واضح آرشیو وب فارسی:آخرین نیوز: مصیبتی به نام "سفارش اینترنت خانگی" !
راهاندازی سرویس اینترنت خانگی آنقدرها هم که میگویند راحت نیست؛ اگر باور ندارید، این گزارش را بخوانید.
تمایلی به داشتن سرویس اینترنت خانگی ندارم، چون معتقدم در محل کار به اندازه کافی از اینترنت استفاده میکنم، اما چند روز پیش به دلیل نداشتن اینترنت در محل زندگیام توبیخ شدم. به همین دلیل تصمیم گرفتم هر طور شده برای خانه هم سرویس اینترنت راهاندازی کنم، گرچه نمیدانستم داشتن این خدمت پیش پاافتاده تا چه اندازه میتواند من را به دردسر بیاندازد. مستاجرم و چون میدانستم نفر قبل از من در این خانه از اینترنت استفاده میکرده است، درباره نحوه اشتراکش توضیحاتی گرفتم. او معتقد بود که چون سیمکشی تلفن این خانه اصولی نیست، اینترنت هم به شدت دچار اختلال است بنابراین چارهای ندارم جز اینکه مانند او هزینه بسیار زیادی برای اینترنت خانگی پرداخت کنم بلکه از یک سرعت حداقلی اینترنت بهرهمند شوم. به گفته مستاجر قبلی، بهتر است به جای استفاده از اینترنت کابلی، از اینترنت بیسیم که این روزها خیلی زیاد تبلیغ میشود استفاده کنم. از آنجا که در منزل ما تلفن هراه هم با مشکل آنتندهی مواجه است، از همسایهای که اتفاقا از اینترنت بیسیم استفاده میکند در این باره پرسوجو کردم. او گفت که بهتر است عطای این سرویس را به لقایش ببخشم، چون درست در زمانهایی که به اینترنت نیاز دارد، این سرویس قطع میشود و اتفاقا آنتندهی آن هم نامناسب است. در مجموع ترجیح دادم به سراغ همان اینترنت ADSL بروم تا شاید بتوانم با هزینهای قابل توجه از آن استفاده کنم. یکی از بزرگترین شرکتهای ارائهدهنده خدمات اینترنتی را که تبلیغات آن در روزنامهها و بیلبوردهای شهر دیده میشود، انتخاب کردم و با آن تماس گرفتم. پاسخ اوپراتور شرکت به من این بود: " فعلا جای خالی در شبکه موجود نیست. اسم شما را در لیست ثبت میکنیم و به موقع با شما تماس میگیریم." به دلیل آنکه در تلاش نخست ناامید شدم، با شرکت قبلی که به همین خانه سرویس اینترنت ارائه میداد، تماس گرفتم. اتفاقا از آنجا هم همین جواب را گرفتم. آنها مرا راهنمایی کردند که به اینترنت مخابرات متوسل شوم. گرچه شنیده بودم اینترنت مخابرات سرویسدهی نامطلوبی دارد و سرعت آن هم غیرواقعی است، به عنوان آخرین راه حل این روش را انتخاب کردم. ابتدا تلاش کردم با سامانه 2020 که خدمات اینترنت مخابرات را پشتیبانی میکند تماس بگیرم، اما وقتی از یک صدای ضبط شده شنیدم که "شما نفر 23 در صف انتظار هستید"، مطمئن شدم که از این راه به نتیجه نمیرسم. چون به مرکز مخابرات محل نزدیک بودم، فکر کردم بهترین راه سفارش اینترنت، مراجعه حضوری است، اما این یک خیال باطل بود! مسئول این بخش از من اجاره نامه محل سکونتم را خواست و با دیدن آن اعلام کرد که نمیتوانم از خدمات حضوری استفاده کنم. علت هم این بود که اجارهنامه من کد رهگیری نداشت. توضیح دادم که به تازگی این خانه را اجاره کردهام و مهر و امضای مشاوراملاک هم پای اجارهنامه هست، اما خانم مسئول هیچ کدام از استدلالهای مرا قبول نکرد و توصیه کرد که از سامانه 2020 استفاده کنم. به خانه برگشتم و بیش از 45 دقیقه در صف انتظار ماندم تا موفق شدم سفارشم را ثبت کنم. اپراتور به من گفت که به زودی با شما تماس میگیریم. خوشحال بودم که بالاخره توانستهام از خدمات اینترنت مخابرات در خانهام استفاده و نظر رئیسم را برای بهبود فعالیت جلب کنم، در حالی که سخت در اشتباه بودم! چند ساعت بعد کسی از مرکز مخابرات تماس گرفت و گفت امکان ارائه خدمات اینترنت به شماره تلفن منزل ما وجود ندارد، چرا که از صاحب این خط فقط یک نام و نام خانوادگی در مرکز مخابرات ثبت شدهاست. او تاکید کرد که سایر مشخصات فردی صاحب خط در این مرکز وجود ندارد و برای اصلاح آن هم فقط باید شخص صاحبخانه به مرکز مخابرات مراجعه کند. هر چه گفتم که صاحب این خط و خانه، پیرزنی است که اصلا در ایران نیست و امکان دسترسی به او وجود ندارد، اپراتور محترم قبول نکرد و این طور شد که من باز هم نتوانستم برای خانهام اینترنت بخرم. حالا من ماندهام و یک خانه بدون اینترنت و یک مدیرعامل سختگیر! خبرگزاری آنا
شنبه, 17 آبان 1393 ساعت 13:10
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: آخرین نیوز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 19]