واضح آرشیو وب فارسی:خبرگزاری موج:
۱ آذر ۱۳۹۳ (۰:۲۴ق.ظ)
حمايت: ساز زياده خواهي!
به گزارش خبرگزاري موج، «ساز زياده خواهي!»عنوان يادداشت روز روزنامه حمايت است که در آن مي خوانيد؛م
اراتن گروه 1+5 و ايران در مذاکرات هسته اي به لحظه هاي نفس گير آن نزديک شده و خبرهاي ضد و نقيضي در مورد دورنماي مذاکرات، مخابره مي شود. آنچه که به عنوان ماحصل مذاکرات طي روزهاي گذشته مي توان استنتاج نمود اين است که سناريوي زياده خواهي طرف هاي غربي به دو شکل ادامه دارد:
اول: چگونگي لغو تحريم هاست که بر اساس اخبار منتشره، قرار است لغو کامل تحريم هاي ظالمانه - و به اصطلاح مضحک آنان، «فلج کننده» - به شکل «تعليق»، تغيير ماهيت بدهد و بهانه اين جرزني هم تصميم مجلس سنا و نمايندگان اعلام شده است. دوم: حق غني سازي صنعتي از ايران سلب و در عوض، غني سازي صوري و نمايشي به عنوان پاداش اعطاء شود! دورنماي سناريوي مطرح شده، يادآور اين واقعيت تلخ است که آمريکا، نمي تواند از ذات خود که استکبار و افزون طلبي است دست بردارد. تحريم هاي زيمبابوه و کوبا که همچنان از سوي ايالات متحده پابرجاست، نشان مي دهد که خوش خيالي درباره استحصال نتيجه مطلوب، از اين مذاکرات – اگر نگوييم بي فايده - در خوش بينانه ترين حالت در هاله اي از ابهام فرو رفته است. تحريم هاي کوبا که قدمتي حدود 50 سال دارد و عليرغم درخواست هاي متعدد کشورها براي لغو آن، همچنان پابرجاست و نيز تحريم هاي قديمي کشور ما که از آغاز پيروزي انقلاب به شکل ناعادلانه و ظالمانه تحميل شده، ما را متقاعد مي سازد که نبايد به لغو تحريم ها به شکلي که مدّ نظر ماست، اميد داشته باشيم. در بُعد غني سازي هم آنان خواستار غني سازي 2 درصد – و نه بيشتر- بوده و غني سازي بيش از 2 درصد را تنها در خارج از کشور مي پذيرند.
زياده خواهي و افزون طلبي طرف غربي البته، بايد پوششي مناسب داشته باشد و بهانه اي قابل قبول براي آن تراشيده شود. تصويب پيش نويس قطعنامه ضد ايراني بر مبناي خزعبلات احمد شهيد در سازمان ملل و انتشار گزارش اخير آژانس بين المللي انرژي اتمي که در آن ادّعاهاي واهي آنهم بدون سند و مدرک تکرار شده است، به طوري که نماينده کشورمان در آژانس، از اين نهاد حامي حقوق هسته اي کشورها خواسته است که اسناد خود را در اين باره ارائه کند و دستاويزي براي سرپوش گذاشتن بر اين زياده خواهي هاست.
بهانه ديگري که کشورهاي غربي به خصوص آمريکا، براي عدم توافق، طي چند هفته اخير بارها تکرار کرده اند، فشارهاي داخلي آمريکا از ناحيه کنگره و مجلس نمايندگان است. طرف آمريکايي در حالي به پاي ميز مذاکره آمده که مدّعي است تحت فشار مجلس سنا بوده و اختياري براي لغو تحريم ها و صدور مجوز براي غني سازي مورد نظر ايران را ندارد.
