تبلیغات
تبلیغات متنی
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
طراحی سایت فروشگاهی فروشگاه آنلاین راه‌اندازی کسب‌وکار آنلاین طراحی فروشگاه اینترنتی وبسایت
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
محبوبترینها
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
سفر به بالی؛ جزیره‌ای که هرگز فراموش نخواهید کرد!
از بلیط تا تماشا؛ همه چیز درباره جشنواره فجر 1403
دلایل ممنوعیت استفاده از ظروف گیاهی در برخی کشورها
آیا میشود فیستول را عمل نکرد و به خودی خود خوب میشود؟
مزایای آستر مدول الیاف سرامیکی یا زد بلوک
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1860502667
محمدسیفی: نه شغلی دارم و نه تکیه گاهی |اخبار ایران و جهان
واضح آرشیو وب فارسی:تابناک: محمدسیفی: نه شغلی دارم و نه تکیه گاهی
کد خبر: ۴۴۰۶۱۰
تاریخ انتشار: ۱۶ مهر ۱۳۹۳ - ۱۹:۳۸ - 08 October 2014
همانطور که قبل از بازیهای آسیایی پیش بینی کرده بودیم و در گزارشی با عنوان "مردی از جنس طلا" متذکر شدیم مدال طلای اینچئون را برای این جوان انرژیک و قدرتمند ووشو کنار گذاشته بودیم.
به گزارش خانواده بزرگ ورزش، اتفاقا این پیش بینی درست از آب درآمد و او در آوردگاه هفدهم قاره کهن حریفان خود را یکی پس از دیگری زمینگیر کرد و تک مدال طلای ووشو را از شرق دور به ایران آورد تا ووشو دست خالی از اینچئون بازنگردد.
محسن محمدسیفی که به واقع لقب مرد طلایی زیبنده اوست در گفت و گویی اختصاصی پاسخگوی سوالات ما بود که ما حصل این مصاحبه بی پرده را می خوانید:
* سطح مسابقات اینچئون را چطور دیدی؟
به هر حال بازیهای آسیایی است و حضور قدرتمندانه همه کشورها که به دنبال خوش رنگ ترین مدالها هستند.حقیقتا سطح مسابقات ووشوی اینچئون چه به لحاظ کمی و چه کیفی به مراتب بالاتر از گوانگجو بود.
ووشو دیگر مختص به یکی دو کشور نیست و هر روز یک مدعی به آن اضافه می شود. در ساندا فیلیپین، لائوس و .... مدال گرفتند و این نشانگر سرمایه گذاری کشورهای آسیایی در ووشو است.
*باز مسابقه و باز یک طلای دیگر از محمدسیفی.آیا این انتظار معقولانه نیست؟
این انتظار کار مرا دوچندان سخت کرده بود.باید پاسخگوی این اعتماد و اعتقاد می شدم و بهمین دلیل خیلی سختی کشیدم و باور کنید در عمر ورزشی ام اینقدر تحت فشار نبودم.
علاوه بر روزی 2 نوبت تمرین که برای ملی پوشان در نظر گرفته شده بود یک جلسه هم انفرادی تمرین می کردم یعنی حدود 7 ساعت تمرین روزانه و این برنامه طاقت فرسا را به جان می خریدم تا انتظارات را برآورده کنم.
*این فشار روانی تو را مستاصل و خسته نمی کرد؟
باور کنید تمام این فشارها و سختی ها را تحمل می کردم ولی به جای آن انگیزه ام را تقویت می نمودم .
آنهایی که مرا می شناسند خوب می دانند که برای من تمرین با مسابقه هیچ فرقی ندارد و حتی در مسابقه تدارکاتی با روسیه و چین با تمام توان ظاهر شدم و به خودم قول داده بودم تا دومین طلای بازیهای آسیایی را بگیرم که صدالبته خدا در اینراه به من کمک کرد.
و حریف چینی را مثل آب خوردن شکست دادی؟
البته این حریف چینی را برای اولین بار بود که می دیدم.چینی ها برای اینکه دستشان رو نشود در 2 وزن 56 و 65 کیلوگرم نفرات جدیدی را به اینچئون آورده بودند.البته اینقدرها هم بردن این حریف آسان نبود،او سانداکار خوب و قلدری بود و فقط حمله می کرد دقیقا مثل خودم و من 2 مبارزه اولیه او را که دیدم متوجه نقاط ضعف و قوت او شدم و در نیمه نهایی شکستش دادم.
