محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1843279841
کنگره جمهوری خواه و آینده سیاست خارجی آمریکا
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: کنگره جمهوری خواه و آینده سیاست خارجی آمریکا تهران – ایرنا – همزمان با اعلام نخستین نتایج انتخابات میان دوره ای کنگره آمریکا که از پیروزی جمهوری خواهان خبر می دهد، گزارش حاضر، به بررسی اختیارات کنگره، مواضع سیاسی 2 حزب حاکم و تاثیر پیروزیِ جمهوری خواهان بر آینده سیاست خارجی آمریکا می پردازد.
انتخابات میان دوره ای کنگره آمریکا یعنی تمام صندلی های مجلس نمایندگان و یک سوم از اعضای سنای این کشور، در حالی روز سه شنبه سیزدهم آبان با پیشتازی جمهوری خواهان در 2 مجلس نمایندگان و سنا به پایان رسید که به نظر می رسد، این دگردیسی در نظام قانون گذاری آمریکا می تواند بر تصمیم های سیاست خارجی این کشور در واشنگتن نیز تاثیرگذار باشد. در این چارچوب یادداشت حاضر، نخست می کوشد تا با بررسی اختیارات کنگره، وزن این قوه را در نظام تصمیم گیری آمریکا مورد بررسی قرار دهد و در ادامه نیز به دنبال بررسی چگونگی تغییرات روی داده در سیاست خارجی آمریکا خواهد بود.
** اختیارات کنگره
1- مجلس نمایندگان
مجلس نمایندگان آمریکا، 435 صندلی دارد که صندلی ها بر پایه جمعیت، میان ایالت ها تقسیم شده اند. برای نمونه، ایالت پرجمعیت کالیفرنیا در مجلس نمایندگان، 53 عضو و ایالت قطبی آلاسکا تنها یک عضو دارد. اعضای مجلس نمایندگان، نمایندگی شهر، بخش یا شهرستان خود را بر عهده می گیرند.
داشتن 25 سال تمام، شهروندی آمریکا برای مدت دستکم هفت سال و سکونت در حوزه انتخابی، شروط نامزدی برای مجلس نمایندگان است. (1)
دوره نمایندگی در این مجلس 2 ساله، اما تکرار نمایندگی نامحدود است. به طوری که «چارلز رنگل» دموکرات از سال 1971 م(1350) تاکنون نمایندگی شهر نیویورک را بر عهده دارد.
مجلس نمایندگان آمریکا 21 کمیسیون دارد که از کمیسیون های بودجه، آموزش و کشاورزی تا روابط خارجی، امور نظامی، امنیت داخلی و قضایی را شامل می شود. اما این مجلس، چند کمیسیون ویژه نیز دارد که به دلیل نظام حکومتی آمریکا منحصر به فرد هستند. «کمیسیون شیوه ها و میانگین» (Ways & Means) کارگروهی است که به طور ویژه، مسوول مالیات نویسی در مجلس است. شاید وجود این کمیسیون، بخشی از طبیعت نظام سرمایه داری مبتنی بر جمع آوری مالیات باشد.
«کمیسیون کهنه سربازان» نیز به طور ویژه به امور رفاهی و خدمات اجتماعی سربازان و پرسنل بازنشسته نیروهای مسلح این کشور می پردازد. با توجه به پیشینه جنگی و نظامی آمریکا، وجود چنین کمیسیونی توجیه پذیر است. وزارت کهنه سربازان آمریکا 280 هزار کارمند و بیش از 78 میلیارد دلار بودجه سالانه دارد.
«کمیسیون اخلاق» نیز مهمترین وظیفه اش، تعیین و نظارت بر وظایف و استانداردهای رفتاری مقام ها و پرسنل دولتی آمریکا است. (2)
در نظام حکومتی آمریکا، لوایح و قوانین باید توسط اعزای کنگره معرفی شوند. اگرچه بیشتر لوایح را دولت تنظیم می کند، اما این نمایندگان کنگره هستند که لایحه را مطرح و تصویب می کنند. همه لایحه ها و طرح های کنگره آمریکا باید پس از تصویب در یک مجلس، به تصویب مجلس دیگر نیز برسد.
مجلس نمایندگان، این مزیت را دارد که به طور سنتی، آغازگر تهیه لایحه های بودجه و امور اقتصادی است.
