محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1827630409
-وقتی قرار باشد راه را پیدا کنیم
واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
وقتی قرار باشد راه را پیدا کنیم باز هم یک روز کاری پرمشغله و جلساتی که آن سر شهر برگزار می‌شوند... تا چند دقیقه دیگر باید به جلسه برسید، اما هنوز نتوانسته‌اید حتی یک سرنخ از آدرس محل پیدا کنید. تاکنون به این منطقه نیامده‌اید و هیچ یک از خیابان‌‌ها را نمی‌شناسید. در واقع اصلا نمی‌دانید کجا هستید. با خودتان صادق باشید، شما گم شده‌اید!
آدرس پرسیدن ساده ترین راه است، اما آنقدر این خیابان ها پیچ در پیچ است که بعد از یک ربع توضیح دادن آخرین جمله هر عابری به این ختم می شود: «آنجا که رسیدی بپرس»، اما این چیزی نیست که شما می خواهید. کلید حل مشکل در جیبتان است؛ یک تلفن هوشمند مجهز به نقشه و جی پی اس. فقط در عرض چند ثانیه این فناوری جادویی به شما می گوید کجا هستید و به کجا بروید. این است معجزه عصر فضا، راهنمایی برای آنان که در راه مانده اند. کوه و بیابان یا شهر و خیابان، برای فناوری فضایی تفاوتی نمی کند؛ به شما می گوید کجا هستید و به کجا باید بروید. از سامانه های موقعیت یابی چه می دانید؟ سامانه های موقعیت یابی که مشهورترین آنها سامانه فضا پایه موقعیت یابی جهانی آمریکا یا جی پی اس است، فناوری هایی راهبردی محسوب می شوند که خدمات آنها در بخش های نظامی و غیرنظامی اهمیت بسیاری در اقتصاد و امنیت ملی می گذارد. این سامانه ها در هدایت سلاح های مرگبار هدایت شونده و نیز یگان های نظامی نقش بسزایی دارند. به گونه ای که یکی از عوامل مهم برتری آمریکا در برابر ژاپن در جنگ جهانی دوم را دانش و فناوری موقعیت یابی پیشرفته ای می دانند که در اختیار آمریکا بود و ژاپن از آن بهره ای نداشت. در جریان اشغال عراق از سوی آمریکا هم جنگ ناوبری، در پشت صحنه جبهه های نبرد در جریان بود. درحالی که عراقی ها تصور می کردند، با سامانه های روسی اختلال در جی پی اس کاری از پیش می برند، آمریکایی ها از سیستم های ترکیبی موقعیت یابی برای خنثی کردن تدابیر عراقی ها بهره می بردند. فناوری های زمان سنجی نیز که ارتباط تنگاتنگی با موقعیت یابی فضایی دارند، در بخش های مختلفی کاربرد دارند؛ یکی از مهم ترین این کاربردها نقش بسیار مهمی است که در شبکه توزیع برق به عهده دارند. وابستگی به فناوری های بیگانگان در این زمینه نیز می تواند امنیت کشورها را به خطر بیندازد. می خواهیم چه کار؟ در حال حاضر میلیون ها کاربر گوشی های هوشمند در جهان از خدمات مختلف مبتنی بر مکان استفاده می کنند. ارائه و دریافت این خدمات تنها بر بستر موقعیت یابی ماهواره ای امکان پذیر است. مسیریابی و بهبود ایمنی حمل ونقل جاده ای و هوایی یکی از کاربردهای روزمره ای است که همه با آن آشنایی دارند. اگر به جی پی اس های خارجی که پلیس ایران، استفاده از آنها را در اتوبوس ها و کامیون ها اجباری کرده نگاهی بیندازیم به نفوذ روزافزون این فناوری در زندگی روزمره خود پی می بریم. خدمات مبتنی بر موقعیت یابی ماهواره ای چنان در حال گسترش است که تا سال ۲۰۲۰ رقمی معادل ۶۰ میلیارد دلار را در جیب صاحبان این فناوری ها جابجا خواهد کرد. بنا بر پیش بینی ها ۵۴ درصد از این پول در بخش حمل ونقل جاده ای خرج خواهد شد. از طرفی، خدمات مبتنی بر مکان نیز که بیشتر آنها توسط گوشی های هوشمند ارائه خواهند شد، بیش از ۴۰ درصد دیگر بازار خدمات فناوری های موقعیت یابی را از آن خود خواهد کرد. موقعیت یابی بسرعت در حال تبدیل شدن به یک صنعت پر سود است. براساس آمار، بازار خدمات و تجهیزات مربوط به این صنعت