محبوبترینها
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1804023624
آذری‌ها هم‌اکنون «دریاچه‌ارومیه» به «آب» یاری نیاز دارد التماس «چی‌چست» برای باز کردن محاصره نمکی+ تصاویر
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: آذری‌ها هم‌اکنون «دریاچه‌ارومیه» به «آب» یاری نیاز دارد
التماس «چی‌چست» برای باز کردن محاصره نمکی+ تصاویر
پارک ملی دریاچه ارومیه یک روزی ۵۴۸ گونه گیاهی، ۲۳۹ گونه پرنده و ۲۷ پستاندار داشت اما حالا نظاره‌گر غروبی غم‌انگیز است با نفس‌هایی که به شماره افتاده است.
به گزارش خبرگزاری فارس از تبریز، دریاچه ارومیه نفس‌هایش به شماره افتاده در هر صورت با وجود اینکه دولت تدبیر و امید نخستین مصوبه خود را احیای دریاچه ارومیه در یک سال گذشته قرار داده و در این مدت فعالیت خود نشان داده است که در جلوگیری از خشکی کامل بزرگ‌ترین دریاچه داخلی کشور و متوقف کردن این فاجعه زیست محیطی جدی است؛ اما اگر اقدامات اساسی و موثری در این بخش صورت نگیرد، به زودی اثری از دریاچه ارومیه در نقشه ایران باقی نخواهد ماند. چه با خیال راحت سماور را پر از آب می‌کنید و یک لیوان چای می‌نوشید! به خدا اگر به عمق فاجعه پی می‌بردید ترجیح می‌دادید به جای پر کردن سماور خانه‌تان هرکدام سطلی آب بردارید و به سوی ارومیه بشتابید! قطعا سطل‌های آب ما نمی‌تواند دریاچه ارومیه را نجات دهد اما شاید بتواند مرگ او را به تاخیر اندازد. اگر چی‌چست زبان داشت چه چیزها که نمی‌گفت! شاید می‌گفت: چقدر جلسه می‌گذارید و صغری کبری سر هم می‌کنید؛ چقدر طرح ارائه می‌دهید و سخنرانی می‌کنید؛ چقدر این دست، آن دست می‌کنید؛ نفسم بند آمد و جانم به لب رسید. دارم می‌میرم و تنها به یک بهانه مرگم را به انتظار نشسته‌اید. خدا لعنت کند این «بروکراسی» را. چه غول بی شاخ و دمی است و چه جولانی می‌دهد. قصد جانم را کرده و راه نفسم را بریده است همین بروکراسی. اگر هم کاری بخواهند صورت دهند فوری باید به پست ایشان بخورند و در پیچ و تابش بپیچند... دریاچه راست می‌گوید! اینطور که نمی‌شود مرگ میلیون‌ها آذربایجانی و حتی سایر استان‌های همجوار را تنها نظاره‌گر بود و مدام ایراد سخن و ارائه طرح کرد. البته شاید مسئولان هم حق داشته باشند که چنین از "بروکراسی" حساب می‌برند! نمی‌شود که به خاطر نجات جان میلیون‌ها انسان قانون را زیر پا گذاشت و مراحل اداری را که گویا از شرف و ناموس انسان هم باارزش‌تر است نادیده گرفت! نمی‌شود که بی‌برنامه عمل کرد. تخصیص بودجه مصوب روزها، هفته‌ها، ماه‌ها و شاید سال‌ها طول بکشد و تا آن هنگام باید صبر کرد؛ به هرحال روال قانونی باید طی شود و این عین عدالت است... انگار نمی‌بینند وزش بادهای نمکی فراز دریاچه و پیدایش ذرات نمک در هوای مناطق اطراف شیوع بیماری‌های جدید و خطرناک را برای مردم منطقه که اکثرا کشاورزند و به سختی روزگار