محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1830035975
این همه تخریب برای چیست؟ - حسن وزینی
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: این همه تخریب برای چیست؟ - حسن وزینی با نزدیک شدن قطار مذاکرات هسته ای به ایستگاه نهایی دور تازه ای از تحرکات مخالفان مذاکره و گمانی زنی محافل رسانه ای آغاز شده است.
رصد مواضع و تحرکات جناح ها و جریان های سیاسی و اجتماعی نشان می دهد که سه جهت گیری کلان درباره سرنوشت مذاکرات وجود دارد:
1- اغلب جناح های سیاسی و حتی منتقدان سابق هسته ای معتقدند مذاکره با گروه 1+5 هزینه های توسعه کشور را کاهش می دهد.
2- برخی مذاکرات هسته ای و توافق حاصل از آن را نقطه پایانی بر مشکلات کشور می دانند.
3- جریان سوم می گوید مذاکرات هسته ای و توافق حاصل از آن «باید» موجب پایان مشکلات شود. در میان سه جریان فوق دو رویکرد اول از حامیان مذاکره هستند هر چند که جریان دوم خوش بینی بیش از حدی به آثار و تبعات توافق یا عدم توافق هسته ای دارد. اما جریان سوم هیچ اعتقادی به مذاکره به معنای واقعی آن ندارد و از سر ناچاری و به خاطر کارنامه دولتمردان سابق با اصل مذاکره مخالفت نمی کند از این رو گرفتار افراط و تفریط در این موضوع است.
جریان اول که معتقد به مذاکره است، در 15 ماه اخیر از سوی جبهه بزرگی در داخل کشور همراهی شده است که دولت تنها بخشی از آن است. این جریان با توجه به تأکیدات رهبری تلاش دارد که مسیر مذاکره را با نیازها و افق های آتی کشور به گونه ای پیش ببرد که از قبل توسعه و تثبیت فعالیت های هسته ای، آسیبی متوجه منافع ملی نگردد و آسیب هایی را که در گذشته در اثر تحریم متوجه کشور شده است ترمیم کند. در این جبهه اصلاح طلبان و اصولگرایان با اعتدال گرایان هم آوا هستند و چهره های سرشناس هر دو جناح، دیپلماسی دولت روحانی را همراهی می کنند. از خاتمی تا علی لاریجانی در این زمره قرار دارند. شاید بتوان گفت اجماعی که در حال حاضر در این اردوگاه وجود دارد به خاطر حمایت رهبری نظام، اراده جدی دولت و حمایت های بی شائبه جریان ها، نهاد ها وچهره های شاخص اصلاح طلب و اصولگرا بی سابقه است. حتی منتقدان سرشناس و عمده کارگزاران هسته ای سالیان گذشته اکنون در زمره این جریان هستند. این جریان می گوید توافق برای دو طرف بهتر است از عدم توافق.
جریان دوم که از حامیان مذاکره هسته ای محسوب می شود خوش بینی مفرطی به نتیجه مذاکرات و تأثیر آن بر اقتصاد و دیپلماسی کشور دارد. گویی که توافق هسته ای پایانی بر همه مشکلات کشور خواهد بود و معتقد است که ایران در هیچ حالتی نباید میز مذاکره را ترک کند و چه بسا توافق بد از عدم توافق بهتر است. این جریان چه به لحاظ رسانه ای و چه از منظر کارگزاری دیپلماسی جایگاه خاصی در حال حاضر ندارد. از حیث تعلق سیاسی این طیف به جریان اصلاح طلبی انتساب دارد هر چند که اکنون در حاشیه قرار دارد و صدایش بلند نیست.
اما غیر متعارف ترین موضع گیری ها به یک جریان اقلیت مربوط می شود که در نشان دادن آثار و خروجی هرگونه توافق هسته ای راه افراط در پیش گرفته و القا می کند که توافق هسته ای باید پایان دهنده همه مشکلات کشور باشد. این گروه با وجود مخالفت ظاهری با جریان فوق الذکر که نسبت به توافق هسته ای بیش از حد خوش بین است، در عمل نتیجه گیری آنها را تکرار می کند. با این تفاوت که رگه هایی از عدم صداقت را نیز در میان سطور گفته ها و تحرکاتش پنهان کرده است. این طیف در نشان دادن آثار توافق نگاه افراطی و در تبیین تبعات عدم توافق نگاه تفریطی دارد. بررسی اجمالی مواضع این گروه که صدایی بلند دارد و در لباس منتقد راه تخریب تیم مذاکره کننده را نیز در پیش گرفته نشان می دهد که گویی دولت و کارگزاران و دیپلمات هایی که در 15 ماه اخیر پای میز مذاکره رفته اند و حتی رهبری نیز چند بار به صراحت آنها را فرزندان انقلابی و مورد اعتماد نظام معرفی کرده است، مأموریتی جز بر باد دادن دستاوردهای کشور ندارند. این طیف در سیاه نمایی و ایجاد تشویش در اذهان عمومی چنان پیش رفته که کارگزاران نظام را مأموران تمدید تحریم معرفی می نماید و آنها را متهم می کند که راه امتیاز گیری غرب را کوتاه و آسان کرده اند به گونه ای که امریکا از طریق این توافق احتمالی از دردسرهای لشکرکشی به کشورمان رهایی یافته است. آیا باور کردنی است که این دستاورد امریکا محصول عملکرد دیپلماتهایی باشد که هم فرزندان انقلابی کشورند و هم همه چهره های شاخص کشور از آنها حمایت می کنند. به نظر می رسد این جریان اقلیت، علاقه ای ندارد که در اثر دیپلماسی گره ای از مشکلات کشور باز شود چرا که نگران است در برابر این پرسش قرار گیرد که چرا در گذشته این گره به دندان سپرده شده بود. تلاش برای بی اعتبار کردن دیپلمات هایی که تحت چارچوب ها و خطوط قرمز نظام مذاکره می کنند متأسفانه بوی تند رقابت سیاسی می دهد. اگر این طیف دست از تحریف و تخریب های آشکار هسته ای بر ندارد و صدای بلند آنها از سوی نهادهای مربوطه پاسخ داده نشود شاید این شائبه پیش آید که دولت و دیپلماتهایش از موضع انفعال و سرگشتگی در مذاکرات هسته ای حضور دارند. حال آنکه کارشناسان و کسانی که از نزدیک روند مذاکرات را دنبال می کنند گواهی می دهند که برد ایران در این مذاکرات بیش از غرب بوده و دستاوردهای آن به اندازه یک مقاومت سرسختانه اما کم هزینه بوده است.
*روزنامه ایران
اول**
25/08/1393
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 14]
-
گوناگون
پربازدیدترینها