پیمانکاران را باز گذارده و شورای اسلامی شهر نیز فرصت لازم را برای نظارت نیافته است. در نزدیکی چنان مجموعه ای عظیم، ساخت وسازها و عبور و مرور با هیچ قوارة شهرسازی سازگار نیست و مراجعه کنندگان و اهالی محله به ویژه در ایام آخر هفته، با مشکلات عدیده ای مواجه می شوند؛ از قبیل راه بندان های طولانی مدت، فقدان توقفگاه برای خودروها و موتورسیکلت ها و پیاده روهای اشغال شده به مناسبت استقرار کارگاه های متعدد ساختمانی. اگر راهنمایی و رانندگی هم بخواهد اطلاعیه های شداد و غلاظ خود را مبنی بر حمل با جرثقیل به اجرا بگذارد، با مشکل جدی مواجه می شود، لذا عملاً محله را به حال نابسامان خود رها کرده اند تا مراجعان و ساکنان آن قدر برای یکدیگر زحمت ایجاد کنند که خسته و مأیوس شوند! آیا این است هنر شهرسازی و خدمت رسانی به مردم؟ آیا این است مفهوم عملکرد صحیح هیأت تطبیق؟ آیا این است معنی بررسی کارشناسی در کمیسیون مادة 5؟ یا همة اینها شعارهایی است که بعضی از مقامات هر وقت بخواهند و هر جور تمایل داشته باشند، با آن لفاظی می کنند و با نیّت کسب درآمد بیشتر در کوتاه مدت، حق دائمی شهروندان را زیر پا می گذارند؟
غیر از موضوع بسیار مهم ساماندهی کوهپایه که متأسفانه در تهران سرنوشتی مانند ساماندهی ساحل دریای خزر را پیدا کرده است (در آنجا هم به تدریج مردم از دسترسی مستقیم به ساحل دریا، به دلیل ساخت و سازهایی که در ساحل نزدیک دریا انجام گرفته و بر اثر تصاحب اشخاص حقیقی و حقوقی یا غصب زمین های ساحلی، محروم می مانند)، در این مناطق از تهران نیز در فرآیند صدور جواز ساخت آنچه به هیچ انگاشته می شود حق همسایگی است. برپا شدن برج های 11 طبقه و بیشتر در کنار ساختمان های 5 طبقه و کمتر، بدون مراعات قواعد اولیة شهرسازی و با تحریک حسّ منفعت طلبی خصوصی کوتاه مدت و البته به ضرر مصلحت عمومی و بلندمدت، رواج یافته و حتی بیم آن وجود دارد که همچون بیماری مسری، فراگیر شود و تعمیم یابد؛ امکان عبور و مرور، دسترسی به خدمات شهری و امکانات فرهنگی و بهداشتی، آب و برق بدون مشکل، دفع فاضلاب، کمک رسانی در صورت وقوع زلزله با توجه به قرار گرفتن این محله ها بر روی خط گسل، عدم اشراف منازل به یکدیگر، امنیت اجتماعی و عدم مزاحمت متقابل ناشی از مراعات نکردن معیارهای اسلامی یا ملاک های فنی... همه تحت الشعاع فریبایی ظاهری قرار گرفته است. آیا این نوع اقدامات بر حقّ است که از مردم با عناوین مختلف مانند عوارض و تراکم و جریمه... کسب درآمد و سپس آن درآمد صرف برنامه هایی شود که حیات اجتماعی سالم و توأم با صفا را در آیندة نزدیک به مخاطره می ا ندازد؟
به نظر می رسد اقتدار شهرداری تهران که از جمله ناشی از گوش شنوا داشتن برای نصیحت خیرخواهان است باید با پشتوانة تجربة مدیریتی جهادی، تا فرصت از دست نرفته و حقوقی ناروا برای عده ای سودجو کسب نشده، به چاره جویی برای رفع این نوع مشکلات و اصلاح نابسامانی های ایجاد شده اختصاص یابد و شورای اسلامی شهر تهران هم با نظارت تخصصی خود، مشوّق شهرداری در این قبیل تلاش های اصلاحی مهم شود و ان شاءالله انحرافی تثبیت نشود که سایر کلانشهرهای کشور را که متأسفانه اغلب از تهران الگو می گیرند، گرفتار کند.
منبع: اطلاعات
اول**1368**
17/09/1393
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 81]