می‌گذرانند باعث شده و خواهد شد. چطور ریه‌های خسته پیرمردان رنجیده کشاورز این هوای تلخ را استنشاق کنند و این درد تازه را دیگر چطور تاب آورند؟! می‌بینند طوفان‌های نمک در راهند و سایر شهرها نیز از این معضلات سهمگین بی‌نصیب نمی‌مانند و تنها به سخنرانی و ارائه طرح و دادن وعده و وعید اکتفا می‌کنند... شاید نمی‌دانند (که بعید به نظر می‌رسد ندانند) اگر دریاچه بخشکد چه سونامی نمکی در راه خواهد بود و ریزگردهای نمکی خواهند توانست تا شعاع 700 کیلومتری را طی کنند و تا تهران هم برسند. انگار نه انگار که اگر دریاچه شوره‌زار شود چه عواقب جبران ناپذیری در پی خواهد داشت و بادهای دائمی و طوفان‌های نمک حاصل از آن ادامه زندگی در ارومیه، تبریز، میانه و سایر مناطق اطراف را تقریبا غیرممکن خواهد کرد و زنجان، اردبیل، قزوین و حتی تهران هم از این تهدید بی‌نصیب نخواهند ماند. انگار نمی‌دانند که اگر دریاچه خشک شود سر ایران، آذربایجان تبدیل به کویر برهوت می‌شود و انگار نه انگار که روزگاری دریاچه زیبای ارومیه نگین فیروزه‌ای ایران زمین و از مناطق مهم گردشگری ایران بود و با موج‌های چشم‌نواز خود دل از مسافران داخلی و خارجی می‌برد و آنان را ساعاتی به تماشای رقص موزون امواج خروشان خود می‌نشاند. هیچ یادم نمی رود وقتی یکی از مربیان محبوب تیم تراکتورسازی تبریز به خاطر مسائل مالی قصد ترک تیم را داشت طرفداران این تیم در تبریز هر یک اسکناسی در دست گرفته بود و نام این مربی را فریاد می‌زدند و می‌خواستند به هر طریقی که شده این مربی را حفظ کند؛ حتی اگر بخواهد دستمزد او را از جیبش بپردازند. حال چطور شده غیرت تبریزی تنها که نه! غیرت ایرانی مرگ تدریجی دریاچه ارومیه را تاب می‌آورد و هر هموطن غیور ایرانی سطلی آب بر نمی‌دارد و به سوی ارومیه نمی‌شتابد؟! البته اگر بخواهیم اجرای این طرح را عملی کنیم همه ایران را به کمک خواهیم طلبید. همه مردم ایران از تبریز و ارومیه و اردبیل گرفته تا تهران و اصفهان و حتی دورتر مردم شیراز هم باید هریک سطلی آب بردارد و به ارومیه بشتابد که درنگ جایز نیست و بروکراسی حالاحالاها کوتاه نخواهد آمد! می‌دانم انجام چنین کاری غیرممکن است که اگر هر ایرانی بخواهد سطلی آب بردارد و هر سطل آب او هم دو لیتر باشد 140 میلیون متر مکعب آب در یک نوبت حاصل خواهد شد و اگر بخواهیم دریاچه ارومیه را با همین روش به وضعیت 18 سال قبل خود بازگردانیم حدود 230 هزار بار باید این عمل را تکرار کنیم تا حدود 32 میلیارد متر مکعب آب را به دریاچه بریزیم!! چقدر خنده‌دار است. تلخخندی به تلخی زهر! ما ایرانی‌ها اینگونه‌ایم وقتی مثلا به ما اعلام می‌شد برای کمک به رزمنده‌ها باید خون اهدا شود آنقدر مردم به پایگاه‌های خونگیری مراجعه می‌کردند که پرسنل پایگاه‌ها بعضا مجبور می‌شدند مردم را به زور از خون دادن منصرف کنند و اکنون نبردی دیگر پیش روی ایرانیان قرار