واضح آرشیو وب فارسی:فارس: ۱۰ هزار صندلی از ظرفیت سینماهای تهران کم شد
خاموشی سینماهای خصوصی
بازگشایی پردیسهای سینمایی از سوی نهادی دولتی که نگران زیاندهی بناهایش نیست، موجب شده راه تنفس سینماهای خصوصی تنگتر شود و معدود مخاطبان سینما به دنبال جذابیت سالنهای تازهتاسیس، آنها را برای تماشای فیلم انتخاب کنند.
روزنامه کسب و کار نوشت: روزی که کلنگ سینما زده میشد، مالک آن تصور نمیکرد از این کلنگزنی به نفع سینما، بهشدت پشیمان خواهد شد و روزی انگشتبهدهان خواهد ماند که چگونه هزینههای اداره سینمایش را تامین کند. سینماهای خصوصی روزبهروز به سمت ورشکستگی میروند و هزینههای بازسازی و دشواریهای تغییر کاربری هیچ راه نجاتی برای آنها باقی نمیگذارد. بعضی چون سینماجمهوری چند سالی هست که خاک میخورند و به انبار تبدیل شدهاند. برخی هم مانند سینما پایتخت به سختی نفس میکشند تا تعطیل نشوند. بازگشایی پردیسهای سینمایی از سوی نهادی دولتی چون شهرداری تهران که نگران زیاندهی بناهایش نیست، موجب شده راه تنفس سینماهای خصوصی تنگتر شود و معدود مخاطبان سینما به دنبال جذابیت سالنهای تازهتاسیس، آنها را برای تماشای فیلم انتخاب کنند. تنوع کالای سینمادار به افراد دیگری چون فیلمساز بستگی دارد و سینمادار هیچ دخالتی در کیفیت فیلمی که اکران میکند، ندارد. اگر سینمادار بخواهد سینمایش را تعطیل کند، با ارشاد طرف است اما تغییر کاربری را شهرداری باید تعیین کند و این مساله هزینه هنگفتی خواهد داشت. همین مسائل موجب شده که شاهد آگهی فروش سینما قدس باشیم. سینمایی که موقعیت مناسبی دارد اما از مدتها پیش بحثهایی درباره درآمد اندکش مطرح شده بود و حالا به گفته مدیرش به خواست دو مالک سینما که قصد سفر به خارج از ایران را دارند، به فروش گذاشته شده است. محمدرضا نصیرینژاد؛ یکی از مالکان و مدیر سینما قدس در اینباره میگوید: اگر کسی حاضر به خرید سینما شود مبلغی که برای فروش آن درنظر گرفتیم 8 میلیارد تومان است. سینمایی که در دهه 40 و 50 همه آن را با نام پولیدر میشناختند، حالا روی دست صاحبانش مانده و امید دارند خریداری برای آن پیدا شود. وضعیت بسیاری از سینماهای خصوصی وخیم است و امیدی برای بهبود شرایط اقتصادی آنها وجود ندارد. به گفته رئیس هیاتمدیره انجمن سینماداران 60 درصد از سینماهای کشور به بخش خصوصی تعلق دارند اما از این تعداد بسیاری تعطیل یا تبدیل به ساختمانی مخروبه شدهاند. محمد قاصداشرفی درباره مشکلات موجود در سینماهای خصوصی میگوید: این سالنها درآمد جانبی ندارند و تمام درآمد خود را از طریق فروش بلیت تهیه میکنند. زمانی که فیلمی کیفیت لازم را ندارد و فروش آن کم است، سینما هم درآمدش را از دست میدهد و با این بیدرآمدی باید هزینههای ثابت ماهیانه از برق و آب گرفته تا دستمزد پرسنل را هم پرداخت کند. تراز حساب و کتاب مدیران سینمای خصوصی همیشه منفی است و هیچگاه در سینماداری به تراز مساوی نرسیدهایم. دخل و خرجها هیچگاه باهم همخوانی ندارند. وی با انتقاد از عدم حمایت دولتی از بخش خصوصی در سینما، تصریح میکند: شهرداری میتواند