در چهار سال گذشته به طور میانگین از رشد سالانه ۲۵ درصدی برخوردار بوده است. همین امر باعث شده کشورهای توانمند، برای رسیدن به این کاروان شتاب کنند. موقعیت یابی از فضا در مسیر توسعه استفاده از سامانه جی پی اس از سال ۱۹۹۵ عملیاتی شد و تا سال ۲۰۱۳ بستر خدمات موقعیت یابی فضایی فقط در اختیار این سامانه آمریکایی و سامانه گلوناس روسیه بود، اما چین نیز بتازگی وارد این میدان شده و قصد دارد تا سال ۲۰۲۰ سامانه موقعیت یابی خود به نام بایدو را جهانی کند. این سامانه هم اکنون به صورت منطقه ای خدمات خود را ارائه می کند. چین ابتدا با بودجه ای ۴ میلیارد دلاری در توسعه سامانه گالیله مشارکت کرد، اما پس از مدتی به دنبال توسعه سامانه موقعیت یابی ماهواره ای خود رفت. هند نیز بودجه ای ۲۲۷ میلیون دلاری را برای توسعه سامانه موقعیت یابی ماهواره ای خود در نظر گرفته است. هزینه پایین سامانه موقعیت یابی این کشور به دلیل استفاده از ماهواره های کمتر و عملکرد منطقه ای این سامانه است. هند تاکنون دو ماهواره از هفت ماهواره سامانه موقعیت یابی فضایی خود را در مدار قرار داده است. فرانسه و ژاپن نیز برنامه هایی را برای توسعه سامانه موقعیت یابی منطقه ای خود دنبال می کنند. اما بزرگ ترین رقیب جی پی اس، سامانه موقعیت یابی جهانی گالیله خواهد بود. هر چند گالیله متعلق به اتحادیه اروپا هست، اما نام عربستان و رژیم صهیونیستی نیز در فهرست سرمایه گذاران این سامانه به چشم می خورد. گالیله بر خلاف جی پی اس یک سامانه کاملا غیرنظامی است و به ارائه پنج سرویس اصلی می پردازد که فقط دو سرویس رایگان برای آن پیش بینی شده است. به این ترتیب به نظر می رسد کشورهایی مثل ایران که هنوز به طور جدی وارد این عرصه نشده اند در آینده باید هزینه هنگفتی را بابت استفاده از خدمات و تجهیزات موقعیت یابی بپردازند. هزینه ای که اکنون نیز مقدار آن چندان ناچیز نیست. ایران چه می کند؟ بر اساس اخبار منتشرشده، با توجه به این که وابستگی به سامانه های موقعیت یابی غیربومی می تواند در زمان جنگ، برای کشور خطرناک باشد، وزارت دفاع جمهوری اسلامی ایران در حال اجرای برخی طرح ها در زمینه فناوری های مرتبط با موقعیت یابی و زمان سنجی است؛ این وزارتخانه بیست وهفتم بهمن سال گذشته گزارشی از برنامه های خود، برای توسعه فناوری های مرتبط با موقعیت یابی و زمان سنجی را به هیات دولت ارائه کرد. در این جلسه که به ریاست حجت الاسلام والمسلمین حسن روحانی برگزار شد، دولت بر توسعه سامانه های زمین پایه، مکمل فضا پایه و فضا پایه منطقه ای تاکید کرد. در گزارش وزارت دفاع به کاربردهای وسیع فناوری های موقعیت یابی و زمان سنجی در زمینه های علوم زمین شناسی، هواشناسی، پیش بینی پدیده های طبیعی، بررسی انتشار امواج الکترومغناطیسی و ایجاد ظرفیت های جدید در حوزه حمل ونقل بویژه در بخش هوایی و دریایی اشاره شد. پیش از آن نیز نخستین طرح ملی موقعیت یابی زمین پایه کشور با حضور وزیر دفاع در دانشگاه صنعتی مالک اشتر رونمایی شد. این فعالیت ها حاکی از وجود درک حداقلی از اهمیت این فناوری ها در کشور است. در حالی که وزارت دفاع، فعالیت خود در این زمینه را علنی کرده، اما تاکنون خبری از سازمان فضایی ایران درخصوص فعالیت جدی در این حوزه منتشر نشده است. یکی از کارشناسان این سازمان دراین باره می گوید: «سیاست فعلی سازمان فضایی بر توسعه خدمات سامانه های ناوبری موجود و ترکیب این سامانه ها برای بهبود دقت و کاهش اختلال، متمرکز است.» وی معتقد است دستیابی به بستر فضایی این سامانه ها هزینه بر و دور از دسترس است. این کارشناس، همچنین به محدود بودن کشورهایی اشاره می کند