هم اکنون 233 صندلی مجلس نمایندگان در اختیار جمهوری خواهان و 199 کرسی در اختیار دموکرات هاست. اگرچه تاکنون نتایج نهایی اعلام نشده اما آخرین آمار از نتیجه انتخابات میان دوره ای کنگره، حاکی از آن است که جمهوری خواهان در مجلس نمایندگان آمریکا 243 صندلی و دموکرات ها 175 صندلی کسب کرده اند.
2- سنا
سنای آمریکا یکصد عضو دارد و هر یک از پنجاه ایالت این کشور، 2 سناتور به این مجلس معرفی می کند. بنابراین، اعضای سنا، نمایندگی ایالت خود را بر عهده دارند.
داشتن 30 سال تمام، شهروندی ایالات متحده برای مدت دستکم 9 سال و اقامت در ایالت انتخابی، شرط های نامزدی برای عضویت در سنا است. دوره نمایندگی سنا 6 ساله و انتخاب مجدد در این مجلس نامحدود است. برای نمونه، «پاتریک لِی هی» سناتور دموکرات ایالت ورمانت، از سال 1975 م عضو مجلس سنا است.
هر 2 سال نیز دوره 6 ساله یک سوم از سناتورها پایان می یابد.
با توجه به اینکه مجالس نمایندگان و سنا، تکمیل کننده یکدیگر هستند، بسیاری از 20 کمیسیون سنا، دقیقا مشابه کمیسیونِ قرینه خود در مجلس نمایندگان است.
سنای آمریکا این مزیت را دارد که وزیران دولت، رییس سازمان اطلاعات مرکزی (سیا)، رییس ستاد مشترک ارتش، رییس پلیس فدرال (اف.بی.آی) و شماری دیگر از مقام های ارشد اجرایی باید در هنگام انتصاب، از این مجلس رای اعتماد بگیرند. بنابراین نفوذ سنا روی مدیران دولتی بیش از مجلس نمایندگان است.
هم اکنون 53 صندلی سنا در اختیار دموکرات ها و 45 کرسی در اختیار جمهوری خواهان است. در انتخابات دیروز، سرنوشت 36 صندلی به رای گذاشته شد. طبق آخرین نتایج اعلام شده از سوی رسانه های آمریکا، جمهوری خواهان توانسته اند در انتخابات میان دوره ای دستکم 52 صندلی از یکصد صندلی مجلس سنا را از آن خود کنند.
این برای نخستین بار از سال 2006م (1385) تاکنون است که جمهوری خواهان کنترل مجلس سنا و مجلس نمایندگان آمریکا را به صورت همزمان در دست گرفته اند.
**اختیارات فرماندار
فرماندار، مدیر اجراییِ یک ایالت و تقریبا برابر با استاندار در نظام های اداری متمرکز است. فرماندارها در آمریکا با رای مستقیم شهروندان ایالت ها، اغلب برای دوره های چهار ساله، انتخاب می شوند.
از آنجایی که قوانین مدنی و مدیریت اقتصادی ایالت ها در آمریکا مستقل از یکدیگرند، فرماندارها از قدرت عمل فراوانی در مدیریتِ ایالت خود برخوردارند؛ اما از این نظر که فرمانداران در اجرای برنامه های خود باید با مجالس قانون گذاریِ ایالتی تعامل داشته باشند، محدودیت هایی دارند.
در 47 ایالت از 50 ایالتِ آمریکا، اگر کرسی سنای ایالت به هر دلیلی خالی شود، فرماندار می تواند کسی را تا زمان برگزاری انتخابات آینده، به عنوان نماینده موقت ایالت در سنا معرفی کند.
هم اکنون فرمانداران 29 ایالت آمریکا جمهوری خواه و فرمانداران 21 ایالت دموکرات هستند. روز گذشته، انتخابات فرمانداری در 36 ایالت و سه سرزمین وابسته به آمریکا (گوآم، جزایر ماریانای شمالی و جزایر ویرجین) برگزار شد.
*** حقوق نمایندگان مجلس و فرمانداران
حقوق پایه نمایندگان مجلس و سنای آمریکا، 14 هزار و پانصد دلار است که با حقوق ماهانه ژنرال چهار ستاره ارتش، میانگین حقوق استاد تمام (پروفسور) دانشگاه و میانگین پایه حقوق مدیران عامل شرکت ها در این کشور برابری می کند.
