تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1836989785
اصولگرایان بحران رهبری سیاسی دارند
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: اصولگرایان بحران رهبری سیاسی دارند تهران- ایرنا- عملکرد دولت یازدهم از آغاز فعالیت خود تاکنون دارای نقاط مثبت و منفی بوده است و هیچ فرد یا گروهی منکر آن نیست چون ذات همه دولت ها همین است اما باید در نظر داشت دولت یازدهم آنچه را تحویل گرفت که مشکلات زیادی در آن نهفته و برخی از آنها بارز بود.
اکنون که بیش از یک سال از روی کار آمدن دولت تدبیر و امید گذشته است باید این سوال را داشت که دکتر روحانی و یارانش تا چه اندازه در رفع این مشکلات موفق بودند و البته چه سنگ اندازی هایی در این مسیر وجود داشته است. «امیر محبیان» از فعالان سیاسی اصولگرا با گفتن اینکه «در سال دوم فشار ها بر دولت افزون خواهد شد. البته حتما دولتی ها می دانند که تحمل فشار جزیی از کارشان است و به همین دلیل گمان نمی کنم تاثیری در تلاش و تاثیرگذاری آنها داشته باشد. » اصرار دارد که دولت باید حاشیه گریز باشد. این تحلیلگر مسائل سیاسی همچنین با گفتن اینکه «جریان اصولگرایی با وجود پتانسیل بالای سیاسی و اجتماعی هنوز گرفتار بحران رهبری سیاسی است.» معتقد است که در غیاب مرحوم عسگراولادی و بیماری آیت الله مهدی کنی و همچنین وضعیت خاص آقای ناطق نوری این جریان باید قید اتحاد را بزند و در نهایت برای همگرایی تلاش کند.
محبیان در این راستا به سوالات «آرمان» پاسخ داد که در ادامه می خوانید:
* دولت یازدهم سال نخست فعالیت خود را با موفقیت ها و البته برخی ناکامی هایی به پایان رساند و اکنون نیمه دوم را در حال گذراندن است. چالش های پیش رو در سال دوم را چگونه ارزیابی می کنید؟
- سال نخست معمولا سال امن برای دولت هاست زیرا هنوز موج انتظارات آغاز نشده است، هر چند دولت روحانی در همان سال نخست هم زیر فشار قرار گرفت و فعالیت خود را با فشار و تهدید شروع کرد. بر این گمانم که در سال دوم فشار ها بر دولت افزون خواهد شد. البته حتما دولتی ها می دانند که تحمل فشار جزیی از کارشان است و به همین دلیل گمان نمی کنم تاثیری در تلاش و تاثیرگذاری آنها داشته باشد.
* افزایش فشارها در سال دوم هم امری معمول است؟ در حالی که بسیاری عملکرد سال نخست دولت را مثبت ارزیابی می کنند، این هجمه ها و فشارها، ریشه در چه موضوعاتی دارد؟
- یک دلیل افزایش فشارها، نزدیکی به انتخابات مجلس است. می خواهند با هجمه و فشار، دولت را در انتخابات به انفعال و خنثی بودن بکشند و هم به دلیل این است که مخالفان تندرو دولت سریع تر از آنچه گمان می رفت روحیه خود را بازیابی کردند. در سال دوم بعضی وزارتخانه ها زیر فشار خواهند بود، وزارت ارشاد به دلایل مختلف از سوی مخالفان دولت زیر فشار خواهد ماند، فقط هوشمندی مسئولان وزارتخانه است که آنها را از ترکش حملات نجات خواهد داد. وزارت علوم نیز از فشار ها خلاص نخواهد شد زیرا دغدغه مخالفان، وزیر نبود بلکه سیاست های وزارتخانه بود که ظاهرا کسی صحبت از تغییر آن نمی کند. وزیر خارجه هوشمندانه فشار ها و تهدید ها را به فرصت تبدیل کرد اما باید خود را برای زمانی که مذاکرات به نتیجه نرسد، آماده سازد. مخالفان تند دولت منتظر نتیجه مذاکرات هستند تا در صورت به نتیجه نرسیدن آن براساس روش «دیدی گفتم» روحانی را زیر سوال ببرند. دولت هم با وجود شعار ها متاسفانه سیاست تبلیغاتی منسجمی نداشته و برنامه روشنی بر پایه مدیریت برداشت ندارد.
