محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1832360463
توسط یک نشریه صهیونیستی صورت گرفت آنالیز رفتار سه‌گانه احتمالی کنگره جدید آمریکا در خصوص برنامه هسته‌ای ایران
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: توسط یک نشریه صهیونیستی صورت گرفت
آنالیز رفتار سه‌گانه احتمالی کنگره جدید آمریکا در خصوص برنامه هسته‌ای ایران
یک نشریه صهیونیستی در گزارشی مبسوط، رفتار احتمالی کنگره جدید آمریکا را در صورت رخداد سه حالت ممکن در مذاکرات هسته‌ای با ایران، مورد تجزیه و تحلیل قرار داده است.
پایگاه تحلیلی «جویش ژورنال»، در یادداشتی به بررسی تاثیر انتخابات میان دوره‌ای در ایالات متحده، بر گفتگوهای هسته‌ای با ایران می‌پردازد. «اشموئل رازنر»، تحلیلگر سیاسی ارشد جویش ژورنال در یادداشت خود ضمن بررسی رویکرد کنگره جمهوریخواه، نگاهی دارد بر انتخاب‌های ممکن برای دولت اوباما و روش‌هایی که به کار بردنشان از سوی دولت در رویارویی با سخت‌گیری‌های کنگره، امکانپذیر به نظر می‌رسد. با نزدیک شدن به 24 نوامبر، سوم آذر ماه، و پایان یافتن مهلت توافق اولیه با ایران بر سر موضوع هسته‌ای، مذاکرات با ایران در هفته گذشته، به نقطه عطف خود رسید و این در حالی است که موقعیت سیاسی ایالات متحده، پس از انتخابات میان‌دوره‌ای در این کشور با چند هفته پیش تفاوت بسیار دارد و این سوال را به ذهن می‌آورد که سنای جمهوریخواه آمریکا چه تاثیری بر مذاکرات و نتیجه توافق آینده با ایران خواهد گذارد؟ عصر جمعه گذشته، در مراسم افتتاحیه همایش ملی شورای اسرائیل آمریکایی که در واشنگتن هیل برگزار شد، «میت رامنی» که در انتخابات پیشین ریاست جمهوری آمریکا، نامزد حزب جمهوریخواه بود، «باراک اوباما»، رقیبت پیشین را به دلیل نامه به رهبر ایران به شدت مورد انتقاد قرار داد. جدای از اینکه بخواهیم با نظر میت رامنی مخالف یا موافق باشیم، انتقادیات تند رامنی، واقعیت کنونی سنای امروز ایالات متحده است. نویسنده یادداشت، با اشاره به گفتگوهایش با حقوقدان‌های واشنگتن برآورد می‌کند که شمار هواداران تحریمهای بیشتر علیه ایران از سوی سناتورهای جمهوریخواه، به 53 نفر رسیده باشد در حالی که پیش‌بینی می‌شود 10 تا 15 نفر از سناتورهای دموکرات نیز حتی در صورت مخالفت دولت اوباما با تحریمهای بیشتر، با طرح موافق خواهند بود. وی در ادامه از قول یکی از حقوقدان‌ها می‌گوید چه می‌شود اگر «هیلاری کلینتون» بطور عمومی بگوید که زمان برای تحریمهای بیشتر علیه ایران فرا رسیده است. «به یکباره خواهیم دید که چطور اقلیت دموکرات سنا، به جای رییس جمهور کنونی، خود را با دیدگاه ریاست جمهوری آتی همسو می‌کنند». «حییم سابان» یکی از پشتیبانان کلینتون، صبح یکشنبه در واشنگتن گفت که تحریمهای بیشتر لازم است. وی افزود «ما تعداد زیادی هویج و یک چماق کوچک (به ایران) نشان داده‌ایم» و البته این دیدگاه در کمپین هواداران خانم کلینتون، چندان موجب شگفتی نیست، از آنجا که کلینتون بارها مخالفت خود با برنامه غنی‌سازی ایران را آشکارا اعلام کرده است. وی در اظهار نظر اخیر خود درباره ایران تاکید کرد «همیشه در اردویی بوده‌ام که معتقدند آنها (ایران)، حق غنی‌سازی ندارد. برخلاف ادعای آنها، حقی برای غنی‌سازی وجود ندارد. این امر کاملا بی‌اساس است. همچین حقی وجود ندارد. به خوبی می‌دانم که دیگر پای میز مذاکره نیستم اما فکر می‌کنم مهم است که به هرکسی آنجاست این سیگنال را بفرستیم که هیچ توافقی نمی‌تواند وجود داشته باشد مگر اینکه مجموعه‌ای شفاف از محدودیت‌ها علیه ایران در آن موجود باشد. ترجیح اینست که هیچ غنی‌سازی در کار نباشد. یک گام عقب‌تر غنی‌سازی اندک است، طوری که به "زمان گریز" نیانجامد. بنابراین غنی‌سازی در حد صفر یا اندک موضع همیشگی من بوده است». رازنر در ادامه یادداشت خود می‌نویسد موضع کلینتون، به طور منطقی، به جزییات توافق با ایران وابسته است. موضع مجلس سنا نیز وابسته است به کارهایی که دولت اوباما در این دو هفته مانده به