همچنین حقوق ماهانه رییسان فراکسیون های اقلیت و اکثریت مجالس آمریکا حدود 16 هزار دلار و حقوق رییس مجلس نمایندگان، 18 هزار و 500 دلار است.
درآمد فرمانداران بسته به ایالتی که در آن کار می کنند، متفاوت است. فرماندار ایالت پنسیلوانیا با 15 هزار و 500 دلار، بیشترین حقوق را می گیرد و فرمانداران بیشتر ایالت ها نیز بیش از 10 هزار دلار حقوق می گیرند؛ هرچند فرماندار ایالت «مِین» (Maine) با ماهی 5 هزار و 800 دلار، کمترین حقوق را در میان فرمانداران ایالت های پنجاه گانه آمریکا دریافت می کند.
حقوق رییس جمهوری آمریکا نیز از سال 2001 م (1380) تا کنون، سالی 400 هزار دلار، یعنی ماهانه 33 هزار دلار بوده است. (3)
این در حالی است که میانگین درآمد خانوارهای آمریکایی، ماهی 4 هزار و 500 دلار و میانگین درآمد یک کارمند متخصص مهندسی رایانه، 6 هزار و پانصد دلار برآورد می شود.(4)
*** سیاست حزب های آمریکا
برای آشنایی با سیاست ها و رویکردهای احزاب آمریکایی، به مقاله «جهت گیری حزب های آمریکایی در انتخابات ریاست جمهوری» (5) مراجعه کنید. در زیر، به مواضع دموکرات ها و جمهوری خواهان که تنها رقیبان واقعی در نظام دو حزبی آمریکا و انتخابات تازه هستند، اشاره می کنیم:
**حزب دموکرات
حزب دموکرات، تاسیس شده در سال 1828م، قدیمی ترین حزب آمریکایی است که هنوز فعالیت می کند. البته این حزب در دوران حیات خود بارها دستخوش گسست، ادغام و تغییر راهبردهای سیاسی شد.
امروز، حزب دموکرات در آمریکا نماینده جناح چپ در حکومت این کشور است. اعتقاد به ضرورت افزایش نقش دولت در اقتصاد، صنعت، بیمه ها و خدمات اجتماعی از جمله راهبردهای محوری این تشکل سیاسی به شمار می رود. دموکرات ها برای مقابله با کسری بودجه ناشی از هزینه های دولت در بخش بیمه و خدمات اجتماعی، از نظریه افزایش مالیات بر درآمد پشتیبانی می کنند.
حزب دموکرات از نظر فرهنگی، باورهای لیبرالی دارد. اگرچه به دلیل مذهبی بودن جامعه آمریکا، رهبران حزب دموکرات نیز اصول مذهبی منحصر به فرد آمریکاییان را پذیرفته اند، اما این حزب با پشتیبانی از «حق سقط جنین» (که با سقط جنین به دستور پزشک فرق دارد) و حمایت از آنچه «حقوق همجنس گرایان» نامیده می شود (مانند ازدواج، بهره مندی از مزایای تاهل!! و...) نشان می دهد که مرز مشخصی میان مذهب و حکومت قایل است.
دموکرات ها به دلیل باورهای لیبرالی، سختگیری کمتری نسبت به ورود مهاجران خارجی دارند و اقلیت های قومی اغلب به آنها گرایش پیدا می کنند.
در عرصه سیاست خارجی، راهبردهای 2 حزب دموکرات و جمهوری خواه یکسان است و تنها تفاوتِ این 2 گروه در روش هایی است که برای دستیابی به هدف به کار می برند. راهبرد مداخله جویی به منظور دستیابی به منافع ملی آمریکا در کانون سیاست خارجی هر 2 حزب قرار دارد.
اگرچه حزب جمهوری خواه با صنایع نظامی آمریکا ارتباط نزدیکی دارد، اما دموکرات ها نیز اگر لازم باشد، در استفاده از ابزار زور درنگ نمی کنند. بمباران اتمی هیروشیما و ناکازاکی به دستور «هری ترومنِ» دموکرات رییس جمهوری پیشین آمریکا انجام شد. نخستین اقدامات مداخله جویانه آمریکا در جنگ ویتنام نیز در دوره وی روی داد. اوج حضور نظامی آمریکا در ویتنام به دوران ریاست جمهوری «لیندون جانسونِ» دموکرات مربوط است. مداخله نظامی در بالکان (یوگسلاوی سابق) در زمان ریاست جمهوری «بیل کلینتون» رخ داد، ناوگان پنجم دریایی آمریکا در بحرین که شاخه نظامی این کشور در خلیج فارس، دریای عمان و دریای سرخ است هم در زمان ریاست جمهوری بیل کلینتونِ دموکرات تاسیس شد و بالاخره حمله نظامی آمریکا و ناتو به لیبی در زمان ریاست باراک اوباما صورت گرفت. همین امروز، سطح حضور نظامی آمریکا در دریای چین جنوبی، بسیار بیشتر از سال های ریاست جمهوری بوش است.