به سینماها امکان فعالیت تجاری دهد تا درآمدزایی داشته باشند اما بهجای کمک از سینماهای بخش خصوصی مالیات و ارزش افزوده هم دریافت میشود. سینماها از کیان فرهنگ دفاع میکنند و برای پابرجا ماندن فرهنگ هزینه میکنند اما وزارت ارشاد و شهرداری یا حتی استانداری و بخشداریها هیچ حمایتی از سینماهای خصوصی نمیکنند. شهرداری بهصورت مستقیم به مسائل فرهنگی ورود میکند و پردیسهای سینمایی میسازد اما حاضر نیست به بازسازی سینماهای خصوصی کمک کند. اشرفی از مسئولان دولتی تقاضا میکند که به سینماهای بخش خصوصی توجه کنند. او میگوید: سینماهای دولتی هم برای اداره و تامین هزینههای خود با مشکل مواجه هستند اما آنها ردیف بودجه دارند درحالی که سینمای خصوصی تنها به درآمد حاصل از فیلم متکی است و هیچ ارگانی به آن توجه نمیکند و مظلوم واقع شده است. مکان فرهنگی شده که بازدهی ندارد و تنها موجب هدر رفتن سرمایه مالکان شده است. برخی سینماهای خصوصی رها شدهاند تا با متروک شدن مجوز تغییر کاربری دریافت کنند. رئیس هیاتمدیره انجمن سینماداران در اینباره میگوید: نه، اینطور نیست. تنها سینماهای لالهزار به دلیل تغییر بافت شهر تغییر کاربری گرفتند، درحالی که سینماها حتی اگر متروک هم بمانند مجوز تغییر کاربری به آنها داده نمیشود، البته این سختگیری برای اعطای مجوز کاربری درست است چون اگر این سختگیری وجود نداشت یک سینمای قدیمی هم باقی نمیماند. مطمئن هستم که اکثر مالکان سینما اگر میتوانستند مجوز بگیرند سینمایشان را به مجتمعی تجاری تبدیل میکردند. باید پرسید چرا حتی یک مسئول حاضر نیست کمک کند که سینماهای قدیمی و پرخاطره ما احیا شوند. وی تاکید میکند: اگر فیلمها مخاطب داشته باشند، نیاز به حمایت دولتی وجود ندارد اما متاسفانه عرضه و تقاضا در سینمای ایران مفهومی ندارد و شرایط اقتصادی هر سینما از دیگری بدتر است. من به عنوان مدیر سینما ماندانا برای تامین هزینههای سینمایم با مشکل مواجه شدم و اگر کمک رئیس بانک کشاورزی که از آنجا وام گرفته بودم نبود و بدهیهایم تقسیط نمیشد، الان ماندانا را به مزایده گذاشته بودند درحالی که وزارت ارشاد حتی حاضر نیست به ما سینماداران وام دهد. اما به گفته قطبی؛ مدیر امور سینمایی وزارت ارشاد، با وجود مشکلات فراوان بودجهای و هزینههای فراوان امکان حمایت از سینماهای بخش خصوصی وجود ندارد و تا جایی که مقدور بوده حمایتهایی به شکل تجهیز سینماها به سیستم دیجیتال یا حمایتهایی از سوی موسسه سینماشهر برای بازسازی سالن سینما صورت گرفته است اما امکان حمایتهای بیشتر در حال حاضر وجود ندارد. برای تجهیز سینماها به سیستم دیجیتال حدود 60 میلیون تومان هزینه شد که در ازای آن از سینماداران تنها ضمانتی برای فعال بودن سینما گرفته شد. سینماهای بخش خصوصی به نفس کشیدن ادامه میدهند اما جانی برایشان نمانده است. مطلب فوق مربوط به سایر رسانهها میباشد و خبرگزاری فارس صرفا آن را باز نشر کرده است. بازگشت به صفحه نخست گروه فضای مجازی انتهای پیام/
93/09/10 - 15:01
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 26]