محبوبترینها
آیا میشود فیستول را عمل نکرد و به خودی خود خوب میشود؟
مزایای آستر مدول الیاف سرامیکی یا زد بلوک
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه میتواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1854554260
مجتبی جباری:خیلی خوش شانسم که از فوتبال ایران رفتم
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: مجتبی جباری:خیلی خوش شانسم که از فوتبال ایران رفتم تهران - ایرنا - جباری می گوید نگاه ناصر تقوایی به فوتبال از خیلی مربیان ایرانی دقیق تر است.
حرف هایی که مجتبی جباری برای گفتن دارد، حرف هایی است از جنسی متفاوت. دغدغه هایی که او به عنوان یکی از بهترین بازیکنان فوتبال ایران دارد، شاید به ذهن بسیاری از بازیکنان، مربیان و یا حتی مدیران فوتبال ایران هم نرسد. جباری دغدغه نسل جوان و نوجوان فوتبال ایران را دارد، آن هایی که قرار است سال های آینده، به سطح اول فوتبال ایران یا حتی تیم ملی برسند. جباری از تیم های پایه و شرایط نابسامان آنها بحث به میان می آورد. این بازیکن سابق استقلال و تیم ملی ، از دنیای جدیدی هم می گوید که به تازگی پا به آن گذشته، یعنی دنیای سینما و هنر وسرمایه گذاری در فیلم «وقت داریم حالا» که به زبان فرانسوی است و در کشور فرانسه ساخته شده است. جدید ترین صحبت های فوتبالی - سینمایی با مجتبی جباری را در ادامه می خوانید.
فیلم «وقت داریم حالا» به زودی در فرانسه اکران می شود
فیلم «وقت داریم حالا» قرار است از 20 نوامبر در سینما های فرانسه اکران شود. این فیلم ابتدا در 3 شهر و پس از آن در سایر شهرهای فرانسه روی پرده می رود. من اوایل هفته قبل به دلیل فوت پسر خاله ام در تهران بودم و باید به خانواده خاله ام به خاطر از دست دادن این جوان خوب تسلیت بگویم. بعد که به قطر برگشتم، متوجه شدم فیلم به موفقیت رسیده و قرار است در فرانسه اکران شود. جزئیات را شنیدم و بسیار خوشحال شدم. اینکه یک فیلم بخواهد در فرانسه اجازه اکران بگیرد، بسیار سخت است. در سال حدود 400 فیلم در فرانسه ساخته می شود که امکان اکران، به علت تعداد زیاد فیلمها برای حدود 150 فیلم وجود دارد. این موفقیت را باید به دوست خوبم آقای کاهانی تبریک بگویم. بسیار خوشحالم که با ایشان همکاری داشتم و با موفقیت این فیلم، توانایی کارگردانان ایرانی در دنیا بیشتر از قبل ثابت شد. من هم سرمایه گذار ایرانی فیلم هستم. نمیتوانم از حالا بگویم آیا در آینده به عنوان تهیه کننده وارد سینما می شوم یا خیر. شاید موفقیت های این فیلم من را برای این کار وسوسه کند اما در حال حاضر از سرمایهگذاری در بخش فرهنگ و هنر بسیار خوشحالم. جدا از موفقیت های مالی که در آینده داریم، دوست داشتم در کار های هنری و سینما هم فعالیت کنم. افتخار می کنم که کمک کوچکی برای آقای کاهانی بودم در این فیلم. کار کردن با ایشان به هیچ وجه ریسک نیست. بودند افراد بسیار دیگری که می خواستند سرمایه گذار این فیلم باشند اما خوشحالم که آقای کاهانی من را انتخاب کرد. بابت موفقیت فیلم نیز به ایشان صمیمانه تبریک می گویم.
