واضح آرشیو وب فارسی:جام نیوز:

چهل حديث عزاداري امام حسين(ع) (بخش اول)
اشك، دليل عشق است و نشانه پيوند. اشك، زبان دل است و شاهد شوق.
به این مطلب امتیاز دهید
به گزارش سرويس ديني جام نيوز، زندانى كردن «نور» در حصار شب، شيوه كهن ستمگران حاكم، در برخورد و مقابله با «حق» بوده است. خط فكرى و سياسى امامان شيعه، از همين رو همواره از سوى قدرتها، مورد تضييق و محدود يت و انزواى تحميلى قرار گرفته بود. طبيعى است كه در چنان شرايط، نوشتن و گفتن و سرودن و نشر تفكر و راه و خط آنان، از اسلوب هاى مؤثر شيعه به حساب مى آمد و پيروان حق، با زبان و قلم و شعر و مرثيه و اشك و عزادارى، در «احياء امر ائمه» و زنده نگهداشتن حماسه ها و بيان فضايلشان تلاش مى كردند. در آن عصر خفقان، طرح «خط امامان» ، نوعى مبارزه سياسى اجتماعى بود و خطرها در پى داشت. جلسات انس و ديدار شيعيان، وسيله اى براى الهام گيرى و يافتن محورهاى «وحدت مكتبى» به حساب مى آمد و شعر و مرثيه و نوحه و گريستن و عزادارى بر شهيدان كربلا و سيد الشهدا و مظلوميت اهل بيت عليهم السلام در آن عصر «نتوانستن» ها، ابعادى از مسأله زنده نگهداشتن مشعل حق و دعوت به «نور» و «ايمان» بود. سروده هاى موضع دار شاعران شيعى در آنچه كه به اهل بيت مربوط مى شد، به طور عمده دو محور اساسى داشت: مدايح و مراثى. استفاده از مدح و مرثيه، همواره به عنوان اهرمى در دفاع از حق و مبارزه با حكومت هاى جور، مورد استفاده قرار مى گرفت. برپايى مراسم سوگوارى براى ائمه و احياى خاطره شكوهمند و الهام بخش حيات و جهاد و شهادتشان، همواره در تاريخ، حركت آفرين و بيدارگر بوده است. سنت شعر گفتن و مرثيه خواندن و گريستن و گرياندن در مجالس سوگ اهل بيت نيز، مورد تشويق و دستور امامان بود، چرا كه عزادارى، رساندن صداى مظلوميت آل على به گوش مسلمانان بود و رسالتى عظيم داشت. اقامه مجالس به ياد آنان، بيان رنج هاى جانكاه پيشوايان حق و خون دلهاى ائمه عدل، فاش ساختن و آشكار كردن ناله مظلومانه آنان در هياهوى پرفريب اغواگران بود و عزادارى براى شهيد، انتقال فرهنگ شهادت به نسل هاى آينده تلقى مى شد... و اين خط همچنان ادامه يافت، تا اكنون. در اينگونه مجالس، احساس و عاطفه، به كمك شعورمى آيد و مكتب عاشورا زنده مى ماند و اشك، زبان گوياى احساس هاى عميق يك انسان متعهد و پاى بند به خط حسينى و كربلايى است. اشك، دليل عشق است و نشانه پيوند. اشك، زبان دل است و شاهد شوق. دلى كه به حسين عليه السلام و اهل بيت پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم عشق دارد، بى شك در سوگ آنان مى گريد و با اين گريه، مهر و علاقه درونى خود را نشان مى دهد و گريه بر حسين عليه السلام تجديد بيعت با «كربلا» و فرهنگ شهادت است و امضاى راه خونين شهيدان. اشك، خون مى سازد و مجاهد و شهيد مى پرورد. جبهه هاى گرم ايران اسلامى در سالهاى «دفاع مقدس» ، گوياترين و زنده ترين سندى است كه نشان مى دهد چگونه عشق عاشورايى و مراسم نوحه خوانى و اشك ريختن بر سالار شهيدان، محرم را ماه «پيروزى خون بر شمشير» مى سازد و اشك را به سلاحى كارى و مؤثر تبديل مى كند. سابقه عزادارى و سوگوارى بر مظلوميت خاندان پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم بسيار ديرينه است و خود پيامبر و على و فاطمه و...