تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
مراحل قانونی انحصار وراثت در یک نگاه: از کجا شروع کنیم؟
چگونه برای دریافت ویزای ایران اقدام کنیم؟ مدارک لازم و نکات کاربردی
راهنمای خرید یو پی اس برای مراکز درمانی و بیمارستانی مطابق الزامات قانونی
آیا طلاق توافقی نیاز به وکیل دارد؟
چگونه ویزای آفریقای جنوبی را به آسانی دریافت کنیم؟ راهنمای قدم به قدم
همه چیز درباره ویزای آلمان و مراحل دریافت آن
چرا پاسارگاد به عنوان یکی از مهمترین آثار تاریخی ایران شناخته می‌شود؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1820857391
گلایه نابینایان گلستانی از مردم و مسئولان/ گوش شنوایی برای حل مشکلات معلولان وجود ندارد
واضح آرشیو وب فارسی:مهر:
استانها > شمال > گلستان گزارش مهر/
گلایه نابینایان گلستانی از مردم و مسئولان/ گوش شنوایی برای حل مشکلات معلولان وجود ندارد
گرگان - خبرگزاری مهر: روز عصای سفید، بهانه ای است برای یادآوری بی مهری هایی که در حق معلولان به خصوص نابینایان شده است، بهانه ای است برای یادآوری این که 3 درصد از استخدام سازمان ها حق معلولان است و فرصتی است برای اینکه بگوییم نابینایان هم مانند ما حق تحصیل، کار ازدواج و استفاده راحت از خدمات شهری دارند.
به گزارش خبرنگار مهر، روز عصای سفید، بهانه ای است هم برای مسئولان و هم برای مردم تا یادشان باشد درکنار ما معلولانی زندگی می کنند که نیازهایشان آنقدر فراموش شده که حق قانونی آن ها تبدیل به آرزو شده است. رفاه اجتماعی، ادامه تحصیل ، شغل و ازدواج بخشی از رویاهایی است که نابینایان جامعه ما با آن در ارتباط هستند. "حسین صالح آبادی" و "سارا شایگان"، دو جوان نابینای گلستانی هستند که در زمینه های هنر و ورزش برای استان افتخار کسب کرده اند. اما اینبار نه برای بیان افتخارات بلکه برای یادآوری مشکلاتی که هر ساله فقط بیان می شوند و گوش شنوایی نیست تا به آن ها پاسخ دهد به گفتگو با این دو نشستیم. سارا شایگان، متولد فروردین سال 1368 ، دارای مدرک دیپلم انسانی است. وی چند سالی است مشغول ورزش "گل بال" است و عضو تیم ملی و دارای مقام کشوری هم هست. حسین صالح آبادی هم که بسیاری وی را به عنوان پایه ثابت در برنامه های فرهنگی و اجتماعی و به خصوص نمایشگاه ها و جشنواره می شناسند متولد شهریور سال 1366 و دارای مدرک لیسانس در رشته حقوق از دانشگاه پیام نور است. به گفته خودش، علاوه بر موسیقی چهار سال تئاتر کار کرده و به عنوان تماشاگر ویژه تئاتر هم شناخته شده است. علاوه بر این در مسابقات قرآنی مقام کسب کرده و علاقه بسیاری به هنر، پیاده روی، و دوچرخه سواری دارد. یکی از مشکلات مشترک نابینایان تحصیل در مقاطع دانشگاه و قبل از دانشگاه است. آشنایی با خط بریل و نبود کتاب های مخصوص نابینایان باعث شده تا بسیاری از معلولان این بخش از ادامه تحصیل منصرف شوند. سارا شایگان که از پنج سالگی نابینا شده است، با بیان این که "من پنج سال دوران ابتدایی را در مدرسه مهر استثنایی ها گذراندم و با خط بریل آشنا شدم" از حضورش در مدارس عادی در دوران راهنمایی و دبیرستان گفت و با بیان این که رفتار همکلاسی هایش در این دوران بسیار خوب بود، افزود: به مرور زمان و با برقرار کردن رابطه با همکلاسی هایم توانستم دوستان زیادی پیدا کنم تا در درس ها به من کمک کنند. به علت نبود کتاب مخصوص نابینایان در ترم سوم ترک تحصیل کردم وی به تحصیل در مقطع دانشگاه و مشکلاتش در این دوران اشاره کرد و گفت: در دانشگاه پیام نور در رشته حقوق سه ترم را گذراندم. در طول تحصیلم در دانشگاه به علت