تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1837605393
پارادایمهای اخلاق رسانهای
واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: پارادایمهای اخلاق رسانهای
بخش ارتباطات- رسانه، در دهههای اخیر و بهویژه از سالهای بعد از جنگ جهانی دوم، به یکی از کلیدیترین مفاهیم در زندگی انسان مدرن تبدیل شده است؛ به طوری که هر یک از ما در طول روز ناگزیر به مواجهه گزینشی یا ناخودآگاه با انبوه پیام‌هایی هستیم که از رسانههای مختلف منتشر می‌شوند، و زندگی روزمره ما به شکل تنگاتنگی با رسانه‌ها و پیام‌های آنها گره خورده است. پیچیدگی روزافزون تکنولوژی‌های ارتباطی، گستردگی حوزه عمل و دربرگیری بالای آنها در داخل و خارج از مرزهای قانونی کشورها، کار در رسانه‌ها را به یکی از حساس‌ترین و تأثیرگذارترین مشاغل در دنیای مدرن تبدیل کرده و لزوم تدوین اصول و چارچوب‌های اخلاقی را برای فعالیت در این حوزه بیش از پیش روشن کرده است، به گونه‌ای که بحث «اخلاق رسانهای» به یکی از شاخه‌های مهم اخلاق کاربردی در کنار تخصص‌های دیگری چون پزشکی، حقوق، تجارت، مهندسی و... تبدیل شده است. در این مقاله اشاره مختصری به تعریف، تاریخچه و تغییر و تحولات صورت‌گرفته در روند شکل‌گیری اصول اخلاق رسانهای خواهیم داشت.تعریفبرخی از محققان، واژه «اصول اخلاقی»1 را از واژه «اخلاق»2 تفکیک می‌کنند و «اخلاق» را به طور کلی برای مشخص کردن معیارهای «رفتار نیک»، اما «اصول اخلاقی» را برای معرفی یک رویکرد خردگرا و حتی عملی و توجیهی در مورد قواعد رفتاری به کار می‌برند.3 از آن جا که اصول اخلاقی، معمولاً به صورت مدون و در قالب توصیه‌‌های مندرج در ماده‌ها و بندهای خاص عرضه می‌شوند، به حوزه حقوق نیز نزدیک می‌شوند، اما تفاوتی که با مقررات حقوقی دارند این است که مقررات حقوقی عمومیت دارند و برای همه افراد لازم‌الاجرا به شمار می‌روند، در حالی که اصول اخلاقی، از ویژگی اقتدارآمیز برخوردار نیستند و تنها یک گروه اجتماعی یا حرفه‌ای خاص (مثل اصحاب رسانه، پزشکان، حقوقدان‌ها و...) را در بر می‌گیرند و جنبه‌های الزام‌آور آنها نیز محدود است.4 بر این اساس، می‌توانیم «اصول اخلاق رسانهای» را به عنوان مجموعه قواعدی تعریف کنیم که دست‌اندرکاران رسانه‌ها به صورت داوطلبانه و بر اساس ندای وجدان و فطرت خود در انجام کار حرفه‌ای رعایت می‌کنند؛ بدون آن که الزام خارجی داشته باشند و یا در صورت تخلف، دچار مجازات‌های قانونی گردند.5می‌توانیم «اصول اخلاق رسانهای» را به عنوان مجموعه قواعدی تعریف کنیم که دست‌اندرکاران رسانه‌ها به صورت داوطلبانه و بر اساس ندای وجدان و فطرت خود در انجام کار حرفه‌ای رعایت می‌کنند؛ بدون آن که الزام خارجی داشته باشند و یا در صورت تخلف، دچار مجازات‌های قانونی گردندتاریخچهتحولات صورت