* فارغ از پیش بینی آینده و استراتژی مخالفان، دولت یازدهم تا به امروز به چه میزان توانسته انتظارات عمومی را برآورده کند؟
- واقعیت موجود این است که دولت پیشین با نوع مدیریت و رفتاری که داشت، ناخواسته سطح انتظارات و مطالبات مردم را بسیار پایین آورد و مردم فعلا همین که جنجال نیست، احساس آرامش می کنند. اما مهلت فعلی تداوم چندانی نخواهد داشت. به زودی مطالبات در حوزه های مختلف مطرح می شود و مخالفان هم بر این امواج سوار خواهند شد. هر دولتی باید بداند که مهم تر از فعالیت هایش ایجاد تصویری از عملکرد دولت است که مردم آن را موفق ارزیابی کنند. موفقیت تصادفی نیست، موفقیت محصول برنامه ریزی است، هر دولتی هم که برنامه ریزی برای مدیریت افکار عمومی نداشته باشد در واقع برای شکست خود برنامه ریزی کرده است.
* نقاط قوتی که در کارنامه یکسال دولت ملموس هستند، کدامند؟
- مهم ترین نقطه قوت دولت، اولا آن است که پس از یک دوران پر جنجال بر سر کار آمد لذا پس از پیروزی، افکار عمومی خسته به یک فضای آرام و انفعالی وارد شد. دومین نقطه قوت دولت آن بود که پروژه محوری اش یعنی مذاکرات هسته ای، پروژه اصلی نظام است، لذا در حاشیه امنیت سیاست های کلان نظام بود و مخالفان در هجوم به این سیاست ها محدودیت داشتند. واکنش های ظریف هم جز در چند مورد اولیه هوشمندانه بود. همچنین لازم به اشاره است که از مهم ترین نقاط قوت به گمانم عملکرد خوب و بدون سر و صدا و البته موفق وزیر بهداشت بود. مردم نتیجه یک مدیریت تخصصی و بدون جنجال را احساس کردند.
* نقطه ضعفی هست که بتوان آن را هزینه سازتلقی کرد؟
- اولا بزرگ ترین تله ای که فراروی دولت روحانی است، این است که از فضای عقلانی خارج شده و در فضای احساسی واکنش نشان دهد، یا آنکه ادبیات فاخر و مودبانه را کناری نهد و تسلیم ادبیات تند و خشن مخالفانش شود. افکار عمومی از روحانی و مردانش این انتظار را دارند که شان و جایگاه موقعیت خود را در رفتارشان در نظر بگیرند. دومین نقطه ضعف که نباید گرفتار آن شود افتادن در گرداب دامن زدن به مطالبات فزاینده از طریق دادن شعارهای فریبنده است. اگر دولت به دام دفاع از عملکرد یا برنامه ها از طریق شعار دادن بیفتد، دیری نمی پاید که چونان مردم فریبان جلوه گر خواهد شد و رقیبان شعار ها را سکوی حمله به دولت خواهند کرد. سوم هم اینکه فقدان استراتژی برای مدیریت افکار عمومی است، هدفم آن نیست که دولت واکنش تبلیغاتی ندارد، طبعا چنین واکنش هایی را می بینیم ولی سردرگمی موجود نشانگر فقدان استراتژی است. مطمئن باشید دولت از بی توجهی به همین مساله هم صدمه خواهد خورد.
* این ذهنیت که گفته می شود دولتِ فعلی در دشوار ترین شرایط ممکن شروع به کار کرد را چقدر بر اساس واقعیت می دانید؟
- طبعا ظهور هر دولتی مولود نواقص دولت پیشین است، هرچه مشکلات دولت پیشین بیشتر باشد دولت پسین شرایط دشوارتری خواهد داشت. اما من شخصا معتقدم هر دولتی مشکلات خود را دارد و باید بر اساس راه حل هایش ارزیابی شود نه مسائل فرارویش! شما نمی توانید دولتی را مثال بزنید که در وضعیت ایده آلی قبول مسئولیت کرده باشد. دولت روحانی هم مشکلاتی فرارویش داشت که با شعار حل آنها رأی آورد، لذا وجود مشکلات نباید بهانه عدم حل مسائل شود بلکه باید انگیزه حل مساله شود.
* اولویت اصلی در سال اول چه مساله ای بود و از این پس باید پیگیری کدام موضوع مهم تر انجام شود؟
- اولویت دولت در سال نخست پیوند زدن همه امور به مذاکرات هسته ای بود، اقدامی که ضمن قرار دادن اکثر فعالیت ها در حالت تعلیق فشار بسیاری را بر دوش وزارت خارجه وارد آورد. البته خوشبختانه به مرور این اشتباه اصلاح شد و هنوز هم در مسیر تفکیک امور از مذاکرات قرار داریم، در سال دوم دولت باید بکوشد به أفکار عمومی اثبات کند که فلسفه وجودیش فقط مذاکرات هسته ای نیست زیرا در غیر این صورت با شکست فرضی مذاکرات، دولت شکست خورده تلقی می شود.
