تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1834235769
فارس با زائران مناطق عملیاتی سرزمین مجاهدت‌های خاموش همراه می‌شود اینجا وادی عشق است؛ تو هم سری بزن
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: فارس با زائران مناطق عملیاتی سرزمین مجاهدت‌های خاموش همراه می‌شود
اینجا وادی عشق است؛ تو هم سری بزن
مناطق عملیاتی استان کردستان شاید به نام آشنایی سرزمین‌های نور در جنوب کشور نباشد، اما هنوز بوی مسیحایی شهدا در هوای آن موج می‌زند، اینجا وادی عشق است، تو هم سری بزن...
به گزارش خبرگزاری فارس از سنندج، ساعت از نیمه شب گذشته است، کوله بار سفر می‌بندم. سفرهای زیادی رفته‌ام، اما این سفر با دیگر سفرهایم فرق دارد. برای آغاز هر سفری پایم را به استواری در گام برداشتن و فکرم را به پویا و منسجم عمل کردن و قلمم را به نگارش صحیح وقایع فرامی‌خوانم. امشب حال و هوای دلم طور دیگری است. آهنگ دلم غریبانه می‌نوازد و شور و اشتیاق گام نهادن در این سفر را در وجودم دوچندان کرده است. آخر صحبت از سفر به مناطق عملیاتی هشت سال جنگ تحمیلی سرزمین‌های خاموش است، سرزمینی که شهدای زیادی غریبانه ولی سبکبال در آن پر کشیدند و همچنان غریب ماندند. مناطق هشت سال جنگ تحمیلی غرب کشور شاید به نام‌آشنایی سرزمین‌های نور در جنوب کشور نباشد و همچون شلمچه زائران زیادی را به سمت خود نکشانده باشد، اما هنوز بوی مسیحایی شهدا در هوای آن موج می‌زند و بدون اغراق می‌توان بر آن نام وادی عشق را نهاد. تانک‌ها و سیم‌خاردارهای باقیمانده از دوران جنگ و نخل‌های سوخته و سربریده جنوب را در کردستان نمی‌توانی بیابی و تنها این زبان راویان است که می‌تواند عظمت ایثار و گذشتی را که در جای‌جای این سرزمین خلق شده در ذهن زائران به تصویر بکشد، چراکه کوچکترین نشانی از آن دوران سخت باقی نمانده است. آری اینجاست که باید با زبان و کلام شیوا به دور از هر دروغ و بزرگنمایی، بزرگمردی بزرگمردان این دیار در طول سال‌های آتش و خون برای زائرانی که از دور و نزدیک به این مناطق سر می‌زنند بیان کرد. صحبت از شهید است و اعجاز نامش، صحبت از زنان و مردانی است که در سال‌های سخت دفاع مقدس بی هیچ چشمداشتی دل را به مسلخ عشق کشاندند و هشت سال در پشت خاکریز و خطوط مقدم در وادی استقامت معتکف شدند. نخستین سفرم به سرزمین‌های نور نیست بارها توفیق سفر و زیارت سرزمین‌های نور جنوب و جبهه‌های میانی را داشته‌ام ولی با اینکه زاده کردستان و اهل سرزمین شهدای خاموشم تا کنون مناطق جنگی استانم را ندیده و زیارت نکرده‌ام. کوله‌بار سفر را برای بازدید از مناطق عملیاتی کردستان می‌بیندم و راهی سفر به سرزمین ایثار و شهادت می‌شوم، گویی زمین هم، تکه‌ای از آسمان شده است این را همه آنهایی که در این مسیر و سفر قرار می‌گیرند، می‌گویند. راهی سرزمین نور می‌شویم سرزمینی که امروز میثاقگاه و سجده‌گاه عاشقانی است که برای زیارت و میثاق دوباره با این خاک که تبرک شده بدن‌های مطهر جوانان پاک و مخلص این مرز و بوم است کوله بار سفر را می‌بندند و به امید گم شدن در حال و هوای شهدا ساعت‌ها در این مناطق به راز و نیاز و دعا می‌ایستند. اینجا سرزمین نور است سرزمینی که در آن سال‌های سخت رزمندگان بی‌هیچ چشمداشتی و تنها با هدف دفاع از انقلاب و ارزش‌های آن با گوشت و خون خود پاسداری کردند. آنهایی که اصلاً خدایی بودند و آسمان برایشان کم بود.
غربتی عجیب فضا را در خود محصور کرده است، غربتی به بزرگی غریبی شهدای سرزمین شهدای خاموش. قله‌های سر به فلک کشیده را که پنجه در پنجه آسمان کشیده‌اند یکی پس از دیگر پشت سر می‌گذاریم و در تمام لحظه‌های گذر از کنار این قله‌ها به شما و سختی‌هایی که کشیده‌اید می‌اندیشم.. سوز سرمای استخوان‌سوز زمستان و داغی گرمای تابستان در این کوه و کمر به تنهایی دل شیر می‌خواهد تا چه رسد به آنکه بعد از تحمل این مشقت با دشمنی تا دندان مسلح بخواهی مقابله کنی. بعد از طی مسیری طولانی در دل کوه‌های سر به فلک کشیده به روستای دزلی وارد می‌شویم، روستایی که به برکت قدوم مقام معظم رهبری از هر نظر پیشرفته‌تر از شهر است.
