تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1837426556
راهبرد امنیتی ایران در منطقه چیست
واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین:
راهبرد امنیتی ایران در منطقه چیست وبلاگ > مسلم، متین - شاید قضاوتی تند،عجولانه و غیر معمول به نظر برسد اما در آینده ای نه چندان دورمسئله اصلی سیاست خارجی و امنیت راهبردی ایران، نه موضوع پرونده هسته ای و نه حتی روابط با جامعه بین المللی، که چگونگی و مدیریت مناسبات با کشور های منطقه عربی و غرب آسیا خواهد بود
رئيس جمهور حسن روحاني در مبارزات انتخاباتي 2013 بيشتربه اين دليل مورد توجه راي دهندگان قرار گرفت كه خواهان تحول اساسي در سياست خارجي ايران شد.او با صراحتي كم سابقه تعارفات معمول را كنار گذاشت و مشكلات فزآينده و رو به مخاطره ايران را ناشي ازوجود نابساماني هاي گسترده و بي تدبيري ها در سياست خارجي كشورش در دولت قبل اعلام و وعده داد در صورت انتخاب شدن به اين وضعيت به قول او آشفته خاتمه خواهد داد.اكنون پس از گذشت حدود 15 ماه از به قدرت رسيدن اين سياستمدار نو گرا و واقع بين ، آيا او قادر به دفاع از عملكردش در سياست خارجي ست؟پاسخ سهل است و ممتنع. سهل است چون روحاني و وظريف توانسته اند به نحو شگفت انگيزي فشارهاي بين المللي عليه ايران را كاهش دهند،اعتماد به شدت صدمه خورده جامعه جهاني را تا حدي زيادي ترميم نمايند و مذاكرات خاموش شده هسته اي را دوباره فعال كنند.اما ممتنع است چون روحاني به اندازه محمود احمدي نژاد اينقدر خوش شانس نبود كه در زمان آغاز به كار، منطقه اي آرام و بي مخاطره را تحويل بگيرد. متقابلا پرزيدنت روحاني اينقدربد شانس بود كه وارث منطقه اي پر آشوب با ضريب امنيتي قرمز شد.ازچنين زاويه اي شايد اين مردم ايران هستند كه با خوش شانسي رئيس جمهوري رابه قدرت رساندند كه توانسته اعتماد بين المللي وسيعي را به خود و جامعه ايراني جلب كند. البته شايد عملكرد ديپلماسي روحاني و وزير خارجه اوتا آنجا كه به منطقه خاور ميانه عربي و غرب آسيا مربوط مي شود، شايسته پاره اي انتقادها باشد- كه به اعتقاد من اينگونه است- اما نمي توان اين نكته را پنهان نگاه داشت كه در وضعيت خطر ناك فعلي اين شانس بود، اعتبار و اعتماد بين المللي نسبت روحاني و تيم ديپلماسي او بوده كه توانسته تاحد زيادي به پيشبرد اهداف ايران در عرصه بين المللي و مديريت بحران هاي منطقه اي كمك كند. هرچند عده اي از ديپلمات ها و كارشناسان سياسي انتقاداتي را به متد سياست خارجي روحاني وارد مي دانند.اما به هر حال روحاني اينك براي ايرانيان و جامعه جهاني به يك خوش شانسي تجديد ناپذير تبديل شده و پايتخت هاي اروپائي و واشنگتن با همه اختلاف نظر هاي جدي كه با ايران دارند لازم است با سرعت بيشتري از اين فرصت بزرگ و تجديد ناپذير استفاده و توجه لازم را به ايران جديد مبذول دارند.نه صرفا به دليل شرايط آينده،بلكه عمدتا به اين علت كه هم اكنون ودر بحراني ترين شرايط منطقه اي و بين المللي، با همه مشكلات قابل پيش بيني ،اعتماد قابل توجه و بي سابقه اي در داخل نسبت به او وسياست خارجي اش ديده مي شود .