* دولت رابطه اش با نهادهای دیگر، بالاخص مجلس را خوب مدیریت کرد یا...
- به گمانم هماهنگی مجلس با دولت مرهون هنرنمایی یا مدیریت محض دولت نیست، بلکه بیشتر به نوع نگاه اکثریت اصولگرای مجلس به دولت پیشین و به ویژه موضع دکتر لاریجانی و منش او بر می گردد. لاریجانی نگاه مثبتی به شخص روحانی و منش معتدل او دارد. همین امر منجر به هدایت امور به نحوی شده است که اکثریت مجلس فضای تعاملی با دولت را گسترده تر کردند. ضمن آنکه اکثریت اصولگرای مجلس مایل نیستند که با تندرو های مجلس هم موضع باشند.
* تعداد پرشمار سئوالات مجلسی ها به ضعف دولت بر می شود؟
- اکثرمجلس نشینان تندرو نیستند، هر چند در میان مجلس نشینان تندرو هم هست و مخالفان دولت هم دنبال بهانه هستند تا دولت را نقد کنند، مهم این است که دولت بهانه سازی برای مخالفانش نکند، که باید بگویم دولت به اندازه کافی هم بهانه سازی برای حمله به خود کرده است به نحوی که تندرو ها با استفاده از این بهانه ها اکثریت معتدل مجلس را منفعل کردند. من بدون شک بر حسب تجربه، ضعف دولت در کنترل فضای ذهنی مجلس را در افزایش فشار ها موثر می دانم. البته ناگفته پیداست که شرایط نسبت به چند سال پیش بهتر شده و تعامل، تعاملی معقول است.
* گروهی تندرو خطاب می شوند، اصلا وجود چنین پدیده ای را قبول دارید یا خیر؟
- تندروی همیشه بوده، هست و خواهد بود. تندروی یعنی غلبه احساس بر عقل یا منافع نزدیک بر منافع راهبردی که همان کوته اندیشی است. به همین دلیل همیشه باید شاهد تحرکات تند چنین گروه هایی باشیم و البته نگذاریم تخریب هایشان غیرقابل جبران باشد.
* این گروه چه هزینه هایی را تحمیل می کنند؟
- تندرو ها هر چند انرژی فراوانی دارند، اما این انرژی به دلیل فقدان راهبرد عقلانی تخریبی است. وضعیت تندرو ها مثل دینامیت است، پرانرژی ولی در جهت تخریب! با دینامیت می توان ساختمانی را تخریب کرد ولی نمی توان ساخت.
* دولت باید در قبال تندرو ها چه واکنشی نشان بدهد؟
- تحمل هوشمندانه، قرار دادن تندرو ها در برابر افکار عمومی و نیز ایجاد اتحاد عملیاتی با معتدلین بعلاوه خودداری از دادن بهانه و گاف های سیاسی.
* از بحث دولت خارج شویم. موافقید به بررسی شرایط جریان اصولگرایی بپردازیم.
- حتما. به هرحال اصولگرایان همیشه و در همه بحث ها برجسته هستند و برای کشور و همچنین اتفاقاتی که قرار است در آینده بیفتد، وضعیت این جریان اصولگرایی اهمیت زیادی دارد
* اصولگرایان یکسال بعد از انتخابات ریاست جمهوری و یکسال مانده به انتخابات مجلس چه شرایطی دارد؟
- جریان اصولگرایی با وجود پتانسیل بالای سیاسی و اجتماعی هنوز گرفتار بحران رهبری سیاسی است. شوک دوم خرداد، ضربه نخست را به قابلیت های رهبری اصولگرایی زد و به مرور با ظهور جریان های طغیانگر و مسامحه کاری با آنها این بحران عمق گرفت، درگذشت مرحوم عسگر اولادی و بیماری آیت الله مهدوی و موقعیت خاص آقای ناطق عملا رهبری سیاسی معتدل را تضعیف کرد، الآن در واقع به نحوی علی لاریجانی محور معتدلین شده است، او را نیز تیم ایثارگران و رهپویان و پایداری ها قبول ندارند. اکنون تلاش هایی ارزشمند از سوی حجت الاسلام تقوی صورت می گیرد که باید تقویت و جهت داده شود. بر این باورم هرچه سریع تر باید جریان اصولگرایی روی محور عقلانیت و اعتدال بازتعریف و نوسازی شود. تردیدی نیست که پروسه مردمسالاری در ایران بدون حفظ موازنه میان اصولگرایان و اصلاح طلبان ممکن نیست.
* آیا آنها دنبال این هستند که شکست در سال 92 را جبران کنند؟
- اصولگرایان معتدل خود را شکست خورده تلقی نمی کنند، زیرا روحانی را زیاد دور از خود احساس نمی کنند. اصولگرایان معتدل نگران اصلاح طلبان هستند، این دغدغه را می توان در هم پیمانی ناخواسته با تندرو ها بر روی استیضاح وزیر علوم دید.