گرفته در روند تکامل اصول اخلاق رسانهای (به طور عام)، ارتباط نزدیکی با اصول اخلاق روزنامه‌نگاری (به طور خاص) دارد؛ و این امر، به دلیل قدمت زیاد روزنامه‌ها به عنوان نخستین رسانههای جمعی است که از اواخر قرن پانزده و اوایل قرن شانزده میلادی شروع به انتشار کرده‌اند، به طوری که امروزه با وجود گسترش رسانه‌هایی نظیر رادیو، تلویزیون و رسانههای نوین الکترونیکی، می‌توان گفت که مبنای اخلاقی تمام آنها، همان اصول مطرح شده در خصوص روزنامه‌نگاری است که با توجه به شرایط و تکنولوژی‌های موجود، مورد تجدید نظر و اصلاح قرار گرفته‌اند. بر این اساس، برای آشنایی با تاریخچه و تحولات صورت گرفته در روند تکاملی اصول اخلاق رسانهای، راهی جز بررسی روند تکاملی اصول اخلاق روزنامه‌نگاری نخواهیم داشت. در این مقاله، این تحولات را در چهار دوره تاریخی، به شرح زیر از هم تفکیک کرده‌ایم:1. اواخر قرن 18 تا اوایل قرن 19ویژگی بارز این دوره که با «روزنامه‌نگاری عقیدتی و مسلکی» شناخته می‌شود، تأکید بر «آزادی بیان» و مبارزه برای به دست آوردن آن است. این مبارزات، که بیشتر در قالب مقالات و تحلیل و تفسیرهای انتقادی از سوی روشنفکران آن دوره بروز پیدا می‌کرد، کم‌کم زمینه را برای تبدیل مطبوعات به «رکن چهارم دموکراسی» در کشورهای غربی فراهم آورد. در واقع مهم‌ترین اصلی که روزنامهنگاران این دوره بر آن اتفاق نظر داشتند، تلاش برای دستیابی به نوعی روزنامه‌نگاری آرمانی بود که بتوانند بدون نظارت از بالا، به بیان آزادانه افکار و اندیشه‌های خود بپردازد و به عمر روزنامه‌نگاری فرمایشی و آمرانه‌ای که زیر نظر حکومت‌های استبدادی و نظام‌های سلطنتی شکل‌گرفته بود، پایان بخشند. پرهیز از هر گونه سانسور در اندیشه و بیان، مخالفت با نظارت از بالا بر کار روزنامهنگاران، انتقاد آزادانه در مورد عملکرد حاکمان و سیاستمداران و... را می‌توان جزو مهم‌ترین اصول اخلاقی به شمار آورد که در آن دوران مورد تأکید روزنامهنگاران قرار می‌گرفتند.
2. اواسط قرن 19 تا اوایل قرن 20در این دوره که با افزایش جمعیت، گسترش شهرنشینی و پیشرفت‌های سریع در تکنولوژی‌های جدید ارتباطی (بویژه تحول روزنامه‌نگاری سنتی به روزنامه‌نگاری صنعتی و تجاری) همراه بود، مسائل جدیدی نیز در مورد کیفیت کار روزنامه‌نگاری رخ داد که روزنامهنگاران را مجبور کرد برای جذب خوانندگان انبوه و افزایش تیراژ و کسب آگهی‌های بیشتر، به «روزنامه‌نگاری جنجالی» روی بیاورند که معمولاً عرصه اخبار، تصویرها و گزارشهای مربوط به رویدادهای هیجان‌انگیزی چون جنایت‌ها، رسوایی‌ها، زندگی چهره‌های مشهور و... بود. این نوع روزنامه‌نگاری ـ بر خلاف مباحث انتقادی روزنامه‌های مسلکی که ابعاد عقلی و منطقی خوانندگان را مورد توجه قرار می‌دادند، بیشتر به ویژگی سرگرم‌کنندگی، هیجانی و عاطفی مخاطبان، اولویت می‌داد.