محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1827627451
سیده مریم سیدان نگاهی به ویژگیهای توافق بد
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: سیده مریم سیدان
نگاهی به ویژگیهای توافق بد
آمریکا در بهترین شرایط خواستار تعلیق و ایران خواستار لغو تحریم های کنگره است. طبق قانون ایالات متحده، رییس جمهوری آمریکا می تواند برای 180 روز تحریم ها، قطعنامه ها و تصمیم های کنگره را معلق نگهدارد. تعلیق تحریم ها تنها می تواند به عنوان راه حلی موقتی محسوب شود حال آن که ایران باید توافقی دایمی را یه دست آورد.
توافق هسته ای موقت بین ایران و گروه 1+5 (شامل روسیه، آمریکا، چین، فرانسه، انگلیس و آلمان) تحت عنوان «طرح اقدام مشترک» یا همان «توافق ژنو»سوم آذر ماه سال گذشته امضا شد و از 30 دی ماه به اجرا درآمد. این در حالی است که سوم آذرماه (24 نوامبر)- ضرب الاجل چهار ماهه برای دستیابی به توافق جامع به پایان خواهد رسید. در مقطع کنونی، سه سناریو پیرامون مذاکرات نهایی ایران با 1+5 وجود دارد. سناریوی اول حاکی از آن است که مذاکرات به شکست می انجامد؛ دومین سناریو به تمدید مذاکرات اشاره دارد و سومین و خوشبینانه ترین سناریو نیز به شکل گیری توافق جامع و نهایی در موعد مقرر نظر دارد. فارغ از آنکه سرانجام مذاکرات هسته ای ایران با غرب در ضرب الاجل تعیین شده که در تاریخ سوم آذر ماه به پایان خواهد رسید چه خواهد شد نکته اساسی آنست که تیم مذاکره کننده کشورمان نباید تنها بر دستیابی به توافق با غرب آنهم با هر قیمتی اصرار داشته باشد؛ چرا که وزیر امور خارجه ایران کشورمان که اواخر اردیبهشت ماه در نیویورک بسر می برد، در گفتگوی اختصاصی با «رادیوی ملی آمریکا» اظهار داشت: «من فکر می کنم اگر شما حصول هر نوع توافق را با عدم توافق قیاس کنید، باید بگویم آشکار است که حصول یک توافق بسیار بهتر است.» این در حالی است که وزیر امور خارجه ی آمریکا چندی پیش به بیان موضع اصلی کشور خود - درست عکس صحبت های ظریف- پرداخت و تاکید کرد: عدم توافق بهتر از توافق بد با ایران است. بنابراین توافق بد برای ایران دارای مشخصه هایی است که در ادامه بدان پرداخته ایم. به رسمیت نشناختن حق غنی سازی ایران اولین حق و خط قرمزی که از همان اوایل امضای توافقنامه از سوی گروه 1+5 نادیده گرفته شد حق غنی سازی ایران بود که اعطای امتیاز بزرگی به طرف غربی محسوب می شد. باوجود تاکیدهای مکرری که از سوی تیم مذاکره کننده ی کشورمان مبنی بر به رسمیت شناخته شدن این حق از سوی کشورهای غربی صورت گرفت، اوباما و سایر مقام های غربی بارها اعلام کردند که تنها غنی سازی اورانیوم در ایران -نه حقِ غنی سازی- را پذیرفته اند. چرا که حق در طول تاریخ وجود داشته، خواهد داشت و قابل پس گرفتن نیست، حال آن که پذیرفتن غنی سازی صرفاً امری سیاسی است و می تواند با توجه به روند مذاکرات تغییر کند. اعمال محدودیت های فنی دولت تدبیر و امید در متن توافق ژنو پذیرفت که میزان غنی سازی خود را از 20 درصد به 5 درصد کاهش دهد و امروز نیز موضوع تعداد سانتریفیوژها به محل دعوا تبدیل شده است. ایران 19 هزار سانتریفیوژ دارد که این تعداد تنها 9 هزار تای آن که همه از نسل اول هستند به طور کامل در فعالیت‌های غنی‌سازی در حال فعالیت اند. بر اساس برخی گزارش ها، غرب سعی دارد که تعداد سانتریفیوژهای ایران را به 3 تا 4 هزار کاهش دهد. این در حالی است که تا سال 2021، قرارداد سوخت نیروگاه بوشهر با روسیه به پایان می‌رسد و ایران به 190 هزار سو نیاز خواهد