واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
یک مادرانه جنگی درباره نقش زنان و مادران اگرچه فیلمهای زیادی ساخته نشده، اما فیلمی تاثیرگذار که بتواند تصویر یک مادر را در جنگ چنان به نمایش بگذارد که در ذهن ماندگار شود، وجود ندارد اگر ننه گیلانه رخشان بنیاعتماد را کنار بگذاریم کمتر فیلمی را میتوانیم به یاد آوریم که یک مادرانه جنگی جذاب باشد، اما «شیار 143» فیلمی جذاب است که برخلاف بسیاری از فیلمهای جشنواره فقط شروع نمیشود، بلکه میانه دارد و به شکلی درخور به پایان میرسد.
این انسجام مدیون فیلمنامه نرگس آبیار است که برای لحظه ای از شخصیت الفت دور نمی شود و در همه جا او را دنبال می کند و همین برگ برنده فیلم است. واقعیت این است که فیلم اهمیت اصلی خود را از زاویه نگاهش به جنگ می گیرد که متعلق به امروز و گذر سه دهه از جنگ است. نگاهی که جنگ را از هر نوعش تقدیس نمی کند و با محوریت دادن به عشق مادر و فرزندی، به نوعی این عشق را بر همه چیز و همه کس رجحان می دهد. شاید بر همین مبنا شیار 143 نه یک فیلم جنگی ناب که یک روایت عاشقانه از مادر است. مادری که چه بسا در یک بازخوانی نمادین بتوان آن را به مام وطن نسبت داد و تقدس مقام مادرانه را به دفاع مقدسانه پیوند زد. شیار ۱۴۳ نشان می دهد باوجود ادعای بزرگان و بودجه های چند میلیاردی که برای فیلم های شان از نهادهای دولتی می گیرند، جوانانی در گوشه و کنار این خاک هستند که قابلیت ها و ایده های شان در فیلمسازی از خیلی از این کارگردان های به اصطلاح کاربلد بیشتر است و با بودجه هایی به مراتب کمتر، فیلم های بسیار بهتری درست می کنند. فیلمی که براحتی می توانست با روایتی سرراست و خطی و ایده ای که بارها سینما و تلویزیون ایران سراغش رفته اند، به یکی از بی رمق ترین فیلم های جشنواره بدل شود، اما انتخاب بهترین شیوه روایت این قصه و چاشنی کردن طنز و کنشمندی دیالوگ های ساده اما مؤثر، فیلم را به یکی از بهترین فیلم های 30 سال اخیر سینمای ایران بدل کرد. فیلم استعداد زیادی به افتادن در پرتگاه ضدجنگ داشت اما با چند حلقه دراماتیک، خود را حفظ کرده است. مثل جایی که فرزند از مادر می خواهد که از رفتن او به جبهه رضایت قلبی داشته باشد و صحنه اختتامیه فیلم که گویای آغاز زندگی پس از داغ فرزند است. پایان تکان دهنده فیلم، مانور قدرتمندانه فیلمساز در برانگیختن عاطفه مخاطب است. بدون شک دو نکته را در موفقیت این فیلم نباید فراموش کرد؛ یکی سابقه داستان نویسی نرگس آبیار را که فضای درام و قصه و شخصیت پردازی ها را خوب می داند و در واقع بلد است چگونه قصه تعریف کند و دوم بازی درخشان و چشمگیر مریلا زارعی که تماشاگر را مرعوب خود کرده و به احترام هر مادر شهیدی وا می دارد. بازی در این نقش به نقطه عطفی در کارنامه سینمایی این بازیگر بدل شده و حالا می توان برای مادر شهید نیز یک نمونه موفق و ماندگار سینمایی را به یاد آورد.
 
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 17]