واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: شنبه ۱۷ آبان ۱۳۹۳ - ۰۹:۴۷
پژوهشگران شیمی کشورمان با بهرهگیری از فناوری نانو اقدام به ساخت جاذبهایی زیستسازگار کردهاند که قادر به جذب آلایندههای آلی حاصل از مشتقات نفتی است. به گزارش سرویس علمی ایسنا، دکتر علی پورجوادی، عضو هیأت علمی دانشگاه صنعتی شریف و محقق طرح اظهار کرد: امروزه در صنایع مختلف مانند پتروشیمی، صنایع شیمیایی و نساجی به مقدار زیادی از حلالهای آلی استفاده میشود. افزایش آلودگیهای زیست محیطی ناشی از کاربرد این حلالها در زمینههای مختلف، محققان را به سمت پژوهش در زمینه روشهای حذف مؤثر آنها، بیش از پیش سوق داده است. پورجوادی با اشاره به اهمیت این موضوع افزود: نانولولههای کربنی به دلیل ساختار بسیار متخلخل و میان تهی، مساحت سطح ویژهی بالا، اثر آبگریزی و ایجاد پیوند هیدروژنی با مواد شیمیایی گوناگون، به عنوان جاذبهای مؤثر در زمینهی حذف بسیاری از آلودگیهای زیست محیطی شناخته شدهاند. هدف این پژوهش سنتز بسپارهای شبکهای شده (ژلهای بسپاری) به عنوان جاذب حلالهای آلی بوده است؛ به گونهای که ویژگیهای ممتاز ژلهای بسپاری و نانولولههای کربنی را در خود ترکیب کنند. وی تصریح کرد: جاذبهای سنتز شده قابلیت جذب مواد نفتی و مشتقات آنها از قبیل حلالهای آلی را دارا هستند. از این جاذبها را میتوان در پروژههای نفتی بالادستی و صنایع پتروشیمی وابسته استفاده کرد. در صورت استفاده از این جاذب از انتشار آلایندههای آلی به محیط زیست جلوگیری میشود. لذا از ایجاد بیماریهای گوناگون ناشی از این آلایندهها در انسان جلوگیری به عمل میآید. محقق طرح خاطرنشان کرد: ظرفیت و سرعت جذب بالا، جداسازی آسان پس از جذب از محیطهای آلوده، هزینهی ساخت پایین و سنتز ساده، قابلیت استفادهی مجدد و سازگاری با محیط زیست از دیگر مزایای جاذب سنتز شده است. به گفتهی پورجوادی، در روند ساخت این جاذب سطوح نانولولههای کربنی به گونهای عاملدار شده که بتواند در واکنشهای بسپارش شرکت کرده و همراه با تکپارهای آبگریز به منظور سنتز نانوکامپوزیتهای ارگانوژل مورد استفاده قرار گیرند. سپس توانایی این ارگانوژلهای سنتز شده در جذب حلالهای آلی با قطبیتهای گوناگون مورد ارزیابی قرار گرفته است. این محقق در ادامه افزود: خواص آبدوستی و یا آبگریزی مایعات یونی را میتوان از طریق تغییر آنیونها و کاتیونهای همراه آنها به آسانی تغییر داد. از این رو اصلاح سطح نانولولههای کربنی با مایعات یونی، سبب میشود سطوح ویژهی گسترده با خاصیت آبگریزی بالا و قابلیت توزیع بیشتر در ماتریس بسپارها ایجاد شود. قابلیت جذب بالای این ارگانوژلها در حلالهای آلی مورد استفاده به تطابق پذیری بالای ساختار آنها با حلالها و نیز دافعه الکترستاتیک بین گروههای یونی قابل تفکیک متصل به سطح نانولولههای کربنی وابسته است. پورجوادی خاطرنشان کرد: در توضیح نحوهی عملکرد این جاذب باید گفت که با افزودن نانولولههای کربنی به ساختار ارگانوژل، میزان آبگریزی و چربیدوستی محیط شبکهای ژلها بالا رفته و نیروی محرکهی قویتری حلالهای آلی را به درون ساختار ژل خواهد کشید. همچنین با حضور گروههای یونی در درون شبکهی ارگانوژل، بر اثر دافعه بین بارهای قرار گرفته بر روی سطح نانولولههای کربنی، زنجیرههای بسپار از هم فاصله گرفته و سبب تورم بیشتر ارگانوژل میشود. نتایج این تحقیقات که حاصل همکاری دکتر علی پورجوادی، عضو هیأت علمی دانشگاه صنعتی شریف و دکتر ملیحه دولابی، دانشآموختهی شیمی همین دانشگاه است، در مجلهی Polymer science: Part A, Polymer Chemistry منتشر شده است. انتهای پیام
کد خبرنگار:
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 26]