داشت. هر سانتریفیوژ نسل اول کمی بیشتر از یک سو (حدود 1.2 سو) تولید می کند که به عبارتی158 هزار سانتریفیوژ نسل اول نیاز است. در نتیجه هر توافقی که این زیرساخت‌ها را تأمین نکند توافق خوبی نخواهد بود. وضعیت استثنا گونه ی ایران یکی دیگر از معایب توافق ژنو این است که با ایران برخوردهای استثنا گونه شده است. باوجود این که ایران مدت هاست که به عضویت«پیمان منع گسترش سلاح های هسته ای»(NPT)در آمده است و فعالیت های هسته ای خود را زیر نظر آژانس به پیش می برد به عنوان یک استثنا مطرح شده است. بر اساس برخی گزارش ها از جمله گزارشی که سایت «صدای روسیه» منتشر کرد بین 20 تا 30 سال زمان نیاز است که چنین نگرشی از کشور ما برداشته شود. این در حالی است که وضعیت برخی از کشورهایی که به عضویت این پیمان در نیامده اند به مراتب بهتر از وضعیت ایران است. این سایت روسی در گزارش خود (19 ژوئن 2014) نوشت: مساله ی مورد مناقشه به چهارچوب های موقت محدودیت برای فعالیت هسته ای ایران پس از عقد قرارداد نیز مرتبط است. آمریکا از 30 سال می گوید که 20 سال آن تحت کنترل شدید خواهد بود و ده سال بعدی به تدریج کمتر خواهد شد. بقیه ی اعضاء 20 سال را مطرح می کنند که از آن 15 سال سخت خواهد بود. ایران با 15 سال در شرایط محدودیت را می پذیرد که با گذشت چند سال از اجرای آن به تدریج از کنترل کاسته شود. از سوی دیگر رضا سراج کارشناس‌ارشد مسائل راهبردی و عضو هیئت علمی دانشگاه در گزارشی که روز گذشته (27 آبان) از سایت «دانا» نیز انتشار یافت زمان طولانی (30 ساله) را برای عادی شدن پرونده ی ایران را بسیار نامطلوب دانست و نوشت: روشن است که غرب امیدوار است با گذشت زمانی در حدود یک نسل انسانی، عملاً نسل فعال و پیگیر حقوق هسته ای کشور از عرصه های اجتماعی و سیاسی خارج شده و فرسودگی و مستهلک شدن قطعات و دستگاه های هسته ای از یک سو و نیز عقب افتادن از فناوری روز، عملاً ایران اسلامی را از پیگیری صنعت هسته ای باز دارد. اعتماد ایران به بی اعتمادی آژانس امتیاز دیگری که غرب از توافق هسته ای ژنو به دست آورد اجازه ی حضور بازرسان سازمان بین المللی انرژی اتمی به ایران است. بازرسان آژانس بارها از تاسیسات هسته ای ایران بازدید به عمل آورده اند و «یوکیا آمانو» مدیر کل آژانس تا کنون 10 بار در مورد همکاری های ایران گزارش رسمی منتشر کرده است اما هنوز ایران نتوانسته است از به اصطلاح آزمون راستی آزمایی غرب سربلند بیرون بیاید! آژانس بین المللی انرژی اتمی همگام با گروه 1+5 در مذاکرات هسته ای عمل می کند و به عبارتی نمی توان آن دو را جدا از هم دانست. غرب خواستار پیوستن ایران به «پروتکل الحاقی» شده است و اگر ایران با آن موافقت کند آژانس اجازه می یابد که در هر زمان و از هر مکانی که لازم دید بازدید به عمل آورد. در این صورت است که ایران قدم در وادی غیر قابل برگشت خواهد نهاد. مداخلات غرب در موضوعات داخلی هر چند تیم مذاکره کننده ی ایران بارها بیان داشته است که صرفاً بر روی موضوع هسته ای گفتگو خواهد کرد اما این مذاکرات می تواند آغازی برای مداخلات غرب در موضوعات مختلف داخلی از جمله موضوع حقوق بشر در ایران باشد. از زمان شروع مذاکرات بارها کشورهای غربی تلاش کرده اند تا در فرایند مذاکرات، گریزی هم به سایر مسائل مورد اختلاف با ایران بزنند که احتمال تداخل این موضوعات با موضوع هسته ای در آینده ای نه چندان دور و در صورت رسیدن به توافق جامع قابل پیش بینی است. در این ارتباط، برخی ناظران، مساله حقوق بشر را کانون بعدی هماوردی