* مجلس دهم با توجه به خط و مشی دولت چقدر برای اصولگرایان اهمیت دارد؟
- مجلس همیشه برای اصولگرایان اهمیت داشته و خواهد داشت زیرا رکن مهم و دموکراتیک قدرت است، ضمن آنکه مهم ترین سازوکاری که با آن می توان رکن پر قدرت دولت را کنترل کرد، مجلس است. دقیقا به همین دلیل تلاش زیادی را از خود نشان داد تا به مانند مجالس سه گانه اصولگرایی هفتم تا نهم، مجلس دهم هم با اکثریتی اصولگرا تشکیل شود.
* آیا اصولگرایی اتحاد را تجربه می کند یا به مانند انتخابات نهمین دوره همچنان چند پاره وارد انتخابات خواهند شد؟
- اصولگرایی حتما احتیاج دارد تا به سوی همگرایی پیش رود، تاکید بر همگرایی به این دلیل است که اتحاد کمی دور از دسترس است، اگر با وجود و ظهور جریانات تندرو همگرایی هم دشوار شد باید توافقاتی مبنی بر عدم تنازع پدید اید. نباید فراموش کنیم که رقبای اصولگرایی مترصد اختلاف اصولگرایان هستند، اگر کوتاهی شود چه بسا اصولگرایان و حتی کشور هزینه های سنگین دهد ضمن آنکه ضعف اصولگرایان فرصت اعمال فشار اصلاح طلبان تندرو به دولت را فرآهم می کند و بعید نیست دولت را از تعادل خارج کند.
* انشقاق و اختلاف عقیده ها در جریان اصولگرایی ریشه در چه مساله ای دارد؟
- گروهی در مفهوم اصولگرایی ابهام دارند، اینان به گونه ای اصولگرایی را تعریف می کنند که یا دایره در برگیرندگی آن بسیار تنگ است و جز خود آنها یا گروه شان کسی در آن نمی گنجد یا آنچنان اصولگرایی را گسترده و رقیق تعریف می کنند که نه تنها اصلاح طلبان بلکه اپوزیسیون را نیز در بر می گیرد، این تعریف ها هیچکدام جامع و مانع نیست. گروهی در شناخت منش اصولگرایی دچار اختلاف هستند، بعضی تندروی را عین انقلابی گری می دانند و اعتدال را خنثی بودن! بعضی اعتدال را عنصر ذاتی اصولگرایی می دانند. همچنین گروهی وحدت را ضروری و گروهی وحدت را شعار شیطان می دانند؟! اما در تشخیص رقیب نیز اختلاف هست بعضی اصلاح طلبان را رقیب می دانند بعضی اصلاح طلبان تندرو را! البته بعضی همه غیر از خود را دشمن می دانند حتی اصولگرایان دیگر را! در تشخیص رهبری اصولگرایان هم اختلاف هست، گروهی جامعتین را پذیرفته اند و گروهی آیت الله مصباح را! البته ذکر دو نکته ضروری است این اختلافات بعضا شدید تر در میان اصلاح طلبان نیز هست ثانیا اکثریت اصولگرایان در مفاهیم و منش و... وحدت دارند ولی اقلیتی هست که در همه موارد با اصولگرایان اختلاف داشته و در همه موارد سازمخالف می زنند. وضعیتی که اصولگرایان باید تکلیف آن را یکسره کنند.
* مشکل اصلی چیست که اتحاد در انتخابات را برای اصولگرایان به اتفاقی غیرممکن یا حداقل سخت تبدیل کرده است؟
- اتحاد در حال حاضر برای اصلاح طلبان هم دشوار است، فعلا مهم اتحاد نیست باید عاقلانه اوضاع را تحلیل کرد و به هماهنگی اکتفا کرد. علت اساسی آن هم این است که اتحاد معمولا در محیط های دموکراتیک سخت رخ می دهد، در محیط دموکراتیک ائتلاف رخ می دهد.
* با توجه به اتفاق انتخابات سال 92 و تغییر فضا، می توان درباره نتیجه انتخابات مجلس دهم پیش بینی ای داشت؟
- پیش بینی و پیشگویی در سیاست جای ندارد ما باید بر اساس اطلاعات دقیق سخن بگوییم یا نهایتا در صورت ابهام اطلاعات، سناریو پردازی کنیم. درباره سناریو های محتمل مجلس بحث های مفصلی است که باید جداگانه مورد بحث قرار گیرد.
منبع: آرمان
اول**1368**
26/06/1393
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 25]
-
گوناگون
پربازدیدترینها