گرفته و گویا جنگی سخت‌تر از جنگ تحمیلی در پیش است. حتی می‌گویند تبعات مهاجرت حاصل از بحران خشک شدن دریاچه ارومیه به مراتب سخت‌تر از جنگ تحمیلی خواهد بود؛ شاید بزرگ‌ترها هنوز به یاد داشته باشند که در زمان جنگ، مهاجرت بیش از یک میلیون نفر از مردم جنوب و غرب کشور چه هزینه‌های سنگینی به دولت تحمیل کرد و این در حالی است که با خشک شدن دریاچه ارومیه بیش از 5 میلیون نفر از مردم شمال‌غرب کشور چاره‌ای جز کوچ نخواهند داشت. پس چرا مردم ایران همانند سال‌های دفاع مقدس برای احیای دریاچه ارومیه بسیج نمی‌شوند تا خون را در رگهای چی‌چست دگر بار جاری سازند و نقطه‌ای از ایران عزیز را از صحنه سقوط نجات دهند؟! بله روزانه چند لیتر آب صرفه‌جویی کنند. کافی است هر آذربایجانی که 51 درصد منبع آبشان از طریق زرینه رود که چند سال پیش از تامین کننده‌های اصلی آب دریاچه ارومیه بود، حاصل می‌شود، تنها پنج دقیقه زودتر شیر آب را ببندند تا به راحتی و بدون هیچ هزینه‌ای روزانه چندین لیتر آب صرفه‌جویی کنند؛ شاید بدینوسیله زرینه رود جانی بگیرد و دریاچه ارومیه را هم بتواند سیراب کند." هم‌اکنون این ماییم که باید تصمیم بگیریم، نگاه به آینده، نجات دریاچه ارومیه، رهایی بخشیدن دریاچه، تصفیه فاضلاب‌ها و انتقال آن به دریاچه، تغییر کشت کشاورزی در حوزه آبریز دریاچه ارومیه و قانونمند کردن ورودی‌های آب شیرین به دریاچه و اقدامات دیگری که باید مورد توجه قرار بگیرد یا اینکه بپذیریم همین شرایط را ادامه دهیم، سلام طبیعت را پاسخ نگوییم، از تازیانه‌هایی که بر شانه‌اش نواخته‌ایم درس نگیریم و آنگاه بگذریم رافت و مهربانی طبیعت به قهری بدل شود که دیگر به سادگی نتوان آن را مدیریت کرد آری بپذیریم که باید برای دریاچه ارومیه فکر جدی‌تری کنیم. آخرین خبر در مورد دریاچه ارومیه؛ این روزها از تخصیص 250 میلیارد تومان اعتبار دولت برای مدیریت کاشت در حاشیه دریاچه ارومیه به عنوان نخستین اقدام عملی برای احیای دریاچه ارومیه در خبرها آمد تا کشاورزان حوزه آبریز به جای کشت آبی از دولت پول بگیرند و آب مورد استفاده کشت‌های آبی شهرهای ملکان، بناب در آذربایجان‌شرقی و بوکان و میاندوآب در آذربایجان‌غربی به دریاچه ارومیه منتقل شود تا این دریاچه حداقل زنده بماند اما روز گذشته نماینده مردم بناب در مجلس شورای اسلامی از منتفی شدن آن خبر داد و اعلام کرد: اجرای طرح نکاشت که سبب بروز معضلات بسیاری در استان می شود، فعلا متوقف شده و قرار است این طرح مورد کار کارشناسی دقیق قرار گیرد چون طرحی بسیار ناپخته و خام به شمار می‌رود. اگر این خبر صحیح باشد پس باز مثل گذشته هیچ اقدام عملی درباره دریاچه ارومیه انجام نشده است.
************ لیلا حسین‌زاده ************ انتهای پیام/60002/ع40
93/07/22 - 08:56
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 38]
-
گوناگون
پربازدیدترینها