تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1834716925
سفر به شهر خیاط‌ها/ کهک با لب‌های خشکیده از مهمانانش پذیرایی می‌کند
واضح آرشیو وب فارسی:مهر:
استانها > مرکز > قم مهر گزارش می‌دهد/
سفر به شهر خیاط‌ها/ کهک با لب‌های خشکیده از مهمانانش پذیرایی می‌کند
قم - خبرگزاری مهر: کهک را می‌شود گفت شهر خیاط‌ها... دیار طبیبان حاذق... منزلگاه صدرالمتالهین... یا... شهری که فاصله‌اش با قم بیش از 22 کیلومتر نیست اما هنوز خیلی‌ها از زیبایی‌ها و قصه‌هایش خبر ندارند.
به گزارش خبرنگار مهر، یک چشم ندارد. آن یکی هم سویش کم شده. با اینهمه پتک را که بالا می‌آورد، دقیقاً جایی که باید، می‌کوبد. مشتری که می‌آید، کارش را قطع نمی‌کند؛ بین یک دمیدن در کوره و ضربه پتک نیم نگاهی می‌اندازد و سفارش می‌گیرد. آقای داوودی، پیرمرد آهنگر شهر کهک 80 سالش است. 50 سال است در این کوره آتش می‌دمد. مردی که آهن سخت در دستانش موم است اما روزگار قامتش را خم کرده. پیرمرد آهنگر در کارگاه کوچکش انبر، عقرب‌گیر، سه پایه، ساج، نعل اسب و ... می‌سازد و روزگارش را با فروش همین‌ها سر می‌کند. مشتری‌هایش کسانی هستند که یا خیاطی می‌کنند یا عرقیجات می‌فروشند یا روزی‌شان را از نگهداری گوسفند و بز به دست می‌آورند.
عنوانش را می‌شود گذاشت سفر به شهر خیاط‌ها. به دیار طبیبان حاذق، به منزلگاه صدرالمتالهین، به شهری از دل تاریخ... یک سفر یک روزه به شهر کهک با گروه بوم گردی که استانداری کنار هم جمع کرده برای دیدن شهری که فاصله‌اش با قم بیش از 22 کیلومتر نیست اما هنوز خیلی‌ها از زیبایی‌ها و قصه‌هایش خبر ندارند. اعضای گروه از هر سن و قشری هستند. یکی خانه‌دار است و با دخترهایش آمده. آن یکی دانشجو برق است و خواهرش را همراه خود کرده است. از پسربچه 11 ساله تا پیرمرد 70 ساله، همه با هم همراه شده‌اند. اولین کسی که به مهمانان شهر کهک خوشامد می‌گوید، درخت سرو پیری است که می‌گویند 150سال از تولدش می‌گذرد و با تنی نیم سوخته میدان‌گاهی شده که هر رهگذری در مسیر رسیدن به خانه ملاصدرا می‌بیندش. رسم بر این است که گردشگران شهر کهک قبل از هر چیز از خانه حکیم قرن دهم بازدید می‌کنند و بعد از آن یا شهر را ترک کرده یا به دیدن چند روستای اطراف می‌روند اما اینجا در گوشه دیگر این شهر، این مردم آهنگر در نزدیکی آب انبار و مسجد جامع عهد صفویه، تصویر زنده‌تری از روزهای دور را تداعی می‌کند. از مغازه پیرمرد آهنگر چند قدم بیشتر راه نیست. آب انبار قدیمی با دو بادگیر کوتاه قد و مخزنی که در حال فروریختن است، کم کم دارد شکل خرابه می‌گیرد. اطرافش هم پر از نخاله ساختمان یا زباله شده است. سمت راست آب انبار صفویه، مسجدی به همین نام طوری سر بلند کرده که انگار قرار است 500 سال دیگر هم عمر کند. با این حال در یک نیم روز تابستان درهای این مسجد مانند آب انبار کنارش بسته است و گویا قرار نیست این دو مکان سهمی در میزبانی کهک داشته باشند.
مرد انار فروش در خلوتی خیابان گاری دستی‌اش را دنبال خودش می‌کشد و زیر لب آواز می‌خواند. به جز او و چند نفر که پیاز و سیب زمینی می‌فروشند، کس دیگری دیده نمی‌شود. اکثر مردم اینجا خیاط هستند و روزهای تابستان در خانه‌ها یا کارگاه‌ها در حال دوخت و دوز. می‌گویند کهک بخشی از پوشاک زمستانی بازار تهران را تأمین می‌کند. بعضی از شغل‌ها در کهک هنوز مخصوص فضای خاص روستایی است مانند گلاب گیری یا تهیه گیاهان دارویی. خانم میرجانی یکی از فعالان این عرصه است. زنی که روزگارش را با بیابان‌گردی به دنبال گیاهان شفا بخش و عصاره گرفتن از آنها می‌گذراند. کارگاه کوچکش گوشه‌ای از حیاط خانه‌اش است. کیسه بزرگ آویشن را به شاخه یکی از درختان آویزان کرده و روی تکه پارچه تمیزی زیره و اسطوخودوس و سماق پخش کرده است. « عرق بیدمشک برای آرامش قلب است. خارشتر را برای سنگ کلیه. برگ گردو درمان دیابتی‌ها است.» خانم میرجانی برای خودش یک پا پزشک سنتی شده است. ده سالی می‌شود که پروانه کسب گرفته و عرقیجاتش را با نام مخصوص تجاری خودش می‌فروشد. از روزهایی حرف می‌زند که در بچگی به مادربزرگش برای تهیه معجون‌های گیاهی و عرقیجات کمک می‌کرده است. همسایه‌ها هر وقت بیمار می‌شدند، سراغ این زن می‌آمده‌اند و چاره کار را در جوشانده‌ها و عرقیجات او می‌دیده‌اند. معمولاً گردشگران از خانه خانم میرجانی که بیرون می‌آیند، یک کیسه پر از عرقیجات و گیاهان دارویی دست گرفته‌اند. آنهایی هم که به خودشان قول داده بودند اصلاً خرید نکنند، در مواجهه با بوی خوش کاسنی و گل محمدی عنان از کف می‌دهند.