به عنوان یک قهرمان با سابقه ووشو چرا نتایج گوانگجو در اینچئون بدست نیامد؟
اول اینکه در 2 وزن بانوان چینیها حضور داشتند که خواهران منصوریان را شکست دادند این در حالی است که در گوانگجو خانم آزادپور در غیاب نماینده چین در وزن خود به طلا رسید.
ضمنا غیر ازمن 2 فینالیست دیگر داشتیم و میتوانستیم باز هم طلا بگیریم به خصوص در وزن 75 کیلوگرم که حمیدرضا لادور توانایی بردن حریف کره ای را داشت و حتی راند اول را برد ولی در ادامه نمیدانم چه اتفاقی برای او افتاد. به هر حال قسمت بود که در اینچئون یک مدال طلا بگیریم و خوشحالم که طلای من آبروی ووشوی ایران را حفظ کرد.
برای ارتقای ووشوی ایران مربی چینی مناسب است یا داخلی؟
ببینید در ساندا(مبارزه) نیازی به مربیان چینی نداریم و مربیان ما در حد و اندازه چینی ها هستند.
تلفیق حسین اوجاقی با رامین موحدنیا بهترین ترکیب برای کادر فنی تیم ملی است ولی باید از این به بعد با قوانین جدید تمرین کنیم و توجه مربیان و کادر فنی تزریق قوانین و نحوه امتیازگیری در آیین نامه جدید به ملی پوشان باشد.
وزن کشی روزانه در کوران مسابقات،ارائه تابلوی امتیاز و از همه مهمتر نحوه امتیاز دهی در فنون پرتابی و ضربه ای از مهمترین قوانین جدید است که فدراسیون جهانی از این به بعد آنها را لحاظ خواهد کرد.
برای مسابقات جهانی سال آینده چه برنامه ای داری؟
برای من که در مسیر قهرمانی هستم استراحت معنا ندارد.سال آینده مسابقات جهانی اندونزی را در پیش داریم و باید برای موفقیت در این رقابتها باید برنامه داشته باشم و از همین امروز استارت تمرینات خود را در زنجان زدم.به هر حال انتظارات از من روز به روز بالاتر می رود.
تا چه زمانی می خواهی مسابقه بدهی و در مسیر حرفه ای گام برداری؟
من 25 سال دارم و تا زمانی که جسم و ذهنم یاری کند از دنیای قهرمانی نمی روم.من آدم کم فروشی نیستم و همیشه با تمام وجود و قدرت هرچه تمامتر تمرین می کنم و مسابقه میدهم.این رویه زندگی ورزشی من است.
چه عاملی باعث شده که زنجان به عنوان قطب ووشوی کشور شناخته شود؟
این مهم چند عامل جدی دارد؛وجود آکادمی ووشو در زنجان به عنوان پایگاه قهرمانی و حتی کمپ تیمهای ملی و از همه مهمتر حضور فعال مربی دلسوز و کارنامه داری مثل رامین موحدنیا باعث شده تا زنجان به خصوص در ساندا(مبارزه) به یکی از استانهای استعداد یاب و قهرمان پرور مبدل شود.
موحدنیا مربی کارآمدی است که تجربه هدایت تیم ملی جوانان و حالا حضور در کادر فنی بزرگسالان را دارد و خدمات فنی او در ووشو بر هیچ کس پوشیده نیست.جالب است بدانید در اینچئون 50 درصد تیم ملی متعلق به زنجان بود که این از ثمرات آینده نگری استاد موحدنیا است.
وضعیت تحصیلی و شغلی ات چگونه است؟
من معتقدم ورزشکاران در کنار ورزش قهرمانی باید به تحصیلات عالیه خود بپردازند و تک بعدی نباشند.بنده از سالهای گذشته با وجود فرصت کمی که داشتم از درس و دانشگاه غافل نبودم و تا جاییکه شرایط ایجاب کند به تحصیل ادامه خواهم داد.
اما در مورد کار متاسفانه باید بگویم که نه شغلی دارم و نه تکیه گاهی.مسئولین هر وقت که مدال می گیرم خودشان را نشان می دهند. در تاریخ ورزش استان زنجان هیچ کس اندازه من مدال جهانی و آسیایی نگرفته ولی دریغ از توجه و اهمیت به آینده ای که نمیدانم چگونه خواهد بود.
باور کنید نمی دانم بعد از دنیای قهرمانی چکار باید کنم و هیچ کس مرا نمی بیند.این است عاقبت یک قهرمان ملی که بارها پرچم مقدس کشورش را در دنیا به اهتزاز درآورده.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تابناک]
[مشاهده در: www.tabnak.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 68]
-
ورزش
پربازدیدترینها