عليهم السلام و فرشتگان و كروبيان و جن و انس بر مظلوميت «آل الله» گريسته و مجالس عزا و گريه بر پا كرده اند. حتى انبياى گذشته هم اشكى ريزان و دلى سوزان و توسل و توجهى به خاندان عصمت و اسوه هاى شهادت داشته اند. شبهه آفريني هاى كج فهمان يا مغرضان نسبت به مسأله گريستن و عزادارى و توسل و اقامه مراسم و شعائر دينى در سوگ امامان مظلوم و شهيد، جز از بى خبرى آنان از تعاليم اسلام و دستورها و سنتهاى پيامبر اسلام، نشأت نمى گيرد. اين مجموعه چهل حديث كه پيش رو داريد، برخى از احاديث مربوط به اين سنت ارزشمند و سازنده را در بردارد.اميد است كه آشنايى با فرهنگ دينى و عمل به آن، وسيله نجات ما و سبب شفاعت «اهل بيت» از ما در روز قيامت گردد. آتش عشق حسينى " قال رسول الله صلى الله عليه و آله و سلم: ان لقتل الحسين عليه السلام حرارة فى قلوب المؤمنين لا تبرد ابدا." پيامبراكرم صلى الله عليه و آله و سلم فرمود: براى شهادت حسين عليه السلام، حرارت و گرمايى در دلهاى مؤمنان است كه هرگز سرد و خاموش نمى شود. (جامع احاديث الشيعه، ج 12، ص556) عاشورا، روز غم قال الرضا عليه السلام:" من كان يوم عاشورا يوم مصيبته و حزنه و بكائه جعل الله عزوجل يوم القيامة يوم فرحه و سروره." امام رضا عليه السلام فرمود: هر كس كه عاشورا، روز مصيبت و اندوه و گريه اش باشد، خداوند روز قيامت را براى او روز شادى و سرور قرار مى دهد. (بحارالانوار،ج 44، ص284) محرم، ماه سوگوارى قال الرضا عليه السلام:" كان ابى اذا دخل شهر المحرم لا يرى ضاحكا و كانت الكابة تغلب عليه حتى يمضى منه عشرة ايام، فاذا كان اليوم العاشر كان ذلك اليوم يوم مصيبته و حزنه و بكائه... " امام رضا عليه السلام فرمود: هر گاه ماه محرم فرا مى رسيد، پدرم (موسى بن جعفر عليهماالسلام) ديگر خندان ديده نمى شد و غم و افسردگى بر او غلبه مى يافت تا آن كه ده روز از محرم مى گذشت، روز دهم محرم كه مى شد، آن روز، روز مصيبت و اندوه و گريه پدرم بود. (امالى صدوق، ص 111) ديده هاى خندان قال رسول الله صلى الله عليه و آله و سلم:" يا فاطمة! كل عين باكية يوم القيامة الا عين بكت على مصاب الحسين فانها ضاحكة مستبشرة بنعيم الجنة." پيامبراكرم صلى الله عليه و آله و سلم فرمود: فاطمه جان! روز قيامت هر چشمى گريان است، مگر چشمى كه در مصيبت و عزاى حسين گريسته باشد، كه آن چشم در قيامت خندان است و به نعمتهاى بهشتى مژده داده مى شود. (بحارالانوار،ج 44، ص293)
سالگرد سوگ حسين (ع) عن الصادق عليه السلام: "نيح على الحسين بن على سنة فى كل يوم و ليلة و ثلاث سنين من اليوم الذى اصيب فيه." حضرت صادق عليه السلام فرمود: يك سال تمام، هر شب و روز بر حسين بن على عليه السلام نوحه خوانى شد و سه سال، در روز شهادتش سوگوارى برپا گشت. (بحارالانوار،ج 79، ص102) بودجه عزادارى قال الصادق عليه السلام: " قال لى ابى: يا جعفر! اوقف لى من منالى كذا و كذا النوادب تندبنى عشر سنين بمنى ايام منى." امام صادق عليه السلام مى فرمايد: پدرم امام باقرعليه السلام به من فرمود: اى جعفر! از مال خودم فلان مقدار وقف نوحه خوانان كن كه به مدت ده سال در «منا» در ايام حج، بر من نوحه خوانى و سوگوارى كنند. (بحارالانوار،ج 46، ص220)
۰۳/۰۸/۱۳۹۳ - ۱۴:۴۱
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام نیوز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 41]