مجذوب اطلاعات ناصر تقوایی شدم
نگاه خوب همسرم به سینما من را برای ورود به هنر تشویق کرد. ایشان مدتی در کلاس های فیلمنامهنویسی آقای ناصر تقوایی شرکت داشت و اطلاعات عمومی اش در مورد فیلم و سینما، باعث شد من هم به این هنر علاقه پیدا کرده و اطلاعات کسب کنم. در مدتی که همسرم به کلاس های آقای تقوایی می رفت، من هم چند بار در کلاس ها شرکت کردم و مجذوب اطلاعات ایشان شدم. در جلساتی که کنار آقای تقوایی بودم، دیدم نگاه بسیار خوبی به آدم ها و موضوعات مختلف دارند. دوست داشتم کنارشان باشم و در اکران خصوصی فیلم «اسب حیوان نجیبی است» با آقای کاهانی آشنا شدم. چند پروژه در ذهنم داشتم که پس از صحبت با آقای کاهانی، دیدم می توانیم با هم این کارها را انجام دهیم. همین شد که ارتباط ما ادامه یافت و در نهایت به یک کار مشترک رسید.
نگاه تقوایی به فوتبال از خیلی مربیان ایرانی دقیق تر است
خیلی جالب است که بگویم آقای تقوایی نگاه بسیار خوب و دقیقی به فوتبال داشت و بسیار بر فوتبال اشراف دارد. حتی نگاهش از خیلی مربیان سطح اول فوتبال ایران باز تر و دقیق تر بود. ایشان خیلی خوب فوتبال را با جزئیات میشناخت. به عنوان مثال می دانست میلاد میداودی چه توانایی هایی دارد که برخی از آنها شکوفا نشد. متأسفانه ما بازیکنان با استعداد بسیاری داریم که استعدادشان هدر می رود. آقای تقوایی حتی از فوتبال تعریف هندسی داشت و در مورد زاویه ارسال و دریافت توپ توسط بازیکنان بارسلونا صحبت می کرد و از ساخت مثلث توسط بازیکنان آنها حرف میزد. من از این همه اطلاعات خوشم آمد و تلاش کردم به ایشان نزدیک شوم. همین روال ادامه یافت تا اینکه با آقای کاهانی آشنا شدم. جالب است بدانید آقای کاهانی بسیار فوتبالی است. ایشان شخصیت و منش قابل احترامی دارد و یک دوست ارزشمند برای من محسوب میشود.
هرچه دارم از فوتبال است
فوتبال همه زندگی من است و هرچه دارم مثل احترام، وجهه اجتماعی و لطف مردم، از فوتبال است. اگر فوتبال نبود، شاید من نمیتوانستم به این کارگردانان بزرگ نزدیک شوم. این را می خواهم بگویم، چند روز پیش که ایران بودم، از کنار زمین راه آ هن جنوب رد شدم و دیدم چه اتفاق خوبی برایم افتاده که توانستم خودم را در فوتبال بالا بکشم. 20 سال قبل در همان زمین تمرین می کردم و الان به جای خوبی رسیده ام. فوتبال همه چیز من و اولویت اصلی برایم است. با این وجود دوست نداشتم خودم را در فوتبال محدود کنم. من علاقه زیادی به موسیقی و دوستان زیادی هم در این زمینه دارم. نمی دانم چقدر میتوانم وارد دنیای هنر شوم اما تا الان که راضیام و احساس می کنم اتفاق خوبی افتاده است.
در قطر استعدادهای جدیدی از خودم کشف کردم
بودن در قطر برای من اتفاق بسیار خوبی بود. من غیر از ایران، یک لیگ دیگر را تجربه کردم و احساس می کنم برخی استعداد های جدید از خودم را کشف کرده ام. شاید اگر زود تر به قطر می آمد م، از نظر فوتبالی خیلی بیشتر پیشرفت می کردم. ما اینجا زمین های بسیار صاف و هموار داریم، با توپ هایی که در سطح اول جهان است. از نظر پزشکی و امکانات هم همه چیز کامل است. من اتفاقی وارد لیگ قطر شدم اما خیلی زود خودم را هماهنگ کردم. اینجا با محیط بسیار دوستانه ای برخورد کردم و بازیکنان هم استقبال گرمی از من داشتند. ما سال قبل در حالی با الاهلی موفقیت های زیادی کسب کردیم که تا قبل از آن، خیلی روی این تیم حساب نمی شد اما حالا همه تیم ها به الاهلی احترام می گذارند، مقابل قوی ترین تیم ها از پیش بازنده نیستیم و حتی قدرتمندترین تیم ها را شکست هم دادیم. من ماه قبل بهترین بازیکن لیگ ستارگان قطر شدم و براساس آنالیز نرم افزار پروزون، سال قبل هم جزو بهترین هافبک های لیگ بودم. همین باعث شد امسال هم با انگیزه بالایی به کارم ادامه دهم. خدا را شکر تیم بسیار خوبی داریم و حضور سیدجلال هم کمک بسیاری برای ماست.
