تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1805153146
درباره فیلمی که بازیگرانش سه روز نخوابیدند
واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین:
درباره فیلمی که بازیگرانش سه روز نخوابیدند وبلاگ > کثیریان، کیوان - رویز پرستویی و سهیلا گلستانی با پیشنهاد امینی تیرانی تصمیم می گیرند سه روز بیدار بمانند...
کیوان کثیریان استفاده از ایده بیداری طولانی شخصیت های یک فیلم و به عبارتی نخوابیدن به مدت زیاد ایده غریبه ای نیست. شاید آشناترینش فیلم "بیخوابی" باشد که ما نسخه نولانش را بهتر می شناسیم. استفاده دراماتیک از این نخوابیدن البته یکی از مهم ترین امتیازات آن فیلم است. مسعود امینی تیرانی هم در "بیداری برای سه روز" با استفاده از این ایده، یک فیلم تجربی -با هر تعریفی- ساخته است. پرویز پرستویی و سهیلا گلستانی با پیشنهاد امینی تیرانی تصمیم می گیرند سه روز بیدار بمانند و با قوانینی که وضع می کنند-از جمله آنکه غلبه خواب بر یکی از دونفر بازی را تمام می کند و اینکه بیش از چهارساعت نباید در یک مکان بمانند- کنش ها و واکنش هایشان را جلوی دوربین به نمایش می گذارند. قرار بوده به نوعی این ایده، ما به ازای موقعیتی فرض شود که اگر سه روز تا مرگ فاصله داشتیم چه می کردیم. فیلم تلاش می کند درطول روند اثرگذاری بیخوابی بر این دو، تنها شاهد باشد و انتظار وقوع حوادثی غیر منتظره را بکشد. در طی این فرایند، تغییر رفتار دوشخصیت به نمایش درمی آید بی آنکه قرار باشد بدانیم چرا این بازی را دنبال می کنیم. یک و نیم ساعت از هفتاد و دوساعت بیداری دو نفر را می بینیم و با پایان موفقیت آمیز این بازی، با خواب آن دو همه چیز تمام می شود. شاید این قرار هفتادودو ساعته برای دوبازیگر فیلم و عوامل آن ، تجربه تازه و عجیبی باشد ولی فیلم با توجه به طراحی پیشینی خود در شبیه سازی این فرض داستانی با ساعت آخر زندگی انسان، موفق نیست. لحظاتی که پرستویی با عصیانش مقابل کارگردان لحظات پرتنشی می آفریند چندان واقعی به نظر نمی رسد و گمان می رود سهیلا گلستانی که بتدریج به آرامشی مضاعف رسیده است، واقعا دارد خودش این موقعیت را به طور کامل تجربه می کند. فیلم بیش از آنکه بخواهد یا بتواند صاحب طرحی دراماتیک باشد یا تلاش کند آدم هایش را در موقعیت های متفاوت قرار دهد و لحظات جذابتری بیافریند، تنها شامل یک روایت ساده و تخت از ای این بازی است و به نظر می آید ریش و قیچی در اختیار بازیگران است. در لحظاتی که به دقایق پایانی نزدیکتر می شویم و آدم ها تحت تاثیر بی خوابی، بیشتر از همیشه "خودشان" می شوند، می توانست بیش از اینها لایه های دیگری به فیلم اضافه کند. ایده جذاب و منحصر بفرد فیلم مهم ترین امتیاز آن است که به گمانم در پس پرداخت خامدستانه، حرام شده است. این یادداشت در شماره 57 مجله 24 آبان 93 به چاپ رسیده است
جمعه 9 آبان 1393 - 11:51:20
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 64]
-
گوناگون
پربازدیدترینها