محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1830233870
جام جم آنلاین
واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
پروندهای برای عمان یادمانده‌های کهنه سرباز ایرانی از جنگ ظفار در سال 1964 شورشیان چپگرای منطقه ظفار عمان که از حمایت برخی از کشورهای کمونیست مانند جمهوری دموکراتیک یمن برخوردار بودند، برای استقلال این منطقه با دولت پادشاهی عمان درگیر شدند.
به منظور مقابله با گسترش کمونیسم و در پی دعوت سلطان قابوس ، انگلیس ، ایران و اردن با اعزام نیروهایی موفق به سرکوب شورشیان شدند. تاکنون در مورد جنگ ظفار مطالب متعددی در فضای مکتوب و رسانه ای منتشر شده که حاوی اطلاعات زیادی در مورد این بخش ازتاریخ روابط خارجی ایران در دوره پهلوی دوم با عمان است، اما صرف نظر از مقاله و کتاب، به تاریخ شفاهی این مقطع از گذشته توجهی نشده است. نزدیک به 40 سال از این رویداد گذشته است و بسیاری از نیروهایی که به صورت سرباز یا کادر رسمی در این حادثه حضور داشتند همچنان در قید حیات هستند و می توان در قالب گفت وگو با این افراد اطلاعات بسیاری در مورد جنگ ظفار و حوادث پیرامونی آن به دست آورد. عزت الله شهابی، معلم بازنشسته آموزش و پرورش آمل سابقه حضور در این رویداد را دارد. از او خواستیم که خاطراتش را در مورد حضور چهارماهه در عمان و حوادثی که بر او گذشته با ما در میان بگذارد. شما چه سالی به سربازی رفتید؟ من سال 1352 به سربازی رفتم. آن موقع دوره آموزشی را در لشکر 77 خراسان، تیپ 2 نادر، گردان 153 امامقلی در قوچان گذراندم؛ گردان ما یکی از گردان های پیاده بود. کی متوجه شدید که باید به عمان اعزام شوید؟ تقریبا یک سال از سربازی من گذشته بود و در گردان شایع شده بود که گروهی یا واحدی پیاده باید به صورت مامور به کشور عمان برود. این شایعه در اردیبهشت و خرداد صورت حقیقت پیدا کرد و به طور رسمی به ما اعلام شد. بعد از قطعیت موضوع ما چهار ماه زیر نظر کلاه سبزها در همان گردان امام قلی آموزش دیدیم و در آبان 1353 از طریق مشهد با هواپیما C-130 باری، گردان ما عازم عمان شد. وقتی که مامور شدید به عمان بروید چه حس و حالی داشتید؟ در آن زمان اخبار رسمی که منتشر می شد حاکی از آن بود که سربازانی برای ماموریت به ظفار می روند داوطلب این کار هستند، در صورتی که این قضیه واقعیت نداشت و ما نیروی داوطلبی برای این کار نداشتیم، بلکه از همان ابتدا به ما اعلام کردند شما مامورید و مجبورید برای انجام وظایف محوله به ظفار بروید. سربازانی که می رفتند البته نگرانی ها و دغذغه های خاص خود را داشتند. از یک طرف مجبور بودند در کشور دیگری مدتی از دوران سربازی خود را بگذرانند. از سوی دیگر تلاش های گروه چریکی ظفار یک موضوع داخلی بود و بنابراین ورود به یک منطقه جنگی و درگیر شدن با موضوعی که اساسا به سربازان ایرانی ارتباطی نداشت، شرایط غمباری را برای سربازان اعزامی رقم می زد. باید به منطقه ای می رفتیم که نیروی درگیر از شیوه های جنگ چریکی استفاده می کرد و احتمال بازگشت هم کم بود. قبل یا در حین اعزام موضوع را به خانواده هم گفتید؟ زمان اعزام به ما گفتند که به یک ماموریت چهارماهه می روید و بر می گردید، بنابراین نیازی نیست که موضوع اعزام به ظفار را به خانواده اعلام کنید. ظاهرا قرار بود که اعزام نیرو به عمان به صورت آشکار، شکل رسانه ای پیدا نکند؛ البته برای من این مساله قابل قبول نبود که بی اطلاع خانواده ام به این ماموریت بروم. به همین خاطر نامه ای خطاب به مادرم نوشتم و در آن مطرح کردم که برخلاف میلم به عمان می روم و از این مساله خوشحال نیستم اما در عین حال نگران نباشد. با چه تعداد نیرو به این ماموریت اعزام شدید؟ یک گردان کامل شامل سه گروهان رزمی و یک گروهان ارکان با بار و بنه به عمان رفتیم که به گمان من بین 700 ـ 600 نفر بودیم. زمانی که رسیدید بلافاصله به خط مقدم اعزام شدید؟ قبل از رفتن، در ایران آموزش مقدماتی دیدیم. قبل از ما کلاه سبزهای تیپ نوهد و تیپ هوابرد ویژه به پایگاهی به نام مانستون رفتند تا آن محل را برای اقامت ما آماده کنند. هواپیمای ما در یک منطقه بیابانی فرود آمده بود و از قبل یک گروه بیست نفره از نیروهای پیاده شرایط را برای فرود هواپیما آماده کردند. ما در پایگاه مانستون تقریبا یک دوره پانزده روزه تحت آموزش بودیم. چه آموزش هایی دیدید؟ دوره های آشنایی با خمپاره های منور در شب و چند مورد در رابطه با هلی برد، آشنایی با منطقه، نحوه رویارویی با نیروهای چریکی طرف مقابل و تعلیم شیوه های جنگ نامنظم از جمله آموزش هایی بود که در این پانزده روزه دیدیم. چه زمانی برای استقرار در محل ماموریت آماده شدید؟ بعد از اتمام دوره آموزشی، یک روز با ماشین های اختصاصی نفربرهای ارتش حدود 15 تا 20 کیلومتر با ماشین رفتیم و به ابتدای منطقه جنگلی ظفار رسیدیم و شب را همانجا اتراق کردیم. همان شب اتفاق بدی افتاد که در روحیه ما خیلی تاثیر داشت. حین کندن سنگرهای انفرادی، گروهبان وظیفه ای اصفهانی به نام فنایی، پایش روی مین رفت و انفجار حاصله به او آسیب رساند و او را منتقل کردند. ظفار جنگلی انبوه داشت و ما به منطقه ای رسیدیم که درختان حالت خوابیده داشتند، گویی که بولدوزری روی آنها حرکت داده بودند. بخشی از مسیر را با ماشین رفتیم و بخشی دیگر را پیاده طی کردیم. در نهایت به منطقه ای به نام شیر شی تی رسیدیم. گروهان 3 از گردان امام قلی که گروهان ما بود در همین منطقه ماندگار شد و دو گروه رزمی دیگر به سمت تپه های استراتژیک مشرف به بندر مهم راخیوت رفتند و در آنجا مستقر شدند. هر گروهی دو سنگر درست کرده بود. یکی برای استراحت و یکی هم برای نگهبانی. آیا شما در درگیری ها شرکت داشتید؟ وظیفه گروهان ما گشتزنی و پشتیبانی بود و عمده درگیری ها مربوط به همان گروهان هایی بود که در نزدیکی بندر راخیوت استقرار داشتند. در یکی از درگیری های صورت گرفته میان این گروهان ها با چریک های ظفار، 26 نفر آنها کشته و زخمی شدند. سرهنگ حافظی فرمانده گردان ما و فرمانده گروهان دو هم جزو یکی از کشته شدگان بود. ما از بیستم آبان تا بیستم اسفند 1353 در این محل بودیم. در این مدت، چندبار یکی دو افسر عمانی به عنوان راهنما در گشتزنی ها همراه ما بودند. برای شرکت در این ماموریت پاداش هم گرفتید؟ تا آنجا که خاطرم هست برای افسران کادر و افسران وظیفه 8000 تومان در ماه در نظر گرفته شده بود و درجه داران وظیفه هم ماهی 6000 تومان می گرفتند. سربازان عادی هم ماهی600 تومان می گرفتند که به عنوان پاداش محسوب می شد و غیر از حقوق بود. حقوق دیپلمه های وظیفه در آن موقع 220 تومان بود و درجه داران 1200 تومان می گرفتند. با توجه به غیررسانه ای بودن سفر، امکان نامه نگاری هم در طول این چهار ماه برای شما وجود داشت؟ به ما گفته شده بود که موقع نوشتن نامه، اصلا به جنگ و ظفار اشاره نکنید. هشدار داده بودند که بی توجهی به این دستور ممکن است متخلف را با دادگاه صحرایی مواجه کند. نامه های سربازان از سوی گردان جمع آوری می شد و به صندق پستی شیراز با شماره ای معین انتقال داده می شد و بعد به آدرس خانواده های ما پست می شد. البته به نظر می رسید که این هشدارها از حد تهدید فراتر نمی رفت. چون خودم نامه ای خطاب به مادرم نوشتم و در آن از جنگ و ظفار و غم و اندوه گذران سربازی در غربت گفتم که البته تبعاتی برای من نداشت. نحوه مراجعت شما به کشور چگونه بود؟ بعد از اتمام ماموریت چهارماهه، به پایگاه مانستون برگشتیم و با هواپیما در بیست و هشتم اسفند به شیراز آمدیم و تا بیستم فروردین به دلیل همزمانی با تعطیلات نوروز و آماده نبودن فرودگاه در شیراز ماندیم و بعد از آن به مشهد رفته و به یگان خود منتقل شدیم.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 116]
-
گوناگون
پربازدیدترینها