وضعیت شغلی که داشتم نتوانستم در دانشگاه حضور چندانی داشته باشم و رابطه دوستی با هم کلاسی هایم برقرار کنم، به همین دلیل متأسفانه دیگر ادامه درس برایم ناممکن شده بود زیرا باید کتاب ها توسط هم کلاسی هایم در نوار ضبط می شد و به من داده می شد اما من دوستی برای این کار نداشتم و ترک تحصیل کردم." دوران تحصیل پیش از دانشگاه حسین صالح آبادی هم مانند سارا شایگان بود. وی گفت: در طول 6 سال راهنمایی و دبیرستان رابطه ی و صمیمانه ای با بچه های عادی داشتم. سال دوم و سوم دبیرستان در انتخابات شورای مدرسه شرکت کردم و بیشترین رأی را به خودم اختصاص دادم. فعالیت من با بچه ها، مدرسه را به رتبه دوم بهترین مدارس پسرانه ی شهر رساند. مشکلات دوران دانشگاه حسین و سارا مشترک بود با این تفاوت که حسین صالح آبادی تحصیلاتش را تکمیل کرد. صالح آبادی با بیان این که "بزرگترین مشکل من در دانشگاه تهیه کتاب بود" از نبود حمایت در دوران تحصیلش گله کرد و گفت: نبود حمایت باعث شد تا تصمیم به پیدا کردن دوست برای خودم گرفتم. کتاب ها توسط دوستانم داخل نوار ضبط می شد و به من آموزش داده می شد، به همین دلیل هیچ وقت موفق نشدم کتاب هایم را دو بار بخوانم، چون کتاب ها دیر به دستم می رسید و تنها فرصت داشتم یک بار آن هم در شب امتحان آن ها را گوش کنم." وجود مشکلات در تحصیل باعث ناامید شدن وی در دانشگاه شد، اما به گفته خودش علاقه ای که به درس داشت مانع از این کار شد و با این که حتی امتحانات را هم مانند دانشجوهای عادی برگزار می کردند با همکاری دوستانش موفق شد تا تحصیلاتش را تکمیل کند.
از عابران و رانندگان شهری گله دارم البته پایان دوران دانشگاه پایان مشکلات نبود، زیرا حضور در اجتماع، رفت و آمد در شهر، ارتباط با مردم و مسائلی مانند کار و ازدواج همچنان پیش روی معلولان به خصوص نابینایان هست. سارا شایگان در مورد مشکلات شهری که یک نابینا با آن ها در ارتباط است گفت: من با فضای شهر مشکلات زیادی دارم. تا کنون چند بار تصادف کردم و به شدت زخمی شدم. از مردم و رانندگان هم بسیار گله دارم زیرا رانندگان اصلا به عصای من توجه نمی کنند و اجازه عبور از خیابان به من نمی دهند. وی درباره مناسب سازی فضای شهری هم گفت: چاله ها در پیاده رو ها، میله های آهنی دور میدان های شهر، کنار خیابان ها و ورودی پارک ها، عدم وجود پله برقی برای پل های هوایی، عدم توجه رانندگان و عابرین پیاده به نابینایان، و پله پله بودن پیاده رو های سطح شهر، مشکلاتی است که من با آن ها روبرو هستم و از مسؤلین می خواهم که به آن ها رسیدگی کنند. حسین صالح آبادی هم در این زمینه گفت: براساس قانون جامع حمایت از حقوق معلولان که ماده دو این قانون در مورد مناسب سازی شهرها برای معلولین بحث می کند به جز کلان شهر ها این قانون در شهر هایی از جمله گرگان اجرا نشد. دور میدان ها به جای پل هوایی و پله برقی نرده قرار داده شد که این برای ما نابینایان بسیار خطرناک است. وی اضافه کرد: بر اساس قانون عصای نابینا حکم چراغ قرمز را دارد، من با مردم هیچ مشکلی ندارم و از رفتارشان بسیار راضی هستم اما با رانندگان مشکل دارم. با اینکه پارک کردن ماشین ها در پیاده روها جرم است و جریمه دارد چرا مأمورین نیروی انتطامی و راهنمایی و رانندگی به این موضوع رسیدگی نمی کنند؟
