واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: شنبه ۸ آذر ۱۳۹۳ - ۱۲:۴۷
یک محقق و سنگنگارهشناس گفت: با اینکه نقوش باستانی بر روی سنگهای سختی حکاکی شدهاند و به هیچ عنوان نمیتوان حتی تصور کرد که داخل این سنگهای سخت گنجی پنهان شده باشد اما، با این حال برخی از مردم با این تصور رویایی سنگها را منفجر میکنند. محمد ناصری فرد در گفتوگو با خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)- منطقه مرکزی گفت: استان مرکزی سنگنگارههای ارزشمندی را در دل خود جای داده که نشان از فرهنگ و قدمت مردم این مرز و بوم دارد. وی به سنگنگارههای موجود در شهرستان تفرش اشاره کرد و گفت: این آثار باستانی در دو محوطه واقع شدهاند که یکی از این دو محوطه کوه گندم معروف به دماوند کوچک است. این سنگنگاره شناس با اشاره به قداست این کوه بین اهالی این منطقه عنوان کرد: سنگنگاره هایی که در دامنه کوه گندم قرار گرفتهاند نقشهایی است که طی هزاران سال قبل نگاشته شدهاند. تصریح کرد: در سال 1387 توسط گروههای محقق اروپایی طیفسنجی در این منطقه صورت گرفت و مشخص شد این سنگنگارهها متعلق به هزاره اول تا نهم پیش از میلاد است. این باستانشناس در خصوص نقوش این سنگها که توسط نیاکان ما جهت فراوانی نعمت بر پیکر سنگها حک شده ابراز کرد: بیشترین نقوش مربوط به بز کوهی، انسان شکارچی و حیواناتی است که که در عرصه زیست دیگر اثری از آنها نیست و نیز تصویر ابزار شکار است. وی به پتانسیل این منطقه در خصوص جذب توریست تأکید و بیان کرد: زمانی که کنار این سنگها قرار میگیریم چشمانداز بسیار زیبایی از شهر سرسبز تفرش مقابل دیدگان خودنمایی کرده و منظرگاه بکری را به دیدگان هدیه میدهد. ناصریفرد در خصوص همگونی این سنگها با طبیعت اظهار کرد: نقوش سنگنگارههای قدیمیتر به علت فرسایش به سختی قابل رؤیت هستند و تنها در زمانهای اریب نور( درست زمانی که نور مایل میتابد) یعنی ساعات 16 الی 18 و 8 الی 10 صبح میتوان این نقوش را مشاهده کرد. این سنگنگاره شناس عنوان کرد: دومین محلی که میتوان سنگنگارهها را آنجا یافت منطقه زاغر در نزدیکی تفرش است. وی از حدسهای اولیه در رابطه با یافتن سنگنگارهها در دامنه کوه سخن به میان آورد و خاطرنشان کرد: زمانی که به این منطقه پا گذاشتیم در کمال تعجب متوجه سنگنگارهها بر دامنه دشتی وسیع شدیم. ناصریفرد با اشاره به شکل تخممرغی سنگنگارههای این دشت بیان کرد: در نگاه اول این سنگها ما را به یاد تخممرغهایی میاندازند که نیکان جهت دوری از چشم زخم پر از نوشته میکردند. این محقق ادامه داد: قطر این سنگهای تخممرغی که تعدادشان حدود 60 مورد تخمین زده شده از 50 سانتیمتر تا حدود دو متر است. وی با بررسی دو عامل انسانی و طبیعی در تخریب این سنگنگارهها اظهار کرد: تأثیر عوامل طبیعی در تخریب این آثار بسیار کند است ولی عوامل انسانی با تکرار نقش مخرب خود در طبیعت در این رابطه نیز بسیار خشن عمل میکند. ناصریفرد ادامه داد: متأسفانه بخشی از این آثار در جریان ساخت دانشگاه آزاد از بین رفته و بخشی نیز به علت استفاده در ساخت و ساز مورد تجاوز قرار گرفته است. این سنگنگارهشناس به ناآگاهی برخی از مردم اشاره و عنوان کرد: با اینکه نقوش بر روی سنگ حکاکی شده و به هیچ عنوان نمیتوان حتی تصور کرد که در داخل این سنگهای سخت گنجی پنهان شده باشد ولی با این حال برخی از مردم با این تصور رویایی سنگها را منفجر میکنند. ناصریفرد به لزوم آگاهسازی مردم تأکید و خاطرنشان کرد: باید مردم این موضوع را درک کنند که این سنگهای نقاشی شده آثاری با ارزش هستند که در صورت حفظ و به نمایش گذاشتن این آثار است که میتوان به گنج و منبع درآمد مطلوبی دست پیدا کرد. انتهای پیام
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 63]