در جام جهانی کاری نکردیم که بازیکن به اروپا بفرستیم
اگر بخواهیم به صورت کلی لیگ قطر را با لیگ های اروپایی مقایسه کنیم، از اروپا به قطر رفتن پسرفت محسوب می شود اما باید مسائل دیگری را هم درنظر گرفت. من قبل از جام جهانی هم گفتم حضور در برزیل، برای فوتبال ما پیشرفتی به ارمغان نمی آورد که همین طور هم شد. ما باید پس از جام جهانی چند بازیکنمان به لیگ های اروپایی می رفتند اما این اتفاق نیفتاد. اینکه بازیکن تیم ملی ما از لیگ برتر انگلیس به لیگ قطر برود، اتفاق خوبی نیست اما فقط نباید اشکان دژاگه را مقصر دانست. عملکرد کلی ما در جام جهانی طوری نبود که بخواهیم بازیکن به اروپا بفرستیم. مهرداد پولادی عملکرد استثنایی و فوق العاده ای در جام جهانی داشت و از سایر بازیکنان متمایز بود اما با کلی دردسر وارد لیگ قطر شد. من نمی گویم بازی در لیگ قطر آسان است، زیرا بازیکنان خارجی را همیشه با بهترین بازیکنان مقایسه می کنند و از آنها انتظار دارند همیشه در بهترین فرم باشند. اینجا باید هر هفته سوپراستار تیمت باشی وگرنه قراردادت را کنسل می کنند. من اینجا بازیکنانی میبینم که اگر در لیگ ایران بودند، اصلاً فوتبالیست محسوب نمی شدند اما بهترین امکانات و شرایط برایشان مهیاست. استعداد های فوتبال ایران با قطر اصلاً قابل مقایسه نیستند اما این ها در حل پیشرفت هستند و ما نه.
ورزشگاه راه آهن جنوب با 20 سال قبل هیچ فرقی نکرده
من دوست ندارم نبش قبر کنم و در مورد گذشته و خداحافظی از تیم ملی و جزئیات آن صحبت کنم. صحبت در مورد بحث های گذشته و مرده، هیچ فایده ای ندارد جز اینکه چند نفر به هم بپرند و جنجال درست شود. ناراحتی و دغدغه ذهنی من این است که وقتی از کنار زمین راهآهن جنوب رد می شوم، می بینم با 20 سال قبل هیچ فرقی نکرده حتی تعداد نورافکن هایش هر روز کمتر و کمتر میشود. راه آهن مهد استعداد است و این همه استعداد به فوتبال ایران معرفی کرده اما یک نفر نیست بپرسد این چه وضع نگهداری ورزشگاه است؟ حتی جالب اینکه یک نفر با لباس شخصی که معلوم بود هیچ جایگاهی نیز در فوتبال ایران ندارد، سر بچه های با استعداد داد و فریاد می کرد. دیدن این صحنه از یک طرف مرا ناراحت کرد، از طرف دیگر فهمیدم پدرم چقدر برایم زحمت کشید که توانست از چنین شرایطی من را بیرون بکشد، تشویقم می کرد و دنبالم می آمد تا بتوانم پیشرفت کنم و خودم را نشان دهم. واقعاً از چنین شرایط و امکاناتی بالا آمدن و رشد کردن بسیار سخت و مشکل است. چند دقیقه در زمین ایستادم و خاطرات 20 سال قبل را مرور کردم. جالب است که کسی نیست که چند تا لامپ پروژکتور را عوض کند و احساس مسئولیت داشته باشد. به نظر من وقتی در این شرایط سخت و بی برنامه و بدون امکانات، بازیکنان ایرانی رشد میکنند و به سطح بالا می رسند، کار فوق العاده ای انجام میدهند. آنها با کمک خداوند و استعداد و توانایی خودشان به جایگاه بالا می رسند. البته هستند بازیکنانی که جایگاه خودشان را فراموش میکنند، برخی هم هستند که تبر برمیدارند و به ریشه بازیکنان میزنند. این حرف هایی که من میزنم، درد دلم است و امیدی به بهبود شرایط ندارم. برای اینکه اتفاق خوبی در فوتبالمان بیفتد، ناامید هستم. اطمینان دارم وقتی مردم حرفهایم را بخوانند، می گویند حق با مجتبی جباری است. حتی رئیس فدراسیون، مسئولان فوتبال و مدیران باشگاه ها هم بعد از خواندن حرفهایم می گویند حق با مجتبی جباری است و ای کاش یک نفر باشد که کاری انجام دهد، غافل از اینکه خود آنها باید کاری برای فوتبالمان انجام دهند.