نخستین سوء استفاده‌های بارز اخلاقی از مطبوعات، در همین دوره اتفاق افتاد. استفاده از فعالیت روزنامهنگاران برای تحقق اهداف سیاسی از جمله این سوء استفاده‌ها بود که نمونه بارز آن را می‌توان در پرداخت کمک‌های مالی «بیسمارک» (صدر اعظم آلمان) به برخی از روزنامهنگاران فرانسوی برای ترغیب آنان به گسترش مخالفت با سیاست‌های ناپلئون سوم (امپراتور وقت فرانسه) و ایجاد تزلزل در ارکان سیاسی و نظامی کشور فرانسه (به منظور ایجاد بستر مناسب برای حمله به این کشور در سال 1870) مشاهده کرد. نمونه دیگر، اقدام جنجال‌برانگیز «ویلیام راندولف هیرست» مدیر روزنامه جنجالی «نیویورک جورنال» در جریان جنگ امریکا و اسپانیا بر سر کوبا بود که هیرست با انتشار گزارشهای هیجان‌انگیز درباره خشونت‌های اسپانیایی‌ها علیه استقلال خواهان کوبا، افکار عمومی ایالات متحده را علیه ادامه سلطه اسپانیا بر سرزمین مذکور، برانگیخت. او در پاسخ یکی از خبرنگاران خود به نام «فردریک رمینگتون» که برای انعکاس اخبار و ارسال تصاویر خشونت‌های اسپانیایی‌ها علیه مبارزان کوبایی به این کشور اعزام شده بود، اما بر خلاف انتظار گزارش داده بود که «همه چیز آرام است، هیچ گونه اغتشاش و آشوبی وجود ندارد. جنگ روی نخواهد و می‌خواهم به امریکا برگردم»، نوشت: «لطفاً در کوبا بمانید. شما تصویر ارسال کنید، من مقدمات جنگ را فراهم خواهم کرد» و سرانجام با اقداماتی که انجام داد، باعث شد که در سال 1898، دولت امریکا در مورد مسئله کوبا به اسپانیا اعلان جنگ دهد و به دنبال پیروزی در این جنگ، آن سرزمین به تصرف ایالات متحده درآمد.6نخستین تلاش‌ها در زمینه آموزش روزنامه‌نگاری به منظور کاهش سوء استفاده‌های اخلاقی از رسانه‌ها در دهه 1890 شکل گرفت که بعدها در دهه 1920 در قالب حرکتی گسترده‌تر به راه‌اندازی رشته روزنامه‌نگاری در دانشگاه‌ها منجر شدوضعیت نامطلوب روزنامه‌نگاری جنجالی و عملکرد شبکه‌های سراسری رادیویی ـ که بیشتر به گسترش آگهی‌های بازرگانی و افزایش درآمدهای مالی توجه داشتند، با انتقادها و اعتراض‌های فراوانی روبه‌رو شد. منتقدان این نوع روزنامه‌نگاری، با تأکید بر رعایت موازین اخلاقی، خواهان صداقت و راست‌گویی، احترام به حریم خصوصی افراد، رعایت مقررات حقوقی در انتشار اخبار، تلاش برای حفظ منزلت و شخصیت افراد (بویژه قربانیان جرائم و جنایات اجتماعی)، توجه به حقوق کودکان در انتشار اخبار و آگهی‌ها و... از سوی روزنامهنگاران بودند. همچنین هدیه دادن و تدارک سفرهای رایگان برای روزنامهنگاران به منظور شرکت در نشستهای و رویدادهای ورزشی (که به نوعی خوشگذرانی تلقی می‌شدند) نیز از سال 1870 از سوی منتقدان رسانهای مورد تقبیح واقع شد و بدین ترتیب، بنیان مطبوعات آزاد (بی‌طرف) بنا نهاده شد.