توافق می‌تواند به انجام برساند. صرف نظر از نتیجه، دو اتفاق محتمل است: اول: با نزدیک شدن به روز نهایی، 24 نوامبر، هشدارها ازسوی موافقین لایحه تحریمهای بیشتر علیه ایران، افزایش یابد و لحن محکم‌تری پیدا کند. صدایی که هم از سوی جمهوریخواه‌هایی همچون «میت رامنی» و «لیندزی گراهام» به گوش می‌رسد و هم از سوی دموکرات‌های چون «منندز»، گرچه با لحنی مودبانه‌تر، شنیده می‌شود. دوم: آنطور که گراهام، ژانویه گذشته قول داده بود، زمان برای گفتگو به پایان نزدیک می‌شود و زمان رای‌گیری فراخواهد رسید. وی بسیار علاقمند است که نقش مرکزی در کنگره، در باب مذاکره با ایران را با طرح نمودن لایحه‌ای که دولت را مجبور می‌کند هر توافقی با ایران را به رای‌گیری کنگره بسپارد، بدست بگیرد. البته دولت اوباما با این طرح مخالفت خواهد کرد ولی تنها کنگره است که می‌تواند تحریم‌ها را به طور قانونی پایان دهد. از سوی دیگر ایران تا چه اندازه می‌تواند اطمینان داشته باشد که پس از اینکه اوباما، با پایان یافتن دوره ریاست جمهوری‌اش، دفتر خود در کاخ سفید را ترک می‌کند، با بازگشت دوباره تحریم‌ها مواجه نمی‌شود؟ رازنر در یادداشت خود اینگونه نتیجه می‌گیرد که بنابراین کنگره می‌تواند هر نوع توافق با ایران را به نابودی بکشاند. سوال اینجاست که پس از تمام شدن سخنرانی‌ها، نوشته شدن نامه و ارسال آنها چه اتفاقی ممکن است بیوفتد؟ بسته به اینکه نتیجه مذاکرات چه باشد سناریوهای متفاوتی ممکن است اتفاق بیوفتد: 1- اگر توافقی بدست نیاید و گفتگوها هم ادامه پیدا نکند نویسنده برین باور است که درینصورت راه برای دور جدید تحریم‌ها علیه ایران گشوده خواهد شد. اوباما هم که پیش ازین، روز یکشنبه هشدار داده بود که دستیابی به توافق ممکن است امکانپذیر نباشد، برای اعمال فشار بیشتر به ایران، با اتخاذ دور جدید تحریم‌ها موافقت خواهد کرد. 2- اگر توافقی بدست نیاید و گفتگوها تمدید شود اگر دولت به ادامه گفتگوها رضایت دهد، کنگره یا به سرعت لایحه پیشنهادی مننذز را پی می‌گیرد؛ یا آن را با مکانیزم فعال‌تری پی می‌گیرد تا به محض رسیدن به مهلت پایان گفتگوها، تحریمهای جدید علیه ایران آغاز شود مگر اینکه تا آن زمان توافقی که مورد تایید کنگره هم باشد، بدست آید؛ یا اینکه تا آغاز به کار کنگره جدید با اکثریت جمهوریخواه صبر کند تا آنها یکی از دو راه پیشین را پی بگیرند. دولت اوباما هم تصمیم خواهد گرفت که آیا کنگره را برای اعمال فشار به ایران وارد جریان کند یا این اکثریت جمهوریخواه را درگیر نکند و قدرت وتوی آقای رییس جمهور و توانایی‌اش برای رفع تحریم‌ها را به کار بندد. 3- اگر توافق حاصل شود در صورتی که دولت اوباما، بر سر موضوع هسته‌ای، با ایران به توافق برسد، در مواجهه با کنگره دو راه پیش رو خواهد داشت. یا باید به کنگره تضمین بدهد که توافق با ایران «معامله خوبی» بوده و یا افکار عمومی را قانع کند که توافق خوبی با ایران بدست آورده تا مخالفین توافق در نظر عموم «جنگ طلب» جلوه کنند. اوباما همچنین می‌تواند کنگره را ندید بگیرد یا تلاش کند تا کنگره را به چند وسیله دور بزند. یک احتمال که به تازگی از سوی مقامات نگران اسراییلی به آن اشاره شده، این است که: دولت اوباما، می‌تواند به نوبه خود از سازمان ملل متحد، لغو تحریمهای بین‌المللی علیه ایران را خواستار شود و با این کار، جامعه تجار ایالات متحده (که با دیگر کشورها بر سر بازار ایران رقابت شدیدی دارد) را برای اعمال فشار بر کنگره و لغو تحریمهای آمریکایی بسیج کند. طبیعتا، کنگره این اقدام اوباما را بی‌پاسخ نخواهد گذاشت. شاید در پس پرده تهدید ضمنی سناتور گراهام به قطع بودجه سازمان ملل، پیش‌زمینه‌ای این‌چنینی نهفته باشد. گراهام تهدید را به ایران مرتبط نکرده بود؛ وی گفته بود اگر سازمان ملل به حملاتش علیه اسراییل ادامه دهد، بودجه سازمان ملل را کاهش خواهد داد. انتهای پیام/ق
93/08/23 - 10:26
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 33]
-
گوناگون
پربازدیدترینها