کمیته انضباطی به باشگاه ها کمک می کند به بازیکنان بدهکار شوند
ما از بچگی حق داشتیم در زمین خوب، با توپ مناسب و نور کافی تمرین کنیم در حالی که هیچ کدام از این امکانات را نداشتیم و بچه های الان هم ندارند. این نهال های فوتبال ما با توجه به زمینی که در آن کاشته شده اند، امکاناتی که در اختیارشان قرار گرفته و مراقبت هایی که داشته اند، به صورت خودجوش رشد کرده و الان میوه داده اند. بازیکنان حال حاضر فوتبال ایران می توانستند خیلی خیلی از این بهتر باشند اگر فقط یک نفر دلش برایشان می سوخت. پولی که بازیکنانی که با این شرایط رشد کرده می گیرند، خاری است در چشم برخیها. بازیکن اگر یک میلیارد پول بگیرد، شاید نصف آن را هم نگیرد و باید دنبال بقیه اش بدود. این کملطفی در حالی اتفاق می افتد که کمیته انضباطی فدراسیون از باشگاه ها حمایت می کند و به آنها کمک می کند تا به بازیکنان دیگر هم بدهکار شوند و می بینید که هر سال چقدر به میزان بدهی باشگاه هایمان اضافه میشود. بازیکن باید چند سال دنبال طلب و چک بدود، آخر هم اتفاقی نمی افتد.
آدمهای کارنابلد، فوتبال ایران را در این سطح نگه می دارند
در مورد مسائل مالی بازیکنان در چند ماه اخیر صحبتهای زیادی مطرح شد، در حالی که من فکر می کنم اگر خیلی از بازیکنان، مربیان و حتی مسئولان فوتبال ما می توانستند بهتر مصاحبه کنند، خیلی از این اشکالات و انتقادات پیش نمی آمد. این ایراد به برخی بازیکنان هم وارد است و آن را قبول دارم. حرف من این است که نباید کوتاهنگر باشیم. فوتبال ما آنقدر پتانسیل دارد که می توانیم خیلی بیشتر از این ها از آن استفاده کنیم. فوتبال ایران میتواند به جایی برسد که بازیکن 10 میلیون دلاری در آن بازی کند. اگر الان بازیکن 400، 500 میلیون تومان پول بگیرد، زیاد نیست و کم هم هست. فوتبال ما ضعیف است که برخلاف کشور های عربی ، بازیکن 10 میلیون دلاری به آن نمی آید. من بازیکن هرقدر هم خوب باشم و پیشرفت کنم، باز هم میزان قرارداد سالانه ام مشخص است اما در دنیا، بازیکن یک میلیون دلاری اگر خودش را نشان دهد، می شود 50 میلیون دلار. در ایران اگر من ستاره بودم، با یک بازیکن نیمکت نشین، سالی 300، 400 میلیون تفاوت قراردادم بود اما در همین فوتبال قطر، اگر خودت را نشان دهی ، مبلغ قراردادت رشد می کند و مثل بازیکنان تراز اول خارجی هم میتوانی قرارداد ببندی. فوتبال قطر چنین شرایطی دارد اما فوتبال ایران با این همه استعداد و پتانسیل، نه. اشکال هم اینجاست که عده ای آدم کارنابلد، برای اینکه خودشان در فوتبال بمانند، فوتبال ایران را در این سطح نگاه میدارند. دلیل اینکه من خیلی وقت ها سکوت می کنم و ماه ها صدایی از من نمی شنوید، این است که ناامیدم برای وقوع اتفاقی خوب در فوتبال کشورم. من خیلی سعی کردم کاری کنم که به سود فوتبال کشورم بشود اما نشد و به همین دلیل رو به سکوت آوردم. متأسفانه به قدرت آدم های کارنابلد که فوتبال را در اختیار گرفته اند، ایمان دارم و این خیلی بد است.