نخستین تلاش‌ها در زمینه آموزش روزنامه‌نگاری به منظور کاهش سوء استفاده‌های اخلاقی از رسانه‌ها در دهه 1890 شکل گرفت که بعدها در دهه 1920 در قالب حرکتی گسترده‌تر به راه‌اندازی رشته روزنامه‌نگاری در دانشگاه‌ها منجر شد. همچنین چهار کتاب که از مهم‌ترین منابع موجود در حوزه اخلاق روزنامه‌نگاری به شمار می‌آیند نیز دستاورد همین دوره بودند که عبارت‌اند از: «اخلاق روزنامه‌نگاری» اثر «نلسون کرافورد» (1924)، «وجدان روزنامه» از «لئون فلینت» (1925)، «اخلاق روزنامه» اثر «ویلیام گیبون» (1926) و «اخلاق و آداب روزنامه‌نگاری» از «آلبرت هنینگ» (1932). تمام این منابع از لحاظ محتوا مشابه بودند و تمرکز اصلی آنها بر روی موضوعاتی چون: گزارش‌گران و منابع خبری، وسوسه‌های مالی و تضاد منافع، امنیت ملی، مطبوعات آزاد (بی‌طرف)، فریبکاری، انصاف، دقت، احساس‌گرایی، و احترام به حریم خصوصی بود.7در کنار راه‌اندازی مراکز آموزش روزنامه‌نگاری، برای نخستین بار در این دوره بود که تلاش‌هایی در خصوص تهیه و تدوین اصول اخلاقی حرفه روزنامه‌نگاری از سوی روزنامهنگاران کشورهای اسکاندیناوی (نروژ در سال 1912، سوئد در 1916 و فنلاند در سال 1919) صورت گرفت. در سال 1918 «سندیکای ملی روزنامهنگاران فرانسوی» نیز مجموعه‌ای از مقررات اخلاقی را با عنوان «منشور وظایف روزنامهنگاران» تصویب کرد که این اصول در حال حاضر هم (البته با اصلاحاتی که در سال 1938 بر روی آن اعمال شد) مورد حمایت واحترام تمام سازمان‌های حرفه‌ای روزنامهنگاران فرانسه است.3. اواسط دهه 1920 تا اوایل دهه1970هیچ یک از تحولاتی که تا دهه 1920در حوزه اخلاق روزنامه‌نگاری رخ داد (اعم از: رشد پژوهشگری در حوزه مطبوعات، رشد انجمن‌های حرفه‌ای با مرام‌نامه‌های خاص اخلاقی و همچنین افزایش روزنامهنگاران مستقلی که اصول اخلاقی را به عنوان اولویت کاری خود قرار می‌دادند)، نتوانستند در برابر موج «طبیعت‌گرایی علمی» که از دهه 1930 در مراکز علمی به راه افتاده بود، مقاومت کنند و یا از مرگ اخلاق‌گرایی در این حوزه پیش‌گیری نمایند. بدین ترتیب، بعد از آخرین کتاب «کرافورد» ـ که در سال 1932 منتشر شد ـ، اصطلاح «اصول اخلاقی» و هم‌خانواده‌های آن نیز به مدت 40 سال از عناوین کتاب‌های ارتباطات جمعی در امریکای شمالی کنار گذاشته شد و به جای آن علوم طبیعی که به عنوان هدف غایی برنامه کاری محافل علمی (از جمله در حوزه ارتباطات) تعریف شده بود، شروع به گسترش و ترویج شیوه‌ها و اصول خاص خودش در قالب «روزنامه‌نگاری عینی» نمود. البته آن طور که «استفان وارد» (2004)، معتقد است روزنامه‌نگاری عینی، هم به عنوان متدولوژی (روش‌شناسی) و هم نوعی استاندارد اخلاقی به شمار می‌آمد؛ چرا که تعاریفی که برای این نوع خاص از روزنامه‌نگاری ارائه شده است، به نوعی، حاوی اصول اخلاقی نیز هست.