«نیویورک تایمز»، سومین روزنامه پرشمارگان آمریکا با 900 هزار نسخه، «لس آنجلس تایمز» با 600 هزار نسخه، «واشنگتن پست» با 550 هزار نسخه، «شیکاگو تریبون» با 430 هزار نسخه، هفته نامه «تایم» با 3 میلیون نسخه و هفته نامه «نیوزویک» با یک و نیم میلیون نسخه چاپی، از جمله نشریه هایی هستند که به حزب دموکرات آمریکا گرایش دارند.
«سی.ان.ان» و «سی.بی.اس»، معروف ترین شبکه های سراسری هوادار دموکرات ها هستند. با این حال، شبکه های تلوزیونی دیگری مانند «ای.بی.سی» (متعلق به شرکت والت دیزنی) هم به دلیل گرایش به باورهای لیبرال، به حزب دموکرات تمایل بیشتری دارند. «ان.بی.سی» (متعلق به شرکت جنرال الکتریک) ادعا می کند که رویکردی میانه رو و بی طرفانه دارد .
** حزب جمهوری خواه
این حزب یکی از 2 جریان حاکم بر آمریکاست که در سال 1854م با ائتلاف 2 حزب دیگر تشکیل شد.
جمهوری خواهان نماینده جناح راست حکومت آمریکا هستند و سیاست های محافظه کارانه تری دارند. اعتقاد به کاهش نقش دولت در اقتصاد، صنعت، بیمه ها و خدمات اجتماعی و واگذاری آنها به بخش خصوصی، محوری ترین سیاست داخلی جمهوری خواهان است. در چارچوب راهبرد جمهوری خواهان، با کاهش هزینه های دولت در بخش های یادشده، نیازی به افزایش مالیات ها نیست؛ بدین ترتیب، جناح راست آمریکا به طور معمول با افزایش مالیات بر درآمد مخالفت می کند و حتی برای کاهش آن می کوشد.
حزب جمهوری خواه از نظر فرهنگی، باورهای مذهبی دارد. این حزب مخالف ازدواج همجنس گرایان است، بیشتر (و نه همه) اعضای آن مخالف حق سقط جنین هستند و از گسترش نقش کلیسا در امور اجتماعی پشتیبانی می کنند.
«آبراهام لینکلن» رییس جمهوری قرن نوزدهم آمریکا که برده داری را در این کشور ممنوع کرد، معروف ترین عضو حزب جمهوری خواه به شمار می رود.
در روابط خارجی، جمهوری خواهان از نیمه دوم قرن بیستم تغییر موضع دادند و رویکرد مداخله جویی در عرصه بین المللی را برگزیدند. این چرخش سیاسی، البته، به گونه ای تدریجی صورت گرفت؛ چنان که «ریچارد نیکسون» جمهوری خواه، اعتبار پایان جنگ ویتنام را به نام خود ثبت کرده است.
اوج مداخله جویی جمهوری خواهان از زمان ریاست جمهوری «رونالد ریگان» آغاز شد و با قدرت گرفتن «جورج بوش» پدر و پسر، ادامه یافت.
گروه هایی که به واسطه چرخش سیاسی حزب جمهوری خواه از آن جدا شده اند را در آمریکا «کهنه محافظه کار» می نامند.
«وال استریت ژورنال» پرشمارگان ترین روزنامه آمریکایی با 2 میلیون و یکصد هزار نسخه، «نیویورک پست» و «واشنگتن تایمز» از جمله روزنامه هایی هستند که به جمهوری خواهان گرایش دارند. شبکه خبری «فاکس نیوز»(Fox News)، پربیننده ترین شبکه خبری آمریکا، معروف ترین و تنها رسانه تصویری و سراسری جمهوری خواهان است.