جمهوری اسلامی ایران و غرب می دانند که پس از پایان اختلافات هسته ای می تواند منجر به شکل گیری تنازعی شدید و پردامنه شود. شکاف میان متحدان منطقه ای ایران از آغاز شکل گیری توافق هسته ای، غرب از هر وسیله ای برای دور کردن ایران از حزب الله، حماس و سوریه استفاده کرده است و در این ارتباط بحث حمایت ایران از گروه های تروریستی را بارها مطرح کرده است. هر چند که برخی از کشورهای عربی-غربی از گروه های تروریستی منطقه حمایت می کردند اما اینک سردمدار مبارزه با تروریسم شده اند و ائتلافی در این زمینه شکل داده اند. غرب از نزدیکی به ایران در مذاکرات هسته ای استفاده کرد و بارها از ایران درخواست نموده است تا به این ائتلاف ملحق شود ولی ایران به اهداف از پیش تعیین شده ی آن ها آگاه است و از عضویت سر باز زده است. چرا که یکی از اهداف اصلی آمریکا، از میان برداشتن متحدان ایران در سوریه و لبنان است. از این رو توافقی که به تسریع این هدف غرب کمک کند و باعث شکاف میان متحدان منطقه ای ایران شود می تواند همان توافقی باشد که مورد نظر قدرت های بزرگ بخصوص آمریکاست. موشک ها و پارچین؛ هدف دپیلماسی غربی یکی از امتیازهای دیگری که گروه 1+5 بعد از انعقاد توافق ژنو به دست آورد و بعد از توافق نهایی نیز ایران را در موضع ضعف قرار خواهد داد ارتباط موضوع هسته ای با سایت نظامی «پارچین»و موشک های دور بُرد کشور ماست. غرب در صدد است تا ضمن از بین بردن موشک های بالستیک، از این تاسیسات نیز جهت اطمینان از فعالیت های صلح آمیز هسته ای ایران دیدن کند. این در حالی است که ناظران هدف اصلی غرب را اطلاع از وضعیت نظامی ایران عنوان می کنند. بنابراین، از ویژگی های یک توافق بد، محدودسازی فضای عمل ایران در حوزه مسائل نظامی و امنیتی است. امضای توافق هسته ای بد به منزله باز شدن راه اعمال فشار بر ایران با هدف نشاندن تهران بر سر میز مذاکره بر سر توان نظامی و موشکی است که بعد از توافق نهایی این احتمال قوت خواهد گرفت. تیم مذاکره کننده ی کشورمان به هیچ عنوان نباید اجازه دهد که غرب به حوزه های نظامی-تسلیحاتی و سایر حوزه های قدرت نفوذ کند. تن دادن به قید و بندهای حقوقی خصوصیت دیگر توافق بد، قرار دادن ایران در وضعیتی است که دست و پای تهران با قید و بندهای حقوقی و تعهدات به امضا رسیده بسته شده و حتی فعالیت های مشروع و کاملاً قانونی در بهره جویی از انرژی هسته ای و استیفای حقوق ایران در این زمینه متوقف شود. هرگونه خدشه ای که در نتیجه توافق جامع محتمل بر چهره ی اقتدار منطقه ای و جهانی جمهوری اسلامی ایران وارد آید و گامی از حقوق بدیهی کشورمان در عرصه فعالیت های صلح آمیز هسته ای به عقب برداشته شود، می تواند به نوعی ویژگی های یک توافق بد را به تصویر بکشد. بسیاری از ناظران پیامدهای متعاقب ناشی از توافق نهایی را بسیار موثرتر از پیامدهای کنونی می دانند چرا که امروزه ایستادگی در مقابل سیاست های برتری جویانه غرب به مراتب آسان تر از زمانی خواهد بود که توافق نهایی شکل گیرد. باز نشدن گره ی تحریم ها مهم ترین گره ی مذاکرات که گویی قصد باز شدن ندارد موضوع تحریم هاست که آمریکا جهت لغو آن ها تاکنون امتیازهای زیادی از ایران گرفته است و عدم لغو یکجا و همزمان تحریم ها در توافق نهایی می تواند باخت بزرگی برای تیم هسته ای ایران و بُرد بزرگی برای غرب محسوب شود. با این حال برخی گزارش ها حاکی از آن است که طرف غربی به مدت زمانی بیش از سه سال تاکید دارد. تیم مذاکره کننده ی کشورمان یک سال تمام است که به منظور حل و