اوّلین زمزمه‌ها در مورد عینیت‌گرایی در اخبار، از سوی «والتر لیپمن» مطرح شد. او در کتاب خود به نام «افکار عمومی» ـ که در سال 1922 منتشر شد ـ، روزنامه‌نگاری عینی را «تأثیر ندادن احساسات و تمایلات شخصی و رعایت بی‌طرفی کامل در کسب و انتشار اخبار» معرفی کرد. به موازات کوشش‌های لیپمن، «انجمن امریکایی مدیران روزنامه‌ها» نیز در سال 1923 برای پشتیبانی از روزنامه‌نگاری عینی، به تدوین اصول اخلاقی و شرافتی حرفه روزنامه‌نگاری در قالب «اصول اخلاقی انجمن مدیران روزنامه‌های امریکا» اقدام کردند که به موجب آن، حقیقت‌جویی و صحت‌گرایی، استقلال و بی‌طرفی و همچنین احترام به حیثیت فردی و نیز احساس مسئولیت در برابر مصالح عمومی، از مهم‌ترین مبانی حرفه‌ای روزنامه‌نگاری عینی معرفی شد. اهمیت اصل عینیت اخبار و گزارشهای خبری، از دهه 1940 مورد توجه جدّی قرار گرفت.زیر چتر طبیعت‌گرایی علمی، اخلاق روزنامه‌نگاری، معادل گزارش بی‌طرفانه از اطلاعات خنثی قلمداد گردید. معرفی حقایق بدون آب و تاب دادن به آنها به عنوان استاندارد عملکرد خوب در نظر گرفته شد و تصمیم‌گیری در مورد این که این حقایق چه معنایی می‌توانند داشته باشند، به مخاطبان واگذار گردید و این طور به نظر می‌رسید دوره‌ای که در آن نهادهای ارزش‌مدار، اصول اخلاقی را تعیین می‌کردند، به نفع یک محیط حرفه‌ای و علمی ـ که به یک جهان‌بینی علمی ملتزم بود ـ، کنار گذاشته شده بود. برای مثال «لورنس مورفی» در سال 1924، تنها رویکرد علمی در اخبار را پرهیز از تعصب می‌دانست. او با تکیه بر خرد انسانی و به کارگیری اصول علمی، تأکید می‌کرد که حقایق باید به آینه واقعیت در اخبار تبدیل شوند. شکل‌گیری «سبک هرم وارونه» که بر اساس پاسخ‌گویی به پرسش‌های ششگانه (چه؟ چرا؟ چگونه؟ کجا؟ کی؟ و که؟) به منظور انطباق هر چه بیشتر اخبار و گزارش‌ها با اصل عینیت شکل گرفت نیز حاصل همین دوره است.هر چند در دهههای 1930 تا 1970، تنها مدل‌های خنثی و بی‌طرفانه بودند که حرف آخر را می‌زدند، «شن مک‌براید» در گزارش خود تحت عنوان «یک جهان، چندین صدا: به سوی نظم نوین جهانی اطلاعات و ارتباطات» پیشنهاد کرد که به منظور برقراری تعادل و فراهم آمدن فرصت‌های برابر، در تمام کشورهای در حال توسعه جهان، آموزش با کیفیت روزنامه‌نگاری ارائه شوداما کم‌کم نگرانی‌هایی نیز در خصوص اصول اخلاقی و دفاع از روزنامه‌نگاری ذهنی (عقیدتی) ابراز شد که از جمله مهم‌ترین آنها می‌توان به گزارش کمیسیون آزادی مطبوعات در سال 1948 در خصوص پیشبرد مسئولیت اجتماعی و به منظور اعتباربخشی مجدد به فعالیت‌های وسایل ارتباط جمعی اشاره کرد. این کمیسیون، در گزارش نهایی خود که با عنوان «مطبوعات آزاد و مسئول» در سال 1947 منتشر شد، با تأکید بر مسئولیت اجتماعی رسانه‌ها، آنها را ملزم به ارائه اخبار و گزارشهای عینی و قابل درک و هوشمندانه از رویدادهای روز، تبادل تفسیرها و