واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: یکشنبه ۴ آبان ۱۳۹۳ - ۰۹:۴۷

خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) - یادداشت روز سرهنگ عیناله جهانی، معاون آموزش و فرهنگ ترافیک پلیس راهور تهران روانشناسان و متخصصان علوم تربیتی خانه و مدرسه را دو نهاد مکمل در تربیت کودک میدانند. از این منظر خانه مدرسه اول فرزند و مدرسه، خانه دوم است. اگر این دو نهاد روشها و برنامههای هماهنگ داشته باشند، روند رشد کودک به درستی انجام خواهد شد. خانه و مدرسه باید همسو، مشابه، همدل و مکمل هم باشند و یکی از این دو، دیگری را خنثی نکند. اما در میان خانه و مدرسه، واسطهای است که شاید اهمیتش کمتر از این دو باشد اما نمیتوان از آن غافل شد. واسطهای که سلامت جسم و روان دانشآموز در گروه آن است. اگر به درستی انتخاب شود به نهاد خانه و مدرسه کمک میکند و اگر خدای نکرده در گزینشش اشتباه کنیم میتواند لطمات جدیای را به کودکمان وارد کند. سرویس مدرسه تنها خودرویی نیست که دانشآموز را از خانه به مدرسه میبرد و برمیگرداند، بلکه کلاس درس سیاری است که کودک ما بسیاری چیزها را از معلم این کلاس یعنی راننده سرویس میآموزد. امروز مسافتهای دور بین خانه و مدرسه در شهرهای بزرگ استفاده از خودرو را ناگزیر میکند. حالا اگر تمام اولیاء بخواهند خودشان کودکشان را به مدرسه برسانند ترافیکهای سنگین صبحگاهی و ازدحام خودروها در اطراف مدارس مشکلات متعددی را پیش خواهد آورد. چنین است که امروز در شهرهای بزرگ داشتن سرویس مدرسه تقریباً به ضرورتی انکارناپذیر بدل شده است. اما چرا سرویس مدرسه اینقدر مهم است: اصلاً لازم نیست به چیزهای فاجعهباری مانند مرگ و نقص عضو فکر کنید. فقط تصور کنید که یک خودروی سواری حمل دانشآموزان کوچکترین تصادفی بکند. چهار کودکی که داخل خودرو هستند چقدر خواهند ترسید؟ چه عارضه روحی و روانیای بر اثر تصادف برایشان اتفاق خواهد افتاد؟ تأخیر در رسیدن مدرسه چقدر اضطراب برایشان ایجاد خواهد کرد؟ ما هنوز خاطره تلخ تصادف خودروی حمل دانشآموزان در ولنجک را با گذشت بیش از 20 سال از یاد نبردهایم. هر چند که خوشبختانه در این سالها دیگر اتفاقات تلخ رخ نداده اما همین حادثههای به ظاهر کوچک را هم نباید دست کم بگیریم. آیا حاضریم چنین مشکلاتی برای فرزندانمان درست شود؟ جواب مشخص است. پس برای جلوگیری از چنین اتفاقاتی باید رانندهای را برای سرویس انتخاب کنیم که مقید به قانون و مورد تأیید مراجع ذیصلاح باشد. اما چیزی بالاتر از این هم وجود دارد. اگر راننده سرویس مدرسه خدای نکرده در خودرو سیگار بکشد یا موسیقیهای نامناسب پخش کند یا از کلمات رکیک استفاده کند و هر چیزی از این دست، یا اگر در رفت و آمد قوانین راهنمایی و رانندگی را رعایت نکند و در زمان عبور دادن دانشآموزان از عرض خیابان از جایی نامناسب بگذرد. آن زمان است که گویی خودمان با دست خودمان تمام تلاشهای خانه و مدرسه را خنثی کردهایم. سال پیش هم در یادداشتی نوشته بودم که: کودکان بیناترین چشمها و شنواترین گوشها و تیزترین ذهنها را دارند و هر آموزهای را سریعاً درک میکنند. به این ترتیب این «واسطه بین خانه و مدرسه» تنها حافظ جسم کودک ما نیست بلکه حافظ اخلاق و روان دانشآموزمان نیز هست. بر مبنای همین ضرورت است که قانونگذار برای رانندگان سرویس مدارس شرایط و ضوابط خاصی قائل شده. در آییننامه اجرایی حمل و نقل دانشآموزان مدارس مصوب هیأت محترم دولت شرایط و ضوابط راننده، خودرو و مسئولیت سازمانها و نظیر وزارت راه و ترابری و آموزش و پرورش معین شده است. پایان سخن؛ خودروهایی که برچسب سرویس مدرسه دارند دارای صلاحیت لازم برای حمل و نقل دانشآموزان هستند و تأییدیه مراجع ذیربط را دارند. شایسته است که والدین و مدارس تنها از این خودروها به عنوان سرویس مدرسه استفاده کنند تا هرگز شاهد لطمهای به دانشآموزان کشورمان نباشیم. انتهای پیام
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 36]