فصل موضوع هسته ای تمام توان خود را بکار گرفته است طوری که بسیاری از صاحبنظران بر این باورند که دولت یازدهم همه ی تخم مرغ های خود را در سبد مذاکرات هسته ای قرار داده است اما مهمترین موضوع -یعنی لغو تحریم ها- هنوز لاینحل باقی مانده است. زیاده خواهی ها و اقدام های اعتمادزدای غرب از عواملی است که باعث شده است که این توافق به شکل نابرابر درآید. غرب بر اساس منافع خود، قوانین و توافق ها را نادیده می گیرد. هر چند در متن توافقنامه ی اولیه ی ژنو به صراحت آمده است که در این مدت تعیین شده هیچ گونه تحریم جدیدی نباید علیه ایران وضع شود اما در طول کمتر از یکسال، شاهد پنج دور تحریم های جدید از جانب آمریکا بوده ایم. حال اگر مدت زمانی چند ساله –آن طور که از گزارش های درز یافته به بیرون از مذاکرات بر می آید- برای رفع تحریم ها مورد توافق طرفین قرار گیرد عواقب ناخوشایندی را به دنبال خواهد داشت. تعیین نحوه و مدت زمان لغو تحریم های چهارگانه شامل تحریم های اتحادیه ی اروپا، شورای امنیت سازمان ملل متحد، کنگره ی آمریکا و دستورالعمل های اجرایی رئیس جمهور آمریکا در این توافق از اهمیت بالایی برخوردار است. مهم ترین نوع آن، تحریم های شورای امنیت است زیرا تنها این نوع تحریم هاست که جنبه ی سیاسی-امنیتی یافته است و لغو آن می تواند برطرف شدن سایر تحریم ها را نیز به همراه داشته باشد. حال آن که طرف غربی لغو تحریم های شورای امنیت را استثنا کرده است. کشورهای عضو گروه 1+5 اعضای دائمی شورای امنیت را تشکیل می دهند و لغو این نوع تحریم بسادگی میسر است اما هدف از نگهداشتن این مورد از تحریم ها توسط غرب به منزله ی برافراشتن «شمشیر داموکلس» بر سر ایران است تا در صورت نیاز علیه تهران بکار گرفته شود و شرایط تحریم ها به همان روز اول برگردد. در مجموع، آمریکا خواستار تعلیق و ایران خواستار لغو تحریم های کنگره است. طبق قانون ایالات متحده، رییس جمهوری آمریکا می تواند برای 180 روز تحریم ها، قطعنامه ها و تصمیم های کنگره را معلق نگهدارد. تعلیق تحریم ها تنها می تواند به عنوان راه حلی موقتی محسوب شود حال آن که ایران باید توافقی دایمی را به دست آورد. پس هرگونه پابرجایی تحریم هایی که به واسطه پرونده هسته ای بر جمهوری اسلامی ایران تحمیل شده می تواند مصداق یک توافق بد باشد. در برابر، یک توافق خوب می تواند حتی راه را برای گشایش تحریم های پیشین اتحادیه اروپا یا آمریکا بگشاید. عدم توازن در بازی برد-برد به باور بسیاری از تحلیلگران، میزان امتیازاتی که ایران تاکنون در این توافق از دست داده است به مراتب بیشتر از میزان امتیازاتی است که کسب کرده است. بنابراین هرچند از این توافق به عنوان توافقی برد-برد یاد می شود اما باید به میزان بُرد هر دو طرف نیز توجه شود چرا که امتیاز 10 به 90 نیز به همان قاعده ی برد-برد در بازی های سیاسی اشاره دارد. دولت یازدهم از اوایل روی کار آمدن، تمام تلاش خود را صرف حل و فصل این موضوع کرده است و به نظر می رسد در صورت آگاهی به توافقِ بد نیز از آن دست بردار نخواهد بود چرا که عقب نشینی از آن -حتی باوجود برآورده شدن منافع ملی-هزینه های زیادی برای دولت خواهد داشت. اما توافقی می تواند برای ایران به منزله ی توافق خوب محسوب شود که ضمن تاکید بر خطوط قرمز، سایر منافع کشور ما را نیز پوشش دهد. چه بسا که عدم شکل گیری توافق بهتر از آن است که توافقی بد شکل گیرد. انتهای متن/
93/08/29 - 00:03
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 17]
-
گوناگون
پربازدیدترینها