کهک گردی بدون بازدید از خانه حکیم ملاصدرا متصور نیست. با اینهمه اگر نبود ویژگی‌های مبدع حکمت متعالیه، خانه به تنهایی ویژگی خاصی نداشت. این مکان در زبان مردم محل به چال آقا معروف است، آن هم به خاطر عارضه‌ای طبیعی در کنار آن. معماری چلیپای این بنا شاهد خوبی بر قدمت آن است. با این حال بخش اعظم آن در طول تاریخ تخریب و در سال‌های اخیر دوباره بازسازی شده است. این بنا قبلاً چهار صفه‌ای بوده اما در حال حاضر شامل یک گنبد و سه صفه است که به همراه قسمتهای مرمت شده اطراف، به عنوان خانه حکیم ملاصدرا مورد بازدید قرار می‌گیرد. شاید جذاب‌تر از خود خانه فیلسوف بزرگ، بنایی موسوم به عصاری باشد که در شمال غربی باغ قرار دارد. لغت نامه دهخدا می‌گوید عصاری یعنی دکانی که در آن روغن می‌گرفته‌اند و میفروختهاند. معمولاً در این دکان‌ها از اسب و گاو با چشم بسته استفاده می‌شده اما در این دکان گویا شتر بار گران سنگ آسیاب را به دوش می‌کشیده است. ورودی این بنا می‌شود تابلوی «عصاری؛ صفویه...» را دید. مردم کهک در اصطلاح به آن «عصارخون» می‌گویند. بنا حاوی چند قسمت است. ورودی یک آسیاب عصاری است برای گرفتن روغن از دانه‌های مختلف. یک سوراخ کوچک در سقف، نور تمام فضا را تأمین می‌کند. راهنمای تور می‌گوید کارگران عصاری ساعت را هم از روی همین نور که دور اتاق می‌چرخد، تشخیص می‌داده‌اند. سقف ضربی با آجرهای دست‌ساز به شکل هنرمندانه چیده شده است. راهنمای تور می‌گوید اسمش «تیغه قمی» است. طاق‌ها مثل دو دست قوی گره شده از چهار طرف سقف ضربه را محافظت می‌کنند. آنقدر آجرها دقیق و منظم چیده شده‌اند که کمترین اختلاف سطح با هم ندارند.
چرخ عصاری که پس از 400 سال هنوز می‌چرخد، به وسیله یک شتر حرکت می‌کرده و روغن حاصل از آسیاب شدن دانه‌ها با یک تنه درخت قدیمی به مخزن ریخته می‌شده است. اتاقک پشتی حلوا سازی است. یک آسیاب کوچکتر دارد که دو مرد حرکتش می‌داده‌اند. سنگ بزرگ روی کنجدها ساییده می‌شده و ارده از طرف دیگر بیرون می‌آمده است. راهنما می‌گوید طراحی شیارهای سنگ برای اینکه کنجد نریزد و ارده از مسیر صحیح خارج شود، یکی از هنرمندانه‌ترین کارها است. ظرف مسی بزرگی که در اتاقک کناری قرار دارد، قسمت دیگری از کار است. انگور و کشمش را در آن می‌ریخته‌اند و حرارت می‌داده‌اند. ماده به دست آمده را داخل ظروف سفالی گوشه اتاقک ریخته و رویش سنگ و خاک می‌ریخته‌اند. از سوراخ ریز ظرف‌ها شیره انگور بیرون می‌آمده که در مرحله بعد با ارده مخلوط شده و حرارت می‌دیده است. کناره‌های حلواسازی هم محفظه‌های کوچکی با کاهگل تعبیه شده که حلوا را در آن نگهداری می‌کرده‌اند. گروه گردشگری خسته از بازدیدهای متعدد به دنبال مکانی برای استراحت و گلو تازه کردن است اما بیش از نشستن کنار یک جوی خشکیده نصیبشان نشد. کهک که روزگاری باغات میوه فراوان داشت، امروز از خشکی دارد شبیه خود قم می‌شود. بسیاری از باغ‌ها در سال‌های اخیر به خانه یا کارگاه خیاطی تبدیل شده‌اند. حتی خود مردم هم آب نوشیدنی را از تانکر می‌گیرند. آن هم در شهری که قنات‌های قدیمی‌اش با آب شیرین و خنک، روزگاری جاذبه گردشگری‌اش محسوب می‌شد اما این روزها با لب‌های خشکیده از مهمانانش پذیرایی می‌کند. ……………………………
گزارش: زینب آخوندی
۱۳۹۳/۶/۲۹ - ۱۰:۳۶
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: مهر]
[مشاهده در: www.mehrnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 91]
-
گوناگون
پربازدیدترینها