روز سه شنبه، بيش از ۴۰ سناتور آمريکايي نامه اي درباره مذاکرات هسته اي ايران و گروه ۱+۵ به باراک اوباما، رئيس جمهور کشورشان ارسال کرده و با امضاي اين نامه خواستار توقف کامل توانايي ايران براي توليد سوخت هسته اي شده اند. در اين نامه که به رهبري مارک کرک و مارک روبيو، سناتورهاي جمهوري خواه آمريکايي تهيه شده همچنين از رئيس جمهوري آمريکا خواسته شده چارچوب مذاکرات به گونه اي گسترش داده شود که امکان طرح مسائل مربوط به برنامه موشکي ايران هم فراهم شود.
مسئولين ما پيش از اين بارها اعلام کرده بودند در مذاکرات هسته اي تنها درباره مناقشات مربوط به برنامه هسته اي خود به رايزني خواهند پرداخت و مسئله توانمندي هاي دفاعي خود را به مذاکره نخواهد گذاشت. در نامه اين ۴۳ سناتورهاي آمريکايي به اوباما آمده است: «ما در ماه هاي پيش رو تلاش براي تحميل فشارهاي اضافي بر ايران را ادامه خواهيم داد، مگر اينکه اين کشور آرمان هاي هسته اي خود را کنار بگذارد و در روابطش با دنيا، قدم در راه سازنده نويني بگذارد.»
همانطور که تاريخ رابطه ما با آمريکا نشان داده است، واگذاري امتيازات در قبال گفت وگو هيچگاه نتيجه اي در بر نداشته و همانگونه که اشاره شد در خوشبينانه ترين حالت، دور نماي مذاکرات تاريک است. اما نبايد فراموش کنيم که به اقرار برجسته ترين و مورد اعتمادترين کارشناسان و تحليلگران آمريکايي، ايران دست برتر در مذاکرات را دارد.
از جمله اين اقرارها، نظر «گري سيک» مشاور کاخ سفيد در امور ايران در دولت جيمي کارتر است که گفته: «نبايد اجازه داد ايران ميز مذاکرات را ترک کند زيرا در صورت شکست مذاکرات، ايران، غني سازي 20 درصد را از سر خواهد گرفت». تفاهم و نزديکي بيشتر ايران و روسيه در تمام زمينه ها بخصوص همکاري هاي اقتصادي – با توجه به ضربه اقتصادي که روسيه از اتحاديه اروپا و آمريکا خورده است- بعيد نيست به شکل گيري سازمان هاي قدرتمند منطقه اي براي استقلال اقتصاد شرق از غرب منتهي شود.
مختصري از گزارش تحليلي فايننشال تايمز با عنوان «عدم توافق با ايران تقويت کننده محور ايران و روسيه» به عنوان حسن ختام، خواندني است: «تهران و مسکو محوري از همکاري ها در بين خود ايجاد کرده اند و فعاليت مشترک آن ها عليه داعش در عراق آغاز شده است. علاوه بر اين ابعاد اين همکاري در سوريه نيز ملاحظه مي شود. اين 2 کشور در نشست سال 2014 درياي خزر اذعان داشتند که اجازه ورود قواي بيگانه و ناتو به درياي خزر را نخواهند داد. متعاقب اين مسئله ايران و روسيه رزمايش مشترک نظامي را اجرا کردند.
ايرانيان البته در بحث انرژي اتمي، نه تنها به غرب بلکه به روسيه هم تکيه نکرده اند و تأسيسات اتمي خود را درون کشور ساخته اند. اين 2 کشور براي غلبه بر تحريم ها در حال توسعه طرحي هستند که در آن ارزهاي ملي خود را در مبادلات جايگزين دلار آمريکا کنند. عدم رسيدن به توافق هسته اي به قوي تر شدن روابط تهران و مسکو مي انجامد و اين تقويت روابط، حتي به ضرر سناتورهايي خواهد بود که اين روزها در پي افزايش فشار بر ايران هستند زيرا اين اتحاد ايراني- روسي به افزايش نفوذ روسيه در منطقه مهمي مانند خاورميانه مي شود و اين در حالي است که آمريکا تلاش هايي در جهت عکس اين امر به کار بسته است.»
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبرگزاری موج]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 10]