قانون استخدام سه درصد معلول توسط اداره های استان رعایت نمی شود صالح آبادی درباره طرحی صحبت کرد که سال 1389 به شورای شهر داد تا بر اساس آن در پیاده روها موزاییک های مخصوص نابینایان نصب شود. وی توضیح داد: این موضوع هم توسط شورای شهر بررسی نشد. اشاره صالح آبادی به قانونی بود که بر اساس آن، سه درصد از استخدامی های ارگان ها باید معلولان باشد. موضوعی که هیچگاه توسط اداره های استان گلستان اجرا نشده و مسولان هم هیچگاه درباره عدم اجرای این قانون پاسخگو نبوده اند. شایگاه در همین رابطه گفت: من به مدت پنج سال است که در بیمارستان آق قلا در قسمت اپراتور مشغول کار هستم اما هنوز رسمی نشدم. با وجود اینکه 60 درصد کارمندان مراکز تلفنی باید از نابینایان باشد اما این قانون به هیچ وجه رعایت نمی شود در حالیکه این کار برای ما نابینایان بسیار راحت است. وی افزود: سال گذشته برای این مشکل به دفتر ریاست جمهوری مراجعه کردم اما آنها پاسخگو نشدند و گفتند به ما مربوط نیست. برای کار به مراکز زیادی مراجعه کردم اما پاسخ مسؤلین به من این بودکه به علت ازدیاد پرسنل ورودی نداریم. با اینکه موافقت ریاست دانشگاه و شرایط کار راداشتم اما بازهم جذب نشدم. به نظر من الان همه کارها رابطه ای شده است. حسین صالح آبادی هم در این رابطه گفت: سه سال است که دنبال کار می گردم و هنوز بیکارم . من برای کار به مراکز زیادی از جمله دانشگاه ها، کتابخانه ها، ارشاد و ارگان های دیگر مراجعه کردم اما به خواسته من توجه نشد. بیکاری من مانع ازدواج من شده است و من می خواهم که مسؤلین به مشکل ما رسیدگی کنند.
در احداث پل های هوایی شهر گرگان معلولان فراموش شده اند رییس شورای اسلامی شهر گرگان در پاسخ به برخی مشکلات شهری نابینایان با بیان این که نه تنها ما ،بلکه تمام جامعه اسلامی و مسئولان و دولتمردان باید با دیدی متفاوت به مشکلات معلولین نگاه کنند، گفت: قدم اول در راستای رفع مشکلات معلولین، شناخت مشکلات آن ها و سپس حل آنهاست. حسین ربیعی در گفتگو با خبرنگار مهر، درباره پل های عابر پیاده گفت: در موقع احداث پل متاسفانه معلولین را فراموش کرده بودیم اما در آینده در ساخت پل های عابر پیاده دقت کرده و پله برقی را به صورت دو طرفه لحاظ می کنیم. وی اقدامات دوره های گذشته را کم کردن پله های سطح شهر دانست و گفت: چون محلات گرگان اکثرا در شیب واقع شده اند و تفاوت سطح کاملا محسوس است سعی شده با استفاده از "رمپ" این اختلاف سطح به حداقل رسیده و نیازی به پله نباشد. وی اضافه کرد: همانند سایر شهرهای کشور استفاده از موزاییک های مخصوص در دستور کار ما بوده اما هنوز اجرایی نشده است. ربیعی درباره کانال های آب هم گفت: در خیابانهای اصلی اکثرا جوب ها تبدیل به کانالهای بزرگ و سرپوشیده شده است که هم برای پارک و هم برای عابران بخصوص معلولان بهتر شده است. حدود هفت هزار نابینا و کم بینا تحت پوشش بهزیستی گلستان هستند معاون توانبخشی بهزیستی استان گلستان هم در گفتگو با رسانه های استان، از حضور 6 هزار و 920 کم بینا و نابینا که از خدمات این اداره در استان بهره مند می شوند خبر داد و گفت: از این تعداد یک هزار و 600 نفر نابینا و بقیه کم بینا می باشند. کمال سلمانی با تاکید بر این که دو تن از مددجویان کم بینای زیر پوشش بهزیستی گلستان در مقطع دکتری و 15 نفر در مقطع کارشناسی مشغول تحصیل هستند، به برخی خدمات ارائه شده به این قشر اشاره کرد و افزود: پرداخت مستمری به نابینایان مطلق و از کار افتاده، کمک هزینه تحصیلی، برگزاری کلاس های آموزشی، راه اندازی کتابخانه گویا و تامین عصا و عینک ازجمله خدمات بهزیستی به نابینایان و کم بینایان استان است.
۱۳۹۳/۷/۲۶ - ۱۴:۴۱
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: مهر]
[مشاهده در: www.mehrnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 42]
-
گوناگون
پربازدیدترینها