روستای دزلی، روستایی با جاذبه‌های بکر گردشگری؛ آری، این تنها چیزی بود که تا قبل از آمدنم به این سفر از این روستا در ذهن داشتم، روستایی در فاصله 29 کیلومتری شهر مریوان. و امروز بود که از زبان راوی شنیدم که در اواخر آذرماه 1359، 200 نفر از نیروهای تحت امر«حاج احمد متوسلیان»، شبانه به مواضع ضد انقلاب در این نقطه حمله کرده و روستا را پاکسازی کردند. مقام معظم رهبری در سال 59 به همراه گروهی عازم این روستا شدند؛ به محض خروج ایشان از روستا به واسطه گزارش جاسوسان، دزلی آماج بمباران هوایی عراق قرار گرفت و افراد زیادی در این واقعه به شهادت رسیدند. روستایی آرام با مردمانی میهمان‌نواز آرامی که در سایه ایثار و گذشت شهسواری‌ها، کاظمی‌ها، چمران‌ها و... بدست آمده است. آنهایی که رفتند تا ما سربلند بمانیم و به ایرانی بودنمان ببالیم و افتخار کنیم. بازهم سوار ماشین می‌شویم و به سخنانی که راوی کاروان در مورد سختی آن روزها می‌گوید گوش جان می‌سپاریم... و به تو و یارانت که چگونه برای تهیه آب و غذا باید مسیرهای سخت را پشت سر می‌گذاشتی و بعد از فرسنگ‌ها راه که گاهی نرسیده به یارانتان در مسیر می‌ماندید و بدنهایتان در سرمای استخوان سوز یخ می‌زد و یا از ارتفاعات به دره‌ها سقوط می‌کردید و بازهم این سختی‌ها را متحمل می‌شدید تا ایران، ایران بماند. برای دقایقی چشمانم را می‌بندم و در این سکوت و آرامش به سال‌های نه چندان دور جنگ تحمیلی سفر می‌کنم، راوی سخن می‌گوید و من تمام آن صحنه‌ها را که بارها در کتاب‌ها و گاهی از زبان یادگاران دوران جنگ و جهاد شنیده‌ام مرور می‌کنم و می‌گویم شما کجا و ما کجا. بی‌اختیار چندین بار کجایید ای شهیدان خدایی بلاجویان دشت کربلایی را زمزمه می‌کنم، چشمانم سنگین می‌شود.
صدای شلیک گلوله‌ها و الله اکبر در میان کوه‌ها می‌پیچد، آسمان سراسر نور است و زمین از عظمت قدم‌های مسیحاییتان سر به سجده گذاشته است، تو را می‌بینم که قامت نماز بسته‌ای و در میان این همه هیاهو با خدایت راز و نیاز می‌کنی و شاید این آخرین نمازی است که بر زمین خاکی خواهی خواند. در خود و نه در فضا گم می‌شوم و از این همه غربت و خاموشیت اشک می‌ریزم. ماشین که توقف می‌کند، به خود می‌آیم نمی‌دانم آنچه دیدم خواب بود و اصلا چند دقیقه طول کشید. سالها از جنگ می‌گذرد و این نخستین باری است که به سرزمین‌های نور دیارم کردستان سفر می‌کنم و غربت شهدای کردستان را لمس می‌کنم، انگاه که در جلسات گفته می‌شد، زدودن غربت از سیمای سرزمین‌های نور غرب کشور نگاه ملی می‌خواهد و من بی‌توجه به عمق این گفته، تنها به نوشتن تیتری و خبری بسنده می‌کردم امروز از این همه کم‌کاری از خجالت در خود جمع می‌شوم و اشک می‌ریزم.
پیچ و خم‌های دزلی را برای زیارت یادمان شهدای در دالانی پشت سر می‌گذاریم و این بار راهی مسیر می‌شویم. دالانی ارتفاعاتی مرزی در 35 کیلومتری جنوب مریوان و 6 کیلومتری جنوب غربی روستای دزلی است، نزدیکترین شهر عراق یعنی شهر خرمال در 10 کیلومتری این ارتفاعات واقع شده است و این منطقه در تاریخ 6 دی 1359 به همت نیروهای ارتش، سپاه و پیشمرگان کرد از دست ضد انقلاب خارج شد. ارتفاعات دالانی یکی از محورهای مهم عملیات‌های «والفجر 10» و «محمد رسول الله (ص)» بود. بعد زیارت این نقطه یادمانی به سمت باشماق می‌رویم، مرزی میان ایران و عراق در جنوب دره شیلر، 22 کیلومتری شمال غرب مریوان و در ناحیه شمالی ارتفاعات قوچ سلطان این نقطه دید بسیار خوبی به شهر پنجوین عراق در فاصله 5 کیلومتری دارد. به گفته قاسمی راوی کاروان، «خانم شیخان» یکی از محورهای اصلی عملیات والفجر 4 بود که در اوایل دوران دفاع مقدس چندین مرتبه مورد هجمه عراق قرار گرفت و چندین عملیات آفندی و پدافندی در ان انجام گرفته است.
