تبلیغات
تبلیغات متنی
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
محبوبترینها
راهنمای انتخاب شرکت‌های معتبر باربری برای حمل مایعات در ایران
چگونه اینورتر های صنعتی را عیب یابی و تعمیر کنیم؟
جاهای دیدنی قشم در شب که نباید از دست بدهید
سیگنال سهام چیست؟ مزایا و معایب استفاده از سیگنال خرید و فروش سهم
کاغذ دیواری از کجا بخرم؟ راهنمای جامع خرید کاغذ دیواری با کیفیت و قیمت مناسب
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1868381919
-رادیکالیسم، ریشه انفعال جنبش دانشجویی
واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
رادیکالیسم، ریشه انفعال جنبش دانشجویی هر ساله همزمان با 16 آذر، روز دانشجو، بسیاری از رسانه‌ها به اهمیت فعالیت سیاسی دانشجویان و ریشه‌های تاریخی حرکت‌های استکبارستیزانه گروه‌های دانشجویی پرداخته و با یادآوری اهمیت مولفه آرمانگرایی در این حرکت‌ها، سیاستمداران را به تبعیت از آرمان‌های صادقانه این قشر فراخوانده و دانشجویان را به ادامه دادن چنین راهی با همه موانع پیش‌روی آن، توصیه می‌کنند.
با وجود این که هیچ یک از جریان های سیاسی موجود در کشور، فعالیت سیاسی دانشجویان را نفی نکرده و همواره بر ضرورت استفاده از ایده های دانشجویی در عرصه حکمرانی تاکید می کنند، اما به نظر نمی رسد احزاب و گروه های سیاسی مشتاق به اظهارنظر درباره فعالیت سیاسی دانشجویان، نقشی کنش گرایانه در قبال بسترسازی برای چنین فعالیت هایی ایفا کرده و کمکی به شکوفایی جنبش دانشجویی کرده باشند. چنان که اشاره شد، کم نیستند صاحبنظرانی که قشر دانشجو را ازجمله گروه های موثر بر تقویت جامعه مدنی ارزیابی کرده و استقلال رأی، آگاهی، نیروی جوانی، آرمانگرایی و هیجان این طبقه اجتماعی را برای ورود به ساحت سیاست می ستایند، اما در عرصه عمل، آنگاه که نوبت به دخیل کردن آرمان های دانشجویان در استراتژی های سیاسی می رسد، گامی به پس نهاده و در مقام یک برادر بزرگ تر، دانشجویان را مورد عتاب قرار می دهند که بدون تجربه سیاسی لازم برای اثرگذاری سیاسی هستند. در چنین فضایی که در مقام حرف، سخنرانی و شعار، آگاهی دانشجو ستایش شده و اما در مقام عمل، دانشجو به بی تجربگی و ناپختگی متهم می شود، دانشجویان خود باید فارغ از این زنده باد و مرده بادهای سیاسیون، ضمن آسیب شناسی تحولات مرتبط با دانشگاه در تاریخ ایران، از شهریور1320 و آذر 32 و بهمن 57 گرفته تا آبان 58 و تیر 78 و خرداد 88 و آذر90 (حمله به سفارت انگلیس) و... به بازسازی فکری و تشکیلاتی خود به منظور ورود موثر و کم هزینه به ساحت سیاست مبادرت کرده و از جایگاه خود میان توده های جامعه در حوزه اثرگذاری و مرجعیت سیاسی دفاع کنند. با نگاهی به پیشینه کنش های سیاسی دانشجویان می توان دریافت، گرچه «آرمانگرایی»، وجه مشترک بسیاری از حرکت ها و فعالیت های سیاسی قشر دانشجو در تاریخ هشتاد ساله فعالیت های دانشگاهی در ایران بوده، اما همواره «رادیکالیسم» و تندروی، باعث رکود و انفعال جنبش دانشجویی در سال های بعد بوده و بنابراین دانشجویان می بایست با تفکیک قائل شدن میان دو مفهوم آرمان گرایی و رادیکالیسم سیاسی که الزاما دارای تطابق روشی نیست، ضمن حفظ آرمان های خود، از افتادن در دام تندروی پرهیز کرده و حرکتی آهسته و پیوسته را در فضای سیاسی در پیش گیرند. آنها که قادر به فهم دقیق کنش های سیاسی در دانشگاه نیستند، همواره تلاش کرده اند تا جنبش دانشجویی را به بیرون دانشگاه منتقل کرده و دانشجو را وارد منازعاتی کنند که نسبتی با فضای دانشگاه ندارد و برخاسته از آرمان های دانشجویی و آگاهی برآمده از رشد علمی دانشجویان نیست. دعوت دانشجویان به مبارزه مسلحانه، ترغیب دانشگاهیان به درگیری های خیابانی یا به انحراف کشاندن آرمان های دانشجویی به گونه ای که دانشجو در افکار عمومی متهم به «تندرو» شود، همه و همه از دسیسه هایی است که در طول تاریخ علیه جنبش دانشجویی ایران به کار رفته و حاصلی جز انفعال دانشجویان، تعطیلی دانشگاه ها و انزوای فعالان دانشجویی در سال های بعد نداشته است. بنابراین بیش از شش دهه پس از واقعه 16 آذر که به شهادت سه دانشجوی آرمانگرا در محیط دانشگاه انجامید، باید این مهم را یادآوری کرد که آرمانگرایی، همزاد افراطی گری نیست و دانشجویان برای حفظ پرستیژ سیاسی خود در جامعه، باید رفتارهای اعتدالی و آگاهانه متناسب با مختصات زیست دانشجویی را محور فعالیت های خود قرار داده و مراقب جریاناتی باشند که می خواهند دانشگاه را به حیاط خلوت خود برای فعالیت های غیرشفاف سیاسی تبدیل کنند. مصطفی انتظاری هروی - گروه سیاسی
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 111]
-
گوناگون
پربازدیدترینها