خیلی خوششانس بودم که از فوتبال ایران جدا شدم
من هر وقت در مورد اتفاقات بد و ناراحتکننده فوتبال ایران صحبت می کنم، یاد امید روانخواه می افتم. چطور فوتبال میتواند این قدر بی رحم باشد که با بازیکنی مثل امید روانخواه چنین برخوردی کند. این بازیکن در اوج جوانی از فوتبال رفت، آن هم به دلیل مصدومیت اما هنوز نتوانسته طلب خود را از 6، 7 سال قبل بگیرد. فکر می کنم من خیلی خوششانس بودم که از فوتبال ایران جدا شدم و در شرایطی فوتبال بازی می کنم که همیشه برایم مثل رؤیا بود و در ذهنم غیرممکن به نظر می رسید. امید روانخواه دوست خیلی خوب من است که در این فوتبال خیلی اذیت شد. امید با اینکه خودش را به مردم نشان داد و همه ایران او را می شناختند، کارش به اینجا کشید، پس وای به حال خیلی های دیگر که چهره نشدند اما شاید استعدادی بیشتر از من و امید داشتند.
کمیته انضباطی باعث می شود حق جوانها را بخورند
باید به کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال تبریک بگویم که از یک سری مدیر کارنابلد حمایت می کند و دستشان را باز می گذرد که حق جوان ها را بخورند. متأسفم که رفتاری میکنند که بازیکنان به حداقل ها قانع شوند و به راحتی از حق و حقوقشان بگذرند، در حالی که نمیدانند چقدر پتانسیل و استعداد دارند.
گزارشگران دست از سر فوتبالیستها بردارند
می خواهم در پایان صحبتهایم، چند جمله خطاب به گزارشگران فوتبال بگویم. متأسفانه در یک ساعت و نیم زمان گزارش، گزارشگران هرچه می خواهند به فوتبالیست ها می گویند. خیلی وقت ها بازیکنان توسط گزارشگران مسخره می شوند. متأسفانه گزارشگران فقط فوتبالیست ها را می بینند و باشگاه ها و مربی را نمی بینند. اگر ما فوتبالیست ها هم یک ساعت و نیم فرصت داشتیم، می توانستیم خیلی از گزارشگران ایراد بگیریم. چندین سال است که برای خودشان برنامه می سازند و کسی را هم راه نمی دهند. آنها خودشان مافیا دارند و اجازه نمی دهند کسی نزدیکشان شود. به نظر من این یک جنگ نابرابر است. خواهش من از گزارشگران این است که رعایت کنند و حامی جوان ها باشند و دست از سر فوتبالیستها بردارند. خیلی از فوتبالیست ها در بد ترین شرایط رشد کردند و حالا به چند خانواده کمک می کنند. زبان برخی از گزارشگران مثل تبر به ریشه بازیکنان است. این قدر که آنها از بازیکنان انتقاد می کنند، از مسئولانی که باید امکانات می دادند و کارشان را درست انجام نداده اند، انتقاد کردهاند؟ خواهش می کنم کاری که برای کارلوس کروش کردید و آنقدر از او حمایت کردید تا در فوتبال ایران ماند را برای بازیکنان و جوان های کشور خودمان هم انجام دهید. من از هیچ کس اسم نمی آورم و صحبتم با همه گزارشگران است.
