تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1804919982
طرح آپارتاید اسرائیل در دادگاه‌های بین‌المللی
واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
طرح آپارتاید اسرائیل در دادگاه‌های بین‌المللی نلسون ماندلا بارها اعلام کرده بود «فلسطین، بزرگ‌ترین مساله وجدانی دوران ماست.» وی پس از سرنگونی رژیم آپارتاید (آفریقای جنوبی) در سال 1994، پا را فراتر گذاشت و گفت: «تا زمانی که مردم فلسطین آزاد زندگی نکنند، ما مردم آفریقای جنوبی نمی‌توانیم خودمان را آزاد محسوب کنیم.»
میلیون ها نفر از مردم آفریقای جنوبی از تهاجم هولناک اسرائیل به مردم غزه در طول 51 روز «عملیات تیغه حفاظتی» و وحشیگری در کرانه باختری یکه خوردند. دیدن تخریب و ویرانی خوزا، شجاعیه و بیت حانون و بی خانمان شدن 1.8 میلیون نفر همه را در شوکی غیرقابل باور فروبرد. طبق اعلام سازمان ملل، در طول تهاجم 51 روزه اسرائیل، 2131 فلسطینی کشته شدند که 501 نفر آنها کودک و 70 نفر آنها زیر 12 سال بودند. وزارت بهداشت غزه نام ده هزار و 918 مجروح، از جمله 3312 کودک و 2120 زن را ثبت کرده است. طبق اعلام سازمان ملل، 244 مدرسه گلوله باران شد و از یکی از آنها به عنوان پایگاه نظامی سربازان اسرائیلی استفاده شد. سازمان حقوق بشر المیزان، اسناد مربوط به دست کم ده هزار و 920 خانه آسیب دیده یا ویران شده را در اختیار دارد. 2853 باب از این منازل کاملا با خاک یکسان شده است. به هشت بیمارستان، 46 سازمان مردم نهاد، 50 قایق ماهیگیری، 161 مسجد و 244 خودرو نیز خسارت وارد شد. 80 درصد خانواده های غزه هیچ راهی برای تهیه و تامین نیازهای غذایی خود ندارند و نیازمند کمک هستند. اراضی کشاورزی واقع در مناطق مرزی به عنوان منطقه حایل اعلام شده است، منطقه ای که اسرائیل از طریق آتش گشودن به سوی کشاورزان، به طور یکجانبه آن را توسعه و بسط می دهد. نام پروژه محروم کردن مردم از وسایل مورد نیاز زندگی و رفت و آمد شان، عدم امکان دسترسی مجروحان به مراکز بهداشت، حمله وحشیانه زمینی، دریایی و هوایی و نظارت بی حرکت جامعه بین المللی را چه باید گذاشت؟ بزرگ ترین جنایت پروفسور جان دوگارد، یکی از اعضای دادگاه راسل که برای اولین بار به بررسی جنایت نسل کشی اسرائیل و اقداماتش در غزه پرداخت می گوید: «جنایت نسل کشی، بزرگ ترین جنایت است (جنایت جنایت ها) و باید با توجه و هوشیاری زیاد به بررسی آن پرداخت. با این همه، عملیات تیغه حفاظتی آنچنان حایز اهمیت است که دادگاه راسل بر این اعتقاد است که بررسی ارتکاب یا عدم ارتکاب این جنایت لازم و ضروری است.» کشتار، وارد آوردن صدمات جدی جسمانی یا تحمیل شرایطی برای زندگی به منظور حذف و نابودی فیزیکی کل یا بخشی از گروه های ملی، قومی، طایفه ای یا مذهبی، مشخصه ها و ویژگی های این جنایت است. برخلاف جنایت علیه بشریت، این جنایت باید با قصد و هدف نابودی کل یک گروه یا بخشی از آن صورت گیرد. دوگارد می گوید: آنچه ما در نشست دادگاه راسل نتیجه گرفتیم این است که ما در آستانه آپارتاید و پاکسازی نژادی (نسل کشی) قرار داریم که آشکارا در بسیاری از سطوح جامعه اسرائیل، اعم از رسانه های جمعی و سنتی از طرفداران فوتبال و افسران پلیس گرفته تا تحلیلگران رسانه ای، سران مذهبی، قانونگذاران و مقامات دولت رسوخ کرده است. مردم آفریقای جنوبی از اقلیتی از صهیونیست ها و دست اندرکارانشان هراس دارند. آنها می گویند ما می دانیم آپارتاید چیست. پیکارگران آزادیخواه ما که به اراضی اشغال شده فلسطین سفر می کنند، یکصدا می گویند «ما آپارتاید را به یاد داریم اما، آنچه شاهد آن هستیم، بدتر است.» نظام آپارتاید در آفریقای جنوبی نیازمند نیروی کار ارزان سیاه برای استفاده در اقتصاد بود و در نتیجه، دولت آنها را زنده نگه می داشت؛ اما مشابهت های زیادی با آپارتاید اسرائیلی داشت. همانند اسرائیل، غیرسفید پوست ها یا غیر اروپایی ها (اصطلاح آپارتاید) از حقوق برابر و آزادی محروم می شدند، خانه های آنها در شهرهای سفید پوست نشین تخریب می شد و آنها به مناطق حاشیه ای منتقل می شدند. ایست بازرسیها برای آنها مستقر می