*** پیامدهای پیروزی جمهوری خواهان بر سیاست خارجی آمریکا
دگردیسی در کنگره آمریکا و تغییر در وزن هر یک از 2 حزب اصلی در این بخش از نظام تصمیم گیری این کشور می تواند نه تنها حوزه داخلی را تحت تاثیر خود قرار دهد بلکه بخش عمده سیاست خارجی در واشنگتن را نیز، به دلیل ماهیت تکثرگرای تصمیم سازی در این کشور می تواند مورد بازنگری قرار دهد. برای نمونه، 2 سال مانده به پایان دوره ریاست جمهوری جرج بوش پسر، پیروزی دموکرات ها در هر 2 مجلسِ آمریکا (کنگره) سبب شد که دولت جورج بوش پسر ناچار به پذیرش درخواست حزب مخالف برای برکناری «دونالد رامسفلد» وزیر دفاع وقت آمریکا شود و استعفای محترمانه او را بپذیرد. رامسفلد در آن سال ها به دلیل عملکرد ناموفق ارتش آمریکا در عراق و افغانستان، در کانون حمله های حزب دموکرات قرار داشت.
خاطره ای که از سال 2006 به جا مانده، سبب شده است که برخی رسانه ها با توجه به پیروزی جمهوری خواهان در انتخابات میان دوره ای2014، سخن از احتمال برکناری «جان کری» وزیر خارجه آمریکا به میان آورند؛ چراکه سیاست خارجی دولت اوباما، یکی از کانون های انتقاد جمهوری خواهان بوده است.
با این حال، به نظر نمی رسد جمهوری خواهان به دنبال تغییر وزیر خارجه آمریکا در برهه کنونی باشند.
با پیروزی جمهوری خواهان بر کنگره «جیمز اینهاف» یا «جان مک کین» بر کمیسیون نیروهای مسلح آمریکا مدیریت خواهند کرد. همچنین به نظر می رسد، «ریچار بِر» بخت نخست ریاست کمیسیون اطلاعاتی سنا خواهد بود.
در تمام سال هایی که برخی سناتورهای دموکرات و رسانه ها از کاربرد شکنجه، شنود و حمله های پهپادی به عنوان ابزارهای ضدحقوق بشری در سازمان سیا و شورای امنیت ملی آمریکا انتقاد می کردند، ریچارد بِر تمام قد از این 2 نهاد دفاع می کرد و مدیریت او بر کمیسیون اطلاعاتی سنا، به معنای پایانی بر تحقیق و تفحص از 2 نهاد یادشده خواهد بود.
در سنای جمهوری خواه، «باب کورکِر» (Bob Corker) بخت اصلی برای ریاست کمیسیون روابط خارجی است. کورکِر را به عنوان شخصیتی میانه رو می شناسند که با دولت اوباما کمتر وارد چالش می شود. با این حال، سنایی که در اختیار جمهوری خواهان باشد، دولت اوباما را برای دخالت بیشتر در سوریه و عراق زیر فشار خواهد گذاشت. بسیاری از جمهوری خواهان و حتی شماری از دموکرات ها از ضرورت حمایت مالی و نظامی آمریکا از تروریست های باصطلاح میانه رو در مقابل تروریست های تندرو (داعش و جبهه النصره) سخن گفته اند.
همچنین جمهوری خواهان علاقه ندارند اعتبار امضای قراردادهای مهم به نام یک رییس جمهوریِ دموکرات ثبت شود؛ بنابراین با آنکه حزب جمهوری خواه از تجارت آزاد حمایت می کند، شاید در مسیر گفت و گو برای پیمان های بازرگانی آزاد «فرا اقیانوس آرام» (TTP) و «فرا اقیانوس اطلس» (TTIP) که هم اکنون در جریان است، با دولت اوباما همکاری نکند. این همکاری نکردن، به طور احتمالی شامل قراردادهای سیاسی در خاورمیانه نیز خواهد شد.
از: زمان رضاخانی
ایرنا**9163**2040**1358
منابع:
(1)http://www.house.gov/content/learn
(2)http://ethics.house.gov/jurisdiction
(3)http://blogs.wsj.com/numbers/election-bill-salaries-for-house-senate-governors-and-state-lawmakers-1824
(4)http://www.payscale.com/research/US/All_People_in_All_Surveys/Salary
(5)http://www3.irna.ir/fa/NewsPrint.aspx?ID=330312
14/08/1393
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 29]
-
سیاسی
پربازدیدترینها