محبوبترینها
آیا میشود فیستول را عمل نکرد و به خودی خود خوب میشود؟
مزایای آستر مدول الیاف سرامیکی یا زد بلوک
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1855107968
آیا "توافق جامع" نیاز به تصویب مجلس دارد؟
واضح آرشیو وب فارسی:فارس:
آیا "توافق جامع" نیاز به تصویب مجلس دارد؟
توافق جامع هر عنوانی که داشته باشد، به دلیل حقوق و تکلیفی که برای جمهوری اسلامی ایران ایجاد خواهد کرد، نیازمند طرح در مجلس می‌باشد و لازم‌الاجرا شدن آن برای ایران نیز نیازمند تصویب مجلس شورای اسلامی است.
چون توافق مقدماتی ژنو برای جمهوری اسلامی ایران ایجاد حقوق و تکلیف می‌کرد- مانند از بین بردن ذخایر اورانیوم بیست درصدی و بازرسی‌های گسترده و فراپادمانی - لذا هم بر اساس حقوق بین الملل و هم بر اساس حقوق داخلی، برای لازم‌الاجرا شدن نیازمند تصویب مجلس شورای اسلامی بود که متأسفانه نه مجلس شورای اسلامی در این زمینه اقدام خاصی انجام داد و نه دولت و دستگاه دیپلماسی. آنچه که تاکنون در رسانه‌ها از عنوان توافق جامع اتمی ایران و کشورهای پنج بعلاوه یک درز کرده است، «برنامه اقدام مشترک جامع» (Comprehensive joint plan of action) می‌باشد. یعنی عنوان توافق نهائی نیز مانند توافق مقدماتی ژنو "برنامه اقدام" یا همان "plan of action" است. حال این سؤال پیش می‌آید که با توجه به اینکه توافق ژنو، فرآیند تصویب در مجلس شورای اسلامی را طی نکرد، آیا توافق نهایی با توجه به عنوان غیر الزام‌آور آن، نیاز به تصویب در مجلس شورای اسلامی دارد یا خیر؟ در حقوق بین المللی معاهدات، توافقات بین المللی را از حیث الزام‌آور بودن به دو دسته تقسیم می‌نمایند: یک دسته اسناد الزام‌آور (binding instrument) که ایجاد کننده حقوق و تکلیف می‌باشند و دیگری اسناد غیر الزام‌آور (non-binding instrument) که برای طرفین توافق، حقوق و تکلیف ایجاد نمی‌کند. مثال دسته اول را می‌توان معاهده، کنوانسیون و توافقنامه و مثال دسته دوم را می‌توان یادداشت تفاهم و برنامه اقدام عنوان کرد. در حقوق معاهدات، اغلب، آن دسته از اسنادی که الزام‌آور بوده و حقوق و تکلیف ایجاد می‌کنند، نیازمند تصویب (ratification) توسط مرجع صلاحیت‌دار داخلی هستند که این مراجع، اغلب مجالس قانونگذاری کشورهای امضا کننده توافق هستند. همچنین در اصل 77 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران نیز آمده است: «عهدنامه‌ها، مقاوله‌نامه‌ها، قراردادها و موافقت‌نامه‌های بین‌المللی باید به تصویب مجلس شورای اسلامی برسد.» اما آیا ملاک الزام‌آور بودن و به تبع آن تصویب در مجلس قانونگذاری، صرف عنوان توافق است و یا باید به محتوای آن نیز پرداخت؟ در این زمینه باید گفت در حقوق بین المللی معاهدات، ملاک الزام‌آور بودن، متن و محتوای توافقنامه می‌باشد که البته اغلب بین متن و محتوای توافق و عنوان آن نیز هماهنگی وجود دارد. در نظام حقوقی جمهوری اسلامی ایران به دلیل اینکه مسأله تضاد در عنوان و محتوای توافق در قانون اساسی مسکوت گذاشته شده است، بر اساس استفساریه شماره 9993 شورای نگهبان در تاریخ 8/9/1362، «یادداشت تفاهم چنانچه ایجاد تعهد نماید مثل قرارداد است و بایستی ضوابط مذکور در قانون اساسی نسبت به آن رعایت شود». پس بدین ترتیب در نظام حقوقی ایران نیز ملاک، متن و محتوای موافقت‌نامه است نه عنوان آن و چنانچه هر نوع توافقی تعهدآور باشد، مشمول اصل 77 گردیده و نیازمند تصویب در مجلس شورای اسلامی است. بر همین اساس چون توافق مقدماتی ژنو برای جمهوری اسلامی ایران ایجاد حقوق و تکلیف می‌کرد- مانند از بین بردن ذخایر اورانیوم بیست درصدی و بازرسی‌های گسترده و فراپادمانی - لذا هم بر اساس حقوق بین الملل و هم بر اساس حقوق داخلی، برای لازم‌الاجرا شدن نیازمند تصویب مجلس شورای اسلامی بود که متأسفانه نه مجلس شورای اسلامی در این زمینه اقدام خاصی انجام داد و نه دولت و دستگاه دیپلماسی. حال بر اساس آنچه رفت باید گفت، توافق جامع هر عنوانی که داشته باشد، به دلیل حقوق و تکلیفی که برای جمهوری اسلامی ایران ایجاد خواهد کرد، نیازمند طرح در مجلس می‌باشد و لازم‌الاجرا شدن آن برای ایران نیز نیازمند تصویب مجلس شورای اسلامی است. هم چنین با توجه به این که یکی از عناصر گام نهایی بر اساس توافق مقدماتی ژنو، تصویب و اجرای پروتکل 2+93 موسوم به پروتکل الحاقی می باشد، که البته در همان توافق، تصویب و اجرای پروتکل در چارچوب اختیارات رئیس جمهور و مجلس شورای اسلامی قید شده است، کاملا بدیهی و روشن است که پروتکل الحاقی نیازمند تصویب می باشد، همانطور که در بیانیه تهران که به دنبال مذاکرات سعد آباد مابین ایران و تروئیکای اروپایی در تاریخ 29 مهر 1382 مورد توافق قرار گرفت، در کنار "امضاء" پروتکل توسط ایران به "فرایند تصویب" آن نیز اشاره شده بود؛ "دولت ایران با دریافت توضیحات ضروری تصمیم گرفته است که پروتکل الحاقی را امضاء و فرایند تصویب آن را آغاز نماید" در نتیجه توافق جامع، چه دربرگیرنده پروتکل الحاقی باشد و چه نباشد، در صورتی برای جمهوری اسلامی ایران اعتبار خواهد داشت که به تصویب مرجعیت صلاحیت دار داخلی یعنی مجلس شورای اسلامی برسد. ایمان اسدی اندیشکده راهبردی تبیین
93/08/26 - 06:10
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 12]
-
گوناگون
پربازدیدترینها