واضح آرشیو وب فارسی:فارس: تجربه مانور واقعی زلزله در کارگاه زلزله آزمای منطقه 10
۷ ریشتر؛ زلزلهای مصنوعی که واقعاً میترساند
میلرزد. با قدرت 7 ریشتر. اتاق تکان تکان میخورد. برق قطع میشود. سنگریزه و خاک از سقف میریزد. قفسه کتابخانه با تمام وسایلش واژگون میشود. چند لحظه بعد همه چیز آرام میگیرد و زلزله مصنوعی تمام میشود.
به گزارش خبرنگار اجتماعی فارس؛ اگر میخواهید ببینید زلزله واقعی دقیقاً چگونه است و در برابر آن باید چه کنید، زود به خیابان آزادی، خیابان میمنت، پایگاه پشتیبانی و مدیریت بحران منطقه 10 شهرداری بروید و زلزله 7.8 ریشتری را در دستگاه شبیه ساز زلزله این پایگاه تجربه کنید. یک اتاق نه چندان بزرگ است که با چند پله فلزی از سطح زمین بالا می رود، با 20 و چند صندلی، کلاههای ایمنی سفید، یک قفسه و یک کتابخانه با وسایلی مثل تلفن، کتاب، گلدان، دستگاه فکس و ... روی آن، یک ال سی دی و یک دستگاه کنترل. تختههای چوبی کف و سقف را پوشانده، نور کم است و فضا دلهره آور است. در که بسته می شود، شعاع آفتاب ناپدید شده و احساس گیر افتادن در دل حادثه به آدم دست می دهد. مدرس کارگاه زلزله آزما سپس شروع میکند به توضیح دادن درباره دستگاه، میگوید که مشابه آن در ژاپن با ظرفیت دو نفر ساخته شده، اما این دستگاه که تماماً ساخت داخل است، مستقل از دستگاه ژاپنی ساخته شده و مدال طلا در مسابقه جهانی نوآوری های ایی ینا 2012 را برده است. می گوید که این دستگاه زلزله هایی با قدرت زلزله طبس، بم و زلزله مشهور لوماپریتا در کالیفرنیا را شبیه سازی می کند و حین آن آموزش های لازم برای مواقع قبل، حین و بعد از زلزله ارائه می شود. نور کم میشود و فیلم به نمایش در میآید. صحنه هایی هولناک از فرو ریختن ساختمان های عظیم، شکافتن زمین و انفجارهای مهیب صدای پچ پچ حضار را در خود خفه می کند. انگار تازه همه به عظمت و دهشت خطری که در چند میلیمتری تهران است، پی می برند و صحنه سقوط لوسترها، قفسه ها، سر خوردن اتومبیل ها در خیابان ها، شکستن وسایل و فرو ریختن اشیا از در و دیوار، غول زلزله را زنده میکند. بعد صحنههایی واقعی از زلزله لوماپریتا در آمریکا به نمایش در میآید و دلخراش تر از آن، صحنه هایی از خسارات و خرابی های زلزله بم؛ زلزلهای که 50 هزار نفر را کشت و 30 هزار نفر را زخمی کرد. تازه ماجرا جدی می شود. بعد انیمیشنی از تغییر و تحولات درون و پوسته زمین به نمایش درمی آید که چگونگی شکل گیری گسلها و ایجاد زلزله را شرح می دهد. مدرس کارگاه هشدار میدهد که برای زلزلهای به بزرگی 6 ریشتر آماده باشیم. نور قطع میشود، اتاق شروع به لرزیدن میکند و صندلیها تکان تکان می خورند. اشیا پخش زمین میشوند، گلدان چینی می شکند و دستگاه فکس به آن سنگینی هم از حملات زلزله مصنوعی در امان نمی ماند. به توصیه مدرس، سعی می کنیم در جایمان ثابت بمانیم و با دست از سر و گردن خود محافظت کنیم. بعد زلزله 7 ریشتری می شود و نحوه پناه گرفتن زیر صندلی ها آموزش داده می شود. سنگریزه و اشیای دیگر از سقف بر سر می ریزند، خدا را شکر که کلاه سرمان است. بعد انیمیشنی پخش میشود که یاد میدهد در زمان زلزله در موقعیت های مختلف چه کنیم: از آسانسور استفاده نکنیم، از وسایل معلق و کمدهای بزرگ فاصله بگیریم، در راه پله به دیوار بچسبیم، در چارچوب در پناه بگیریم، در فضای باز از تیر چراغ برق و ساختمانها فاصله بگیریم، به پارک و فضاهای باز برویم و ... همچنین آموزش هایی برای ایمن سازی محیط کار و خانه و نحوه جاسازی وسایل به نمایش درمی آید. آخرین مرحله، آموزش نحوه خروج اضطراری از کارگاه است. تکان ها شدیدتر میشود و همه در حالی که دست خود را به صندلی ها گرفته و از سر و گردن خود محافظت میکنند، با کمک هم از کارگاه خارج میشوند. نور و گرمای بیرون آرامش بخش است و سفتی زمین زیر پا به زلزله زدگان مصنوعی امنیت خاطر می دهد. اما همین طور که از دور به اتاق لرزان نگاه می کنم، به آخرین زلزله 7.1 ریشتری تهران فکر می کنم، زلزله ای که 170 و اندی سال پیش رخ داده و دوره بازگشت آن بین 150 تا 200 سال پیش بینی شده است؛ زلزله ای که هر لحظه در کمین ماست و ما... آماده ایم؟! انتهای پیام/
93/08/03 - 16:23
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 65]