خانم شیخان در جنوب دره شیلر و در 22 کیلومتری شمالغرب مریوان واقع شده است و دید مناسبی به شهرپنجوین عراق و ارتفاعات کانی‌مانگا در خاک عراق دارد. رزمندگان اسلام در دوران دفاع مقدس از این منطقه برای دسترسی به مناطق عملیاتی «والفجر 9» استفاده می‌کردند. به گفته راوی کاروان، هر زمان که عملیات‌ها در جنوب کشور قفل و یا بنا به دلایل مختلف لو می‌رفت، برای به دست آوردن زمان و پرت شدن حواس دشمن در سایر نقاط کشور عملیات‌هایی از سوی رزمندگان جان برکف ایران اسلامی طراحی و پیاده شده است، که برخی از عملیات‌هایی انجام گرفته در کردستان نیز از همین دست بوده است. روستای «قلعه‌جی» در 22 کیلومتری شهر مریوان از دیگر مناطق دستخوش تهدیدات رژیم بعث بوده است که سری هم به آنجا می‌زنیم، قاسمی برای آّشنا شدن بیشتر ما با منطقه قبل از رسیدن به مسیر جسته و گریخته در مورد این منطقه مباحثی را عنوان کرد و گفت: این منطقه در دوران جنگ تحمیلی طی دو مرتبه در اسفند سال 66 و بهار سال 67 هدف بمباران شیمیایی دشمن بعثی قرار گرفته است. زیارت شهدای گمنام در دریاچه زریوار آخرین برنامه پیش‌بینی شده برای بازدید کاروان است، اتوبوس به سمت دریاچه زریوار در فاصله 3 کیلومتری غرب مریوان حرکت می‌کند تا زائران توقیف زیارت فرزندان گمنام روح‌الله بیابند و اوج ایثار و از خودگذشتگی‌های یاوران امام (ره) را که حتی برای دفاع از اسلام و انقلاب و لبیک به مقتدایشان از اسمشان نیز گذشتند و برای همیشه مانند رازی سر به مهر باقی مانده و جاودانه شدند. مزار مطهر «4 شهید گمنام دفاع مقدس» در جانب شرقی این دریاچه و در نزدیکی سنگرهای رزمندگان اسلام غربی سرزمین شهدای خاموش را دو چندان کرده است. اینجا دریاچه همیشه جوشان زریوار است، شاید به خروشانی اروند کنار در جنوب نباشد و نشانی از توپ و تانک در آن نبینی، ولی غربت این شهدایی که بدون هیچ نام نشانی همچون نگینی آبی در کنار دریاچه می‌درخشند، عظمت و تلاقی این نقطه را به آسمان رحمت الهی به خوبی نشان می‌دهد. اینجا همانجایی است که تنها با زبان اشک می‌توانی با شهدای بی‌نام و نشان زریوار سخن بگویی، زبانی که احتیاج به هیچ تفسیری ندارد و ترجمان آن دلتنگی برای شهداست. شهدای گمنامی که در حقیقت بزرگمردان همیشه جاودان تاریخ هستند کسانی که حتی مرگ از آنها گریزان است، روح‌های بزرگی که به عشق روح‌الله، حتی از نام‌های زمین خود گذشتند و بی‌هیچ قید و بندی به دنیا، تا عرش پر گشودند. کاروان دیگری هم به ما می‌پیوند مسافرانی از بهزیستی استان مازندران که نوحه‌کنان بر سر و سینه می‌زنند و همچون مادری که سالها در عشق دیدار فرزند تاب و توان از دست داده‌اند، خود را بر سر مزار شهدا می‌رسانند و در غریبیشان اشک می‌ریزند.
از این همه غربت و بی‌نام و نشانیتان اشک در چشمانم جمع می‌شود، از بی‌خبری و فراقی که مادرانتان از دوریتان کشیدند و رنج این همه سال که بر سینه دارند، با صدای مسئول کاروان که بانگ رفتن سر داده به خود می‌آیم و به امید آنکه دوباره دعوتمان کنی قصد رفتن می‌کنم و در حالی که مسیر رفته را از کنار دریاچه باز می‌گردم می‌گویم: من کجا و تو کجا؟! امروز که بر خاکی که روی آن افتاده بودی قدم گذاشتم، با تو پیمان می‌بندم که کوله‌بار گناهانم را همانجا روی زمین بگذارم و همان عهدی را که تو و یارانت با خدا بستید، ببندم. تا شاید من هم مثل تو پرواز کنم و به آسمانی‌ها بپیوندم و همانگ‌ونه که سید شهیدان اهل قلم خواست، بخواهیم «کربلا ما را نیز در خیل شهیدان بپذیر». ============== گزارش از: شیرین مرادی عکس از: توفیق مفاخری ============== انتهای پیام/79001/گ40/
93/07/23 - 05:21
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 72]
-
گوناگون
پربازدیدترینها