اين مي تواند موقعيت رئيس جمهور كنوني و كاملا متفاوت ايران را در صحنه سياست ايران آينده تضمين كند. اما در آنچه به راهبرد امنيتي ايران در منطقه اي مربوط مي شود فكر ميكنم رسم ديپلماسي كنوني تهران از يك عدم توازن شكلي در اضلاع رنج مي برد. اگر پرونده هسته اي،ديپلماسي بين المللي و سياست منطقه اي ايران را 3 پايه هاي اصلي سياست خارجي تهران فرض بگيريم ،آزار دهنده ،هيچ تناسب هندسي ميان ابعاد پايه هاي آن ديده نمي شود. حداقل در بعد ديپلماسي منطقه عربي و خليج فارس به اندازه كافي يا حداقل به همان ميزان كه به روابط با غرب توجه مي شود - كه حتما سياست درستي است- به اصلاح و ترميم روابط با كشور هاي منطقه توجه نمي شود. در واقع كارشناسان سياسي با يك چرائي بزرگ دراين زمينه روبرو هستند و معتقدند نوع و جنس اختلافات ميان تهران و پايتخت هاي كشور هاي منطقه به اندازه كافي توجيه گر علت اين دوري و تقابل نيست و مي تواند دلايل ديگري داشته باشد. يك ديپلمات ارشد عرب خليج فارسي مقيم وين كه دولتش داراي مناسبات نسبتا گرمي با تهران است ميگويد" به اعتقاد من اصل موضوع به بدبيني و سوء تفاهم هاي ناشي ازعدم مذاكرات مستمر و ديپلماسي متقابل بر ميگردد.هر يك ديگري را مسئول رفع آنها ميداند كه بايد قدم اول را او بردارد. قدم اول هم هزينه هاي خود را دارد.پرزيدنت روحاني در ماه مارچ به مسقط رفت، در ماه ژوئن نيز امير كويت به تهران. سفر و ملاقات با دو عضو شوراي همكاري . اما براي ما ديپلمات ها جاي اين سوال مطرح است چرا ابر سياه بد بيني به كنار نرفت؟".
البته نمي توان مسئوليت دولت هاي منطقه در بروز وضعيت كنوني را ناديده گرفت،به نحوي كه ايجاد ناامني و فضاي تيره در منطقه،حتي صداي پايتخت هاي قدرت هاي غربي راهم درآورده است. اعتراض كه زيركانه تهران مي تواند فرصتي كم نظير در اختيار ايران قرار دهد و آن را به نقطه پرش ديپلماتيك قابل توجهي در ارتقاء روابط ميان ايران با غرب و جامعه جهاني تبديل كند. ولي صرف نظر از اين ايده،در نگاهي محدود اما عميقا كاربردي و استراتژيك شرايط بسيار حساس در منطقه ايجاب ميكند تهران به ديپلماسي متوازن منطقه اي در مقابل ديپلماسي عمومي بين المللي فرصت و قدرت مانور بيشتري بدهد. شايد قضاوتي تند،عجولانه و غير معمول به نظر برسد اما فكر ميكنم در آينده اي نه چندان دورمسئله اصلي سياست خارجي و امنيت راهبردي ايران، نه موضوع پرونده هسته اي و نه حتي روابط با جامعه بين المللي، كه چگونگي و مديريت مناسبات با كشور هاي منطقه عربي و غرب آسيا خواهد بود.شايد شما با اين ديدگاه موفق نباشيد اما در تعاريف جديد از مفاهيم چهار گانه "قدرت،ثبات،امنيت،منافع " اهميت و جايگاه يك كشوربيشتر در توانايئ هاي منطقه اي او در كنار قابليت همگرائي بين المللي مورد ارزيابي قرار مي گيرد تا صرف قابليت مانور در عرصه بين المللي.(شبيه رفتار تركيه)ايران هم از اين قاعده نمي تواند خود رامستثني بداند. همه اينها صرف نظر از دريچه امنيتي ست كه از سوي آنكارا در حال بازشدن به سوي تهران است و موجب شده ضريب امنيت ملي و منطقه اي ايران با مخاطره و چالشي بالقوه پايدار روبرو شود. مخاطره اي كه ظرفيت عملياتي خود را در اعمال قدرت منطقه اي جستجو و تجربه ميكند. اينكه دكترين ايران در منطقه چه خواهد بود؟ فعلا كه معلوم نيست .اما مي توان گفت در هندسه سياست خارجي ايران انجام يك باز ترسيمي اضلاع ضروريست،قبل از آنكه دير شود[email protected]
یکشنبه 27 مهر 1393 - 15:03:45
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 18]
-
گوناگون
پربازدیدترینها