که به دنبال توسعه سامانه موقعیت یابی فضا پایه منطقه ای هستند. بر اساس اطلاعات موجود، ایران همچنین در پروژه ای بین المللی با کشورهای عضو اتحادیه آسیا پاسیفیک (ابسکو) همکاری می کند. این پروژه در جهت توسعه برخی خدمات ماهواره ای براساس سامانه بایدو چین است. شنیده ها همچنین حاکی از آن است که سازمان فضایی ایران پروژه ای را نیز برای توسعه فناوری موقعیت یابی ماهواره ای جهت استفاده در مدیریت بحران در دست دارد، اما تاکنون هیچ سخنی از ایجاد یک بستر برای خدمات موقعیت یابی مبتنی بر ماهواره های بومی به میان نیامده است. نگذاریم دیگران راه را به ما نشان دهند توسعه خدمات مبتنی بر مکان و اهمیت فناوری های موقعیت یابی و زمان سنجی، رقابت سنگینی را در فضا برای در اختیار گرفتن بسترهای این صنعت به راه انداخته است. در حالی که کشورها سعی می کنند به تناسب توانمندی خود در توسعه زیرساخت های مرتبط به موقعیت یابی و زمان سنجی مشارکت کنند، به نظر می رسد هنوز در کشور ما توجه کافی به این موضوع نشده و سیاست مشخصی دنبال نمی شود. این عدم هشیاری، در آینده قدرت ملی کشور را تضعیف خواهد کرد. مطمئنا سامانه های موقعیت یابی و خدمات آنها در آینده به صنعتی تبدیل خواهد شد که گریزی از آنها نخواهد بود. هوشمندی مسئولان در سیاستگذاری برای توسعه این فناوری در کشور نه تنها خطر وابستگی را از کشور دور می کند، بلکه می تواند ما را در درآمدهای هنگفت آینده این صنعت سهیم کند. سیاستی که بر مبنای توسعه خدمات موقعیت یابی است هر چند از سویی به بهبود کیفیت زندگی مردم می انجامد، اما از سویی دیگر کشور را بیش از پیش وابسته خدمات و تجهیزات خارجی کرده و پول بیشتری را از کشور خارج می کند. همچنین باید پذیرفت که بومی کردن تمام فناوری ها، هر چند در توان فنی کشور باشد امری منطقی و اقتصادی نیست. در این میان سرمایه گذاری و مشارکت با کشورهای خارجی در توسعه زیرساخت های این صنعت راهی است که می تواند در آینده کشور را در درآمدهای این صنعت سهیم کند. این راهی است که عربستان با گالیله می پیماید. البته ایران نیز در حال مشارکت با ابسکو است، اما تصور نمی رود مشارکت در توسعه خدمات که محور پروژه بین المللی فعلی ایران است، سرمایه گذاری ای باشد که ما را در زیرساخت های اصلی موقعیت یابی جهانی در آینده سهیم کند. با وجود آن که دولت بتازگی اعلام کرده از حرکت برای کسب فناوری های موقعیت یابی حمایت می کند، اما بی تفاوتی نسبت به این فناوری ها و عدم برخورداری از یک برنامه راهبردی در این زمینه مشهود است. جهان در حال پی ریزی بسترهای آینده صنعتی بزرگ است که اقتصاد، امنیت و قدرت ملی کشورها را تحت تأثیر خود قرار خواهد داد. در چنین مقطعی مشارکت هشیارانه ما در روند جهانی بسیار مهم است چراکه در آینده تنها کسانی از این سفره گسترده بهره مند خواهند شد که در تهیه آن سرمایه گذاری کنند. سامانه های زمینی که به فضا رفتند سامانه های اولیه موقعیت یابی که در جنگ جهانی دوم توسعه پیدا کردند، مبتنی بر آنتن های زمینی بودند که به آنها سامانه های زمین پایه گفته می شود. در حالی که هنوز از این گونه سامانه ها استفاده گسترده ای می شود اما امروزه سامانه های فضا پایه مانند جی پی اس مورد توجه بیشتری قرار گرفته است. سامانه های فضا پایه، بستر ارائه خدمات تجاری بسیاری شده اند که به سرعت در حال پیشرفت است و بعید نیست کشورهای کاهل در دستیابی به فناوری های مربوطه در آینده ای نزدیک زیر سلطه کشورهای پیشگام در این زمینه قرار گیرند. محمدامین آهنگری / جام جم
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 21]
-
گوناگون
پربازدیدترینها