شد، به طرز سخیفی مورد بازرسی قرار می گرفتند، در معرض آزار و اذیت همیشگی قرار داشتند و برای دریافت مجوز کار با الزامات سخت و شدید مواجه بودند. اگر فردی اشتباه می کرد و وارد یک شهر سفید پوست نشین می شد، مستقیم به زندان برده می شد. هرگونه مقاومت و مخالفتی با سرکوب پلیس، زندان، شکنجه و گاهی اوقات نیز با قتل عام و کشتار مواجه می شد. کشتار 69 معترض آرام در سال 1960 در شارپویل نمونه ای از این موارد است. با این حال، ساکنان سیاه پوست شهرهای حاشیه و نه شهرک های بتوستان هیچ گاه از آسمان بمباران نشدند و هدف گلوله های تانک و توپ قرار نگرفتند. مردم آفریقای جنوبی در طول دوران بد گذشته، درس های مبارزه را یاد گرفتند. بیشتر آنها در برابر سرکوب تسلیم نشدند، بلکه به مقاومت ادامه دادند. تسلیم به معنای مشروعیت دادن و اعلام بی گناهی نظام سرکوبگر است. تسلیم در برابر آزار و اذیت های سرکوبگرانه به معنای دادن فرصت این ادعا به ستمگر است که سرکوب شدگان خود از وضعیت و سرنوشت شان راضی بودند. تسلیم شدن این امکان را به سرکوبگران می داد تا بعدها ادعا کنند سیاهان در دوره آنها راحت تر و خوشحال تر از دوره پس از استقلال بودند. مردم آفریقای جنوبی می گویند ما که این مبارزه را پشت سر گذاشتیم، بخوبی حق مردمی را که مقابل ستمگری و اشغالگری مقاومت می کنند، درک می کنیم. حتی حقوق بین الملل نیز حق مقاومت مسلحانه را به رسمیت می شناسد. ما در دوران مبارزه با آپارتاید، طعنه های افرادی مانند ریگان و تاچر مبنی بر تروریست بودنمان را نادیده گرفتیم و درک و حمایت جامعه بین المللی از مبارزه ما الهام بخش بود. وظیفه اخلاقی و وجدانی مردم آفریقای جنوبی با چنین میراثی، از همبستگی در برابر تحریم های بین المللی سود بردند. آنها اکنون می گویند نمی توانند منتقدی را تحمل کنند که حق مردم فلسطین را برای مقاومت با استفاده از هر وسیله لازم زیرسوال ببرد. با توجه به تروریسم دولتی اسرائیل در مقابل مقاومت فلسطین آنها می گویند مخالف تلاش هایی هستند که می کوشند خشونت دو طرف را برابر معرفی کنند. آنها می گویند ما با یاوه سرایی ها درباره انگیزه خرابکارانه مقاومت از حفر تونل مخالفیم. همان گونه که ما در طول مبارزه مسلحانه خود و یهودیان گتوی ورشو در قیام سال 1943 علیه نازی ها عمل کردیم، فلسطینی ها نیز از حق انجام این کار برخوردارند. ما بخوبی می دانیم این تونل های حفر شده در مرزهای غزه بودند که مانع پیشروی نیروهای زمینی اسرائیل و قتل عام های بیشتر شد. همایش های همبستگی در شهرهای آفریقای جنوبی از دولت ما و همه دولت های دیگر کشورها می خواهد از بازی دعوت طرفین به توقف خشونت به عنوان پیش شرط آتش بس و مذاکره دست بردارند. دولت ما با فراخواندن همه دولت ها به خروج سرمایه و تحریم علیه آپارتاید اسرائیل و اعلام این کار به عنوان وظیفه جامعه مدنی، در اجرای خروج سرمایه و تحریم اسرائیل پیشقدم شد. دولت ها باید تحریم کنند و تضمین دهند بخش های خصوصی و دولتی این تحریم ها را اجرا می کنند. یافته های دادگاه راسل به بسیج دولت ها، موسسات، جنبش های جامعه مدنی و همبستگی برای اجرای تاکتیک ها و سیاست های تحریم ها و خروج سرمایه کمک کرد. تحقیق درباره اقدامات اسرائیل در زمینه پاکسازی نژادی و انتشار اخبار مربوط به قتل، بازخواست و نابودی افراد، مهم ترین اقدام دادگاه راسل بود. پاسخگویی اسرائیل و نیز کشورهای ثالث درباره کشتار وحشیانه جولای تا آگوست 2014 در غزه، محور اصلی تلاش این دادگاه است. نباید اجازه داد اسرائیل و همدستانش از پیامدهای نابودی مردم جان سالم به در برند. ما باید از وقوع جنایت نسل کشی جلوگیری کنیم. در صورت ادامه سکوت جهان، آنچه ما سال 2014 در غزه شاهد آن بودیم، می تواند دوباره اتفاق افتد. جهان به خاطر برقراری صلح و عدالت برای همه ساکنان اسرائیل و فلسطین باید در کنار مردم غزه، کرانه باختری و آوارگان فلسطینی بایستد و از آنها حمایت کند. الجزیره انگلیسی / مترجم: صفا فقیه
جمعه 11 مهر 1393 4:45 بازدید:0
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 36]
-
گوناگون
پربازدیدترینها