انتقادها، تصویرهای معرف گروه‌های مختلف جامعه و توجه به ارزش‌ها و آرمان‌ها و همچنین ضعف‌ها و خطاهای آنها و نیز خودداری از عرضه تصویرهای کلیشه‌ای از آنها، معرفی هدف‌ها و ارزش‌های جامعه با پرهیز از تحریک احساسات و دستکاری افکار عمومی و در نهایت ایجاد زمینه مساعد برای دستیابی کامل به اطلاعات روز می‌کرد. از دیگر تلاش‌های صورت گرفته در این دوره می‌توان به «اعلامیه بوردو» که در سال 1954 از سوی «فدراسیون بین المللی روزنامهنگاران» در خصوص وظایف اخلاقی و رفتار حرفه‌ای روزنامهنگاران منتشر شد اشاره کرد. همچنین «اعلامیه مونیخ» که در سال 1971 از سوی نمایندگان سندیکاها و اتحادیه‌های روزنامه‌نگاری شش کشور عضو جامعه اقتصادی اروپا «اتحادیه اروپای کنونی» با عنوان «اعلامیه مربوط به وظایف و حقوق روزنامهنگاران» منتشر شد و نیز قطعنامه مصوب سال 1962 «سازمان بین المللی روزنامهنگاران» و اعلامیه سال 1976 «فدراسیون روزنامهنگاران امریکای لاتین» درباره اصول اخلاق حرفه‌ای روزنامه‌نگاری هم از جمله دیگر فعالیت‌های قابل توجه این دوره هستند.4. دهه 1980 به بعد
این دوره را که با تلاش کشورهای جهان سوم به منظور برقراری «نظم نوین جهانی اطلاعات و ارتباطات» برای ایجاد تعادل و برابری در تبادل اطلاعات بین کشورهای جهان سوم و توسعه یافته همراه بود ـ، می‌توان به عنوان نقطه عطفی در بازنگری و تحول اصول اخلاق رسانهای دانست. دو رویداد مهمی که زمینه‌ساز این بازنگری شدند، «گزارش مک‌براید» ـ که در سال 1980 از سوی سازمان علمی، آموزشی و فرهنگی سازمان ملل متحد (یونسکو) ارائه شد ـ، و «آموزش اصول اخلاقی در مراکز آموزش عالی» بودند.«شن مک‌براید» در گزارش خود تحت عنوان «یک جهان، چندین صدا: به سوی نظم نوین جهانی اطلاعات و ارتباطات» پیشنهاد کرد که به منظور برقراری تعادل و فراهم آمدن فرصت‌های برابر، در تمام کشورهای در حال توسعه جهان، آموزش با کیفیت روزنامه‌نگاری ارائه شود. به دنبال انتشار این گزارش، موضوع تدوین و تصویب مجموعه مقررات بین المللی اخلاق حرفه‌ای روزنامه‌نگاری، مطرح گردید و در نهایت در سال 1983 این اصول اخلاقی، با عنوان «اعلامیه یونسکو درباره رسانه‌ها» از سوی بیشتر کشورهای عضو این سازمان به تصویب رسید. این اعلامیه، شامل 10 اصل بود که در آن به ترتیب؛ «حقوق خلق‌ها در مورد اطلاعات حقیقی»، «وابستگی روزنامه‌نگار به واقعیت عینی»، «مسئولیت اجتماعی روزنامه‌نگار»، «صحت عمل حرفه‌ای روزنامه‌نگار»، «دستیابی و مشارکت مخاطبان در زمینه‌های اخبار و اطلاعات»، «احترام به زندگی خصوصی و شرافت انسانی»، «احترام به منافع عمومی»، «احترام به ارزش‌های جهانی و گوناگونی فرهنگ‌ها»، «از میان بردن جنگ و مصائب دیگر بشریت»، «پیشبرد نظم نوین جهانی اطلاعات و ارتباطات» مورد تأکید قرار گرفت.