خواهشی از همبازیان
خواهش من از همبازیانم این است که به آن هایی که دنبال زدن فوتبالیست ها هستند، سوژه کمتری بدهند. بیشتر بازیکنان نیت های خوبی دارند و اگر رشد می کنند، دعای خیر خانواده هایشان پشت سرشان است. وقتی کسی به بازیکنان کمک نمی کند، خودشان باید هوای همدیگر را داشته باشند. فکر می کنم اگر هر کس رفتارش را بهتر کند و مواردی را که فکر می کند مهم است را بیشتر رعایت کند، خیلی بهتر است. ما نباید کاری کنیم تا احتراممان پایین بیاید و شخصیتمان خدشه دار شود. این خواهش من از دوستانم است به عنوان برادر کوچکشان. امیدوارم از من کمترین، این حرف ها را قبول کنند زیرا اگر من حرفی می زنم، از سر دلسوزی است و خیرخواهی و اینکه من را به بزرگی خودشان ببخشند.
در مورد تیم ملی و کروش حرفی ندارم
در مورد تیم ملی و آقای کروش هم فعلاً هیچ تمایلی برای صحبت ندارم.
هیچ دغدغه ای ندارم جز اینکه باعث پیشرفت یک جوان شوم
الان من این صحبت ها را انجام دادم، خب مردم هم حق دارند بپرسند خودت برای فوتبال ایران چه کرده ای؟ بگذارید موضوعی را برایتان تعریف کنم. وقتی دیدم حرف زدن فایده ندارد، خودم دست به کار شدم. با هزینه خودم برای استادیوم و کمپ، نقشه تهیه کردم و حتی زمین مناسبی هم پیدا کردم. پیش شهردار منطقه هم رفتم و با خیلی های دیگر هم صحبت کردم. حتی چند بازیکن را جمع کردم و با آقای مهدوی کیا هم رفتیم برای کار کمپ. خیلی دوندگی کردم و بسیار هم خوشبین بودم. حتی مهندسی که نقشه را برایم کشید، گفت در این راهی که پا گذاشته ای، باید کفش آهنی پایت باشد چون خیلی سخت به نتیجه میرسی و حمایت کافی هم وجود ندارد.
آنقدر رفتم و آمدم و به جایی نرسیدم که خسته شدم. امیدوارم در سال هایی که بازی می کنم، بتوانم پساندازی داشته باشم تا پس از پایان فوتبالم، برای فوتبال ایران کار کنم. هیچ دغدغه ای ندارم جز اینکه باعث پیشرفت یک جوان شوم و همه انگیزه ام این است که هرچه به من ندادند، به یک نوجوان بدهم تا پیشرفت کند، در حالی که چنین وظیفه ای ندارم. این را هم بگویم که وقتی آقای رئیس جمهور سر تمرین تیم ملی آمد، با آقای نکونام در این مورد با ایشان صحبت کردیم. حتی من نقشه کمپ، هزینه، شرایط، چیزهایی که نیاز بود و همه چیز را با اطلاعات کامل دادم تا به دست آقای رئیس جمهور برسد. خیلی تلاش کردم اما اتفاقی نیفتاد و حمایتی نشد تا اینکه من هم فعلاً عطای کار را به لقایش بخشیده ام.
من می توانستم یک زمین چمن و خوابگاه و سالن بدنسازی بسازم و اسمش را کمپ بگذارم اما دنبال انجام یک کار حسابی و اصولی هستم. من دنبال کیفیتی هستم که در سطح اول فوتبال اروپا وجود دارد، در غیر این صورت احساس می کنم کار بیهوده ای انجام شده است. الان هم نه پول کافی برای این کار دارم، نه وقت و نه توانش را اما بعد از پایان فوتبالم حتماً سراغ این کار میروم. انسان به امید زنده است و من هم در اوج ناامیدی، امیدوارم بتوانم این کار را انجام دهم. همیشه هم سعی کرده ام در فوتبال ایران منطقی باشم و برخورد مناسبی داشته باشم تا اگر بعداً برای این کار دست یاری به سوی دو نفر دراز کردم، حرفم را بپذیرند و به من اعتماد کنند.
منبع / خبر آنلاین
اول ** 1521
20/07/1393
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 18]
-
گوناگون
پربازدیدترینها