یکی از تأثیرگذارترین رویدادهایی که به تثبیت اصول اخلاقی در رسانههای امریکایی کمک زیادی کرد، به «مرکز هاستینگ نیویورک» مربوط می‌شود. این مرکز بین سالهای 1978 تا 1980، گسترده‌ترین مطالعه‌ای که تا آن زمان در خصوص اصول اخلاق حرفه‌ای انجام شده بود را در آموزش عالی امریکا انجام داد و نتایج آن ـ که در سال 1980 در چندین جلد جزوه و مقاله منتشر شدند ـ، پایه و اساس اصول اخلاق حرفه‌ای و کاربردی روزنامه‌نگاری را بنا نهادند. بر این اساس، اشتغال در رسانه‌ها نیز مانند مشاغلی چون پزشکی، حقوق، تجارت و مهندسی، تحت نظارت اصول اخلاق کاربردی قرار گرفت. همزمان با رشد سریع شکل‌گیری اصول اخلاق حرفه‌ای در حوزه‌های مختلف در دهه 1980، رسانه‌ها نیز از این جریان عقب نماندند، به طوری که در یک دوره طلایی بین سالهای 1983 تا 1993، شاخص دوره‌های آموزشی اخلاق رسانهای در مراکز آموزش عالی امریکا نزدیک به 100درصد افزایش نشان دادند.یکی از تأثیرگذارترین رویدادهایی که به تثبیت اصول اخلاقی در رسانههای امریکایی کمک زیادی کرد، به «مرکز هاستینگ نیویورک» مربوط می‌شودمطالعات پژوهشی بر روی اخلاق رسانهای در سه دهه گذشته از روند رو به رشد بالایی برخوردار بوده است. پیش‌آهنگ حرکت دراین زمینه، «نشریه اصول اخلاقی رسانههای جمعی» بود که در سال 1985 شروع به انتشار کرد. یکی از نقاط اوج مربوط به اصول اخلاق رسانهای در سال 1987 در شهر «بوستون» در قالب «مجله اخلاق رسانهای» شکل گرفت که یکی از دستاوردهای «کالج امرسون» بود و مجموعه اقدامات، آموزش‌ها و پژوهش‌های صورت‌گرفته در سطح بین‌المللی در حوزه اصول اخلاقی را پوشش می‌داد. گواه رشد در این حوزه، نشریه دیگری با عنوان «فضای اخلاقی: نشریه بین المللی اخلاق ارتباطات» بود که در سال 2004 در انگلیس بنیان نهاده شد.در پایان و به عنوان نتیجه‌گیری می‌توان گفت سیر تکاملی اخلاق رسانهای که از دهه 1980 به اوج خود رسید، امروزه با پیدایش تکنولوژی‌ها و فرصت‌های جدید ارتباطی، وارد مرحله تازه‌ای از حیات خود شده است؛ به طوری که شاید بتوان گفت در حال حاضر، مرحله گذار به پارادایم جدیدی در حوزه اخلاق رسانهای را سپری می‌کنیم. پارادایمی که با ظهور رسانههای متعامل، روزنامه‌نگاری شهروندی، تکثر منابع اطلاعاتی و... همراه است که در مقالات بعدی به آنها بیشتر خواهیم پرداخت.منبع: وب سایت مرکز آموزش موسسه همشهریتنظیم برای تبیان: عطاالله باباپورپی‌نوشت‌ها:1. The Ethics2. The Moral3. معتمدنژاد، کاظم، اصول اخلاقی حرفه روزنامه‌نگاری، فصلنامه رسانه، ش 66، تابستان 1385، ص35.4. همان، ص39.5. اسماعیلی، محسن، تعامل حقوق و اخلاق در رسانه‌ها، فصلنامه رسانه، ش 66، تابستان 1385، ص10.6. معتمدنژاد، کاظم، اصول اخلاقی حرفه روزنامه‌نگاری، فصلنامه رسانه، ش 66، تابستان 1385، ص44.7. The Encyclopedia of Journalism, Christopher H. Sterling, SAGE Publications, 2009, P537.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 265]
-
گوناگون
پربازدیدترینها